Orain, aterperik gabe,

lurrezko hades honetan nauzu

bizirik

pertikaren goria masailetan tinkatu

eta ziztatu didate etsaiaren izena

 

gaur ortzea beztu

eta etengabeki ari du, arrasatsalde honetan, euria

 

atertu arte,

maitazarreak, sutauts hezearen modura

ezin dezake izeki infernuko garretan

 

ez dut haatik inoiz ere galdu itxaropena

jarri nauten oinaze-asto honetatik ikusten baitut

gizaki saldo animalia

            argiaren ondora ekarri eta

            gaitz guztien gainetik

            bereiziko dut ilunbeetarik

            eta, ahal balitz,

            bera ere zainduko azken uholdearen egunean

baina, bere eragina ona denentz galdetzen baduzu

garraxiz ihardetsiko dizut muturrerako lokarriaren azpian