Goizeko lehenengo orduetan

bukatu da akelarrea eta sorginak

hotzaren hotzez eta erdi biluzik

kobazuloetatik ateratzen hasi dira poliki

hiriko espaloietarantz

 

etxera noa neroni ere, zirkun-zarkun, behaztopa eginez

eta kaleko farolen azpian gozagaizki

abesten ari diren azken

hordien ondotik pasa naiz biraoka

 

galdara bakarreko inpernura sartuko nintzateke irekita balego

 

karriketako isurbideetan labezomorroak ditut ixileko lagunak

eta halaber, presaka datorren langilearen begirada itzurkorra

            amorrua

            keinu zakarrak nabaritu ditut paretik igarotzean

           otamena nola estutzen zuen besapean

 

urratzear dago, eta gizakien begi bistatik izkutatzen delarik

parkeko jarleku ilun baten gainean, gibeleko izkin isolatuan,

lotan den gizagaineko erori baten itzala isladatzen da

arbuio berbera erakutsi

eta izerdi hotzaren karroiarengatik dardarez,

ator laxatu bat besterik ez dudalarik,

gizateria eta biok inoiz baino bakartiago gaudela iruditu zait