EZPELETA HERRIAN

                Laphurtarrez

Ezpeleta herrian, ostatu batian,

Gerthatu izan naiz bazkari batian,

Uste gabian, laur lagunetan;

Etxek'anderia bere lanetan,

Espantuia franko bere salsetan,

Ageriko da gero obretan.

Etxek'anderia goizik jeiki zen;

Zortzi orenetan suia hila zen,

Haragi'ere buxerian zen;

Hamek'orenetan garburen sartzen,

Eguerditan bazkaria prest zen;

Manera onaz zopa on bat zen.

Zopa jan eta haragi hori

Ekharri dauku egosi berri,

Be'iratu eta egin neron irri;

Poxi poxi bat eman zautan niri,

Zer jenero zern etzen ageri,

Mamia guti, hezurra handi.

Arnoa zuten Bordalekotik,

Edo bertzela taula zokhotik,

Agollatuia ongi uretik;

Edan dezagun beraz gogotik,

Horditziaren beldurra gatik,

Horrek ez gaitik joko burutik.

Zalhu dabila zerbitzaria,

Salsa bat badila egin berria,

Nahi dugunez haren erdia;

Egin dezagun beraz guardia,

Salsa eztela egin berria,

Bezperakua, mintzen hasia.

Galdetzen derogu zerbitzariari

Ekhar dezagun erraki hori

Ongi errerik, gizenian guri,

Be'iratu eta egin neron irri,

Zikhiruaren fama tzarrari;

Mehe zen bainan etzen ernari.

Kafe on batek oro ahazten:

Galdetu orduko berehala prest zen,

Ura doidoia pegarrian zen;

Hasi zen beraz noizbeit ekhartzen

Ura doidoia hasia beisten:

Ttikera erdibat phurruska bazen.