NIRE ZORUNA

Maitasunezko laba goria

Biotz eder ta maite-maitea,

Zu nire poz ta

zorun-zoruna,

Yosuren Biotz biguna.

Biotzarentzat maitetasuna

iturrientzat ur garden leuna

legez izanik,

Maitasun barik

euki ete lei bizirik?

Ene biotzak zer maiteko dau?

ludi gustiak asetzezpadau?

Zelan maite lei

sortzen eztaunik

biotz barruan zorunik?

Neure gogoa egi egariz,

bizi gustian argi gurariz,

badaukat beti

samin-samiñez;

Nok beteko dau zorunez?

Illuntasunez bidekaturik

zorun bidea ezin billaurik

banabill beti

illun artean;

Nok yarriko nau bidean?

Etsai gogorrez inguratuta

burrukan beti nekau-nekauta

argaltzen bayat

neure biotza;

Non aurkitukot bizitza?

Yosuren Biotz maitagarria

maitasunezko laba goria,

Biotz samur ta

bigun-biguna,

niretzako da zoruna.

Illunpean ba, bidekatuta

etsai galgarriz inguratuta

nabillenean,

Bere Biotza,

niretzako da laguntza.

«Eguzkia naz, Argi beroa,

zu berotzeko ludiratua»

—diñosta Yosuk—

NI NAZ BIDEA

NI BIZITZA TA EGIA.