AMETS ONIRIKOA

 

   Bele beltzak, hegaka,

arratsaren ahoan

serios zebiltzen...

 

                Gizonen kantak,

                beleen ahotsak

                asmamenaren errotan

                adu beltz

                bihurtzen ziren.

 

Plastikozko abenidak

pasa nituen,

kotxeek,

idiek —tankeek—

argiek —zibilek—

eskaparateek

keinu egiten zuten.

Gero emagalduek

musu kiratsez

—tenazak bailiren—

itsasten gintuzten...

 

                Nire poema

                amets oniriko

                —infraerotiko—

                bat baino ez zen...

 

1969