Itxas zabaleko mariņelen abesti lazkarak
ailegatzen zaizkizu olatuen zurrumurruarekin batera
brankako gazteluan
lermarik gabeko birjina desloratugabea
ozeanoetako uhinen gainean, belak haizatuak daudelarik,
itsasaldi honek bukatzerik ez izatea nahiko nuke
bainan zuk, irriņo bat agertuz eta ameslari zerumugara begira,
lehorrean ibiliz ibili izerdiz arituko naizela ongi dakizu
halere, oraingo oin garbiak zikinduko zaizkidan arren
atzean utziko ditudan oinhatz sakonetan
gaurko fidantza berbera izanen dut zuretzat gordea
eta gaueko bero usuan, izarren argitan
nere zaurien gorritasun urtua harrotu eginen da
kostaldeko bazterretarantz zugana naraman kresalaren gaziaz
