ZIÑESGEA

Oyan itsaltsuan bidekatuta

nekearen-nekez gustiz aulduta

bideztia dabill,

ikaraz ta zurbill

artegabetua;

non dan be eztakian gizon gaxoa.

Gentzea galdurik dabill oyanean

batera, bestera, billatu nayean,

barrengo gentzea

ta baretasuna,

baña, geroago

ta, bere biotza dauko samiñago.

Dei atzipekoyez etsai galgarriak

leusinduten deutsez entzumen zoliak,

eskintzen argia

ta zorun bidea,

baña, yarraituta

laster da geratzen ustegabetuta.

Eskar-eskumara zuzendu begiak,

nondik ikusiko argien izpiak,

eta illuntasuna

ustegetzen dauna,

eztakus besterik,

eztager iñondik itxaro argirik.

Eriotza deika dagola, onetan

ozantz itzaltsua entzun dau goyetan,

yaso dauz begiak,

ta argien izpiak

dis ortze danean

einda, zabaltzen dau poza oyanean.

Bideztiak baña lauso dauz begiak

Zelan ikusi ba, pozarren izpiak,

girñak itsuturik,

begiak mindurik,

iges dau argitik;

Urten nai ete dau oyan illunetik?

Dis-dagi beti ziñeste argiak

nai nondik bialtzen izpi biziak,

ta gizon gaxoak

ziñestebakoak,

iges dau argitik;

Urten nai ete dau guzur-illunpetik?