HARRIZKO EUSKARA

 

   Nik kopla garbietan

kanta nahi dut,

nik trabarik gabeko

neurri libretan

bertsoa nahi dut.

Egia esateko,

herriaren alde gezurra

kolpatzeko,

prejuiziorik ez dut.

Dena herriaren ahoz

—euskara klaroz—

adierazi nahi dut;

nire kopla erraza da,

airos, librea.

Lehengo poesiak, Euskal Herria,

baserrien lurrina,

zelai ta soroen usaina,

gurdien asperra.

Gaurko poesiak, ordea,

burdinezko aurpegia

—altzairuzkoa—

nola hala, asfaltuaren harritan

mailukatzen den poesia.

Teknikaren aitzakian

eskulpitzen ditugu

beste poema bortitzak,

beraz, Euskal Herria,

jadanik ez zara Arkadia,

utzi dituzu Virgiliren Bukolikak,

utzi behi ta artzainen intziriak,

gaur harrian, altzairuan,

burdinean diharduzu,

poema metalikoak

eskulpitzen dituzu.

Bedi nire euskara

katerik gabea,

bortitz, beltz,

librea!

 

1968