AMABIGARREN EGUNA

Jaungoikoaganako kristauaren esker beltz itsusia

        Zer geiago egiñ zenzake, ene Jaungoikoa, ni salbatzeko? Ori esaten nik eztakit. Errukizko txistuaz deitzen badidazu, nik zure ontasunean oso fiatuta, eta zu ofenditzen diardut. Zure justizi gogorraz bildurtzen banazu, zure urrikaltasunaz etsi, eta pekatu egiñaz noa. Biotza samurtzen badidazu, pekatua orregatik uzten eztet; zorrotz itzegiten badidazu, añ gutxi. Orañ Santokristoren oñak negarrez bustitzen ditut, bereala ostera pekatuan eroriaz berriro idikitzen diozkat llagak. Gaiztakeri, esker beltz itsusi eta saldukeriaren zer leize ondogabea da au?

        Nere Jaungoikoa, zer egiñkizun geratzen zatzu ni salbatzeko? Eliza santaren barrutietan egiñ nazu; Zu ezagutzeko argia, pekatuaren lozorrotik esnatzeko zeruko mandatuak, tentazioai burutzeko laguntzak, sendatzeko eta zurekiñ adiskidetzeko Sakramentuak, gauz onak egitera mugierazitzeko ejemplo onak, eta Zugana biurtzeko naigabe eta penak eman dizkidatzu. Pekatu egiñ nuen: kastiga nazazukean, eta barkatu zidazun. Besteakiñ gogor izan zera, nerekiñ beti urrikaltasuna izan dezu. Azkenik, ni bide zuzenera erakarteko, egiñgabe ezer geratu etzazu, eta niri ere ez zuri kontra egiñaz, nere gaitzean gogortzeko.

        Eta zer geiago eska negizuke salbatzeko, ene Jaungoikoa? Zure odola? Guzia ixuri dezu nigatik. Zure anima? Zere Aitaren eskuetan eman zenduen nigatik. Zure gorputza? Nigatik gurutzean josia izan zan. Zure aragia? Beti prest dago nere janari izateko. Nik eztakit zer on eta mesede berri eska negizukean; eta guziaz ere Zu ofenditzen zaitudan guzian zure kontrako espak dauzkadala, dirudi, nere biotzean zure graziaren palta balitzat bezela. Ah zeñ zentzugabe eta zoroa naizen baldiñ bakarrik nere kulpaz eta bakarrik gaiztakeriaz betiko galerara noala ezagutzen ezpadet.

EJENPLOA

        Salbatzeko zeruko laguntza andi eta banakak izaten duten bezelako bat bear bada ere, laguntza au iritxi genzake Mariaren bidez. Salbazioaren uste eta esperanza guzia galdua zeukan soldadu bat indiako Trabankorko portura baztertu zan, alabaña bere anima demonioari entregatua zedukan. Baña legorreratu zan bezela, Jaungoikoak ala naita, eliza batean sartu, eta Maria guziz santare imajiña baten aurrean belaunikatu zan, arren lagun zigiola, eta bere Seme jaungoikozkoagandik barkazioa iritxi zegiola, erregutuaz. Onela zegoela, ikusi zuen nola Ama maiteak bere besoetan zeukan Aurtxo Jesus negarrez asi zan; baña añ miñ eta biziro, non bere malkoak amaren eskuetatik txirrian aldarearen gañera erorten ziran, aldareko zapiak bustitzeraño. Orduan soldaduak ere negar miñari eman, eta bereala barrundatu zuen bere bularrean urrikaltasunaren iturburu eta sustraia dan Ama errukitsu aren bidez barkazioa iritxiko zuen, uste eta esperanza osoa, seguru egonaz, Semeak negarrez artzen zuela, Mariaren erreguen bidez barkatuko ziolakoan. Gertakari au eziñ exillean gera zitekean; soldaduaren ontzi-lagunak mirari hura ikustera lasterka joan, eta gertatu zanaren agiri segurua bezela, aldarezko zapiak oraindik negarrez bustiak arkitu zituzten. Gertakari au zala bide, soldaduak bere bizi guziko konfesio bat damu egiazkoaz egiñ, eta erlijioan sartzeko boto edo promes egiñ zuen, sartu zan bezela, len infernuko etsaiarekiñ bat egiña zegoena, Jaungoikoarekiñ estuago batutzeko. (Auriem. t. 2, pag 290)

MARIAREN ONRAN

        Maria guziz santari ikusaldi edo bisita bat, bere Seme jaungoikozkoak egiñ dizkigun on eta mesedeakganako esker eta ezaguera onekoak izateko grazia, eta gure pekatuen barkazioa iritxi degizkigula, eskatuaz.

ESKARIA

        Gure bizitza, eztitasun eta esperanza, Maria maitagarria, arren lagun zaguzu.