ZORTZIGARREN IPUIÑA

Erbi bizitzeaz gogaituak ta ugaraxioak

Erbi batzuk baten

eginik batzarra:

ai, bada, ziñoen,

geure zori txarra

geu beti bildurrez

beti geu ikara

bein ez gaituk bake onez.

Orrelan, nor bizi

onen bake galduz?

gizonak bateti

lakioz eta suz:

txakurrak ausika

atzean jarraituz

otso, lukiak geu ilka.

Alan ibilteko

oba joagu il

t'azken emoteko

neke ain ugaril

ta ain gogor ganera

jatorkuanari

geu ta lanak uretara.

Esan ta egin doaz

urari emoten

buruak, itoaz,

nekeak itoten.

Munera aik eldu

t'ugaraxioak

an, plast, zirean muxatu.

Auxe ikusirik

diñoe: gazteak

ez gozak bakarrik

gu nekepekoak.

Gaioazan alon,

atzera: ta lanik

baioagu, egon, egon.

Nekepean danak

obeto danari

aitu, eta lanak

eiten jakoz azi;

barriz begiratu

txartoagoari

damuak dira laburtu.