Usoak, arazoarekin zerikusirik ez dutela,

hazi txipiak ari dira pikoka

umeak, bitartean, jolasean eta korrika

eguzkiaren azpian

 

arratsaldeko bostak aldean

hegohaizeak dakarren zurrumurrua dantzut eta

bat-batean, hoztu egin zait odola

 

ehundahamaika heinkel eta junker-berrogeitabiak

hiru ordu bostehun-kiloko-lehergailuen-azpian

milaseiehundaberrogeitalau hildako

zortzirehundalarogeitabederatzi zauriturik

ongia eta gaizkiaren lurretik baino haratago dago

gailendu den arrazoiaren indarra

 

udare eta sagar guztiak galdurik

gurditzarrak erretzen ari dira

eta metrailak ireki dituen sabel zatituen erraiak

ikusi izan ditut kearen artean

eta, orobat, ume hil jaioberriak

—begi irtenak, esku bat txabusinaren gainean

musu zurbila, txuri-txuria, hotza, geldirik

soin urdina ama hautsi baten gorpuaren ondoan—

 

gizon eta emakumeen laztura ikaragarrian nabaritu izan dut

beldur pairaezinak dakarren gelditasun fisiko, burmuinekoa

bihotz ukatuak nola diren errotik erauziak eta

indartsuena gailen dadin ahulen sakaila gupidagabea...

 

gorrotoz laidatzen duen aingeru beltza

dut maitale, hortik edan dizut

higidura ez da geldituko

makurrak zitalak eta hutsak deuserezean amildu eta

arrosaren gorria arantzen doluminarekin elkartu duenak

aro berri eta askeak sor ditzan arteraino