Iraileko oihan beltzetara itzuli naiz

eta ikusi dut zure zauria

berak dauzkan kolore argi guztiak ikusten dizkiat

 

garraztasun errainu

arrosa gorria

 

kristal keatuaren irazkinean zehar dakust

alegiazko lur gozo honen distir geldiezina

 

zure oroimena nere bila heldu delarik mintzatuko naiz

—mina egin niezazukeen arren—

argiro:

 

itxoiten zenuen benetako maitalea inoiz etorri ez zela diot

zure gaubelan bota genituen malkoak

denborak berak lehortu dituela

hala nola, amorruz,

apurtu nahi zutenen katearen hezea

 

arista guztien gainetik sortu eta

fidantzaz beterik

hedatu zenituen altzairuzko baso biribil eta elkartuak

jendeak kiskali ditu, gasolinaz, bazter guztietan

 

gurdiek utzitako hatzak zanpatzen ditudalarik

basamortu honen noraezean, zutaz oroitzean

zarata sortzen ez duen txoriaren hegalaldia aditzen diat