AMABOSTKARREN IPUIÑA

Otso gaixotua ta ardi askojakina

Otsoa dabil basoetan

basterrak guztiak galduten,

emen ostu bestean ilten

jausi da txakurren ortzetan:

Eta aginka ebagirik

itziten dabee gaistoak

galdurik bere lau zankoak

baia orregaitik bizirik

Egun ta egun zerbait da ondu

ta estututen dau goseak:

ezteutso emoten eizeak

ta berarragaz ez atondu.

Ardi bat dabil antxe jaten

ator ona dirauts'otsoak,

erruki bear dok gaixoak.

Ekardak ura ontzi baten.

Ura nai dok nik ekartea?

dirautso urtento ardiak,

ez arabil eu egarriak;

gosea dok, luki, gosea.

Gura eunke malmutz,

garbitu polito polito zintzurra,

ta atarako neure azurra

ire aginetan apurtu.

Arinik ezin doanean

asmadu dok ire egarria

eta azala errukarria

guzur utsa daukak miñean.

Ilgo al az, il, ortxe bertan

asko-jakin, txar, artosoa.

Ez natxak ni orren zoroa,

jausteko eure aginetan.

Bai: bakotxak gordeburua

gaisto deunga guztietatik,

ta euren berba leunetatik

izan ezdedintzat galdua.