ANTXINAKO EUSKALDUNEN
ALABANTZAK

Jaunaren lege ona

euskeran da sendo

Adaneganik ona

garbi eta ondo.

Gorde izan da beti

garbiro fedea

baita geure legeak

eta berbeitea.

Erbestetar gaistoak

nai eukezan galdu

euskaldunak eztabe

bururik makurtu.

Beste erri askotan

jaretxi arren au

eztau iños guretan

kanpokoak agintau.

Alperrik gura eban

Anibal andiak

ezer-ez-etan euki

geure euskaldunak.

Beste gaztelu baga

euren besoetan

koldarturik lotu zan

ta ondo benetan.

Nun, nun dozu indarrak

Anibal arroa?

Zer otzitu izan dok

enkarren beroa?

Martizdi azkarrakaz

burrukatu baaz

ator bildur bagarik

gudatuten geugaz.

Erromatarrak eurak

datoz axeturik

zapaltzeko usteaz

alde au bertatik;

baia doaz igesi

ondo lotsaturik,

esku bete gizonek

arpegi emonik.

Augusto Erromako

Enperadoreak

nai ebazan menpetu

euskaldun zagaiak;

baia oneek galtzarrai

erruz eraginik

iges arazo eutsen

euren mugeetatik.

Andi egin ebazan

Erroma zendoak

guretarren biotzak

bai eta besoak.

Ez dau geiago gura

oneekaz gerrarik:

bake-opaka dago

ta gogo gogotik.

Oktabianok bada

ondo ezagutu

gere azkartasuna

eta eban autu

bakea eskintzea

baster txiki oni,

beragaz izateko

adiskide beti

Etzirean amaitu

onekaz bakarrik

gure arerioak

datoz erbesterik.

Godoak gura leukez

geureak menpetu:

Mauru zikinak bardin

danak azpiratu.

Zer egin lekikio

ainbeste jenteri?

Euskaldunak bakarrik,

zelan eurai jarki?

Orregaitiño bere

ez dago bildurrik

basamendi onetan

ondo atondurik.

Gizon bakotxak dauko

bere gaztelua

beragaz daukalako

biotz indartsua;

Erbestetar guztiak

urrun uxaturik

itxi eben erria

burua jasorik.

Zegaitik deritxazu

ainbeste neke lan

euskaldunen artean

beti artu joian?

Gordetarren zintzoro

Jaunaren fedea

gure lege garbiak

geure euskerea.

Erroma bildurgarri

fede bagakoak

nai euskuzan ekarri

guzur Jaungoikoak,

ezarri buztarria

geure idunetan

euskera ta legeak

galdu basarteetan.

Geure asaba onak

gauzak igarririk

iñox beetu ez eutsen

besteri bururik.

Alkar ondo arturik

diñoe: «Lenago

ondatu ta il danok

azpiratu baño».

Geure ezaugarria

lentzan Lauburua

orain esaten jako

Kurutze santua.

Ixurtzen zan odola

au ez galtzearren:

au jagonik, zirean

guztiak gordeten.

Eztogu, euskaldunak,

lengoen fedea?

Aen euskera laua

et'aren legea?

Zer: emetu al dira

gutarren biotzak?

Baita askok berbetan

dirudie motzak?

Gure asaba zarrak

biztu al baleitez

semetzat ezagutu

naiko ez gindukez:

ez lotsaz artu naiko

gindukez umetzat

ez badoguz jarraitzen

guk euren oñotzak.

Ea baa euskaldunak

azkortu gaitean:

gabiltzan beti zuzen

ta sendo fedean.

Geure bizierea

aztertu bagarik

ez dogu ikusiko

iñox egun onik.

Ez alean guk galdu

erriko legea,

eta antxinatik, dogun

geure euskerea.

Gogoan beti euki

lenengotik ona

sartu ez dala arrotzik

agintetan ona.