EZEKIELEN PROFEZIA

LENBIZIKO KAPITULUA

        1. Ogeita amargarren urtean, laugarren illean, illaren bosgarrenean, gertatu zan nengoela ni katibuen erdian Kobar ibaiaren aldean, idiki ziran zeruak, eta ikusi nituen Jaungoikoaren ikusketak.

        2. Illaren bosgarrenean, Joakin erregea Babiloniara eramana izan da gero, bosgarren urtean,

        3. Zuzendu zion Jaunak bere itza Ezekiel apaiz, Buziren semeari, Kaldeatarren lurrean, Kobar ibaiaren aldean; eta an Jaunaren eskua bere gañean sentitu erazi zan.

        4. Eta begiratu nuen, eta ona non zetorren ifarretik aizezko bunbada bat, eta odei andi bat, eta odeiaren barrenen jiran zebillan su bat, eta argitasun bat bere inguruan; eta bere barrenen, au da, suaren erdian, irudi bat, elektroarena bezelakoa,

        5. Eta su aren erdian ikusten zan lau abereen antz bat; zeñaen irudia zan au: bazegoen beretan gizona zirudian zerbait.

        6. Bakoitzak zeuzkan lau arpegi, eta lau ego.

        7. Beren oñak ziran zuzenak, eta bere oñen azpia, idisko baten oñaren azpia bezelakoa; eta botatzen zituzten txinpartak, altzairu txit erazeki batean ikusten dan bezela.

        8. Beren egoen azpian, lau aldamenetan, zeuden gizonen eskuak, eta zeuzkaten arpegiak, eta egoak lau aldamenetatik.

        9. Eta bataren egoak besteenarenakin biltzen ziran. Etziran itzultzen zebiltzanean, baizik bakoitza joan oi zan bidean aurrera bere arpegia zuzentzen zan erara.

        10. Beren arpegien gañean berriz, laurak zeukaten gizonarena; eta laurak zeukaten leoiaren arpegi bat beren eskuieko aldamenean. Ezkerreko aldamenean zeukaten laurak idiaren arpegi bat; eta goiko aldamenean zeukaten laurak agiliaren arpegi bat.

        11. Beren arpegiak eta beren egoak zuzentzen ziran, eta zabaltzen ziran goirontz. Biltzen ziran puntatik bakoitzaren bi ego, eta beste biakin beren gorputzak estalitzen zituzten.

        12. Eta beretatik bakoitza ibiltzen zan, bere arpegia zuzentzen zan tokirontz. Nora eramaten zituen espirituaren bultzadak, ara oi zijoazen, eta etziraden ere itzultzen bidean ibiltzeko.

        13. Eta abere oiek begien aurrean ziruditen, su erazekizko txingarrak bezela, eta zuzi erazekiak bezela. Ikusten zan zebillala abereen erdian suzko argitasun bat, eta sutatik ateratzen ziradela tximistak.

        14. Eta abereak bazijoazen, eta itzultzen ziran tximist argitsuen gisara.

        15. Eta ni abereai begira nengoen artean, agertu zan kurpil bat lurraren gañean, abere bakoitzaren aldean, zeñak zeuzkan lau arpegi.

        16. Eta kurpillak, eta beren gaia zan begien aurrean, itsasoaren kolorekoa bezelakoa; eta laurak ziran elkarren antzekoak; eta beren irudia eta beren egiera ziran, beste kurpil baten erdian dagoen kurpil batena bezelakoa.

        17. Beren lau aldamenetatik zijoazen beti, eta etziran itzultzen ibiltzen ziranean.

        18. Orobat kurpillak zeukaten alako ingurua, eta altuera, non, ikustea bakarrik asko zan arrituta gelditutzeko; eta lauen inguru guztia zegoan inguruan begiz betea:

        19. Eta abereak bidean zijoazenean, orobat ibiltzen ziran kurpillak ere beren aldean; eta abereak lurretik jaikitzen ziradenean, era berean jaikitzen ziran kurpillak ee berakin.

        20. Espiritua zijoan edozeñ tokitara, ara zuzentzen ere ziran beren ondoren kurpillak, zeren bizitzako espiritua zegoan kurpilletan.

        21. Kurpillak ibiltzen ziran, abereak ibiltzen baziran, gelditzen ziran, berak gelditzen baziran, eta berak lurretik jaikitzen ziradenean, kurpillak ere beren ondoren jaikitzen ziran, zeren kurpilletan bizitzako espiritua zegoan.

        22. Eta abereen buruen gañean zegoan firmamentuaren irudi bat; begiratzen zaionean kristal ikaragarri bat zirudiana, zeñ zegoen zabaldua goian beren buruen gañetik.

        23. Firmamentuaren azpian berriz, ikusten ziran beren egoak zabalduak, ukitzen ziola bataren egoak bestearenari, eta bakoitzak estalitzen zuela bere gorputza beste ego biakin. Era berean estaltzen zan bakoitza.

        24. Eta aditzen nuen nik egoen otsa, ur askoren otsa bezelakoa, Jaungoiko goratuaren turmonada bezelakoa. Bidean zebiltzanean, otsa zan jendedi andi baten irudikoa, edo ejerzitu baten otsa bezelakoa; eta gelditzen ziradenean, beeratutzen zituzten beren egoak.

        25. Zeren ateratzen zanean boz bat, beren buruen gañean zegoan firmamenduaren gañetik, berak gelditzen ziran, eta beeratzen zituzten beren egoak.

        26. Eta beren buruen gañean zegoan, firmamenduaren gañean zegoan, zafirozko arrizko esertoki goratu bat bezelakoa, eta tronuaren irudiko gauza aren gañean zegoan gizon beneragarri baten irudia bezelakoa.

        27. Eta nik ikusi nuen bere irudia, elektro argitsu baten irudia bezelakoa; eta bere barrenen, eta bere gerriaren inguruan goiraño suaren gisako bat; eta gerritik beera ikusi nuen, su erazeki, inguruan argi egiten zuena bezelako bat.

        28. Nolakoa agertzen dan ostrellaka, odei batean arkitzen danean egun euritsu batean, alakoa zan, tronuaren inguruan ikusten zan argitasunaren irudia.

BIGARREN KAPITULUA

        1. Ikusketa au, Jaungoikoaren gloriaren irudi bat zan. Nik iduki nuen, eta auzpeztu nintzan, ikaratuta, nere arpegiaren gañean, eta aditu nuen, lagun beneragarri, itz egiten zuenaren boza, eta esan zidan neri: Gizonaren semea, zutik jarri zaite, eta zurekin itz egingo det.

        2. Eta berak itz eginda gero, sartu zan nigan espiritua, eta nere oñen gañean ipiñi ninduen, eta aditu nion, itz egiten zidan lagun beneragarriari,

        3. Eta esaten zuen: Gizonaren semea, nik bialtzen zaitut Israelko semeakgana, jentil eta apostata, nigandik alde egin duten oriekgana. Berak eta beren gurasoak urratu dute gaurko eguneraño, nerekin zeukaten elkartasuna.

        4. Arpegi gogorreko, eta biotz ezikaitzeko semeak dirade oriek, zeñgana bialtzen zaitudan. Eta onela itz egingo diezu: Oiek esaten ditu Jaun Jainkoak:

        5. Ikusteko berak aditzen ote duten, eta bekatu egiteari utzitzen ote dioten, zeren ori, familia burukoi bat dan, eta jakingo dute, beren erdian profeta bat bederik daukatela.

        6. Zu bada, gizonaren semea, etzaite beren beldur izan, eta etzaite beren itzakgatik ikaratu, zeren zuk sinisgogor, eta biurritariakin tratatu bear dezun, eta lupuakin bizi zeran. Etzaite beren itzen beldur izan, eta etzaite ere beren arpegiak gatik ikaratu, zeren bera familia ezikaitz bat dan.

        7. Zuk bada, berriz eta berriz esango dieztezu nere itzak, onela ikusteko aditzen ote duten, eta utzitzen ote dioten bekatu egiteari, zeren dan jende bat aserretu erazitzeko egokia.

        8. Zuk berriz, o gizonaren semea, aditu ezazu esaten dizudan guztia; eta etzaite ezikaitza izan, familia au dan bezela. Idiki ezazu zure aoa, eta ematen dizudan guztia jan ezazu.

        9. Eta begiratu nuen, eta ona emen non zegoan esku bat niganontz luzatuta; zeñean zeukan liburu bat errollatua, eta idiki zuen nere aurrean, eta zegoan eskribitua barrendik eta kanpotik, eta lamentazioak, eta kanta tristeak, eta aiak ziraden beratan eskribituta zeudenak.

IRUGARREN KAPITULUA

        1. Eta esan zidan Jaunak: Gizonaren semea, jan ezazu arkitzen dezun guztia; jan ezazu liburu ori, eta zoaz Israelko semeai itz egitera.

        2. Orduan idiki nuen nere aoa, eta eman zidan jaten liburu hura,

        3. Eta esan zidan: Gizonaren semea, nik ematen dizudan liburu orrekin bazkatuko da zure sabela, eta zure erraiak beteko dirade. Jan nuen, bada, eta nere aosapaiak eztia bezela gozoa arkitu zuen.

        4. Eta berak esan zidan: Gizonaren semea, zoaz, eta adirazi zaiozkazu Israelko familiari nere itzak,

        5. Zeren etzeran zu bialdua izketa arrotz eta mintzoera ezezaguneko erri batera, baizik Israelko etxera:

        6. Ez erreñuren batzuetara, zeñaen izkuntza dan zuretzat ezezagutua, eta arrota beren mintzoera, zeñaen itzak ez ditzakezun aditu. Eta oietara bialdua izango baziña ere berak adituko litzazkizuke.

        7. Baña Israelko etxekoak etzaituzte aditu nai, zeren ni ere ez nauten aditu nai, zeren Israelko etxe guztia kopet astiñeko, eta biotz gogorrekoa dan.

        8. Baña ona emen non nik emango dizudan zuri arpegi sendoago bat, beren arpegia baño, eta kopet gogorrago bat, beren kopeta baño.

        9. Emango dizut arpegi bat diamantea, eta txingarria bezelakoa. Ez daukazu zertan beldur izan, ez ikaratu beren aurrean, zeren bera familia ezikaitz bat dan.

        10. Eta esan zidan: Gizonaren semea, artu itzatzu zure biotzean, eta ongi aditu itzatzu, nik esaten dizkizudan itz guztiak;

        11. Eta zoaz, jarri zaite zure erriko semeen aurrean, zeñak izan ziran katiberiora ekarriak, eta onela itz egingo diezu: Ona emen Jaun Jainkoak esaten duena; ikusteko aditzen ote duten, eta utzitzen ote dioten bekatu egiteari.

        12. Eta kordegabetu ninduen espirituak, eta aditu nuen nere atzean boz txit otspatsu bat, esaten zuena: Bedeikatua izan dedilla, bere tokitik dijoan Jaunaren gloria.

        13. Eta aditu nuen abereen egoen otsa, zeñatatik batak bestearekin jotzen zuen, eta abereai jarraitzen zien kurpillen otsa, eta dunbada andi baten otsa.

        14. Eta berriz sendotu ninduen espirituak, eta artu ninduen, eta nijoan ni mingoiztasunez, eta nere gogoko aserrez betea; baña Jaunaren esku, sendotzen ninduena, nerekin zegoan.

        15. Allegatu nintzan bada, uzta berrien montoia deritzan tokira eramanak izan ziraden katibuakgana, non zeuden Kobar ibaiaren aldean bizi ziradenak; eta gelditu nintzan berak zeuden tokian, eta an egon nintzan tristezaz betea, zazpi egunean, beren erdian.

        16. Eta irago ziradenean zazpi egunak, itz egin zidan Jaunak, esaten zuela:

        17. Gizonaren semea, nik jarri zaitut bealaritzat Israelko etxean, eta nere aotik adituko dituzu nere itzak, eta adiraziko diozkazu berai nere izenean.

        18. Baldin nik esango banio gaiztoari: illa izan bear dezu, zuk adirazten ez badiozu, eta ez badiozu itzik egiten, utzi dizaion bere gaizki egiteari, eta bizi dedin; gaizto hura ilko da bere bekatuan; baña nik aren odolaren kontua zuri eskatuko dizut.

        19. Baña baldin zuk adirazi badiozu gaiztoari, eta bera ez bada ondu, utzitzen diola bere gaiztakeriari, eta bere bizitza txarrari, bera ziertoro ilko da bere gaiztakerian; zuk berriz zure anima salbatuko dezu.

        20. Baitaere justoak utziko balio birtuteari, eta obra gaiztoak egingo balitu, nik ipiñiko diozkat aurrean beaztopoak. Bera ilko da, zuk adirazi ez diozulako, ilko da bere bekatuan, eta berak egin zituen obra oneen oroipenik ez da idukiko; baña nik bere odolaren kontua zuri eskatuko dizut.

        21. Baña adirazten badiozu justoari, bekaturik egin ez dezan, eta berak bekaturik egiten ez badu; egiaz berak egiazko bizitza idukiko du adirazi ziñiolako, eta zuk zure anima libratu dezu.

        22. Eta Jaunaren eskuak ukitu zidan nere gañean, eta esan zidan: Jaiki zaite, eta atera zaite kanpora, eta an itz egingo det zurekin.

        23. Eta jartzen nintzala bidean, atera nintzan kanpora; eta ona emen, non, an zegoan Jaunaren gloria zan, Kobar ibaiaren aldean ikusi nuena bezelakoa, eta auzpeztu nintzan nere arpegiaren gañean.

        24. Eta sartu zan nigan espiritua, eta altxatu ninduen, eta jarri ninduen nere oñen gañean, eta itz egin zidan, eta esan zidan: Zoaz, eta sartu zaite zure etxearen barrenen.

        25. Eta zuk, o gizonaren semea, begiratu ezazu prestatu dituztela zuretzat lokarriak, eta lotuko zaituzte, eta zu beren artetikan ezin irtengo zera.

        26. Eta nik egingo det, zure mingaña, zure aosapaiari itsatsia gelditu dedilla, alako moduan, non, mututua egongo zeran, eta etzaitezen onezkero izan, errierta egiten duen gizon bat, zeren bere familia ezikaitz bat dan.

        27. Nik itz egiten dizudanean berriz, zure aoa idikiko det, eta zuk berai esango diezu: Oiek esaten ditu Jaunak: Aditzen duenak, aditu beza; eta lo dagoenak, lo egin beza, zeren au familia ezikaitz bat dan.

LAUGARREN KAPITULUA

        1. Eta zuk, gizonaren semea, artu ezazu adrillu bat, eta jarri ezazu aurrean; eta an egingo dezu Jerusalengo erriaren irudi bat.

        2. Eta ipiñiko dezu bertan, nolako eratan setiatuak izan bear duen, eta jasoko dituzu esindarrak, eta egingo dituzu lutesiak, eta jarriko dezu etzauntz bat bere kontra, eta ipiñiko dituzu bateriak bere muruen inguruan.

        3. Artu ezazu gero burnizko zartana bat, eta ipiñiko dezu, burnizko murru bat balitza bezela, zure eta erriaren bitartean; eta oni begiratuko diozu arpegi aserratuarekin, eta bera setiatua geldituko da; bada zuk setioa jarriko diozu. Esan dan guztia da siñale bat, Israelko etxearen kontra.

        4. Baitaere zuk lo egingo dezu ezkerreko aldamenaren gañean, eta bere gañean jarriko dituzu Israelko gaiztakeriak, esan dan aldamenaren gañean lo egingo dezun adiña egunean, eta eramango dezu beren gaiztakerien pena.

        5. Orain bada nik eman dizkizut irureun eta larogeita amar egun, beste anbeste urteko aien gaiztakeriakgatik, eta zuk eramango dezu Israelko etxeko gaiztakeriaren pena.

        6. Iragotzen diradenean egun oiek, berriz lo egingo dezu, eta lo egingo dezu zure eskuieko aldamenaren gañean, eta eramango dezu Judako etxearen gaiztakeria berrogei egunean, urte bakoitzagatik egun bat, zeren urte bakoitzagatik egun bat izendatu dizut.

        7. Eta itzuliko dezu zure arpegi aserretua Jerusalen setiatuaren kontra, eta luzaturik zure eskua, bere kontra profetizatuko dezu.

        8. Begiratu ezazu nik kateez ingurutu zaitudala, eta ezin itzuliko zera aldamen batetik bestera, setioko egunak kunplitu ditzatzun arteraño.

        9. Zuk bada artu itzatzu zuretzat garia, eta garagarra, eta babak, eta dilistak, eta artatxikia, eta albertxigoa, eta ipiñi ezazu guztia lurrezko ontzi batean, eta berakin egingo dituzu ogiak, anbat zenbat egunean lo egingo dezun zure aldamenaren gañean; irureun eta larogeita amar egunean beretatik jango dezu.

        10. Eta zuk artuko dezun janaria izango da ogei siklo egunean. Jango dezu egunean beiñ bakarrik.

        11. Ura ere neurriz edango dezu, au da, hin baten seigarren partea. Egunean bein bakarrik edango dezu.

        12. Eta ogia jango dezu autsaren azpian errea, garagarrezko opil bat bezela. Gizasemearen loiaren azpian erreko dezu, beren aurrean.

        13. Eta Jaunak esan zuen: Onela Israelko semeak jango dute beren ogi zikiña jentillen artean, nora nik aurtikiko ditudan.

        14. Orduan esan nuen nik: Ah! Ah! Jaun Jainkoa! Ah, begira ezazu arren nere anima ez dagoela kutsutua, eta nere gazte denboratik orainarteraño ez det jan gauza ilkirik, ez pistiak zatitutakorik, eta ez da ere iñoiz sartu nere aoan aragi zikin motarik batere.

        15. Eta erantzun zidan Jaunak: Ona emen non giza loiaren lekuan, emango dizut zuri idien zimaurra, zeñarekin erreko dezun zure ogia.

        16. Eta gañera esan zidan: Ona non, o gizonaren semea, nik kenduko diodan Jerusaleni ogiaren janaria, eta ogia ontzaz, baita beldurrez ere jango dute; eta edango dute ura neurriz, eta ansiaz beteak.

        17. Eta atzenean gelditurik ogi, eta urik gabe, etorriko dira batzuek besteen gañera illik erortzera, eta desegiñak geldituko dira beren gaiztakeriakgatik.

BOSGARREN KAPITULUA

        1. Eta zuk, o gizonaren semea, artu ezazu bizargille baten labana zorrotz bat, eta ebakiko dezu berarekin zure buruko illea, eta zure bizarra. Eta atxitu ezazu gero balanza bat, eta berezituko dezu illea.

        2. Irugarren zati bat erreko dezu suan erriaren erdian, setioko egunak bukatuak diradenean, eta arturik beste irugarren zati bat, ebakiko dituzu ganibet batekin erriaren inguruan; eta beste irugarren zatia zabalduko dezu aurtikirik aizetara; eta andikan bereala, aterako det ezpata magitik berai jarraitzean.

        3. Eta illeen irugarren zati onetatik artuko dituzu gutxi batzuek, eta zure kaparen ertzean lotuko dituzu.

        4. Eta artuko ere dituzu batzuek, eta botako dituzu sutara, eta erreko dituzu, eta andikan sua irtengo da Israelko etxe guztiaren kontra.

        5. Ona bada emen Jaun Jainkoak esaten duena: Au da arako Jerusalen, nik jentillen artean egin nuena, ipintzen nituela oien erriak bere inguruan.

        6. Baña Jerusalenek mezpreziatu zituen nere erabakiak, eta erreñuak baño ere gaiztoago egin da, eta ausi ditu nere aginteak, bere inguruko erreñuak baño geiago, zeren Israelko semeak mezpreziatu zituzten nere legeak, eta nere aginteen araura ez dirade bizitu izan.

        7. Argatik, oiek esaten ditu Jaun Jainkoak: Zuek gaiztakeria geiago egin dezuten ezkero inguruan dauzkazuten erreñuak baño, eta etzeraten ezkero bizitu nere aginteen araura, eta ez dituzuten ezkero zaitu nere legeak, eta zuen obrak ere ez diraden ezkero izan, zuen inguruan bizi diran jendeen legeen araukoak bederik;

        8. Argatik, ala itz egiten du Jaunak: Ona emen non nagoen ni, o Jerusalen, zure kontra; eta nik neronek egingo ditut nere kastiguak zure erdian, erreñuen aurrean.

        9. Eta egingo det zure kontra, zure gauza nazkagarriakgatik, beñere egin ez dedana, eta alako gauzak, nolakoak iñoizere beren antzekorik egingo ez dedan.

        10. Argatik ikusiko da zugan, gurasoak jango dituztela beren semeak, eta semeak jango dituztela beren gurasoak, eta kunplituko ditut nere kastiguak zure erdian, eta aizetuko ditut aize guztira, zugan gelditzen diraden guztiak.

        11. Argatik juramentu egiten det nik, esaten dut Jaun Jainkoak, nola zuk kutsutu dezun nere santuarioa zure eskandalu guztiakin, eta zure gauza nazkagarri guztiakin, nik ere desegingo zaitudala, eta ez dizula barkatuko nere begiak, ez naizala zurekin urrikalduko.

        12. Zureen irugarren zati bat izurriz ilko da, eta gosez desegiña izango da zure erdian; beste irugarren zati bat galdua izango da ezpataren puntaz zure inguruan; eta zure semeen beste irugarren zatia barreiatuko det aize guztira, eta ezpata ere magitikan aterako det beren ondorean.

        13. Eta aseturik geldituko da nere sumintasuna, eta egingo det egotez egon dedilla beren gañean nere aserrea, eta bozkariotuko naiz, eta aurtikitzen dedanean nik osotoro beren gañera nere aserrea, orduan ezagutuko dute, Nik Jaunak itz egin dedala nere gloriagatik zeloz beteta.

        14. Nik ipiñiko zaitut, o Jerusalen, eremu bat egiñik, eta ekarriko zaitut izatera inguruetako erreñuen lotsaria, emendikan iragotzen diraden guztien aurrean.

        15. Eta zu izango zera zure inguruan dauden erreñuen lotsaria, eta madarikazioa, eta oroipengarria, nik egiztatzen ditudanean zugan nere kastiguak aserre eta sumintasunarekin, eta nere gogortasun bengatzallearekin.

        16. Eta ezagutuko dute Nik Jaunak itz egin dedala, aurtikitzen ditudanean nik beren kontra gosearen saieta zorigaiztokoak, zeñak eramango duten berakin eriotza, zeñak zuek iltzeko aurtikiko ditudan nik, eta montoituko det zuen gañean gosea, eta ogiaren janaria kenduko dizutet.

        17. Bialduko ditut bada zuen kontra gosea, eta pisti uzuak, osotoro desegin zaitzatedan artean; eta egurastua artzen ibilliko dira zure erditik, o erri desleiala, izurria eta ilkintza; eta egingo det, ezpata erori dedilla zure gañera. Nik Jaunak esan det.

SEIGARREN KAPITULUA

        1. Eta itz egin zidan Jaunak, esaten zuela:

        2. Gizonaren semea, itzuli ezazu zure arpegia Israelko mendietarontz, eta profetizatu ezazu beren kontra.

        3. Eta esango dezu: Israelko mendiak, aditu ezazute Jaun Jainkoaren itza. Oiek esaten diozkate Jaun Jainkoak mendiai, eta muñoai, eta aitzai, eta ibarrai: Begiratu ezazute, nik ezpata zuen gañera aurtikiko dedala, eta desegingo ditudala zuen toki goratuak.

        4. Eta arras desegingo ditut zuen aldareak, eta zuek dauzkazuten irudiak zatituak izango dirade, eta zuen erritarrak aurtikiko ditut ilda zuen idoloen aurrean.

        5. Zuen irudien aurrean ipiñiko ditut Israelko semeen gorputz illak, ta zuen aldareen inguruan zuen ezurrak barreiatuko ditut,

        6. Bizi zeraten toki guzietan, iñor ere gabe geldituko dira erriak, eta izango dira beera botatuak eta arrasatuak toki goratuak, zeñatan doañak eskeñtzen zenduzten; eta zuen aldareak desegiñak eta zatituak; eta utsean geldituko dirade zuen idoloak, eta beera botatuak izango dirade zuen tenploak, eta zuen obrak desegiñak.

        7. Eta ilkintza andi bat egingo da zuen artean; eta ezagutuko dezute ni naizala Jauna.

        8. Eta zuen arteko, ezpatatik iges egin duten batzuek, utziko ditut erreñuen artean, barreiatzen zaituztedanean erri askotatik.

        9. Zuetatiko, eriotzatik libratu diradenak, bada, oroituko dira nerekin, katibu eramanak izan diraden erreñuen artean; zeren zatituko dedan beren biotz adultero, nigandik alde egin zuena; eta umillatuko ditut beren begi, beren idoloen amorio zikiñean beti erazekiak; eta berak beren iguia artuko dute, oroitzen diradenean beren gauza nazkagarri guztietan egin zituzten gaiztakeriakin.

        10. Eta ezagutuko dute, Nik Jaunak ez nuela alperrik esan, emango niela kastigu au.

        11. Oiek esaten ditu Jaun Jainkoak: Jo ezazu esku batarekin bestea, eta eman itzatzu otsak zure oñarekin, eta esan ezazu: Ai, Israelko etxearen doakabea, bere gauza nazkagarri gaiztoakgatik, zeren guztiak galduak izango diraden ezpataren puntaz, eta gosez, eta izurriz.

        12. Jerusalendik urrutian dagoena, gosez ilko da; eta aldean dagoena, ezpataren puntaren mendean eroriko da; eta libratzen dana, eta setiatua dana, gosez ilko da. Eta aseko da berakgan nere aserrea.

        13. Eta zuek ezagutuko dezute, ni naizala Jauna, zuen illak daudenean zuen idoloen erdian, zuen aldareen inguruan, muño goratu guztietan, mendien erpiñ guztien gañean, eta zuaitz ostotsu guziaren, eta arte sendo guztiaren azpian, tokiak, zeñatan erre zitzaiezten inzensu usaitsuak beren idolo guztiai.

        14. Eta nik ipiñiko det ongi nere eskua beren gañean, eta biurtuko det eremu, eta utziko det iñor ere gabe beren erria, Deblatako eremutik bizi diraden toki guztietan, eta ezagutuko dute, Ni naizala Jauna.

ZAZPIGARREN KAPITULUA

        1. Eta itz egin zidan Jaunak, eta esan zuen:

        2. Zuk bada, o gizonaren semea, aditu ezazu, oiek esaten diozka Jaun Jainkoak Israelko lurrari: Atzena badator, badator atzena erri onen lau aldamenetatik.

        3. Orain dator atzena zuretzat, eta nik aurtikiko det nere aserrea zure gañera, eta juzgatuko zaitut zure egiteen araura, eta ipiñiko ditut zure aurrean zure gauza nazkagarri guztiak.

        4. Eta ez dizu barkatuko nere begiak, eta ez naiz zurekin errukituko; baizik ipiñiko ditut zure gañean zure obrak, eta zure erdian zure gauza nazkagarriak, eta ezagutuko dezute ni naizela Jauna.

        5. Oiek esaten ditu Jaun Jainkoak: atsekabe bakarra, atsekabea ona emen non datorren.

        6. Atzena badator, badator atzena. Esnatu da, eta goiz dabil zure kontra. Ona emen non datorren.

        7. Badator galmena, lur onetan bizi zeranaren gañera, allegatzen da onezkero denbora, aldean da ilkintzako eguna, eta ez bozkarioko eguna mendietan.

        8. Ni bada onezkero alderatzen naiz isuritzeko nere aserrea zure gañera, eta aurtikiko det zugana nere sumintasun guztia, eta kastigatuko zaitut zure obren araura, eta ipiñiko ditut zure gañean zure gaiztakeria guztiak,

        9. Eta ez dizu barkatuko nere begiak, eta ez naiz ere zurekin urrikalduko, baizik jarriko dizkizut bizkarrean zure gaiztakeria guztiak, eta ipiñiko dizkizut zure aurrean zure gauza nazkagarriak, eta ezagutuko dezute ni naizela kastigatzen dedan Jauna.

        10. Ona emen eguna, ona emen badatorrela, galmena badator onezkero. Kastiguko zigorra loretu da, urgulleriak bota ditu bere besangak.

        11. Gaiztakeria jaiki da biotzgogorreko zigorrean, beretatik batek ere ez du igesik egingo, erriko batek ere ez, ots egiten duten aietatik batek ere ez; beñere ez dirade atsedenez egongo.

        12. Badator denbora, alderatzen da eguna. Erosten duenak ez du bozkariortu bear, ez negarrik egin saltzen duenak, zeren Jaunaren aserrea badator bere erri guztiaren gañera.

        13. Zeren saltzen duenak ez du berriz artuko saldu duena, oraindikan bizi bada ere, zeren iduki dedan ikusketa, eta zeñak arrapatzen duen bere erriko talde guzia, ez da utsean geldituko; eta ez du batek ere iraungo bere bizitzako gaiztakerien bitartez.

        14. Jo ezazute tronpeta ordu onean, prestatu bitez guztiak; baña iñor ere ez dago gudara joango danik, zeren nere aserrea bere erri guztiaren gañera erortzen dan.

        15. Kanpotikan ezpata, eta barrendikan izurria ta gosea: landan dagoena, ezpataren puntaz illa izango da; eta izurriak ta goseak iretsiko dute, errian dagoena.

        16. Beratatik salbatuko dira iges egiten dutenak; eta joango dira mendietara ibarretako usoak bezela, guztiak beldurrez ikara, bakoitza bere gaiztakeriagatik.

        17. Giltzagetuak geldituko dira beso guztiak, eta nola dauden beldurrez beteak, urak belaunetatikan beera joango zaiezte.

        18. Eta zilizioz jantziko dira, eta geldituko dira izuz beteak. Arpegi guztietan nastea ikusiko da, eta beren buru guztiak moistuak agertuko dirade.

        19. Aurtikia izango da karrikaetik beren zillarra, eta zimaurtzara beren urrea. Zeren ez beren zillarrak, ez beren urreak ezin salbatuko ditu Jaunaren aserreko egun artan; ez ase beren anima, ez bete beren sabelak; zeren beaztopotzat serbitu dien beren gaiztakerian.

        20. Eta soñeko ederrak, zeñakin apaintzen ziran, urgullura biurtu zituzten, eta egin zituzten berakin beren gauza nazkagarrien eta beren idoloen irudiak; argatik egingo det nik izan ditezela berentzat zikinkeria bezela;

        21. Eta ipiñiko ditut jende arrotzen eskuetan berak arrapatuta, eta etorriko dira lurreko gaiztoak atxituak izatera, zeñak kutsutuko dituzten.

        22. Eta alde eraziko diot berakgandik nere arpegiari, eta gaizto aiek esango dituzte nere ixilgauzak, eta sartuko dirade bertan arrapalariak, eta kutsutuko dute.

        23. Jarri zaiozu bukaera profezia oni, zeren lurra oben odoltsuz betea dagoen, eta erria gaiztakeriaz betea dagoen.

        24. Nik eramango ditut ara erreñuetako gaiztoenak, eta berak izango dirade beren etxeen jabe, eta geldirik idukiko det andizkien urgulleria, eta egingo det, beste batzuek arrapatu ditzatela beren santuarioak.

        25. Allegatzen danean ondameneko eguna, pakea billatuko dute, eta ez da pakerik egongo,

        26. Baizik nastea nastearen gañean egongo da, eta berri txar batzuek iritxiko dituzte besteak, eta galde egingo diote profetari, zer dan ikusi duena bere ikusketetan; baña ez da onezkero arkituko apaizetan Jaungoikoaren legearen ezagerarikan, ez zarretan ere konseju zuzenik.

        27. Erregea negarrez egongo da, eta prinzipea tristezaz betea, eta erriaren eskuak beldurrez betak. Tratatuko ditut nik, diña diraden bezela, eta beren obren araura juzgatuko ditut; eta ezagutuko dute ni naizala Jauna.

ZORTZIGARREN KAPITULUA

        1. Eta gertatu zan seigarren urtean, seigarren illean, bosgarren egunean, nengoela ni eseria nere etxean, eta zeudela nere inguruan Judako zarrak, supituan sentitu nuen nere gañean Jaun Jaungoikoaren bertutea.

        2. Eta begiratu nuen, eta ona emen, sua zirudian gizon baten irudia, gerritik oñetara guztia zan sua; eta gerritik gorakoa zan argi eder bat bezelakoa, dist egiten duen elektroa bezelakoa.

        3. Eta ikusi nuen esku zabaldu baten irudia, zeñak eldu zidan nere buruko ille karzeta batetik, eta jaso ninduen espirituan zeruaren eta lurraren bitartera, eta eraman ninduen Jerusalenera Jaungoikoaren ikusketa arrigarri batean, ifarrera begira zegoen Tenploaren barrendiko atearen aldamenera, non zegoan ipiñita zeloaren idoloa, Jaunaren zeloai aup egiteko.

        4. Eta an ikusi nuen Israelko Jaun Jaungoikoaren gloria, kanpoan iduki nuen ikusketan ikusi nuen bezela.

        5. Eta esan zidan berak: Gizonaren semea, jaso itzatzu zure begiak ifarralderontz; eta altxaturik nere begiak ifarreko aldamenerontz, ona emen, aldarearen ateko ifarrean, sarreran bertan, zeloaren idoloa.

        6. Eta esan zidan: Gizonaren semea, uste al dezu zuk, ikusten dezula oiek egiten dutena, Israelko etxeak emen egiten dituen gauza nazkagarri andiak, nik nere santuariotik urrutira alde egin dezadan? Bada baldin berriz begiratzen badezu, gauza nazkagarri andiagoak ikusiko dituzu.

        7. Eta eraman ninduen atariko irteera batera, eta begiratu nuen, eta paretean zulo bat zegoan.

        8. Eta esan zidan: Gizonaren semea, zulatu ezazu pareta. Eta zulatua izan zanean pareta, ate bat agertu zan.

        9. Esan zidan orduan: Sartu zaite, eta ikusi itzatzu, oiek emen egiten dituzten gauza nazkagarri txit gaiztoak.

        10. Eta sartu nintzanean begiratu nuen; eta ona emen, patari arrastakari eta abere mota guztien irudiak, eta Israelko familiaren nazka, eta beren idolo guztien irudiak zeuden paretaren inguru guztian.

        11. Eta irurogeita amar gizon Israelko familiako zarrenak, zeuden zutik irudien aurrean, eta beren erdian Sofonias, Safanen semea, beretatik bakoitzak zeukala inzensonario bat eskuan, eta inzensoak anbeste kee jasotzen zuen, non, laño bat zirudian.

        12. Eta esan zidan berak: Gizonaren semea, ongi ikusten dezu zuk zer dan egiten ari diradena Israelko etxeko zarrak, illuntasunean, bakoitzak bere gelako ezkutuan; zeren berak esaten duten: Ez, ez gaitu Jaunak ikusten, Jaunak lurra utzi du.

        13. Eta gañera esan zidan: Beste toki batera itzultzen bazera ere, oiek egiten dituzten baño gauza nazkagarri gaiztoagoak ikusiko dituzu.

        14. Eta eraman ninduen, ifarrera begira dagoen Jaunaren Tenploko atearen sarrerara, eta ikusi nituen, an zeuden emakume batzuek Adonisi negar egiten ziotela.

        15. Eta esan zidan: zuk egiaz, gizonaren semea, ikusi dezu; baña berriz begiratzen badezu, ikusiko dituzu oiek baño gauza nazkagarri gaiztoagoak.

        16. Eta sartu ninduen Jaunaren Tenploko barrendiko atarian, eta ona emen non ikusi nituen Jaunaren Tenploko atean, atariaren eta aldarearen artean ogeita bost gizon bezelatzu, zeukatenak beren bizkarrak itzuliak Jaunaren Tenplora, eta arpegiak Sortalderontz, irtetzen zan eguzkia adoratzen.

        17. Eta esan zidan: ikusi dezu, o gizonaren semea, zer bada? Balio gutxiko gauza al da Judako etxearentzat, emen egin dituzten gauza nazkagarri oriek egitea, eta oraindikan lurra gaiztakeriaz bete ezkero ere, neri aserretu erazitzen aritzea? Eta ona non alderatzen duten ostoa beren sudurretara.

        18. Orain bada, nik ere gogortasunarekin artuko ditut, ez dirade nere begiak samurtuko, eta ez naiz ere urrikalduko; eta deadar egiten dutenean nere belarrietara boz andiarekin, ez ditut adituko.

BEDERATZIGARREN KAPITULUA

        1. Eta deadar egin zuen Jaunak boz andiarekin nere belarrietara, esaten zuela: Erriaren bisita alderatzen da, eta bakoitzak dauka bere eskuan eriotzako erremienta bat.

        2. Eta ona emen non sei gizon beneragarri zetozen, ifarrera begiratzen duen goiko ateko bidetik, eta beretatik bakoitzak zekarren bere eskuan eriotzako erremienta bat. Zegoan ere beren erdian gizon andi bat liñozko soñekoarekin, zeñak zekarren gerrian eskribitzeko bear zana, eta sartu ziran, eta jarri ziran brontzezko aldarearen aldean.

        3. Orduan Israelko Jaunaren gloria joan zan Kerubiñetatik, zeñaen gañean zegoan, Tenploko atalburura, eta ots egin zion, liñozko soñekoa zeraman, eta bere gerrian eskribitzeko gaiak zeuzkan gizonari.

        4. Eta esan zion Jaunak: irago zaite erriaren erditik, Jerusalenen erditik, eta siñalatu itzatzu Thau letrarekin, bere erdian egiten diran gauza nazkagarri guztiak, suspirioz eta negarrez dauden gizonen kopetak.

        5. Aiei ordea esan zien, nik aditzen nuela: irago zaitezte erritik berari jarraitzen diozutela, eta gañerakoak zaurituta il itzatzute, ez bitez zuen begiak urrikaltsuak izan, eta etzaitezte ere biguñtasunarekin ibilli.

        6. Il itzatzute zarra, gaztetxoa, eta, donzella, eta aurrak, eta emakumeak, iñor ere gelditzen ez dan arteraño; baña ez ezazute il, Thau berakgan ikusten dezutenetatik batere, eta nere santuariotik asiko zerate. Asi ziran bada, tenploaren aurrean zeuden zar aietatik.

        7. Eta berak esan zien: Kutsutu ezazute tenploa: bere elizpea gorputz illez bete ezazute: Atera zaitezte. Eta atera ziran, eta errian zeuden guztiak il zituzten.

        8. Eta ilkintza bukatu zanean, gelditu nintzan ni an, eta auzpeztu nintzan nere arpegiaren gañean, eta altxaturik deadarra, esan nuen: Ai, ai, Jaun Jainkoa, ai! Desegingo al dituzu Israelko kutsu guztiak, aurtikitzen dezula zure aserrea Jerusalenen gañera?

        9. Eta esan zidan neri: Israel eta Judako etxearen gaiztakeria andiegia da; eta lurra oben txit andiz estalia dago; eta erria fedeauslez betea, zeren esan zuten: Jaunak utzi du lurrak ez du ikusten Jaunak.

        10. Orain bada, ez diot urrikaltasunez begiratuko; eta ez naiz biguñtasunarekin ibilliko, tratatuko ditut, diña diraden bezela.

        11. Eta ona emen non arako gizon linozko jantzia zeramana, eta bere gerrian eskribitzeko gaiak zeuzkana, etorri zan berria ematera, esaten zuela: Egin det agindu ziñidana.

AMARGARREN KAPITULUA

        1. Eta begiratu nuen, eta ikusi nuen, kerubinen buruen gañean zegoan firmamenduan, agertu zala beren gañean zafirozko arri bat bezelakoa, zeñak iruditzen zuen tronu bat bezelakoa.

        2. Eta Jaunak itz egin zion linozko soñekoa zeraman gizon hurari, eta esan zion: Sartu zaite kerubinen azpian dauden kurpillen artetik, eta artu itzatzu zure eskuarekin suzko txingar, kerubinen artean daudenak, eta aurtiki itzatzu erriaren gañera. Eta sartu zan hura, ni begira nengoela.

        3. Eta sartu zanean, kerubinak zeuden tenploko eskuieko aldamenean, eta odeiak bete zuen barrendiko ataria.

        4. Eta irago zan Jaunaren gloria kerubinen gañetik tenploko atalburura, eta odei illun batez tenploa bete zan; ataria berriz, Jaunaren gloriaren argitasunez betea gelditu zan.

        5. Eta kerubinen egoen otsa aditzen zan kanpoko atarirañotik, Jaungoiko guziz almentsuaren gisara, itz egiten duenean onek.

        6. Eta berak agindu, eta esan zionean liñozko soñekoarekin zijoan gizonari: Artu ezazu sua, kerubinen artean dauden kurpillen erditik; joan zan hura, eta kurpill baten aldean jarri zan.

        7. Orduan Serafinetatik batek luzatu zuen eskua, kerubinen erdian zegoan sutara, eta artu zuen, eta ipiñi zuen, linozko soñekoa zeukan gizon aren eskuan; zeñ, artu zuenean, joan zan.

        8. Eta ikusi zan kerubinetan, gizonaren besoa bezelako bat, beren egoen azpian.

        9. Eta begiratu nuen, eta ikusi nituen lau kurpill, kerubinen aldean, kerubin bakoitzaren aldean kurpill bat, eta kurpillak krisolitozko arrizkoak bezelakoak ziruditen;

        10. Eta lauak ziran, irudian, era bat batekoak, kurpill bat egongo balitza bezela beste baten erdian.

        11. Eta ibiltzen ziradenean, lau aldamenetatik mugitzen ziraden, eta etziran beste aldamenetara biurtzen, zebiltzan artean; baizik noruntz zuzentzen zan aurrean zegoana, jarraitzen zuten gañerakoak ere, alderik egin gabe ez eskuietara, ez ezkerretara.

        12. Eta kerubinen gorputz guztia, eta lepoa, eta eskuak, eta egoak, eta lau kurpillen inguruak, zeuden beren inguru guztian begiz beteak.

        13. Eta kurpill oiei, aditu nuen nik, eman ziela lokatuen izena.

        14. Kerubinetatik bakoitzak, bada, lau arpegi zeuzkan: lenbiziko arpegia, kerubinen arpegia zan, bigarren arpegia, gizonaren arpegia zan, irugarren arpegia, leoiaren arpegia zan: eta laugarren arpegia, agiliaren arpegia.

        15. Eta altxatu ziran gora kerubinak. Berak dira, nik Kobarko ibaiaren aldean ikusi nituen lau abereak hurak berak,

        16. Eta kerubinak zebitzan bitartean, ibiltzen ere ziran kurpillak beren aldean; eta kerubinak beren egoak zabaltzen zituztenean lurretik goira jaikitzeko, ez oi ziran egon geldirik kurpillak, baizik berak ere aien aldean joan oi ziraden.

        17. Kerubinak gelditzen ziranean, kurpillak ere gelditzen ziran, eta oiek altxatzen ziran, berak altxatzen ziradenean, zeren bizitzako espiritua beretan zegoan.

        18. Eta Jaunaren gloriak alde egin zuen tenploko atalburutik, eta kerubinen gañean jarri zan.

        19. Eta kerubinak, zabaltzen zituztela beren egoak, jaiki ziran lurretik nere begien aurrean; eta berak zijoazenean, kurpillak ere jarraitzen ziezten, eta gelditu ziran, Jaunaren tenploko sortaldeko atearen sarreran.

        20. Ziran, nik Israelko Jaungoikoaren azpian, Kobarko ibaiaren aldean ikusi nituen abere aiek berak, eta konprenditu nuen kerubinak ziradela.

        21. Beretatik bakoitzak lau arpegi zeuzkan, eta bakoitzak lau ego, eta oien azpian gizonaren besoaren irudi bat.

        22. Eta beren arpegien irudia zan, nik Kobarko ibaiaren aldean ikusi nituen arpegiak berak bezelakoa; baita, beren begirakunea ere, baita aurrerontz mugitzeko era ere, norontz begira zegoan bere arpegia.

AMAIKAGARREN KAPITULUA

        1. Eta gora jaso ninduen espirituak, eta eraman ninduen Jaunaren tenploko sortaldeko atera, zeñ dagoan Sortaldera begira, eta ikusi nuen atearen sarreran zeudela ogeita bost gizon, eta ikusi nuen beren erdian Jezonias, Azurren semea, eta Feltias Banaiasen semea, erriko prinzipeak.

        2. Eta Jaunak esan zidan: Gizonaren semea, oiek dirade gaiztakeria gogoan darabiltenak; eta dauzkate asmazio gaiztoak erri onetan,

        3. Esaten dutela: Asko etxe ez al dirade izan arestian egiñak? Erri au pertza da, eta gu aragiak.

        4. Argatik profetizatu ezazu beren kontra, profetizatu ezazu, o gizonaren semea.

        5. Eta etorri zan nere gañera Jaunaren espiritua, eta esan zidan: itz egin ezazu, oiek esaten ditu Jaunak: Zuek ala itz egin dezute, o Israelko familia, eta zuen biotzeko gogorazioak nik ezagutzen ditut.

        6. Zuek il dituzute txit asko erri onetan, eta bere karrikak gorputz illez bete dituzute.

        7. Argatik, oiek esaten ditu Jaun Jainkoak: Zuek il, eta erriaren erdian aurtiki dituzutenak, oriek dirade aragiak, eta bera (erria) da pertza, baña nik beratatik kanpora botako zaituztet.

        8. Kaldeatarren ezpataren beldur izan ziñaten. Bada nik ezpata zuen gañera bialduko det, esaten du Jaunak:

        9. Eta aurtikiko zaituztet erritik, eta etsaien eskuetan ipiñiko zaituztet, eta zuen gañean nere justizia egingo det.

        10. Ezpataren puntaz galduak izango zerate. Israelko mugetan juzgatuko zaituztet, eta ni naizela Jauna ezagutuko dezute.

        11. Ez da izango erri au zuentzat pertza, eta etzerate ere izango zuek bere erdian aragiak. Israelko mugetan nik zuekin justizia egingo det;

        12. Eta ezagutuko dezute ni naizala Jauna; zeren etzeraten zuek bizi izan nere aginteen araura, eta ez dituzute ere nere legeak gorde; baizik jarraitu diezute, zuen inguruan bizi diran jentillen erabakiai.

        13. Eta gertatu zan, ni profetizatzen ari nintzala, erortzea illik Feltias, Banaiasen semea. Eta ni auzpeztu nintzan nere arpegiaren gañean, deadar egiten nuela boz goratuan, eta esaten nuela: Ai, ai Jaun Jainkoa, ai! Israelko kutsuak arras desegin nai al dituzu?

        14. Eta itz egin zidan Jaunak, esaten zuela:

        15. Gizonaren semea, zure anaiai, anaia zureai, eta zure aideai, eta Israelko etxeko gizon guztiai esan zien, Jerusalenen bizi diraden oriek: Alde egin ezazute urrutira Jaunagandik, guri emana izan zaigu lur au, bere jabe izan gaitezen.

        16. Argatik oiek esaten ditu Jaun Jainkoak: Nik bialdu banituen urrutira erreñuen artean, eta erri arrotzetan barreiatu banituen; ni nerau izango natzaiote Santuarioa denbora labur orretan, joan ziraden errian.

        17. Argatik esango diezu: Ala esaten du Jaun Jainkoak: Nik toki batera ekarriko zaituztet erreñuen artetik, eta bilduko zaituztet, barreiatuak izan ziñaten errietatik, eta Israelko lurra emango dizutet.

        18. Eta ara itzuliko dira Israelko semeak, eta kenduko dituzte andik beaztopo gai guztiak, eta gauza nazkagarri guztiak.

        19. Eta emango diet biotz elkartu bat, eta biztuko det espiritu berri bat beren erraietan, eta kenduko diet daukaten biotz arrizkoa, eta aragizko biotz bat emango diet,

        20. Nere aginteetan ibilli ditezen, eta zaitu ta gorde ditzaten nere legeak, onenbesterekin izan ditezen berak nere erria, eta ni izan nadin beren Jaungoikoa.

        21. Beaztopo gai, eta beren gauza nazkagarriai jarraituaz beren biotza dijoanen gañean berriz, nik kastigatuko ditut, diña diradenen araura, esaten du Jaun Jainkoak.

        22. Zabaldu zituzten gero kerubinak beren egoak, eta kurpillak jarraitu ziezten, eta Israelko Jaungoikoaren gloria zijoan beren gañean.

        23. Jaunaren gloriak bada erritik alde egin zuen, eta gelditu zan erriaren Sortaldean dagoen mendiaren gañean.

        24. Eta arrapatu ninduen espirituak, eta eraman ninduen berriz ikusketan, Jaungoikoaren espirituan, Kaldeara, non zeuden katibu juduak; eta ezkutatu zan nere aurretik, iduki nuen ikusketa.

        25. Orduan esan niezten judu katibuai, Jaungoikoak agertu zizkidan gauza guztiak.

AMABIGARREN KAPITULUA

        1. Eta itz egin zidan Jaunak, esaten zuela:

        2. Gizonaren semea, zu bizi zera erri ezikaitz baten erdian: zeñak dauzkan begiak ikusteko, eta begiratzen ez duen; eta belarriak aditzeko, eta entzuten ez duen, zeren bera jende setati bat dan.

        3. Zu bada, o gizonaren semea, zoaz prestatuaz bear dituzun gauzak erri aldatzea egiteko, eta aterako dituzu kanpora, egunaz, berak ikusten dituztela, eta alde egingo dezu bizi zeran tokitik beste toki batera, berak ikusten zaituztela; onetan beren gogoa ipintzen ote duten, zeren ori familia setati bat dan.

        4. Egunaz bada, eta beren aurrean aterako dituzu kanpora biderako prestatu dituzun gauzak, beste erri batera dijoanak bezela; zu berriz aterako zera arratsaldearen erortzean, beren aurrean, beste erri batera bizitera dijoan bat bezela.

        5. Egingo dezu bere begien aurrean, zulo bat zure etxeko paretean, eta andik irtengo zera.

        6. Gero, berak ikusten dutela, eraman eraziko zera besteen bizkarretan, eta eramana izango zera kanpora illunean; estaliko dezu zure arpegia, eta ez dezu lurrik ikusiko, zeren nik ipiñi zaitudan gauza arrigarriak adirazteko Israelko etxeari.

        7. Egin nuen bada nik Jaunak agindu zidana, atera nituen kanpora egunaz biderako prestatu nituen gauzak, erri batetik beste batera dijoanak bezela; eta arratsaldean nik neronek zulatu nuen pareta, eta irten nintzan gaututa, eramana nintzala besteen bizkarretan, beren guztien aurrean.

        8. Eta itz egin zidan Jaunak goizean, esaten zidala:

        9. Gizonaren semea, Israelko familiakoak, familia setatikoak, ez al dute galdetuko, zer adirazten duen egiten dezunak?

        10. Esango diezu bada: Ala itz egiten du Jaunak: Berri garratz au eroriko da Jerusalenen dagoen agintariaren gañera, eta bere inguruan bizi dan Israelko familia guztiaren gañera.

        11. Esan zaiezu: Ni naiz zuentzat gauza arrigarri bat. Nola egin nuen, ala egingo zaiote berai ere, beste erri batera eramanak izango dirade, eta katibu egiñak.

        12. Eta beren erdian dagoan agintaria, bizkarretan eramana izango da, aterako da gauaz. Pareta zulatuko dute kanpora ateratzeko, bere arpegia estalia izango da, lurrik ikusi ez dezan.

        13. Eta nik zabalduko ditut nere sareak bere gañean, eta geldituko da beretan arrapatua; eta eramango det Babiloniara Kaldeataren lurrera, baña berak ez du ikusiko, eta bertan ilko da.

        14. Eta bere inguruan dauden guztiak, bere gordetzalleak, eta bere soldautegiak barreiatuko ditut lurraren lau kantoietatik, eta egingo det etsaien ezpata joan dedilla berai persegituaz.

        15. Eta ezagutuko dute ni naizala Jauna barreiatzen ditudanean erreñuen artean, eta zabaldu mundu guzitik.

        16. Eta beretatik gutxi batzuek gordeko ditut ezpatatik, eta gosetik, eta izurritik, kontatu ditzaten joango diran erreñuetan beren gaiztakeria guztiak, eta ezagutuko dute ni naizala Jauna.

        17. Eta itz egin zidan Jaunak, eta esan zidan:

        18. Gizonaren semea, jan ezazu zure ogia urduriz, eta edan ezazu zure ura arin eta ikaraz.

        19. Eta esango diozu lur onetan dagoen Israelko erriari: Onela itz egiten die Jaun Jainkoak, oraindikan Jerusalenen, Israelko lurrean bizi diradenai: Jango dute beren ogia ikaraz beteak daudela, eta antsiaz beteak daudela beren ura edango dute, zeren erria arrasatua geldituko dan bere jende andiagatik, bertan bizi diradenen gaiztakeriakgatik,

        20. Alako moduan, non, gaur jendez beteak dauden erriak, iñor ere gabetanik geldituko dira, eta erria eremu eginik; eta ezagutuko dezute ni naizala Jauna.

        21. Berriz itz egin zidan Jaunak, eta esan zidan:

        22. Gizonaren semea, zer esangi da zuek Israelko lurrean daukazutena, esaten dezutela: Egunak korrika joango dirade, eta utsean geldituko dirade ikusketa guztiak?

        23. Beragatik esan zaiezu: Oiek esaten ditu Jaun Jainkoak: Nik egingo det utsean gelditu dedilla esangi ori, eta Israelko jendetzak ez dezala berriz beñere esan, eta esan zaiezu, allegatzeko zorian daudela egunak; zeñatan kunplituko diran, ikusketa guztietan lendanaz adirazitako gertakariak.

        24. Zeren onezkero ez dan geldituko ikusketarikan batere bere betetasuna iduki gabetanik; eta ez da ere lendanaz adiraziko ezbaiko gauzarik Israelko semeen artean;

        25. Zeren nik, Jauna naizan onek, itz egingo det, eta egiztatuko da nik esaten dedan guztia, eta ez da geroagoko ere geldituko, baizik zuen egunetan, o familia setatia, nik itz egingo det, eta egiztatuko det, esaten du Jaunak.

        26. Berriz itz egin zidan Jaunak, eta esan zidan:

        27. Gizonaren semea, begiratu ezazu zer esaten duten Israelko etxekoak: Onek iduki duen ikusketa, emendikan asko urtetarako da, eta berak lendanaz adirazten ditu gauzak denbora urrutietarako.

        28. Argatik zuk berai esango diezu: Jaun Jainkoak onela itz egiten du: Nere itz guztiak emendikan aurrerakoan, ez dute luzapenikan batere idukiko; nik esaten dedana egiztatuko da, esaten du Jaun Jainkoak.

AMAIRUGARREN KAPITULUA

        1. Berriz itz egin zidan Jaunak, eta esan zidan:

        2. Gizonaren semea, profetizatu ezazu, Israelko gezurrezko profeten kontra, zeñak beren buruz sartzen diran profetizatzen, eta onelako berenez profetizatzen dutenai, esango diezu: Aditu ezazute Jaunak esaten duena,

        3. Onela itz egiten du Jaun Jainkoak: Ai profeta zentzugabeko, beren espirituari jarraitzen diotenen, eta ezerere ikusten ez dutenen doakabeak!

        4. Zure profetak, o Israel, azeriak eremuetan bezela dira.

        5. Zuek etzerate aurkeztu, eta etzerate ere jarri murrua bezela Israelko etxearen alde, gudan aritzeko Jaunaren egunean.

        6. Utsak dirade, berak dauzkaten ikusketak, eta gezurrak beren profeziak, esaten dutenean, Jaunak esan du, izanik egia, Jaunak bialduak ez diradela, eta irautzen dute esaten, ziertoa dala adirazi dutena.

        7. Ez al dirade alperrak zuen ikusketak, eta gezurrak, zabaldu dituzuten profeziak? Zuek esaten dezute: Onela itz egin du Jaunak, nik ez dizutedanean ezerere esan.

        8. Argatik Jaun Jainkoak oiek esaten ditu: Zabaldu dituzutela utsa diraden gauzak, eta gezurrezkoak diradelako zuen ikusketak. Argatik ikusi nazazute ni emen zuen kontra, esaten du Jaun Jainkoak.

        9. Eta nere eskuaren kastigua eroriko da ikusketa alperrak, eta profezia gezurrezkoak asmatzen dituzten profeten gañera. Etzaiote onezkero utziko nere erriko batzarrean egoten; eta ez dirade ere eskribituak izango Israelko eskrituran; eta ez dirade ere sartuko Israelko lurrean; eta jakingo dezute, ni naizala Jaun Jainkoa.

        10. Zeren berak nere erria engañatu duten, esaten diotela: Pakea; ez egonik pakerikan. Nere erriak murru bat egiten zuen, eta berak zuriberritzen zuten loi itsaskor lastoarekin nastu gabearekin.

        11. Esan zaiezu naskarilla gaiztoarekin zuriberritzen zutenai, murrua eroriko dala, zeren etorriko diran eurijasak eta ugoldeak, eta aurtikiko ditut nik zerutik arri andiak, eta bialduko det aizebunbada sendo, guzia desegingo duen bat.

        12. Eta murrua erortzen danean, ez al zazute irriz esango: Non dago zuek egin zenduten lakazketa?

        13. Argatik Jaun Jainkoak oiek esaten ditu: Nere aserrearen erdian aterako det aizebunbada sendo bat, eta sumintasunez betea nagoela bialduko ditut eurijasa, guztia ondatuko dutenak, eta aserretuta aurtikiko ditut arriteandi, guztia arras desegingo dutenak.

        14. Eta arras beera botako det buztin nastugabearekin zuriberritu zenduten murrua, eta lurrarekin berdinduko det, eta bere zimenduak agertuko dirade, eta eroriko da; eta berarekin galduko dirade gezurrezko profeta aiek, eta ezagutuko dezute ni naizala Jauna.

        15. Eta ase arteraño aurtikiko det nere aserrea murrura, eta nastu gabe zuriberritu zutenen gañera, eta zuei esango dizutet: Murrurikan ez dago onezkero, eta zuriberritu zutenak ere, ez dira bizi.

        16. Au da, Israelko profeta, Jerusalenen gañean profetizatzen zutenak, eta ikusten zituztenak beretzat pakeko ikusketak, izanik egia ez dagoela alako pakerik, esaten du Jaun Jainkoak.

        17. zuk ordea, o gizonaren semea, errierta egin zaiezu arpegi garratzarekin zure erriko alabai, zeñak profetizatzen duten beren burutik, eta profetizatu ezazu beren gañean;

        18. Eta esan zaiezu: Jaun Jainkoak onela itz egiten du: Ai, ukalondo guztien azpian burkoak ipintzen dituzten, eta oaburukoak edade guztietakoen buruen azpian ipintzen dituzten emakumeen doakabeak, animak arrapatzeko, eta nere erriko animak arrapatzen zituztenean, esaten zuten biztutzen zituztela.

        19. Eta lotsatzen ninduten nere erriaren aurrean esku bete garagargatik, eta ogi zati batgatik, illak ez diraden animak iltzeko, eta bizitzat ematen zituztela, bizi ez diradenak, gezurrak saltzen diozkatela nere erriari, zeñak gezur aiei sinistea ematen dien.

        20. Argatik onela itz egiten du Jaun Jainkoak: Ona emen non nagoen ni zuen burkotxoen kontra, zeñakin zuek arrapatzen dituzuten egan dabiltzan animak, eta nik desegingo ditut zuen eskuetan; eta utziko diet egan joaten, zuek arrapatzen dituzuten animai.

        21. Nik zuen buruak ausiko ditut, eta aterako ditut zuen mendetik nere errikoak, eta ez diet utziko zuen eskuz arrapatuak izan ditezela; eta jakingo dezute ni naizala Jauna.

        22. Zeren zuek zuen gezurrakin justoaren biotza tristetu dezuten, zeñ nik ez nuen tristetu; eta sendotu dituzute gaiztoaren besoak, bere bizitza gaiztotik itzuli etzedin, onela bizi zedin.

        23. Argatik ez dituzute onezkero idukiko aurrerakoan zuen ikusketa gezurrezko oriek, eta ez dituzute ere zuen profeziak zabalduko; eta nik zuen eskuetatik nere erria libratuko det eta jakingo dezute, ni naizala Jauna.

AMALAUGARREN KAPITULUA

        1. Eta etorri ziran neri bidera irtetzera Israelko zarretatik batzuek, eta nere aldean eseri ziran.

        2. Eta itz egin zidan Jaunak, esaten zuela:

        3. Gizonaren semea, gizon oriek daramazkite beren zikinkeriak beren biotzen barrenen, eta beren gaiztakeriaren eskandalua beren aurrean beti daukate. Berak bada galdetzen didatenean, uste al dezu erantzungo diedala?

        4. Argatik itz egin zaiezu, eta esan zaiezu: Oiek esaten ditu Jaun Jainkoak: Israelko etxeko edozeñ gizoni, dauzkanari ipiñiak bere biotzean bere zikinkeriak, eta daukanari bere aurrean bere gaiztakeriako eskandalua, eta datorrenari profetari bidera irtetzera, bere bitartez neri galdeak egiteko; nik Jaunak erantzungo diot bere zikinkerien ugaritasunaren araura;

        5. Israelko etxeak arkitu dezan bere galmena bere biotzean, zeñarekin urrutiratu zan nigandik, bere idolo guztiai jarraitzeko.

        6. Argatik Israelko etxeari esan zaiozu: Onela itz egiten du Jaun Jainkoak: Konbertitu zaitezte, eta alde egin ezazute zuen idoloakgandik, eta ez itzatzute zuen arpegiak itzuli zuen gauza nazkagarri guztiai begiratzeko.

        7. Zeren Israelko etxeko edozeñere gizon eta edozeñere arrotz, Israelko fedealdaia danari, alde egiten badu nigandik, eta jartzen dituenari bere idoloak bere biotzean, eta ipintzen duenari bere aurrean bere gaiztakeriako eskandalua, eta etortzen danari profeta arkitzera, beronen bitartez neri galdetzeko, nik Jaunak nerez erantzungo diot berari.

        8. Eta begiratuko diot gizon ari, arpegi aserretuarekin, eta egingo det izan dedilla guztien oroipengarria eta ipuia, eta arras kenduko det nere erriaren erditik, eta jakingo dezute ni naizela Jauna.

        9. Eta profetak uts egiten duenean, eta gezurra esaten duenean, nik Jaunak utzi det, profeta hura engañatu dedilla; nik berriz luzatuko det nere eskua bere gañera, eta borratuko det, Israel nere erriaren erditik.

        10. Eta berak eramango dute beren gaiztakeriaren pena: galdetzen duenaren gaiztakeriaren araukoa, izango da profetaren gaiztakeria.

        11. Aurrerakoan Israelko familiak ez dezan nigandik alderik egin, eta ez dedin ere kutsutu bere fedeausitzeakin, baizik berak nere erria izan ditezen, eta ni beren Jaungoikoa izan nadin, esaten du ejerzituen Jaunak.

        12. Berriz itz egin zidan Jaunak, esaten zuela:

        13. Gizonaren semea, lur orrek bekatu egiten badu nere kontra, lotsagabekiro fedea ausitzen duela, nik nere eskua bere gañera luzatuko det, eta kenduko diot ogizko bazka, eta gosea bialduko diot, eta gizonak eta abereak ilko ditut.

        14. Eta baldin bertan arkituko balirade iru gizon oiek, Noe, Daniel eta Job, berak beren justiziagatik libratuko dituzte eren bizitzak, esaten du ejerzituen Jaunak.

        15. Gañera nik bialduko banitu lur orretara pisti txit gaiztoak, desegin dezaten, eta geldituko balitza iñorere bizi ez diteken eran, andikan iñor ere iragotzen ez dala pistien beldurragatik,

        16. Iru gizon oiek bertan arkituko balirade, juramentu egiten det nik, esaten du Jaun Jainkoak, ez dituztela libratuko beren semeak, ez alabak, baizik berak bakarrik libratuak izango dirade, eta lurra arrasatua geldituko da.

        17. Edo bialduko banu nik lur aren kontra ezpata, eta esango banio ezpatari: ibilli zaite lur artatik, eta ilko banitu nik an gizonak, eta abereak,

        18. Eta arkituko balirade erri aren erdian, aitatu diran iru gizonak, juramentu egiten det nik, esaten du Jaun Jainkoak, ez dituztela berak libratuko beren semeak, ez alabak; baizik berak bakarrik libratuak izango diradela.

        19. Eta bialduko ere banu nik izurria erri aren gañera, eta aurtikiko banu bere gañera nere aserrea, ilkintza andia egiten dedala, eta kentzen ditudala andikan gizonak eta abereak;

        20. Eta Noe, Daniel eta Job arkituko balirade bere erdian, juramentu egiten det nik, esaten du Jaun Jainkoak, ez dituztela libratuko beren semeak, ez alabak, baizik beren obengabetasunagatik salbatuko dituztela berak, bakarrik beren animak.

        21. Zeren oiek esaten ditu Jaun Jainkoak: Bialduko banitu nik Jerusalenen kontra lau kastigu gaiztoenak; ezpata, gosea, pisti gaiztoak, eta izurria, iltzeko gizon ta abere guztiak;

        22. Alaere salbatuko dira beretatik batzuek, zeñak aterako dituzten kanpora beren semeak eta alabak: eta ona emen non oiek etorriko diraden zuekgana onara Babiloniara, eta ikusiko dituzute beren biziera, eta beren obrak, eta orduan gozatuko zerate, nik Jerusalenen gañera aurtiki ditudan ondamenakgatik, eta bera azpiratu dedan pisu guztiagatik.

        23. Eta bozkariogarria izango da zuentzat, ikustea beren oiturak, eta beren biziera, eta ezagutuko dezute ez nuela beragan alperrik egin, egin nuen guztia, esaten du Jaun Jainkoak.

AMABOSGARREN KAPITULUA

        1. Berriz itz egin zidan Jaunak, esaten zuela:

        2. Gizonaren semea, zer egingo da matsaren ondoarekin, mendietako zuaitzen artean arkitzen diran basoko egur guztiakin baño obekiago?

        3. Artuko al da berarekin lanen bat egiteko, edo egin al dizake berarekin kako bakar bat, beratatik zerbait esekitzeko?

        4. Ona emen non sutara aurtikitzeko dan: bere aldamen biak suak erretzen ditu; eta erdiko geldo biurturik gelditzen da: lanen baterako gai al da?

        5. Osorik zegoanean ere, etzan lan baterako ere gai, zenbat gutxiago bada egin lezake berarekin gauzarik batere, suak iretsi eta ezereztu duenean?

        6. Argatik oiek esaten ditu Jaun Jainkoak: Nola matsaren zuaitza basoko zuaitzen artean, zeñ sutara aurtikitzen dedan nik, suak iretsi dezan, ala egingo det Jerusalenen bizi diradenakin.

        7. Nik arpegi aserretuarekin begiratuko diet: aterako dira su batetikan, eta beste su batek desegingo ditu; eta ezagutuko dezute ni naizala Jauna, beren kontra nere arpegia itzultzen dedanean,

        8. Eta utziko det beren lurra iñor ere bizi ez ditekean eran, eta arrasatua, berak fedea ausi zuten ezkero, esaten du Jaun Jainkoak.

AMASEIGARREN KAPITULUA

        1. Jaunak berriz itz egin zidan, esaten zuela:

        2. Gizonaren semea, ezagutu erazi zazkiozu Jerusaleni bere gauza nazkagarriak.

        3. Eta esan zaiozu: Oiek esaten diozka Jaun Jainkoak Jerusaleni: Zure jatorria eta zure arraza kanaango lurrekoa da. Amortarra zan zure aita, eta Zetetarra zure ama.

        4. Eta zu argitara atera ziñanean, zure jaiotzako egunean, etzitzuten ebaki txilborra, eta etzinduzten ere ur osasuntsuarekin garbitu, ez gatzarekin gazitu, eta etziñan ere pisoialetan bildua izan.

        5. Iñork ere etzitzun urrikaltasunez begiratu, eta etzan ere iñor errukitu zurekin, lan oietatik bat bederik zurekin egiteko, baizik izan ziñan lurrera aurtikia zure bizitzaren mezprezioarekin, jaio ziñan egunean.

        6. Alaere iragotzen nintzala ni zure aldetik, ikusi zindudan zure odolean zikindua; eta esan nizun, zure odolean bildua zeunden orduan berean: Bizi zaite, bizi zaite, esan nizun, o zu, zure odolean bildua zaudena.

        7. Azierazi nizun landako belarra bezela; eta zu azi ziñan; eta andi egin ziñan, eta allegatu ziñan emakumeai apainduriak erabiltzeko edade ta denborara, larrinerako denborara; baña zu larrugorrian eta lotsariz estalia zeunden.

        8. Eta zure aldetik irago nintzan, eta ikusi zindudan, eta zu onezkero amorioen edadean zeunden; eta zabaldu nuen nik zure gañera nere mantuaren punta, eta estali nuen zure lotsaria, eta elkartasun bat zurekin egin nuen, (esaten du Jaun Jainkoak) eta ordu artatikan nerea ziñan.

        9. Eta garbitu zindudan urarekin, eta zure odola garbitu nizun, eta olioarekin igortzi zindudan.

        10. Eta asko koloretako arropakin jantzi zindudan, eta jazinto koloreko oñetakoak eman nizkizun, eta liño fiñezko gerrikoa, eta mantu txitez fiñ batekin jantzi zindudan.

        11. Eta apaingarri aberatsakin edertu zindudan, eta ipiñi nituen eskuturkiak zure eskuetan, eta lepande bat zure lepoaren inguruan.

        12. Eta zure kopeta joiakin apaindu nuen, eta zure belarriak zirzilluakin, eta diadema eder batekin zure burua.

        13. Eta gelditu ziñan apaindua urrez, eta zillarrez, eta jantzia eun fiñez, eta asko koloretako bordaduz. Eman zatzun jateko iriñaren lorea, eztiarekin eta olioarekin. Atzenean allegatu ziñan txit ederra izatera, eta erregiña izatera goratua izan ziñan.

        14. Eta zure edertasunak otspatsua egin zinduela erreñuen artean, zugan nik ipiñi nituen apaingarriakgatik, esaten du Jaun Jainkoak.

        15. Eta idukirik itxedopena zure edertasunean, erori ziñan aragizko bekatuan nere izenean, eta ipiñi zenduen agirian zure gorputza, bekatu egiteko iragotzen zan guztiarentzat, berea izan zindezen.

        16. Eta arturik zure soñekoak, eta josirik emendik eta andik, egin ziñituen berakin apainduriak toki goratuetako idoloentzat; non egin ziñituen alako aragizko bekatuak, nolakorik ez dan egin, ez egingo.

        17. Eta arturik zure gloriako apaingarri, nere urre, eta zillarrarekin egiñak, zeñak nik eman nizkizun, egin ziñituen berakin gizasemeen irudiak, eta berak adoratu ziñituen.

        18. Eta zure soñeko, asko koloretakoakin egin ziñituen zure idoloen irudiak, eta berai eskeñi ziñien nere olioa, eta nere lurrinkaiak.

        19. Eta nik eman nizun ogia, eta iriñaren lora, olioa, eta eztia, zeñakin nik bazkatzen zindudan, eraman zinduzten beren aurrera, usai gozoko eskeñtza bezela. Oiek egin ziñituen esaten du Jaun Jainkoak.

        20. Eta artu ziñituen zure seme eta alaba, neretzat egin ziñituenak, eta eskeñi ziñituen, suak iretsiak izan zitezen. Eta oiek gauza gutxiren bat diradela uste al dezu?

        21. Zuk eskeñi ziñituen doañean nere semeak, eta eman ziñiezten idoloai, zeñai konsagratu ziñiezten.

        22. Eta zure gauza nazkagarri eta aragizko bekatuen ondoan, aztu zera zure gazte denborakin, zeñatan arkitzen ziñan larrugorrian, eta lotsariz betea, zure odolean bilduta.

        23. Eta gertatu zan zure gaiztakeria guztiaren ondoan (ai, ai zure zorigaiztokoa! Esaten du Jaun Jainkoak.)

        24. Egin ziñituen nasaikeriako etxeak, eta egin ziñituen zuretzat galots tokiak plaza guztietan.

        25. Bi bideko toki guzietan ipiñi zenduen zuk bordion siñalea; eta zure edertasuna nazkagarria egin dezu, eta jarri zera bideante guztiaren mendean, eta ugaritu ziñituen zure aragizko bekatuak.

        26. Eta bekatu egin zenduen Ejiptoko seme, zure aldeko, txit gorputz andikoakin, eta zure aragizko bekatuak ugaritu ziñituen, onela neri aserretuerazitzeko.

        27. Ona emen non nik luzatu nuen nere eskua zure gañera, eta kendu nizkizun zure gauza santuak, eta utzi zindudan, zu gorrotatzen zaituzten, eta zure biziera gaiztoaz lotsatzen diran Filistintarren alaben guraen mendean.

        28. Baña zuk oraindikan, nola etzeunden asetua, bekatu egin dezu Asiriatarren semeakin, eta ala ere etzera aspertu.

        29. Eta ugaritu ziñituen zure aragizko bekatuak Kanaango lurrean Kaldeatarrakin; eta onekin ere etziñan ase.

        30. Zerekin garbitu nezake nik zure biotza, esaten du Jaun Jainkoak, egiñik zuk gauza guzti oiek, andre bordion eta lotsagalduko bati dagozkionak?

        31. Zeren bideko gurutze bakoitzean egin zenduen burdel bat; eta plaza guztian jaso zenduen zuretzat aldare gaizto bat, eta etziñan ere izan, iguiarekin ordaña geitzen duen bordiona bezelakoa;

        32. Baizik andre adultera bat bezelakoa, zeñak bere senarraren lekuan, arrotzai eskeñtzen dien.

        33. Beste bordion guztiai ordaña ematen zaiote; baña zuk eman diezu zure maitatzalle guztiai, eta doañak egiten ziñiezten, toki guzietatik etorri zitezen zurekin bekatu egitera.

        34. Eta gertatu da zugan, bizitza gaiztoko emakumeakin oi dan kontrako gauza; eta zure ondoren ez da alako bordionik izango. Zeren zuk ordaña ematearekin, artu bearrean, egin dezu, egin oi dan kontrako gauza bat.

        35. Argatik, o emakume bakataria, ona emen Jaunak esaten duena:

        36. Onela itz egiten du Jaun Jainkoak: Zure dirua gaizki gastatu dezun ezkero, eta zure lotsaria agirian ipiñi dezun ezkero, zure maitatzalleakin egin dituzun aragizko bekatuetan, eta zure gauza nazkagarrien idoloai eskeñi diezun zure semeen odolean.

        37. Ona emen non nik bilduko ditudan zure maitatzalle guztiak, zeñakin bekatu egin dezun, eta zure gogoko guztiak, eta zuk aier izan dituzun guztiak, eta aldamen guztietatik zure kontra bilduko ditut, eta beren aurrean zure lotsaria agertuko det, eta zure zikinkeria guztiak berak ikusiko dituzte;

        38. Eta kastigatuko zaitut, adulteraen eta gizon iltzalleen gañean dauden legeen araura, eta sumintasun eta zeloz betea nola nagoen, bizia kenduko dizut.

        39. Eta ipiñiko zaitut beren mendean, eta berak zure burdela desegingo dute, eta beera aurtikiko dute zure bordiontza, eta kenduko dizkizute zure soñekoak, eta ostuko dizute edertzen zinduena, eta larrugorrian eta lotsariz betea utziko zaituzte;

        40. Eta bilduko dute jende taldea zure kontra, eta arrika egingo dizute, eta beren ezpatakin zatituko zaituzte,

        41. Eta zure etxeai su emango die; eta egingo dute zugan bengantza justoa emakume txit askoren aurrean. Eta zuk utziko diozu bekatu egiteari, eta beñere ez dezu berriz ordañikan pagatuko.

        42. Orduan biguñduko da nik zure kontra daukadan aserrea ere, eta bukatuko dirade, nigan biztu zenduzten zeloak ere, eta egongo naiz atsedenez, eta ez naiz berriz aserretuko.

        43. Argatik zure gazte denborako egunakin aztu ziñalako, eta neri aupadaka ari ziñalako gauza guzi oiekin, beragatik nik ere egin det, zure bizitzako gaiztakeria guztiak zure gañera erori ditezela, esaten du Jaun Jainkoak; eta onela ere etzaitut kastigatuko zure gauza nazkagarri guzien obenak diña diran adiñan.

        44. Begira ezazu, esaten duen guztiak esangi jakin hura, zuri itsatsiko dizu: Nolakoa ama, alakoa bere alaba.

        45. Egiaz zu bai zerala zure amaren alaba, zeñak utzi zituen bere senarra eta bere semeak; eta zure aizpaen aizpa zera, zeñak bota zituzten beren senarrak, eta beren semeak. Zetetarra da zure ama, eta Amortarra zure aita.

        46. Zure aizpa nagusia, da Samaria, bere alaba, zure ezkerreko aldamenean bizi diradenakin, eta Sodoma bere alaba, eskuiean bizi diradenakin, ori da zure aizpa txikia.

        47. Baña zu ez bakarrik etzera atzean gelditu beren bideai jarraitzean, eta beren gaiztakeriak imitatzean; baizik alde aldean izan zera oiek baño gaiztoago zure egite guzietan.

        48. Juramentu egiten det nik, esaten du Jaun Jainkoak, etzuela egin Sodoma zure aizpak, berak eta bere alabak, zuk eta zure alabak egin dezutena.

        49. Ona emen zeñ izan zan zure aizpa Sodomaren gaiztakeria: urgulleria, ase betea, eta ugaritasuna, eta bere alaben alperreria eta beartsu ta ezeukiari ez laguntzea.

        50. Eta arrotu ziran, eta nere aurrean gauza nazkagarriak egin zituzten, eta nik desegin nituen, ikusi dezun bezela.

        51. Eta etzuen Samariak egin, zuk egin dituzun bekatuen erdirik ere, baizik garaitu dezu zure gaiztakerietan, eta egin dezu zure aizpak onen irudia iduki dezatela, zuk egin dituzun anbeste gauza nazkagarrien indarrez.

        52. Zuk ere bada eraman ezazu zure lotsaria, zeñakin garaitu zenduzten zure aizpak zure bekatuetan, berak baño ere gaiztakeria andiagoak egiten ziñituela, zeren zurekin iduritu eta berdintzen badirade, berak dirade onak. Argatik nastua gelditu zaite zu ere, eta zure lotsaria zure gañean eraman ezazu; zuk, zeran orrek gaiztoa alako moduan, non, onak iruditu erazitzen diezun zure aizpai.

        53. Baña nik itzuliko ditut berriz lengo tokira, egiten dedala Sodoma biurtu dedilla katiberiotik bere alabakin batean, eta itzuli erazitzen diedala katiberiotik Samariari eta bere alabai; eta berakin batean itzulieraziko ere diet zure seme, katiberiora eramanai.

        54. Zure lotsaria eraman dezazun, eta nastua gelditu zaitezen egin dituzun gaiztakeria guztiakgatik, eta aientzat bozkaioko gaia izan zaitezen.

        55. Eta zure aizpa Sodoma, eta bere alabak, beren anziñako egoerara itzuliko dira; eta itzuliko dira anziñako egoerara Samaria eta bere alabak; eta zu, ta zure alabak ere, zuen lenbiziko egoerara itzuliko zerate.

        56. Zuk, o Jerusalen, zure urgulleriako denboran beñere etzenduen aitatu zure aizpa Sodoma,

        57. Zure gaiztakeria agirian gelditu baño lenago, orain dagoen bezela; eta zu Siriako alaben, eta inguruan dauzkazun filistintar guztien, eta aldamen guztietatik ingurututzen zaituztenen irria eginik gelditu ziñan baño lenago.

        58. Zuk eraman dezu zure gaiztakeriaren kastigua, eta gelditu zera lotsariz betea, esaten du Jaun Jainkoak.

        59. Zeren Jaun Jainkoak onela itz egiten du: Nik zu onela tratatuko zaitut, zeren zuk juramentua mezpreziatu zenduen, eta utsera biurtu zenduen elkartasuna.

        60. Alaere oraindikan oroituko naiz ni, zurekin zure gazte denboran egin nuen elkartasunarekin, eta biztueraziko diot zurekin betiko elkartasunari.

        61. Orduan oroituko zera zu zure gaiztakeriakin, eta lotsatuko zera artzen dituzunean zurekin zure aizpa, zuk baño andiagoak, txikiagoakin batean; eta nik emango dizkizut zuri zure alaben lekuan, baña ez zurekin egin nuen anziñako elkartasunaren indarrez.

        62. Eta berriz egingo det zurekin nere elkartasuna, eta ezagutuko dezu ni naizala Jauna,

        63. Zure gaiztakeriakin oroitu zaitezen, eta lotsatu zaitezen; eta etzaitezen ausartatu aoa idikitzen lotsaren lotsaz, ni zurekin biguntzen naizanean zuk alako gaiztakeriak eginda ere, esaten du Jaun Jainkoak.

AMAZAZPIGARREN KAPITULUA

        1. Itz egin zidan Jaunak, esaten zuela.

        2. Gizonaren semea, egin zaiozu galde nastu bat, eta kontatu zaiozu parabola bat Israelko etxeari.

        3. Esan zaiezu bada: Onela itz egiten du Jaun Jainkoak: Arrano andi bat, ego andiduna, eta gorputzeko zati txit zabalak zeuzkana, asko koloretako lumaz betea, etorri zan Libanora, eta zedroaren muña eraman zuen.

        4. Kendu ziozkan zedroari irtetzen zeuden muskillak, eta eraman zituen Kanaango lurrera, eta saldu-erosi andia zegoen erri batean ipiñi zituen.

        5. Eta artu zuen lur artako azitik, eta erein zuen kanpo batean, bere sustraiak bota zitzan, urezko ugaritasun andi baten aldean, erein zuen gañean.

        6. Eta moteatu zanean, azi zan, eta egin zan kapa lodi bat; baña altura gutxikoa; zeñaen muskillak zuzentzen ziran arrano huraganontz, eta zeñaen itzalen azpian zeuden bere sustraiak, allegatu zan bat matsare bat izatera, eta bota zituen maspurukaiak eta txarmenduak.

        7. Eta etorri zan beste arrano ego andietako, eta luma askoko bat, eta ona emen non matsare hurak, itzuli balitu bezela bere sustraiak, eta zabaldu bere txarmenduak beraganontz, urez bustia izateko bere urbide ugariakin.

        8. Ipiñia izan zan txarmendu hura lur onean, eta ur ugarien aldean, zabaldu zedin ostoz betea, eta frutua eman zezan, eta matsare andi bat izatera allegatu zedin.

        9. Esango diezu bada: Onela itz egiten du Jaun Jainkoak: Geituko al da? Lenbiziko arranoak ez al ditu aterako bere sustraiak, eta desegingo bere frutuak, eta leortueraziko ez al diozka bota zituen txarmendu guztiai, alako moduan, non, geldituko dan matsondo leor bat; eta ori eskubide andiaren premia gabe, ez jende andiaren ere, arras ateratzeko?

        10. Begiratu ezazu, egia da bera ipiñia dagoela, baña ugarituko al da? Ez al da egia, aize erretzalleak ukitzen dionean, bereala leortuko dala, eta geldituko dala idorra, urbide asko izan arren bera girotzen dutenak?

        11. Eta Jaunak itz egin zidan, esaten zuela:

        12. Esan zaiozu familia keñalari orri: Ez al dakizute zuek, onek zer adirazten duen? Begiratu ezazute, Babiloniako erregea etorri zan Jerusalenera, eta arrapatu zituen erregea, eta bere prinzipeak, eta Babiloniara bere erreñura eraman zituen.

        13. Eta artu zuen erregearen jatorriko bat, eta berarekin elkartasuna egin zuen, eta artu zuen beragandik leialtasuneko juramentua, eta gañera atera zituen erritik gizon sendoak,

        14. Erreñua azpiratua gelditu zedin, eta burua jaso ez zezan, baizik zaitu zezan elkartasuna, eta beratan iraun zezan.

        15. Baña errege berriak, urratzen zuela elkartasuna bialdu zituen mandatariak Ejiptora, lagundu zizaion bere zaldidiarekin, eta jende askorekin. Ongi joango al zaio au egin duenari, edo onelakoak salbaziorik arkituko ote du? Eta, elkartasuna ausi duenak, igesik egingo al du?

        16. Nik juramentu egiten det, esaten du Jaun Jainkoak, erregeak bere tronuan ipiñi zuen errian, eta zeñaen juramentua ausi zuen, urratzen zuela berarekin egin zuen elkartasuna, an Babiloniaren erdian ilko dala.

        17. Eta Faraon bere ejerzitu andiarekin, eta bere jende askorekin ez da gudatuko etsaiaren kontra, onek lubetak altxatzen dituenean, eta lutesiak egiten dituenean jende asko iltzeko.

        18. Mezpreziatu zuelako erregeak juramentua, eta urratu elkartasuna, batzundea eginda gero, au guziau egin zuen ezkero, ez da libratuko.

        19. Argatik oiek esaten ditu Jaun Jainkoak: Juramentu egiten det nik, mezpreziatu zuen juramentuagatik, eta urratu zuen elkartasunagatik, kastigatuko dedala bere buruagan.

        20. Eta nere sarea bere gañean zabalduko det, eta geldituko da nere lazoan arrapatua, eta Babiloniara eramango det, eta an juzgatuko det, mezpreziatu nauelako fedea ausiaz.

        21. Eta bere igeslari guztiak ezpataren puntaz illak izango dirade, eta bere zaldidi guztiak; eta gelditzen diradenak, mundu guztitik barreiatuak izango dirade, eta ezagutuko dezute, nik Jaunak itz egin dedala.

        22. Oiek esaten ditu Jaun Jainkoak: Nik artuko det zedrorik goratuenaren muñetik, eta ipiñiko det lurrean. Ebakiko det bere erramen goratuenetik ostotxo samur bat, eta ipiñiko det mendi altu eta goratu baten gañean.

        23. Israelko mendi goratuaren gañean ipiñiko det, eta muskill bat botako du, eta emango du frutua, eta allegatuko da izatera zedro andi bat. Eta bere azpian biziko dira egazti guztiak, eta bere ostoen itzalean egazti mota guztiak kabiak egingo dituzte.

        24. Eta ezagutuko dute erriko zuaitz guziak, nik Jaunak umillatu nuela zuaitz goratua, eta goratu nuela landare umilla, eta leortu nuela zuaitz berdea, eta berdetu erazi niola zuaitz leortuari. Nik Jaunak esan nuen, eta egin nuen.

EMEZORTZIGARREN KAPITULUA

        1. Berriz Jaunak itz egin zidan, esaten zuela:

        2. Nola da zuen artean, Israelko lurrean, esangi biurtu dezutela esate au: Gurasoak jan zituzten mats zoritugabeak, eta semeak daude ozkiarekin?

        3. Juramentu egiten det nik, esaten du Jaun Jainkoak, parabola au ez dala izango onezkero Israelen zuentzat esangi bat.

        4. Zeren anima guztiak nereak diraden, nola dan nerea aitaren anima, ala da semearena ere. Bekatu egiten duen anima, ori ilko da.

        5. Eta gizon bat justoa baldin bada, eta bizi bada zuzentasunaren eta justiziaren araura;

        6. Janedanak mendietan egiten ez baditu, eta ez baditu altxatzen bere begiak Israelko etxeko idoloakganontz, bere lagun urkoaren emaztea bortxatzen ez badu, eta bere emazteagana alderatzen ez bada illodoltzeko denboran,

        7. Eta iñori ere gaitzik egiten ez badio; zordunari prenda itzultzen badio; besteren gauzarik batere ez badu artzen indarrez; gose danari bere ogia ematen badio; eta larrugorrian dagoena soñekoarekin estalitzen badu,

        8. Ez badu lendanaz ematen lukuruan; eta artzen ez badu, lendanaz eman duena baño geiago; gaizkirik ez badu egiten; eta juizio justoa egiten badu gizon baten eta bestearen artean,

        9. Nere aginteetatik ibiltzen bada, eta nere legeak zaitzen baditu, zuzen ibiltzeko, onelakoa, gizon justoa da, eta bizitza egiazkoa idukiko du, esaten du Jaun Jainkoak.

        10. Baña baldin berak badauka seme bat, zeñ dan lapurra eta erailea, edo egingo balitu beste gaiztakeriaren batzuek,

        11. Eta gauza onik egin ez ezen, dauzkana janedanak mendietan, eta bere projimoaren emaztea bortxatzen duena,

        12. Gaitz egiten diona beartsuari, eta premian dagoenari, besteren gauza ostutzen duena, prenda itzultzen ez duena, bere begiak idoloakganontz altxatzen dituena, eta gauza nazkagarriak egiten dituena,

        13. Lukuruan ematen duena, eta prestatua baño geiago artzen duena, ori biziko al da? Ez da biziko. Alako gauza gorrotagarriak egin dituen ezkero, illa izan bear du. Bere odola bere gañera eroriko da.

        14. Eta onek baleuka seme bat, zeñ, ikusirik bere aitak egin dituen bekatu guztiak, beldurtzen dan, eta egiten ez badu bere antzeko gauzarik;

        15. Mendietan janedanik egiten ez badu, eta ez baditu altxatzen bere begiak Israelko etxeko idoloakganontz, eta bere projimoaren emaztea bortxatzen ez badu;

        16. Iñoriere gaitzik ez badio egiten, eta ez badu ere berarekin gelditzen prenda, eta ez badu ere iñoren gauzarik ostutzen, bere ogia gose danari ematen badio, eta larrugorrian dagoena soñekoarekin estalitzen badu;

        17. Ez badio gaitzik batere egiten beartsuari, ez badu artzen lukuruan, ez irabazian; zaitzen baditu nere legeak, eta nere aginteen araura ibiltzen bada, au ez da ilko bere aitaren gaiztakeriagatik, baizik ongi biziko da.

        18. Bere aita, bere projimoari gezurrak asmatu ziozkalako, eta bere projimoa indarrez mendean iduki zuelako, eta bere erriaren erdian gaiztakeriak egin zituelako, illa izan zan bere gaiztakeriakgatik.

        19. Eta zuek esaten dezute: Zergatik ez da kastigatua semea bere aitaren gaiztakeriagatik? Argatik, semearen obrak izan diralako legearen araukoak, eta zuzentasunaren araukoak; berak zaitu eta gorde ditu nere aginte guztiak, eta argatik bizitza doatsu bat idukiko du.

        20. Bekatu egiten duen anima, ori ilko da. Etzaio semeari emango bere aitaren gaiztakeriaren kastigua; ez aitari ere, bere semearen gaiztakeriarena. Justoaren justizia bere gañera eroriko da; eta gaiztoaren gaiztakeria, gaiztoaren gañera eroriko da.

        21. Baña baldin gaiztoak egiten badu, egin dituen bekatu guztien penitenzia, eta zaitzen baditu nere aginte guziak, eta bere obrak badirade justoak, eta justiziaren araukoak, bizitza egiazkoa idukiko du, eta ez da ilko.

        22. Ez naiz ni berriz oroituko, egin dituen gaiztakeria guzietatik batekin ere. Berak bizia arkituko du, egin dituen gauza oneetan.

        23. Nik nai al det gaiztoaren eriotza, esaten du Jaun Jainkoak, eta ez obekiago bere bizitza gaiztotik itzuli dedilla, eta bizi dedilla?

        24. Justoak berriz alde egiten badu bere justiziatik, eta gaiztakeriak egingo balitu, gaiztoak egin oi dituen gauza nazkagarrien araura, bizitzarik idukiko al du? Berak egin dituen obra on guztiak aztuta geldituko dira, ausi duelako fedea, eta egin dituen bekatuakgatik, oriekgatik ilko da.

        25. Eta zuek esan dezute: Jaunak egiten duena ez da ongi egiña. Aditu ezazute, bada, o Israelko semeak, nik egiten ditudan gauzak ez diradela ongi egiñak. Obekiago esateko, zuen egiteak ez al dirade gaiztoak?

        26. Zeren justoak bere justiziatik alde egiten duenean, eta egiten duenean bekatu, argatik ilko da. Ilko da, egin zuen gaiztakeriagatik.

        27. Eta gaiztoak alde egiten badu, egin zituen gaiztakerietatik, eta zuzentasun eta justiziarekin bizi bada, berak bere animari bizia emango dio.

        28. Zeren baldin bera beragan sartzen bada berriz, eta egin dituen gaiztakeria guztietatik alde egiten badu, bizitza egiazko bat idukiko du, eta ez da ilko.

        29. Eta Israelko semeak esaten dute: Ez dago ongi egiña Jaunak egiten duena. Nik egiten dedana ez dagoela ongi egiña, o Israelko etxea; obekiago esateko, zuek egiten dituzuten obrak, ez al daude gaizki egiñak?

        30. Argatik nik juzgatuko det, esaten du Jaun Jainkoak, o Israelko etxea, bakoitza bere egiteen araura. Biurtu zaitezte nigana, eta egin ezazute zuen gaiztakeria guztien penitenzia; eta etzerate oiekgatik galduko.

        31. Aurtiki itzatzute zuekgandikan urrutira egin dituzuten gaiztakeria guztiak, eta egin itzatzute zuekgan biotz berri bat, eta espiritu berri bat. Eta zergatik ilko zera, o Israelko etxea?

        32. Eta nik ez dedan ezkero nai iltzen danaren eriotza, esaten du Jaun Jainkoak, biurtu zaitezte nigana, eta biziko zerate.

EMERETZIGARREN KAPITULUA

        1. Zuk berriz egin itzatzu negarrezko kantak Israelko prinzipeakgatik,

        2. Eta esango dezu: Zergatik zuen ama, leoi eme bat bezela, leoi arren artean bizi izan zan, eta azi zituen bere umetxoak leoitxoen erdian?

        3. Eta goratu zuen bere leoitxoetatik bat, zeñ leoi egin zan, eta ikasi zuen gauzak arrapatzen, eta iretsitzen gizonak.

        4. Eta jendeak bere berriak aditu zituzten, eta arrapatu zuten, ez beragandik zauri asko artu gabetanik, eta kateakin lotuta Ejiptora eraman zuten.

        5. Leoi emeak berriz, ikusi zanean bere laguntzalle gabe, eta bere itxedopena utsean gelditu zala, artu zuen bere leoitxoetatik beste bat, zeñarekin leoi berri bat egin zuen.

        6. Ibilli oi zan au beste leoien artean, eta leoi egin zan, eta ikasi zuen gauzak arrapatzen, eta iretsitzen gizonak.

        7. Ikasi zuen andreak alargun utzitzen, eta ipintzen erriak eremutuak, eta bere orroen dunbotsera alderri guztia arrasatua gelditu zan.

        8. Eta probinzia guztietako jendeak bere kontra bildu ziran, eta ipiñi zioten lazoa zabalik, eta arrapatu zuten, berak zaurituak irtetzen ziradela.

        9. Eta kaiola batean sartu zuten, eta kateakin lotuta, eraman zuten Babiloniako erregeagana, eta sartu zuten karzela batean, Israelko mendien gañean bere bozikan aditu etzedin.

        10. Zuen ama, zuen odoleko mats bat bezela, izan da ipiñia uraen aldean. Uraren ugaritasunagatik bere frutuak, eta txarmenduak azi ziraden.

        11. Eta bere zigor sendoak, erregeen zetroak izatera etorri ziran, eta bere ondoa, bere besangen erdian goratu zan, eta ikusi zan altxatua bere txarmenduen ugaritasunean,

        12. Baña bera aserrez izan zan aterea, eta lurrera aurtikia, eta aize erretzalle batek bere frutuak leortu zituen, zimeldu eta leortu ziran bere zigor sendoak, eta suak iretsi zuen.

        13. Eta orain izan da eramana eremu batera, eta ipiñia lur leor, eta iñor ere allegatu ez ditekean batean.

        14. Eta bere erramen zigor batetik atera zan su bat, bere frutuak iretsi zituena, etzala bertan gelditzen zigor sendo bakar bat ere, erregeen zetroa izateko. Kantatxo adiatsua da au, eta negar egiteko balioko du.

OGEIGARREN KAPITULUA

        1. Eta gertatu zan zazpigarren urtean, bosgarren illean, illaren amargarren egunean, etortzea Israelko zarretatik batzuek Jaunari galdeak egitera, eta nere aurkez eseri ziran.

        2. Eta itz egin zidan Jaunak, esaten zuela:

        3. Gizonaren semea, itz egin zaiezu Israelko zarrai, eta esango diezu: Oiek esaten ditu Jaun Jainkoak: Eta zuek zatozte neri galdeak egitera? Nik juramentu egiten dizutet, ez dizutedala erantzunik batere emango, esaten du Jaun Jainkoak.

        4. Juzgatu itzatzu oiek, o gizonaren semea, juzgatu itzatzu. Erakutsi zazkiezu beren gurasoen gauza nazkagarriak.

        5. Eta esango diezu: Onela itz egiten du Jaun Jainkoak: Nik Israel autu nuen egunean, eta luzatu nuenean nere eskua Jakoben etxekoen alde, eta agertu nintzaienean Ejiptoko lurrean, eta jaso nuenean nere eskua berak zaitzeko, esaten nuela: Ni izango naiz zuen Jaun Jainkoa,

        6. Egun artan altxatu nuen nere eskua berakgatik, ateratzeko berak Ejiptoko lurretik, nik prestatua neukaioten lur batera, zeñi dariozkan eznea eta eztia; lur bat guztien artean ederrena.

        7. Eta esan nien: Aurtiki beza bakoitzak kanpora bere begiak daramazkion gauza hura, eta Ejiptoko idoloakin etzaitezte kutsutu. Ni naiz zuen Jaun Jainkoa.

        8. Berak alaere aserretuerazi zidaten, eta ez ninduten aditu nai. Beretatik batek ere etzuen berezitu beragandik bere begiak zeramazkiona, eta etzituen ere Ejiptoko idoloak utzi. Orduan esan nuen nik, nere aserrea beren gañera isuriko nuela, eta berakgan nere sumintasuna aseko nuela Ejiptoko lurraren erdian.

        9. Baña ez nuen egin; baizik atera nituen Ejiptoko lurretik, nere izena irriz betea izan etzedin arako erreñuen artean, zeñaen erdian bizi ziran, eta zeñaen artean agertu nintzaioten.

        10. Atera nituen bada Ejiptoko lurretik, eta Eremura zuzendu nituen.

        11. Eman niezten bereala nere aginteak, eta erakutsi niezten nere legeak, zeñak zaitzean gizonak bizitza arkituko duen.

        12. Gañera jarri niezten nere larunbatak, izan zitezen siñale bat nere eta beren artean, eta ezagutu zezaten ni naizala beren Jaun, satututzen ditudana.

        13. Baña Israelko etxeko semeak aserretu erazi zidaten eremuan; beren egiteak etziraden izan nere aginteen erakoak, ea mezpreziatu zituzten nere lege, bizia ematen dienak, berak zaitzen dituenari. Erabaki nuen bada, nere aserrea beren gañera eremuan isuritzea, eta berak desegitea.

        14. Baña ez nuen egin, nere izenaren amorioagatik irriz betea izan etzedin erreñoen artean, zeñaen artetik, eta zeñak begira zeudela kanpora atera nituen.

        15. Nik ere altxatu nuen nere eskua beren kontra eremuan, juramentu egiten niela, ez nituela sartuko eman nien lurrean, eznea eta eztia dariozkion lurrean, lur guztietatik ederrenean,

        16. Zeren nere legeak mezpreziatu zituzten, eta nere aginteen araura etziraden bizitu, eta nere larunbatak kutsutu zituzten, zeren beren biotza idoloen ondoren zijoan.

        17. Baña urrikaltasuneko begiakin begiratu nien, eta ez nien bizia kendu, eta ez nituen berak eremuan desegin;

        18. Baizik beren semeai an esan nien: Etzaitezte ibilli zuen gurasoen bideetatik, eta etzaiozute ere beren bizierari jarraitu, eta etzaitezte ere kutsutu beren idoloakin.

        19. Ni naiz zuen Jaun Jainkoa, nere aginteetatik ibilli zaitezte, zaitu itzatzute nere erabakiak, eta berak egin itzatzute.

        20. Eta nere larunbatak santutu itzatzute, nere eta zuen artean oroipen bat izan ditezen, eta jakin dezazuten ni naizala zuen Jaun Jainkoa.

        21. Baña beren semeak aserretuerazi zidaten, eta nere aginteen araura etziraden ibilli, eta etzituzten ere nere legeak zaitu, eta etzituzten ere egin arako gauzak, zeñatan gizonak bizia arkitzen duen, eta nere larunbatak ausi zituzten. Argatik keñatu nituen esaten niela, nere aserrea beren gañera isuriko nuela, eta nere aserre guztia aurtikiko nuela eremuan beren gañera.

        22. Baña berriz gelditu nuen nere eskua, eta au nere izenaren amorioagatik, etzedin kutsutua izan erreñuen aurrean, zeñaen artetik, eta zeñak begira zeudela, atera nituen.

        23. Berriz jaso nuen nere eskua beren kontra eremuan, esaten niela, barreiatuko nituela erreñuen artean, eta zabalduko nituela mundu guztitik,

        24. Etzituztelako nere legeak zaitu, eta nere aginteak mezpreziatu zituztelako, eta nere larunbatak kutsutu zituztelako, eta berriz ere beren begiak ipiñi zituztelako beren gurasoen idoloetan.

        25. Argatik bada eman niezten kastigutzat aginte ez onak, eta lege batzuek, zeñatan ez duten bizitzarik arkituko.

        26. Eta egin nuen berakin, beren doañetan zikinduakin egin oi dana, beren bekatuak gatik lenbizisortuak eskeñtzen zituztenean, eta onenbesterekin ezagutuko dute ni naizala Jauna.

        27. Argatik itz egin zaiozu zuk, o gizonaren semea, Israelko etxeari, eta esango diozu: Oiek esaten ditu Jaun Jainkoak: Oien ondoan ere zuen gurasoak gaizki esan zuten nigatik, desonratzen eta gutxitan idukitzen nindutela.

        28. Bada nik, eramanik berak, ematea juramentuz eskeñi nien lurrera, ipiñi zituzten begiak muño goratu guzian, eta zuaitz ostotsu guztian, eta joan ziran beren abereak an iltzera, eta eramatera ara beren eskeñtzak neri aserretuerazitzeko, eta an erre zituzten lurrinkai gozoak, eta egin zituzten libazioak.

        29. Eta orduan nik esan nien: Zer da orrako altura, zeñatara zoazten? Eta Alturaren izena gaurko eguneraño gelditu zaio.

        30. Argatik Israelko etxeari esan zaiozu: Oiek esaten ditu Jaun Jainkoak: Ziertoa da zuek kutsutzen zeratela jarraitzen diozutela zuen gurasoen bizierari, eta ari zerate berak egiten zuten fornikazioan beratan.

        31. Eta zuen doañen eskeñtzarekin, zuen semeai sutatik iragoerazitzen diezunean, kutsututzen zerate zuen idolo guztien onran gaurko eguneraño. Eta oien ondoan, nai dezute nik zuei erantzutea, o Israelko semeak? Juramentu egiten det nik, esaten du Jaun Jainkoak, ez dizutedala erantzungo.

        32. Ez da ere egiztatuko zuen biotzean pensatzen dezutena, esaten dezutela: Adoratzen ditugula zurak, eta arriak, doatsuak izango gera gu, lurreko erreñu eta erriak bezela.

        33. Juramentu egiten dizutet nik, esaten du Jaunak, aginduko dedala zuen gañean esku pisuarekin, eta beso zabalarekin, nere aserre guztia isurtzen dedala.

        34. Eta aterako zaituztet errietatik, eta bilduko zaituztet alderrietatik, zeñatatik barreiatuak izan zeraten, eta erreñatuko det zuen gañean esku pisuarekin , eta beso zabalduarekin, isurtzen dedala nere sumintasun guztia.

        35. Eta eramango zaituztet iñor ere ez dagoen eremu batera, eta an sartuko naiz juizioan zuekin arpegiz arpegi.

        36. Nola erriertan egin nuen juizioan zuen gurasoen kontra, an Ejiptoko lurreko eremuan; ala sartuko naiz juzioan zuekin, esaten du Jaun Jainkoak.

        37. Eta jarriko zaituztet nere zetroaren mendean, eta sartueraziko dizutet nere elkartasuneko lazoetan.

        38. Eta autuko ditut zuen artetik fedeausleak eta gaiztoak, eta aterako ditut bizi diraden lurretik; baña ez dira Israelko lurrean sartuko, eta ezagutuko dezute ni naizela Jauna.

        39. Zuei berriz Israelko etxekoai oiek esan dizkizute Jaun Jainkoak: Joan bedi zuetatiko bakoitza bere idoloen ondoren, eta berak serbitu ditzala. Bada baldin onekin ere ez banazute aditzen, eta jarraitzen badiozute nere izen santua zikintzeari zuen eskeñtzakin, eta zuen idoloakin;

        40. Nik dakit nere mendi santuaren gañean, Israelko mendi goratuaren gañean (esaten du Jaun Jainkoak) an serbituko nautela egunen batean Israelko etxe guztiak. Guztiak, esaten det, lur artan, zeñean izango zazkidan nere gogokoak; eta non estimatuko ditudan nik zuen lenbiziak, eta zuen amarrenen eskeñtza, zuen egite santu guztietan.

        41. Timiama txit gozoa bezela, ala izango zerate nere gogokoak, ateratzen zaituztedanean erreñuen artetik, eta biltzen zaituztedanean alderri guztietatik, zeñatatik zaudeten barreiatuak, eta zuekgan agirian jarriko dan nere santutasuna erreñuen begietan.

        42. Eta ezagutuko dezute ni naizela Jauna, eramaten zaituztedanean Israelko lurrera, nik, zuen gurasoai emango niela, juramentu egin nuen lurrera.

        43. Eta an oroituko zerate zuen ibillerakin, eta zuen gaiztakeria guztiakin, zeñakin kutsutu ziñaten; eta zuek zerok ikusteak gogaiteraziko dizute, egin dituzuten gaiztakeria guztiak gatik.

        44. Eta ezagutuko dezute, o zuek Israelko etxekoak, ni naizala Jauna, ondasunez betetzen zaituztedanean nere izen santuaren amorioagatik, eta tratatzen zaituztedanean ez zuen ibillera gaiztoen araura, ez zuen gaiztakeria txit andien araura ere, esaten du Jaun Jainkoak.

        45. Eta Jaunak itz egin zidan, esaten zuela:

        46. Gizonaren semea, itzuli ezazu zure arpegia Egerdirontz, eta zuzendu ezazu zure itza egoe aizearen aldamenerontz, eta profetizatu ezazu Egerdiko landako basoaren kontra.

        47. Eta esango diozu Egerdiko basoari: Aditu ezazu Jaunaren itza, oiek esaten ditu Jaun Jainkoak: Begiratu ezazu; nik zugan sua ipiñiko det, eta erreko ditut zure zuaitz guztiak, berdeak eta leorrak. Ez da itzaliko su erazekiaren garra, eta bere gañ guzia egongo da erretzen Egerditik ifarreraño;

        48. Eta gizon guztiak ezagutuko dute, nik Jaunak sua ipiñi dedala, eta au ez da itzaliko.

        49. Eta nik esan nuen: Ah! Ah! Jaun Jainkoa! Ah! Ona zer esaten duten berak nigatik: Ez dirade parabola illunak, onek esaten duena?

OGEITA BATGARREN KAPITULUA

        1. Eta itz egin zidan Jaunak, esaten zuela.

        2. Gizonaren semea, itzuli ezazu zure arpegia Jerusalenerontz, eta itz egin ezazu santuarioen kontra, eta Israelko lurraren kontra profetizatu ezazu.

        3. Eta Israelko lurrari esango diozu: Begiratu ezazu banatorrela ni zure kontra, eta nere ezpata magitikan aterako det, eta ilko ditut zugan justoa eta gaiztoa.

        4. Eta zugan justoa eta gaiztoa ilko ditudalako, argatik aterako da nere ezpata bere magitikan gizon guztiaren kontra, Egoetik ifarreraño,

        5. Jakin dezaten guztiak, nik Jaunak atera dedala magitikan nere ezpata, iñor ere aurkeztu ez dizaiokeana.

        6. Baña zuk, o gizonaren semea, negar egin ezazu, bere gerruntzak urratuak dauzkanak bezela, eta zure biotzeko mingoiztasunean negar egin ezazu, oien aurrean.

        7. Eta galdetzen dizutenean: Zergatik negar egiten dezu? Erantzungo dezu: Dabiltzan berriakgatik, zeren etsaia badator, eta desalaituko dira biotz guztiak, eta beso guztiak indar gabe geldituko dira, eta guztiak beldurrez eroriak geldituko dira, eta belaun guztiak bata besteari otska ariko dirade. Ona emen badatorrela zure galmena, eta egiztatuko da, esaten du Jaun Jainkoak.

        8. Eta itz egin zidan Jaunak, esaten zuela:

        9. Profetizatu ezazu, o gizonaren semea, eta esan zazu: Oiek esaten ditu Jaun Jainkoak: Ezpata, ezpata zorroztua eta leundua dago.

        10. Zorroztua dago doañkaiak iltzeko, eta leundua distiatzeko. O ezpata, nere semearen zetroa beeratzen dezuna, zuk beste edozeñ zuaitz ebakiko dezu!

        11. Nik eman nuen zorroztu zezaten eskuor idukitzeko, zorroztua izan da ezpata au, leundua izan da, iltzallearen eskuan egon dedin.

        12. Deadar egin ezazu, alarauka ari zaite, o gizonaren semea; zeren ezpata au erabillia izan dan nere erriaren kontra, Israelko agintari iges egin zuten guztien kontra. Iragoak izan dira ezpataren puntaz, nere erriarekin batean. Eman zaiozkazu bada zure eskuarekin otsak zure isterrari.

        13. Zeren ezpata probatua dan au, eta au ikusiko da, Judako zetroa desegitzen duenean, zeñ ez dan onezkero izango, esaten du Jaun Jainkoak.

        14. Zuk, bada, o gizonaren semea, profetizatu ezazu, eta jo ezazu esku batarekin bestea, eta bitan anbatu, irutan anbatu bedi, ezpata gizoniltzallearen sumintasuna. Au da ilkintza andiko ezpata, guztiak utziko dituena arrituak,

        15. Eta biotzgabetuak, eta galmenak ugarituko dituena. Toki guzietara eraman det nik, ezpata zorroztu eta leunduaren izua, dist egin dezan, eta gertutua egon dedin eriotza emateko.

        16. Zorroztu zaite, o ezpata, zoaz eskuiera, edo ezkerera, zoaz nai dezun tokira.

        17. Nik ere goratuko det txaloakin, eta nere aserrea aseko da. Ni Jauna, naiz itz egin dedana.

        18. Berriz itz egin zidan Jaunak, esaten zuela:

        19. Eta zuk gizonaren semea, ipiñi itzatzu bi bide, zeñatatik etorri ditekean Babiloniako erregearen ezpata. Biak toki batetikan aterako dira, eta bi alditan anbatutako bidearen asieran erregeak bere eskuarekin aterako du suertean erri bat.

        20. Sendatuko dezu bada bide bat, zeñatatik joango dan ezpata Rabbath, Ammontarren erregeurira; eta beste bat zeñatatik joango dan Judara, Jerusalen txit murrutura.

        21. Zeren Babiloniako erregea geldituko dan bibidan, bide bien asieran, asmatu nai duela saietak nastuta: gañera galdetuko die idoloai, eta aberen erraiakin konsultatuko da.

        22. Aztinantzak zuzenduko du eskuiera Jerusalenen kontra, joan dedin berari erasotzera kañoiakin, esan dizaien ilko dituela, goratu dezan boza alarauakin, zuzendu ditzan kañoiak ateen kontra, eta egin ditzan lubeteak,eta gaztelutxoak jaso ditzan.

        23. Eta irudituko zaiote Juduai, errege hura alperrik konsultatu balitza bezela idoloarekin, eta larunbateko atsedenean balego bezela. Bera berriz oroituko da Juduen gaiztakeriarekin, eta erria arrapatuko du.

        24. Argatik oiek esaten ditu Jaun Jainkoak: Gozatu zeratelako zuen gaiztakerien oroipenarekin, eta agirian ipiñi dezutelako nola zeraten fedeausleak; eta zuen asmazio guzietan ipiñi dituzutelako guztien begien aurrean zuen bekatuak, orietan, berriz esaten det, gozatu zeratelako, izango zerate katibu jarriak.

        25. Zuk berriz, o Israelko agintari fedeausle, eta gaiztoa, zeñaentzat allegatua dan zure gaiztakeriaren kastigurako egun izendatua;

        26. Oiek esaten ditu Jaun Jainkoak: Utzi ezazu diadema, kendu ezazu koroea. Ez al da koroe au, gizon zatarra goratu zuena, eta beeratu gizon andia?

        27. Nik agirian ipiñiko det gaiztakeria, bere gaiztakeria, aren gaiztakeria; baña ez da au gertatuko aliketa etorri dedin artean hura, zeñaena dan juizioa; eta ari emango diot nik koroe ori.

        28. Eta zuk, o gizonaren semea, profetizatu ezazu eta esan ezazu: Oiek esaten ditu Jaun Jainkoak Ammonen semeen, eta beren erasoen gañean Israelen kontra; eta zuk esango dezu: Ezpata, ezpata, atera adi magitikan lepoak ebakitzeko, zorroztu adi, eriotza emateko, eta distiatzeko,

        29. Zure aztiak profetizatzen dizkizutenean gauza alperrak, eta etorkizun gezurrezkoak, prestatua egon zaitezen, eta eman ditzazun zure otsak gaiztoen lepoen gañean, zeñaentzat allegatu zan epe izendatua beren gaiztakeriaren kastigurako.

        30. Eta gero ire magira itzuli adi. Egiña izan intzan tokian, Kaldean, ire jaiotzako lurrean, an kastigatuko aukat,

        31. Isuriko dut ire gañera nere aserrea. Aizea egingo diat ire kontra nere sumintasuneko errementarian, eta jarriko aukat gizon zentzugabeko, eta ondamenen asmatzalleen eskuetan.

        32. Izango aiz, o Kaldeatarra, suaren bazka: mezpreziatua ikusiko dek lurretik ire odola, eta geldituko aiz betiko aztua. Zeren nik Jaunak itz egin dedan.

OGEITA BIGARREN KAPITULUA

        1. Berriz itz egin zidan Jaunak, esaten zuela:

        2. Eta zuk, o gizonaren semea, ez al dezu juzgatuko, ez al dezu kondenatuko erri odolgiro ori?

        3. Ez al diozkazu ikusi eraziko bere gauza nazkagarri guztiak? Zuk bada esango diozu: Ona emen erria, guztien begien aurrean odol obengabea isurtzen duena, bere kastiguko denbora allegatu dedin; eta beretzat idoloak egin zituena zeñakin kutsutu zan bere galmenerako.

        4. Zuk bekatu egin dezu isuritzen dezula odola, eta zikindu zera egin ziñituen idoloakin, eta agudo etorrierazi diozu zure kastiguko denborari, eta allegatuerazi diozu zure urteen atzenari. Argatik egin zaitut erreñuen lotsaria, eta mundu guztiko irria.

        5. Garaituko zaituzte, eta irri egingo dizute zure aldean, eta zugandik urrutian daudenak, o erri zikin, otspatsu eta andia, zure galmenagatik.

        6. Begira ezazu nola Israelko Prinzipeak, bakoitza bere eskubidearen araura, ari diraden, odola isuritzen zure erdian.

        7. Zure erdian iraindu zituzten aita eta ama, zuregan gezurrak asmatu ziozkaten arrotzari, eta zure aldean atsekabetu dituzte umezurtza eta andre alarguna.

        8. zuek mezpreziatu ziñituzten nere santuarioak, eta nere larunbatak kutsutu ziñituzten.

        9. Zugan dauzkazu zuk gizaseme gezur asmatzalleak odola isuritzeko, eta zure barrenen egin ziran jan-edan jentillen gisakoak mendien gañean, zure erdian egin dira gaiztakeriak.

        10. Zure erdian egin dira aragizko bekatuak bere aitaren emaztearekin, eta zugan etzaio lotsaz begiratu, ilberetan dagoen andreari.

        11. Gizaseme oietatik bakoitzak, gauza nazkagarriak egin ditu bere projimoaren emaztearekin; eta aitagiarrabak bortxatu zuen itsuskiro bere erraña; eta anaiak bortxatu zuen bere arreba, bere aitaren alaba.

        12. Zugan artu ziran doañak odola isurierazitzeko: zu izan zera lukuraria eta irabazgoiaria; eta zikoz naiagatik, gezurrak asmatzen ziñiezten zure projimoai; eta nerekin, esaten du Jaun Jainkoak, aztu ziñan.

        13. Argatik nik txaloak egin nituen nere eskuakin, ikusirik zure zikoiztasuna, eta zure erdian isuri zan odola.

        14. Zure biotza sendo egongo alko da, edo zure besoak idukiko alko dute bear adiña indar, prestatzen dizkizudan egunetan? Nik Jaunak, esan nuen, eta egingo det:

        15. Nik zabalduko zaitut erreñuen artean, eta mundu guzitik barreiatuko zaitut, eta atzena ipiñiko diet zure gauza nazkagarriai.

        16. Eta gero berriz zurekin jabetuko naiz, jendeen begien aurrean, eta jakingo dezu, ni naizala Jauna.

        17. Eta itz egin zidan Jaunak, esaten zuela:

        18. Gizonaren semea, Israelko etxea zimaur biurtu zat, kobrea, eta estañua, eta burnia, eta beruna dira Israelko guzi oiek sukatilluaren erdian, zillarraren sarra etorri dirade izatera.

        19. Argatik oiek esaten ditu Jaun Jainkoak: zimaurra baizik ez izatera guziok etorri zeratelako; ona emen non nik bilduko zaituztedan Jerusalenen erdian,

        20. Biltzen dituenak bezela zillarra, eta kobrea, eta estañua, eta burnia, eta beruna sutegiaren erdian, eta sua erazekitzen duenak bezela bere azpian berak urtutzeko, ala nik sumintasun eta aserrez beterik bilduko zaituztet, eta an utziko zaituztet, eta urtuko zaituztet.

        21. Bilduko zaituztet, eta erreko zaituztet nere sumintasuneko suan, eta bere erdian urtuko zaituztet.

        22. Nola urtzen dan zillarra labearen erdian, ala izango zerate zuek ere Jerusalenen erdian; eta ezagutuko dezute ni naizela Jauna, nere aserrea zuen gañean isurtzen dedanean.

        23. Eta Jaunak itz egin zidan, esaten zuela:

        24. Gizonaren semea, esan zaiozu Jerusaleneri: Zu zera lur zikin bat, eta nere sumintasuneko egunean zeruko euri eta intzarekin ezetu gabea.

        25. Bere erdian dago gezurrezko profeta matxiñatuen biltzarre bat. Nola orroaka ari dan leoe batek, arrapatzen duen billatzen duen gauza, ala animak iretsi dituzte, artu dituzte ordañ andiak, eta bertan andre alargunak ugaritu dituzte.

        26. Bere apaizak mezpreziatu dute nere legea, nere santuarioak kutsutu dituzte. Gauza santuak, onelakoak etziradenetik etzituzten berezitu, eta etzuten ezagutu zer zan kutsutua, eta zer zan garbia. Eta beren begiai nere larunbatetatik alde erazi zien, eta ni beren erdian desonratua izandu naiz.

        27. Bere andizkiak bere erdian daude, otsoak gauza arrapatzeko bezela, odola isuritzeko, eta animak galtzeko, eta zikoizkiro irabaziak egiteko.

        28. Eta bere profetak zuriberritzen zituzten, bear dan nastea gabetanik, losentxatzen zutela erria, irudi utsezko ikusketakin, eta gezurrezko etorkizunakin, esaten zutela: Oiek esaten ditu Jaun Jainkoak, Jaunak itzik egin etzuenean.

        29. Lur onetako jendeak gezurrak asmatzen zituzten, eta ebatsitzen zuten bortxaz iñoren gauza, atsekabetzen zituzten beartsua eta premiatsua, eta estututzen zituzten arrotzak, bidegabeko gezurrezko asmazioakin.

        30. Eta billatu nuen beren artean gizon on bat, jarri zedin nere eta nere erriaren artean esi bat bezela, nere kontra eta lurraren alde gudan ari zedin, nik desegin ez nezan; baña ez nuen batere arkitu.

        31. Argatik aurtikiko det beren gañera nere aserrea. Desegingo ditut nere sumintasuneko suarekin, eta beren obra gaiztoen kastiguari beren buruen gañera erori eraziko diot.

OGEITA IRUGARREN KAPITULUA

        1. Berriz itz egin zidan Jaunak, esaten zuela:

        2. Gizonaren semea, baziraden bi emakume ama baten alabak,

        3. Zeñak bordiondu ziraden Ejipton zeudela, beren gazte denboran bordiondu ziraden. An galdu zuten beren onra, eta larrineraren asieran erori ziran aragizko bekatuetan.

        4. Beren izenak ziraden, nagusiagoarena Oolla, eta aizpa txikiagoarena Ooliba. Eta artu nituen neretzat; eta semeak eta alabak egin zituzten. Beren izenen gañean berriz, Oolla Samaria da, eta Ooliba Jerusalen da.

        5. Oolla bada etzitzadan leiala izan, eta galdu zuen zentzua, zijoala bere maitatzalle, bere aldeko Asiriatarren ondoren,

        6. Zeñak zeuden purpuraz jantziak, eta Jaun andiak ziraden, eta agintaritza andiak zeuzkaten; ziraden gazte maitagarriak, eta guztiak ziraden zaldi ederren gañean ibilli oi ziraden galaiak.

        7. Eta gizon guzti oiekin, berak autatuakin, guztiak Asiriatarrak ziradenakin, lotsagabekiro erori zan aragizko bekatuetan, eta kutsutu zan beren guzien zikinkeriakin, zeñaen amorioan txoratua gelditu zan.

        8. Gañera Ejipton iduki zituen oitura gaiztoak etzituen utzi, zeren ijitoak ere berarekin lo egin zuten bere gazte denboran, eta bere larrinera desonratu zuten, eta beren fornikazio guziak itsatsi ziozkaten.

        9. Argatik utzi nuen bere maitatzalleen eskuetan, Asiriatarren eskuetan, zeñak alako amorruarekin maitatu zituen, txoratua gelditzeraño beren gura zikiñean.

        10. Oiek lotsariz bete zuten, kendu ziozkaten bere semeak, eta alabak, eta ezpataz irago zituzten. Onenbesterekin Samaria eta bere alaba otspatsuak izan ziraden, berakin egin zan kastiguagatik.

        11. Ikusirik oiek bere aizpa Oolibak, bestea baño ere txoratuago gelditu zan lujurian; eta bere aizpa baño ere gogo eta gar geiagorekin bordiondu zan.

        12. Lotsagabekiro jarri zan osotoro Asiriatarren mendean, asko koloretako soñekoakin bera billatzera etorri oi ziraden agintari, eta Letrauen mendean, eta beren zaldien gañean zebiltzaten andizkien mendean, eta txit ederrak ziraden galai gazteen mendean.

        13. Eta ezagutu nuen, bi aizpak zeuzkatela abereen gisako gurak berak.

        14. Baña Ooliba beti zijoan bere bordionkeria geituaz, eta ikusirik gizon batzuek pintatuak paretean, zeñak ziraden Kaldeatarren irudi, larrantzarekin egiñak,

        15. Zeñak zeuzkaten beren gerruntzak gerrikoakin lotuak, eta beren buruetan tiara, asko koloretakoak, non guztiak agintari andiak ziruditen, eta irudituak Babiloniako semeak, eta Kaldeatarren lurrekoak bezela, nongo semeak ziraden.

        16. Ikusketa onek, berakganako amorioan txoratua jarri zuen, eta Kaldeari mandatariak bialdu zien.

        17. Eta etorririk Babiloniako semeak, eta izanik artuak bere etzalekuan, desonratu zuten beren zikinkeriakin, eta kutsutua, eta berakin ongi asetua gelditu zan.

        18. Etzituen iduki Oolibak bere zikinkeriak ezkutuan, baizik agirian jarri zuen bere lotsagabekeria. Argatik nazkaz begiratu zion berari nere animak, bere aizpari nazkaz begiratu zion bezela.

        19. Zeren geitu zituen bere bordinkeriak, bere adimena oroitzen zala, gaztea zaneko denborarekin, zeñean berak Ejiptoko lurrean lurrean bekatuak egiten zituen.

        20. Eta amorio txoro baten suan erazekia egon zan aiekganontz, zeñaen aragiak astoen aragiak bezelakoak diraden, eta zeñaen sumintasuna zaldien sumintasuna bezelakoa dan.

        21. Eta zure gazte denborako gaiztakeriakin oroitu ziñan, zure onra Ejipton galdu zenduenean, eta zure larrinerako bularrak ausiak izan ziradenean.

        22. Argatik, o Ooliba, oiek esaten ditu Jaun Jainkoak: Ona emen non nik ipiñiko ditudan zure kontra zure maitetzalle guztiak, zeñakin asea dagoen onezkero zure anima, eta aldamen guzietatik zure kontra bilduko ditut;

        23. Bilduko ditut, esaten det, Babiloniako semeak, eta Kaldeatar guztiak, eta andizkiak, eta jaunak, eta prinzipeak; Asiriatarren seme guziak, gazte galantak, agintari eta letrau guztiak, eta prinzipeen prinzipeak, eta zaldizko ospatsuak,

        24. Eta etorriko dirade zure kontra asko erri, gerrako gurdi eta tresnakin ongi ornituak. Toki guzietan, loarikaz, eta ezkutuz eta martiz kapelaz armatuko dirade zure kontra; eta neronek emango diet zu juzgatzeko eskubidea, eta beren legeen araura juzgatuko zaituzte.

        25. Onenbesterekin artuko det nik zugan, nere amorio ofendituaren bengantza, zeñ berak urrikaltasunikan batere gabetanik egiztatuko duten. Lotsagarriro ebakiko dizkizute sudurra, eta belarriak, eta gañerakoa ezpataz desegingo dute. Zure semeak eta alabak katibu eramango dituzte, eta gelditzen zatzun guztia suak desegingo du.

        26. Eta zure soñekoz gabetua utziko zaituzte, eta kenduko dizkizute zure apaingarriak.

        27. Eta ala egingo det, utzi ditzatzula zure gaiztakeriak, eta Ejiptoko lurrean ikasi ziñituen bordionkeriak; ez dituzu altxatuko zure begiak idoloakganontz; eta etzera berriz Ejiptorekin oroitu ere egingo.

        28. Zeren oiek esaten ditu Jaun Jainkoak: Ona non nik jarriko zaitudan, zuk gorroto ziñienen eskuetan, zure anima berakin asea gelditu zan aien eskuetan.

        29. Eta gorrotoarekin tratatuko zaituzte, eta ostuko dizkizute zure izerdi guztiak, eta larrugorrian eta lotsariz betea utziko zaituzte, eta agirian jarriko dirade zure bordionkerien lotsaria, zure gaiztakeria, eta zure aragizko bekatuak.

        30. Oiek egingo dizkizute, aragizko bekatuak egin ziñituelako, zijoazela erreñuen ondoren, zeñaen artean kutsutu ziñan, beren gezurrezko jainkoak adoratzen ziñituela.

        31. Zure aizparen bideetatik ibilli ziñan, eta bera bezela kastigatuko zaitut.

        32. Oiek esaten ditu Jaun Jainkoak: Zure aizpak edan zuen kalizatik edango dezu, kaliza zakon eta zabaletik. Irriz eta lotsariz betea izango zera; zeren kaliza txit andia dan.

        33. Moskortua geldituko zera, eta oñazez betea, edaten dezunean atsekabe eta mingoiztasuneko kaliza, zure aizpa Samariak edan zuen kaliza.

        34. Eta edango dezu, eta ustuko dezu bere kutsuetarañokoa, eta bere zatiak iretsiko dituzu, eta urratuko dituzu zure bularrak, zeren nik itz egin dedan, esaten du Jaun Jainkoak.

        35. Argatik oiek esaten ditu Jaun Jainkoak: Nerekin aztu zeralako, eta atzea itzuli didazulako, argatik eraman ezazu zuk ere zure gañean, zure gaiztakeria, eta bordionkerien kastigua.

        36. Eta itz egin zidan Jaunak, esaten zuela: Zer! Ez al dituzu zuk Oolla, eta Ooliba juzgatzen, eta ez al dieztezu ere beren gaiztakeriak arpegira aurtikitzen.

        37. Zeren berak adultera eta odolgiro batzuek diraden, eta kutsutu diraden beren gezurrezko jainkoakin, eta gañera nik berakgan iduki nituen semeak eskeñi diezte, suaz iretsiak izateko.

        38. Eta oraindikan ere geiago egin dute nere kontra: kutsutu zuten denbora artan nere santuarioa, eta nere larunbatak ausi zituzten.

        39. Zeren beren semeak, il eta idoloai eskeñtzen ziezten egunean berean, etorri oi ziraden nere santuariora bera kutsututzera, eta nere tenploaren beraren barrenen gaiztakeria oiek egiten zituzten.

        40. Berak bialdu zituzten mandatariak, urrutian bizi diraden jendeak billatzera. Allegatu ziradenean garbitu ziñan, eta igortzi ziñituen zure begiak burniarriarekin, eta zure soñeko eder guziakin apaindu ziñan.

        41. Oe txit eder baten gañean etzin zera, eta mai prestatu bat aurrean jarri zatzu, zeñaen gañean nere inzensua eta nere lurrinkaiak ipiñi ziñituen;

        42. Eta zeñaen inguruan, bozkarioz zeuden jendeen algarak aditzen ziran, eta arako gizaseme arrotz, jende taldearen artean eramanak ziradenai, eta eremuaren aldamenetik zetoztenai, jarri ziezten eskuetan beren eskuturretako apaingarriak, eta koroa ederrak beren buruen gañean.

        43. Eta esan nion nik bere aragizko bekatuetan zartua dagoenari: Oraindikan onek bere bordionkeriai jarraituko diote.

        44. Zeren beragana joan oi zan jendea, bordion batgana bezela. Onela zijoazen guziak Oolla, eta Ooliba emakume galduak gana.

        45. Ongi egiña da bada gizon oiek egiten dutena: oiek kondenatuko dituzte, adulterai dagokien kastigura, eta odolgiroai dagokien kastigura, zeren berak adulterak diraden, eta beren eskuak odoldu dituzten.

        46. Zeren oiek esaten ditu Jaun Jainkoak: Zuzendu ezazu martiztia beren kontra, eta izu eta lapurren eskuetan utzi itzatzu.

        47. Eta erriak arrika egin dizaiela, eta izan ditezela ezpataz iragoak, il ditzatela beren seme ta alabak, eta beren etxeai su eman dizaiela.

        48. Eta nik kenduko ditut lurretik gaiztakeriak, eta ikasiko dute emakume guztiak, emakume bi aien gaiztakeriari ez jarraitzen.

        49. Zuen gaiztakerien kastigua, zuen buruen gañera eroriko da, eta zuen idolatriako bekatuen ordaña artuko dezute, eta ezagutuko dezute, Jaun Jainkoa ni naizela.

OGEITA LAUGARREN KAPITULUA

        1. Itz egin zidan Jaunak katiberioko bederatzigarren urtean, amargarren illean, illaren amargarren egunean, esaten zuela:

        2. Gizonaren semea, egun au gogoan iduki ezazu, zeren gaur Babiloniako erregeak bere martiztia Jerusalenen aurrean ipiñiko duen.

        3. Eta itz egingo diozu familia ezikaitz orri irudietan, eta parabola au ipiñiko diozu: Oiek esaten ditu Jaun Jainkoak: Eltze bat ar zazu, ar zazu, esaten dizut nik, eta bera urez bete ezazu.

        4. Sartu itzatzu barrenen aragi zatiak, guziak autuak, isterra, solomoa, zatirik oberenak, eta zeñatan ezurrak dauden.

        5. Artu ezazu abererik gizenena, eta gañera eltzearen azpian ezur montoi bat ipiñi ezazu. Egin ezazu borboka irakin dezala, eta bere barrenen dauden ezurrak ere egosi ditezela.

        6. Zeren oiek esaten ditu Jaun Jainkoak: Ai, erri odolgiroaren doakabea! Sarroz betea dagoen eltzea, eta ez da beragandik sarroa kendu, atera ezazu kanpora aragia, txotx egiteari tokirik eman gabe:

        7. Zeren bere erdian, isuri duen odol obengabea dagoen, arri txit garbien gañean isuri zuen; etzuen isuri lurraren gañean, autsarekin estali ditekean eran.

        8. Erori erazitzeko nik bere gañera nere aserreari, eta bere bengantza artzeko, nik ere bere odola arri txit garbien gañean isuriko det, agirian gelditu dedin.

        9. Argatik oiek esaten ditu Jaun Jainkoak: Ai erri odolgiroaren doakabea, zeñ nik su andi batera biurtuko dedan!

        10. Montoitu itzatzu ezurrak, bada nik su emango diet. Desegingo dira aragiak, eta eltzean dagoen guztia egosiko da, eta igartuko dira ezurrak.

        11. Oien ondoan eltze utsa txingarren gañean ipiñiko dezu, galdatu dedin, eta urtu dedin bere kobrea. Onenbesterekin bere barrenen bere zikinkeria desegin dedin, eta bere sarrotik garbitua gelditu dedin.

        12. Lan andiak egin dirade; baña bere sarro andia ezin kendu izan da, ezta suaren indarrez ere.

        13. Nazkagarria da zure zikinkeria; zeren nik zure loikeriatik garbitu nai izan zaitut, eta zu etzera garbitu; eta etzera ere garbituko, aliketa nik nere aserrea zure gañera osotoro aurtiki dezadan artean.

        14. Nik, Jaunak, itz egin det. Etorriko da denbora, eta egiztatuko det. Ez da nere itza atzera itzuliko; eta ez det ere barkatuko; eta ez naiz ere bigunduko, zure bideen eta egiteen araura juzgatuko zaitut, esaten du Jaunak.

        15. Berriz itz egin zidan Jaunak, esaten zuela:

        16. Gizonaren semea, begira ezazu, ni noala kentzera zuri batbatean, zure begien gogokoa dana, baña etzaite egon aubenka, eta etzazu ere negarrik egin, eta etzaiezu ere utzi zure malkoai korrika erortzen.

        17. Aubenka ariko zera ezkutuan, ez dezu egingo illakgatik egin oi dan bezelako progurik; ez dezu kenduko kapela, ez oñetakorik, ez dezu estaliko arpegia beloarekin, eta ez dezu ere jango lutoko denborari dagokion jakirik.

        18. Oiek esaten niozkan nik erriari goizean, eta nere emaztea il zan arratsaldean. Eta biaramon goizean egin nuen Jainkoak agindu zidana.

        19. Eta erriak esan zidan: Zergatik ez diguzu argitutzen, zer adirazten duten egiten dituzun gauza oriek?

        20. Eta erantzun nien: Jaunak itz egin dit esaten duela:

        21. Esan zaiozu Israelko etxeari: Oiek esaten ditu Jaun Jainkoak: Ona emen non nik kutsutuko dedan nere santuarioa, zeñ dan zuen erreñuaren gloria, eta zuen begietan gauzarik maitagarriena, eta zuen animari ansiarik geien ematen diona; eta utzi dituzuten seme ta alabak, ezpataren puntaz illak izango dirade.

        22. Eta egingo dezute nik egin dedan bezela: ez dituzute arpegiak estaliko beloarekin; eta ez dituzute ere jango lutoan daudenak jan oi dituzten janariak.

        23. Idukiko dezute zuen buruan kapela; eta egongo zerate oñetakoakin, ez dezute egingo suspiriorik, ez negarrik; baizik zuen gaiztakerietan desegiñak izango zerate, eta suspirioz egongo zerate batak besteari begiratzen diozutela arrituak.

        24. Eta Ezekiel izango da zuentzat irudi bat, nola berak egin duen bere emaztearen eriotzan, ala egingo dezute zuek, gertakari oiek allegatzen diradenean. Eta orduan ezagutuko dezute, ni naizela Jaun Jainkoa.

        25. Eta zuk, o gizonaren semea, begiratu ezazu, nik berai kentzen diedan egunean, berak sendoak egiten dituen gauza, beren bozkario eta gloria dana, beren begiak geien maitatzen dutena, arako gauza, zeñean beren biotzak daukaten jarria beren itxedopena, eta beren seme eta alabak kentzen dieztedanean,

        26. Egun artan, zeñean Jerusalendik iges egin duena alderatuko dan zugana, eta bere galmenaren berria emango dizun,

        27. Egun artan, diot berriz, zuk itz egingo diozu iges egin duenari, eta itz egingo dezu beldurrikan batere gabe, eta etzera onezkero ixillikan egongo. Eta jarri izango zera berentzat siñale bat eginik, eta zuek ezagutuko dezute, ni naizela Jauna.

OGEITA BOSGARREN KAPITULUA

        1. Berriz itz egin zidan Jaunak, esaten zuela:

        2. Gizonaren semea, itzuli ezazu zure arpegia Ammonen semeen kontra, eta beren gañean profetizatuko dezu.

        3. Esango diezu bada Ammonen semeai: Jaun Jainkoaren itza aditu ezazute, oiek esaten ditu Jaun Jainkoak: Zuk, o Ammongo erria, irriz esan dezulako nere santuario, kutsutua izan danagatik; eta Israelko erri arrasatua izan danagatik; eta Judako etxe, katiberiora eramana izan danagatik, galanki, galanki gertatu zaiote.

        4. Argatik nik jarriko zaitut sortaldeko semeen eskuetan herenzian bezela, zeñak jarriko dituzten zugan beren arditegiak, eta jasoko dituzten zugan beren etzauntzak. Berak zure frutuak jango dituzte, eta edango dute zure eznea.

        5. Eta egingo det Rabbat etorri dedilla izatera ukullu bat gameluentzat; eta Ammonen semeen erria, abereen etzatoki bat, eta ezagutuko dezute, ni naizala Jaun Jainkoa.

        6. Zeren oiek esaten ditu Jaun Jainkoak: Zu txaloka ari zeralako, eta bozkarioz gora gorakak egin dituzulako, eta txit gozatu zeralako Israelko erriari gertatu zaionagatik;

        7. Ona emen non nik nere eskua zure kontra luzatuko dedan, eta egingo dedan erreñuak arrapatua izan zaitezela, eta errien artetik kenduko zaitut, eta ez dezu lurraren gañean izaterik idukiko, eta auts biurtuko zaitut. Eta jakingo dezu ni naizala Jauna.

        8. Oiek esaten ditu Jaun Jainkoak: Moabek eta Seirrek esan dutelako, begiratu zaiozute Judako etxeari; bera, beste erreñu guziak bezelakoa da.

        9. Argatik ona emen non nik idikia utziko dedan Moabko lurraren aldamen bat, errien aldamenetik, bere mugetan dauden errien aldamenetik; esaten det, Bethiesimoth, eta Beelmeon, eta Kariathaimgo lurreko erririk ospatsuenak;

        10. Idikiko diet nik Sortaldeko semeai Moabrontzgo aldamena, Ammontarrena idiki nuen bezela, eta Moaben jabe eginik ipiñiko ditut, alako moduan, non, beren oroipenikan ere geldituko ez dan, nola ezta Ammonen semeenik ere jendeen artean.

        11. Eta kontu zorrotzak Moabi artuko diozkat, eta jakingo dute ni naizala Jauna.

        12. Oiek esaten ditu Jaun Jainkoak: Idumea beti aritu izan dalako Judako semeai bengatzen, bere gorroto anziñakoagatik, eta bekatu egin duelako, bere gura bengatzekoak neurrigabero asetzen dituela;

        13. Argatik oiek esaten ditu Jaun Jainkoak: Nik luzatuko det nere eskua Idumearen gañera, eta kenduko ditut andik gizonak, eta abereak, eta eremu bat egiña utziko det Egoeko aldamenetik; eta Dedanen daudenak, ezpataz iragoak izango dirade.

        14. Eta Idumearekin bengatuko naiz, Israel nere erriaren bitartez, zeñak tratatuko duen Edom nere aserre eta sumintasunak adirazten dionaren araura; eta jakingo dute nere bengantza nolakoa dan, esaten du Jaun Jainkoak.

        15. Oiek esaten ditu Jaun Jainkoak: Filistintarrak bengatu diradelako, eta aserrerik andienarekin egin dutelako, eriotzak egiten dituztela, eta anziñako aserreak egiztatzen dituztela.

        16. Argatik oiek esaten ditu Jaun Jainkoak: Ona emen non nik nere eskua Filistintarren gañera luzatuko dedan, eta iltzalleak ilko ditut, eta itsasoaren aldamenean gelditzen dana, desegingo det,

        17. Eta izugarriro bengatuko natzaie, sumintasunarekin kastigatzen ditudala; eta ezagutuko dute ni naizela Jauna, berai bengatzen natzaienean.

OGEITA SEIGARREN KAPITULUA

        1. Eta gertatu zan katiberioko amaikagarren urtean, illaren lenbiziko egunean, Jaunak neri itz egitea, esaten zuela:

        2. Gizonaren semea, Tirok Jerusalengatik esan duelako: Ederki, ederki egiña izan dikik. Onezkeo erreñoen ateak desegiñak gelditzen dirade; berak irago dirade nigana; ni orain ondasunez betea geldituko naiz; zeren Jerusalen eremu bat egiña gelditu dan.

        3. Argatik oiek esaten ditu Jaun Jainkoak: O Tiro, ona emen non nagoan ni zure kontra. Nik igoeraziko diot zure kontra jendetza andi bati, itsas aserretu baten bagak bezela.

        4. Eta desegingo dituzte Tiroko murruak, eta beera aurtikiko dituzte bere dorreak, eta nik arras kenduko det bertako autsa ere, aitz txit leun bat bezela utzitzen dedala.

        5. Bera, itsasoaren erdian, sareak leortzeko esekitoki bat bezela izango da, zeren nik esaten dedan, esaten du Jaun Jainkoak: bera izango da erreñuak arrapatua.

        6. Bere alaba kanpoan daudenak ere, ezpataz illak izango dirade, eta ezagutuko dute ni naizala Jauna.

        7. Zeren oiek esaten dituen Jaun Jainkoak: Ona emen non nik ekarriko dedan Nabukodonosor, erregeen erregea, ifarretik Tiroraño, gerrako zaldi eta gurdiakin, eta zaldizkoakin, eta gudari talde andi batekin.

        8. Zure alaba kanpoan daudenak ezpataz iragoko ditu, eta gaztelutxoz ingurutuko zaitu, eta zure iguruan lutesiak altxatuko ditu, eta bere besoan zure kontra ezkutua jarriko du.

        9. Eta zure murruen kontra jarriko ditu bere sutunpen aoetako olak, eta sutunpa gurdiak, eta bere gerrako tresnakin zure dorreak botako ditu.

        10. Bere zaldidi txit andia allegatzen danean, autsez estalia geldituko zera. Dardaraz jarriko dira zure murruak zaldidiaren, gurdien, eta karrozaen dunbotsarekin, bera zure ateetatik sartzen danean, erri desegin batean sartzen dana bezela.

        11. Zure plaza guztiak zapalduak ikusiko dirade zaldien beatzazalez; zure erria ezpataz iragoko du, eta zure tallu otspatsuak lurrera aurtikiak izango dirade.

        12. Arrapatuko dituzte zure tesoro guztiak, ostuko dituzte zure merkatuko gauzak, eta desegingo dituzte zure murruak, eta beera botako dituzte zure jauregi ederrak, aurtikitzen dituztela itsasora zure arriak, zure zurak, eta zure autsa.

        13. Eta egingo det ez ditezela aditu onezkero berriz zugan kanta ederrak, eta arpaen soñu gozatsuak.

        14. Eta utziko zaitut alako moduan arrasatua, nola dagoen aitz txit leun bat, eta izango zera esekitoki bat sareak leortzeko, eta etzera berriz egiña izango; zeren nik ala erabaki dedan, esaten du Jaun Jainkoak.

        15. Oiek esaten diozka Jaun Jainkoak Tirori: Ez al dirade dardaraz jarriko ugarteak, zure galmenaren dunbotsarekin, eta zugan egingo dan ilkintzan ilko diradenen negarrakin?

        16. Eta itsasoko prinzipe guztiak beren tronuetatik jetxiko dirade, eta kenduko dituzte beren ezagungarriak, eta aurtikiko dituzte beren soñeko bordatuak, eta izuz beteak izango dirade, lurrean eseriko dirade, eta arriturik zure erortze ustekabekoarekin, beren senetik irtenak bezela geldituko dirade.

        17. Eta negar egiten dutela zure doakabea gatik, esango dizute: Nola izan zera galdua, o itsasoan bizi ziñana, erri argitsua, izan ziñana almentsua itsasoan zugan bizi ziradenakin, zeñaen beldur ziraden guztiak?

        18. Itsasgizonak zure ondameneko egunean arrituak geldituko dirade, eta itsasoko ugarteak atsekabetuko dira, ikusirik onezkero zugandik iñor ere ateratzen ez dala.

        19. Zeren oiek esaten ditu Jaun Jainkoak: Jartzen zaitudanean eremu bat eginik, iñor ere bizi ez dan erriak bezela, eta bialtzen dedanean zure gañera zorigaitzezko ugolde bat, eta ur andiak estalitzen zaituztenean;

        20. Eta nik aurtikitzen zaitudanean ara beera, betiko irauneko errira, obira jetxi ziradenakin, eta ipintzen zaitudanean lurraren barrendieneko tokian, lizera jetxi ziradenakin, jartzen zeranean anziñako eremuen antzekoa egiña, iñor ere zugan bizi ez dedin, atzenik Jerusalen, bizien lurrari gloria biurtzen diodanean

        21. Orduan utsera biurtua utziko zaitut, eta ez dezu izaterikan idukiko, eta billatuko zaituzte, eta beñere etzera iñoiz arkitua izango, esaten du Jaun Jainkoak.

OGEITA ZAZPIGARREN KAPITULUA

        1. Berriz itz egin zidan Jaunak, esaten zuela:

        2. Orain bada, o gizonaren semea, kantatu ezazu lamentazio bat Tiroren gañean.

        3. Eta esango diozu Tirori, zeñ dagoan itsasoaren sarreran, erriak ugarte askorekin salduerosiak idukitzeko. Oiek esaten ditu Jaun Jainkoak: O Tiro, zuk esan zenduen: Txit ederra naiz ni;

        4. Eta nago itsasoaren erdian. Zure aldeko, egin zindutenak, edertu zinduten apaingarri mota guziakin,

        5. Egin zinduten Sanirko abetoakin, biderda guziakin itsasoan oi dan bezela, zure masta egiteko, Libanoko zedro bat ekarri zuten.

        6. Zure arraunak egiteko, Basango arteak landu zituzten, eta zure maiak Indietako marfillarekin egin zituzten, eta zure popako ganbarak Italiako ugartetatik ekarritako gaiakin.

        7. Mastatik zinzilika dagoan aizezapia egiteko, eo zan zuretzat Ejiptoko lino ederra, asko koloretakoa. Elisako ugarteetako jazintoz eta prupuraz izan zan egiña zure bandera.

        8. Sidonen eta Araden bizi diradenak izan ziran zure arraunleak. Zure jakintsuak, o Tiro, izan ziran zure zuzentzalleak.

        9. Jebalko zarrak eta bertako jakintsuenak ekartzen zizuten jendea ontzien eta ontzietakoen lanetarako. Itsasoko ontzi guztiak, eta beren itsasgizonak, zeuden zure errian zuri salduerosiko lanetan laguntzeko.

        10. Zuk zeneuzkan zure martiztian Persiako, eta Lidiako, eta Libiako gerrariak. Eta beren ezkutu ta kapelak zugan eseki zituzten zure apaingarritzat.

        11. Aradien semeak zeuden zure martiztiarekin zure murruen gañean inguruan; baita zure dorreetan zeuden gizon sendoak ere, eseki zituzten beren fletxategiak zure murruetan jiran, berak altxatu zuten zure edertasuna gorengo garaieraño.

        12. Zurekin salduerosia zeukaten Kartagotarrak, betetzen zituzten zure merkatuak zillarrezko, burnizko, estañuzko eta berunezko ondasun ugari mota askotakoakin.

        13. Greziak, Thubalek, eta Mosokek ere, bazeuzkaten zurekin artuemanak, ekartzen zituztela zure errira gizaseme mendekoak, eta kobrez egindako lanak.

        14. Thogormako lurretik ekartzen zituzten zure eriara zaldiak, eta zaldizkoak, eta mandoak.

        15. Dedango semeak zeuzkaten zurekin saldu-erosiak. Zuk ematen ziñiezten zure eskuz egindako lanak asko ugarteri, eta beren ordañean artzen ziñituen elefanteen letakiñak, edo marfilla, eta zubeltxa.

        16. Sirok zeuzkan zurekin artuemanak, eta zure eskuetako lan ugariakin jabetzeko, eramaten zituen zure merkatuetara perlak, eta purpura, eta euta bordatuak, eta liño fiña, eta seda, eta salgai eder mota guziak.

        17. Judak eta Israelko lurrak zeuzkaten zurekin salduerosiak, eramaten zituztela zure merkatuetara garirik ongiena, balsamoa, eztia, olioa, eta erresina.

        18. Damaskoko merkatariak egiten zituzten zurekin tratuak, eta zuk ematen ziñiozkaten merkatuko gauzeen ordañean, ematen zizkizuten zuri gauza asko, eta asko eratakoak, ardo txit ederrak, eta zuritasun guztiz andiko ardi illeak.

        19. Danek, eta Greziak, eta Moselek, eramaten zituzten zure merkatura, zurekin salduerosiak egiteko, burni landua, mirra garbitua, eta kañabera usaitsua.

        20. Dedangoak saltzen zizkizuten oñazpiko oialak zure estraduetarako.

        21. Arabiakoak eta Zedarko prinzipe guziak erosten zituzten zure saldugaiak, emateko zuri ordañean, ekartzen zizkizuten bildotsak, eta aritoak.

        22. Sabako eta Reemako merkatariak ekartzen zituzten saltzera zure plazaetara lurrinkairik ederren mota guzia, eta arri baliotsuak, eta urrea.

        23. Haranek, eta Kenek, eta Edenek zeuzkaten zurekin salduerosiak, Sabak, Assurrek, eta Kelmadek saltzen zizkizun bere salgaiak.

        24. Zeuzkaten berak zurekin asko gauza motaen salduerosiak, eramaten zizkizutela zuri jazinto koloreko arropazko zakuak, eta asko estefa, eta bordatu, eta asko balio andiko gauza, bilduak eta sokakin lotuak. Saltzen ere zizkizuten zedrozko zurak.

        25. Zure ontziak ziran aurrenak eta lenbizikoak itsasoko merkataritzan, eta andiak ziran zure jendetza, eta zure ondasunak itsasoaren erdian.

        26. Zure arraunleak asko itsasotatik erabilli zinduzten, baña Egoe aizeak desegin zinduen itsasoaren barrenen.

        27. Zure ondasunak, eta zure tesoroak, et zuk zeneuzkan gauza ugariak, zure itsasgizonak, eta zure piloto, beren kontura zeuzkatenak zure gauza balio andiko guztiak, eta zure jendea zuzentzen zutenak; orobat zurekin zeneuzkan gerrari guztiak, eta zure barrenen zegoen jendetza guztia, aurtikiak izan dira itsasoaren barrenera zure galmeneko egunean.

        28. Zure pilotoen deadarren dunbotsera, beste ontzi guztiak izuz beteak geldituko dirade;

        29. Eta arraunle guztiak beren ontzietatik aterako dirade, eta irtengo dira lurrera itsasgizon eta piloto guziak.

        30. Eta alarau andiak, eta penazko deadarrak egingo dituzte zugatik, eta beren buruen gañean autsa zabalduko dute, eta errautsaz estaliko dirade.

        31. Eta zugatik beren buruak arras moistuko dituzte, eta zilizioz jantziko dirade; eta negar egingo dute zugatik negar txit samiñakin, biotzeko atsekabeaz.

        32. Kantatuko dituzte zugatik kanta beldurgarriak, eta zugatik negar malkoak botako dituzte, esaten dutela: Zeñ erri izan da Tiro bezelakoa, bera bezela itsasoaren erdian desegiña izan dana?

        33. Zuk itsasoz zeneukan salduerosiarekin erreñu asko aberastu ziñituen. Zure ondasunen, eta zure jendearen ugaritasunarekin, lurreko erregeak aberastu ziñituen.

        34. Orain berriz itsasoaren erdian desegiña izan zera; zure aberastasunak itsasoaren barrenera erori dira, eta zugan zegoan jendetza guzia galdu da.

        35. Ugartetan bizitu ziraden guztiak, zure ondamenarekin izutuak gelditu dira; eta erregeen arpegiak, alako ekaitzarekin arrituta beste kolore bat artu zuten.

        36. Errietako merkatariak, irriz zugatik txistuka ari ziraden. Utsera izulia izan zera zu, eta iñoizere berriz ez dezu onezkero izaterikan idukiko.

OGEITA ZORTZIGARREN KAPITULUA

        1. Berriz itz egin zidan Jaunak, esaten zuela:

        2. Gizonaren semea, esan zaiozu Tiroko Prinzipeari: Oiek esaten ditu Jaun Jainkoak: Zure biotza urgullutu dalako, eta esan dezulako: Jaungoiko bat naiz ni, eta tronuan, itsasoaren erdian Jaungoikoa bezela eseria nago (izanik zu gizon bat, eta ez Jaungoiko bat) eta uste izan dezun ezkero daukazula adimen bat, Jaungoikoarena bezelakoa.

        3. Ikusia dago uste dezula, Daniel baño jakintsuago zerala, ez dagoela zuk ez dakizun gauzarikan batere.

        4. Zu zure jakinduriarekin eta zentzuarekin, almentsu egin zera, eta zure gordelekuetan urrea, eta zillarra montoitu dezu.

        5. Zure jakinduria andiarekin eta zure salduerosiakin, geitu dezu zure eskubidea, eta argatik zure biotza urgullutu da.

        6. Argatik oiek esaten ditu Jaun Jainkoak: Zure biotza goratu dalako, Jaungoiko batena balitza bezela;

        7. Argatik beragatik nik etorri erazi diot zure kontra jende arrotzai, eta billostuko dituzte beren ezpatak zure jakinduria ederraren kontra, eta zure gloria illunduko dute.

        8. Eta ilko zaituzte, eta desegingo zaituzte, eta ilko zera, itsasgudan iltzen diradenen eriotzarekin.

        9. Itz egingo al dezu zuk zure iltzallen aurrean, esaten dezula: Ni Jaungoiko bat naiz, izanik zu, ilko zaituztenen mendean zauden gizon bat, eta ez Jaungoiko bat?

        10. Nola iltzen diran zirkunzidatu gabeak, ala ilko zera zu arrotzen eskuz, zeren nik esan dizaiedan, esaten du Jaun Jainkoak.

        11. Berriz itz egiten zidan Jaunak, esaten duela: Gizonaren semea, kantatu ezazu lamentazio bat Tiroko erregearen gañean.

        12. Eta esango diozu: Zu, uste zenduena ziñala Jaungoikoaren sillua edo irudia, jakinduriaz betea, eta edertasunik andienarekin apaindua,

        13. Bizi ziñan Jaungoikoaren paraisuaren erdian, zure soñekoetan arri baliotsu mota guziak argi egiten zuten, sardioak, topazioak, jaspeak, krisolitoak, onikeak, beriloak, zafiroak, karbunkloak, esmeraldak, eta urreak, zeñak edertzen zinduzten, eta soñulariak prestatuak egon ziran zuretzat, agintaritza eman zizuten egunean.

        14. Zu izan zera kerubin bat bezela, zeñak zabaltzen dituzten egoak, eta Jaungoikoaren tronua estalitzen duten; nik Jaungoikoaren mendi santuan jarri zindudan. Zu arri baliotsuen, eta sua bezela argitsuen erdian ibilli oi ziñan.

        15. Onosoa izan zera zure obretan, egiña izan ziñanetik; zugan gaiztakeria arkitu zan arteraño.

        16. Zure salduerosien ugaritasunagatik, zure biotza gaiztakeriaz bete zan, eta bekatu egin zenduen, eta nik Jaungoikoaren menditik aurtiki zindudan, eta zu, o Kerubin, tronua estalitzen zenduena, sua bezela argi egiten zuten arrien erditik bota zindudan.

        17. Zure biotza urgullutu zalako zure edertasunagatik, eta zure argitasunagatik zure jakinduria usteldu zalako, argatik aurtiki zindudan nik lurrera, eta jarri zindudan erregeen begien aurrean, zuri begira egon zitezen.

        18. Zure gaiztakerien ugaritasunarekin, eta salduerosi gaiztoakin kutsutu zenduen, jabe zeran Israelko lur zati orren santutasuna. Argatik atera eraziko diot zure erditik, iretsiko zaituen su bati, eta auts biurtuko zaitu lurraren gañean, zure gañean beren begiak jarriak dauzkaten guztien aurrean.

        19. Ikusten zaituzten beste erreñuetako guztiak, zure gañean arrituak geldituko dira. Utsera biurtua izango zera, eta ez dezu beñere berriz izaterik idukiko.

        20. Berriz itz egin zidan Jaunak, esaten zuela:

        21. Gizonaren semea, itzuli ezazu zure arpegia Sidonen kontra, eta bere kontra profetizatu ezazu,

        22. Eta esango dezu: Oiek esaten ditu Jaun Jainkoak: Ona emen non nagoan ni zure kontra, o Sidongo erria, eta zure erdian gloriaz betea izango naiz. Zeren ezagutuko duten ni naizela Jauna, nik berari kontuak artzen diozkadanean, eta nere santutasun eta zuzentasunari an argi egineraziko diot.

        23. Nik izurria bialduko diot, eta bere karrikak odolez beteko ditut, eta aldamen guzietan ikusiko dira iltzen ezpataz iragoak izandako gizonak, eta ezagutuko dute, ni naizala Jauna.

        24. Ez da bera emendikan aurrera izango gaitzbideko eta samintasuneko arria Israelko etxearentzat, eta ez dirade ere beretzat izango arantza zorrotzak bezelakoak, aldamen guzietatik ingurutua daukaten etsai oriek. Eta ezagutuko dute, ni naizala Jaun Jainkoa.

        25. Oiek esaten ditu Jaun Jainkoak: Biltzen dedanean nik Israelko familia, barreiatua izandu zan erreñuen artetik, orduan nik agertuko det beragan nere santutasuna erreñuen begien aurrean, eta bera bizituko da, nik Jakob nere serbitzariari eman nion lurrean.

        26. Eta an bizituko da beldurrikan batere gabetanik, eta egingo ditu etxeak, eta ipiñiko ditu mastiak, eta biziko da pake osoan, nik kontuak artzen dieztedanean, bere inguruan dauden, eta bere etsaiak diraden erri guztiai. Eta ezagutuko dute, ni naizala beren Jaun Jainkoa.

OGEITA BEDERATZIGAREN KAPITULUA

        1. Amargarren urtean, amargarren illean,illaren amaikagarren egunean itz egin zidan Jaunak, eta esan zuen:

        2. Gizonaren semea, zuzendu ezazu zure arpegia Faraon Ejiptoko erregearen kontra, eta profetizatu ezazu, bere kontra eta Ejiptoren kontra gertatuko dan guztia.

        3. Itz egin ezazu, eta esan ezazu: Oiek esaten ditu Jaun Jainkoak: Ona emen non ni nagoen zure kontra, o Faraon Ejiptoko Erregea, sugulna andi, zure ibaien erdian zatzana, eta esaten dezuna: ibaia nerea da, eta iñori ere ez diot izatea zor.

        4. Baña nik ipiñiko det brida bat zure masallezurretan, eta egingo det, zure ibaieko arraiak zure ezkamai itsatsiak gelditu ditezela, eta zure ibaien erditik aterako zaitut, eta zure arrai guztiak zure eskamai itsatsiak egongo dira.

        5. Eta zu, eta zure ibaietako arrai guztiak eremura aurtikiko zaituztet, zu lurraren gañean illa eroriko zera, ez dizu iñork ere elduko, eta etzera obiratua izango; lurreko pistien eta zeruko egaztien mendean jarri zaitut, iretsi zaitzaten.

        6. Eta Ejipton bizi diraden guztiak ezagutuko dute, ni naizala Jauna, zeren zu Israelko etxearentzat kañaberazko makilla bat izan zeran.

        7. Eskuarekin arrapatua izan ziñanean, ausi ziñan, eta zauritu ziñituen beren bizkar guztiak, eta berak zure gañean jarri ziradenean, zatitu ziñan,eta osotoro desbizkartu ziñituen.

        8. Argatik oiek esaten ditu Jaun Jainkoak: Begiratu ezazu, nik zure kontra ezpata aurtikiko det, eta zure gizonak, eta zure abereak ilko ditut.

        9. Eta Ejiptoko lurra eremu, eta bakartade bat egiña geldituko da, eta ezagutuko dute, ni naizala Jauna, zeren zuk esan zenduen: ibaia nerea da: nik egin nuen.

        10. Argatik ona emen non nagoan ni zure kontra, eta zure ibaien kontra, eta nik egingo det, Ejiptoko lurra eremu eginik gelditu dedilla, ezpataz arrasatua izan ezkero Sieneko dorretik Etiopiako mugetaraño.

        11. Ez da gizonaren oñik andikan iragoko, eta ez du ere zamarien beatzalek zapalduko. Iñor ere gabe geldituko da berrogei urtean.

        12. Eta egingo det nik Ejiptoko lurra eremutua gelditu dedilla, beste erri eremutu batzuen erdian; eta bere erriak desegiñak geldituko dira, beste erri desegin batzuen artean, eta arrasatuak geldituko dira berrogei urtean. Eta barreiatuko ditut ijitoak erreñuen artean, eta mundu guztitik onara, eta ara aurtikiko ditut.

        13. Zeren oiek esaten ditu Jaun Jaungoikoak: iragorik berrogei urteko epe, eta denbora, nik bilduko ditut ijitoak, barreiatuak egon diran errien artetik;

        14. Eta katiberiotik aterako ditut, eta jarriko ditut Fathuresko lurrean, beren jaioterrian, eta erreñu umill bat an egingo dute.

        15. Izango da erkiena beste erreñu guztien artean, eta ez da ere emendikan aurrera beste erreñuen gañera altxatuko, eta nik erkituak idukiko ditut, aien jabe izatera allegatu ez ditezen.

        16. Eta ez du onezkero Israelko etxeak berakgan itxedopenik idukiko, zeñari gaiztakeria erakusten zioten, eta ez dirade ere berakgana joango; eta ez die ere berai jarraituko. Jakingo du, ni naizala Jaun Jainkoa.

        17. Eta ogeita zazpigarren urtean, illaren lendabiziko egunean, itz egin zidan Jaunak, esaten zuela:

        18. Gizonaren semea, Nabukodonosor Babiloniako erregeak neke andiak iragoerazi diozka bere martiztiari Tiroren kontrako gerran, buru guztiak illegabetuak gelditu dira, eta moistuak bizkar guztiak; eta etzaio eman ordañikan batere ez berari, ez bere martiztiari, Tiroren kontra egin dizkidaten lanak gatik.

        19. Argatik oiek esaten ditu Jaun Jainkoak: Ona emen non nik jarriko dedan Nabukodonosor Babiloniako erregea Ejiptoko lurrean, eta katibu egingo du bere erria, eta arrapatuko dio daukan guztia, eta emango diozkate arrapatu dituen gauzak, eta onenbesterekin bere gudariak ordainduak geldituko dirade,

        20. Tiroen kontra egin dituzten lanakgatik, nik eman diot Ejiptoko lurra, zeren bera nerentzat lanean ari dan, esaten du Jaun Jainkoak.

        21. Egun artan Israelko etxearen eskubidea berriz loretuko da, eta zuri itz egin eraziko dizut eragozketarikan gabe beren erdian. Eta ezagutuko dute ni naizala Jauna.

OGEITA AMARGARREN KAPITULUA

        1. Berriz itz egin zidan Jaunak, esaten zuela:

        2. Gizonaren semea, profetizatu ezazu, eta esan ezazu: Oiek esaten ditu Jaun Jainkoak: O ijitoak, asi zaitezte negarrak egiten, ai, ai, egun aren doakabea!

        3. Zeren aldean dan eguna; allegatzen da onezkero Jaunaren eguna; illuntasunetako eguna, zeñ izango dan erreñuen kastiguko ordua.

        4. Eta etsaien ezpata eroriko da Ejiptoren kontra, eta Etiopia arritua geldituko da, ijitoak ezpataz zaurituak izanda erortzen diradenean, eta erria katibu eramana izango da, eta bere zimenduak desegiñak izango dirade.

        5. Etiopia, eta Libia, eta Lidatarrak, eta gañerako erri guztiak, eta Kub, eta nere elkartasuneko lurreko semeak, ezpataren puntaz berakin batean galduak izango dirade.

        6. Oiek esaten ditu Jaun Jainkoak: lurrera eroriko dirade Ejiptori laguntzen diotenak, eta bere agintaritza urgullutsua desegiña geldituko da. Sieneko dorretik asita, ezpataz iragoak izango dira ijitoak, esaten du ejerzituen Jaun Jainkoak.

        7. Eta alderri aiek arrasatuak izango dirade, gelditzen diradela beste erri eremutu batzuek bezela, eta bere erriak izango dirade, desegiñak izan diraden errien artekoak.

        8. Eta ezagutuko dute ni naizala Jauna, su ematen diodanean Ejiptori, eta berari laguntzen dioten gudariak desegiñak diradenean.

        9. Egun artan joango dirade ontzietan, nik bialdutako mandatariak, Etiopiako urgulleria beeratzeko; zeñ izuz beteko dan Ejiptoren kastiguaren egunean, egun bat dudarikan gabe etorriko dana.

        10. Oiek esaten ditu Jaun Jainkoak: Nik desegingo det Ejiptoko jendetza ugaria, Nabukodonosor Babiloniako erregearen bitartez.

        11. Zeñ, eta bere erria, erreñuen artean sendoena, izango dira eramanak Ejipto arrasatzera. Billostuko dituzte ezpatak Ejiptoren kontra, eta illen gorputzez lurra estaliko dute.

        12. Eta leortuko ditut ibaien arkak, eta ipiñiko det erria gizon biotz gogorrekoen eskuetan, eta desegingo det arrotzen bitartez, ni Jauna naiz esaten dedana.

        13. Oiek esaten ditu Jaun Jainkoak: Nik desegingo ditut irudiak, eta Memfis idolorikan gabe utziko det, eta Ejiptoko lurrean ez da izango bertako erregerik, eta bere gañera izua bialduko det.

        14. Eta arrasatuko det Fathuresko lurra, eta su emango diot Tafnisi, eta gogorkiro kastigatuko det Alejandria.

        15. Isuriko det nere aserrea Pelusio, Ejiptoko baluartearen gañera, eta Alejandriako jendetza andia, ezpataz iragoko det,

        16. Eta su emango diot Ejiptori. Aur batez erditzen dagoan emakumearenak bezelakoak izango dira Pelusioren oñazeak, eta Alejandria arrasatua izango da, eta Memfis beti ansia batean egongo da.

        17. Heliopoli eta Bubastoko gazteak, ezpataz iragoak izango dirade, eta emakumeak izango dirade katiberiora eramanak.

        18. Eta Tafnisen eguna gau biurtuko da, nik an Ejiptoko zetroak zatitutzen ditudanean, eta bere eskubidearen urgulleria aitua geldituko da, zeren gaitzezko dunbots beltz batek estaliko du, eta bere alabak katiberiora eramanak izango dirade.

        19. Eta nik Ejiptori kontu zorrotzak artuko diozkat, eta ezagutuko dute, ni naizala Jauna.

        20. Eta amaikagarren urtean, lendabiziko illean, illaren zazpigarren egunean, itz egin zidan Jaunak, esaten zuela:

        21. Gizonaren semea, nik ausi diot besoa Faraon Ejiptoko erregeari, eta ona emen non ez dan izan bendatua, len bezela jarri dizakion, eta etzaio izan zapiakin estalia ere, ez bendakin lotua, berriz arturik lengo sendotasuna, ezpata erabilli dezakean.

        22. Argatik oiek esaten ditu Jaun Jainkoak: Ona emen non nagoan ni, Faraon Ejiptoko erregearen kontra, eta txeatuko det bere beso, sendoa zana; baña onezkero ausia dago; eta ezpatari bere eskutik erorieraziko diot,

        23. Eta barreiatuko ditut ijitoak erreñuen artean, eta aurtikiko ditut batera ta bestera mundu guzitik.

        24. Eta emango diet indarra Babiloniako erregearen besoai, eta bere eskuan nere ezpata jarriko det; eta Faraonen besoak ausiko ditut, eta negar andiak egingo dituzte bere errikoak, zeñak bere aurrean illak izango diraden.

        25. Eta sendotuko ditut Babiloniako erregearen besoak, eta Faraonenak elbarrituak bezela geldituko dirade; eta ezagutuko dute ni naizala Jauna, jartzen dedanean nere ezpata Babiloniako erregearen eskuetan, eta berak magitikan atera izango du Ejiptoko lurraren kontra.

        26. Eta barreiatuko ditut Ejiptokoak erreñuen artetik, eta mundu guzitik zabalduko ditut, eta ezagutuko dute, ni naizala Jauna.

OGEITA AMAIKAGAREN KAPITULUA

        1. Amaikagaren urtean, irugarren illean, illaren lenbiziko egunean, itz egin zidan Jaunak, eta esan zuen:

        2. Gizonaren semea, esan zaiezu Faraon Ejiptoko erregeari, eta bere erriari. Zeñekin iruditu zera zu, zure anditasunean?

        3. Kendu ezazu urgullu ori; begiratu zaiozu Assurri, zeñak zedroak Libanoren gañean bezela, besanga eder, eta ostotsua, eta altuera andikoa, goratzen zuen bere kopa, bere errama zarratuen erdian.

        4. Urak bazka eman zien, eta itsaso andi batek goratu zuen. Bere ibaiak bere sustraien ingurutik korrika zijoazen, eta berak irago erazitzen zien bere errekai, alderri artako zuaitz guzietatik.

        5. Argatik izan zan altuago, erriko zuaitz guztiak baño, eta ugaritu ziran bere ariztiak, eta zabaldu ziran, uren ugaritasunagatik.

        6. Eta nola berak egiten zuen itzal andi bat, bere ostoetan kabiak egin zituzten zeruko egazti guztiak, eta azi zituzten bere osto ugarien azpian basoetako pisti guztiak, eta bere itzalean jendetza txit andi bat egon oi zan.

        7. Eta zan zuaitz txit eder bat, bere goratasunagatik, eta bere besangaen zabalera gatik, zeren bere sustraiak ur ugarien aldean zeuden.

        8. Jaungoikoaren paraisuan etzan arkitu bera baño zedro goratuagorik. Etzuten berdindu abetoak bere kopa, eta platanuak ere etziraden izan bere besangak adiña. Jaungoikoaren paraisuan etzan izan bere antzeko zuaitzik, ez alako edertasunekorik.

        9. Eta nik egin nuelako alako edertasunekoa, eta anbeste besanga, eta alako ostotsuetakoa, bere ondamuz egon ziran Jaungoikoaren paraisuan zeuden zuaitz gozatsu guztiak.

        10. Argatik oiek esaten ditu Jaun Jainkoak: Bera alako moduan goratu dalako, eta erakutsi duelako bere kopa berde eta ostotsua, eta bere biotza urgullutu dalako, ikusirik alako toki goratuan zegoala;

        11. Nik ipiñi det errien arteko sendoenaren mendean, zeñak egingo duen berarekin nai duena. Nik aurtiki det nigandik, bere gaiztakeriakgatik diña zan bezela.

        12. Eta jende arrotz eta biotzik gogorrenekoak erreñuen artean, iñausiko dute, eta aurtikiko dute mendien gañean, eta besangak eroriko dira ibar guzietatik, eta bere zuaitzak ebakiak geldituko dira lurreko aitz guzietan; eta lurreko erri guziak alde egingo dute bere itzaletik, eta utziko dute.

        13. Bere ondamenen gañean atsedengo dute zeruko egaztiak, eta bere besangen gañean egongo dira erriko pisti guztiak,

        14. Argatik ur korronten aldean ipiñiak dauden zuaitzetatik batere ez da urgullutuko bere anditasunean, eta ez du ere jasoko bere gaña zuaizti zarratuen artetik, eta ez dute ere itxedongo beren anditasunean ura aldean daukaten zuaitz guzi oiek, zeren guztiak eriotzaren mendean jarriak izan diran; erori ziran lize zakonera, gañerako gizonen seme, obira jetxitzen diradenak bezela.

        15. Oiek esaten ditu Jaun Jainkoak: Bera infernuetara jetxi zan egunean, eman nuen nik negarbide andia. Lizean ondatu nuen, eta galerazi nien bere ibaiai, bera bustitzea, eta ur ugariak gelditu nituen. Beragatik Libano tristetu zan, eta kanpoko zuaitz guziak dardaraz jarri ziran.

        16. Bera erori zanean egin zuen otsarekin, ikaraz jarri nituen erreñuak, infernura erori erazi nionean, obira jetxitzen diraden gañerakoakin; eta gozatu ziran an lurraren barren barrenean prinzipe guztiak, edo atsegiñezko jardineko zuaitzak, argitsuak eta otspatsuak Libanon, urez bustiak ziraden guztiak.

        17. Zeren berak ere berarekin jetxi ziran infernura, ezpataz illak izan ziradenakin, zeñak, izanik erregearen besoa bezelakoak bezelakoak, zeuden bere itzalaren azpian erreñuen artean.

        18. Zeñen irudikoa egin zera, o Faraon, o zuaitz argitsu eta goratua, atsegiñezko jardineko zuaitzen artean? Ona emen non jardin bozkarioz betetako artako zuaitzakin, aurtikia izan zera lurraren barren barrenera. Zirkunzidatu gabekoen erdian lo egingo dezu zuk, ezpataz iragoak izan ziradenakin. Ala gertatu zitzaien Faraoni, eta bere jende guziari, esaten du Jaun Jainkoak.

OGEITA AMABIGARREN KAPITULUA

        1. Amabigarren urtean, amabigarren illaren lenbiziko egunean, itz egun zidan Jaunak, esaten zuela:

        2. Gizonaren semea, kantatu ezazu lamentazio bat Faraon Ejiptoko erregearen gañean, eta onela esango diozu: Egin ziñan, jendeen artean leoe baten, eta itsasoan arraien artean dabillan sugulna baten antzekoa. Zure eskubide andiarekin guztia nastutzen zenduen zure ibaietan, eta zikintzen ziñituen zure oñakin urak, eta beren korrontak zapaltzen ziñituen.

        3. Argatik oiek esaten ditu Jaun Jainkoak: Erri talde mugagabeko batekin zabalduko ditut nik nere sareak zure gañean, eta nere amuarekin kanpora aterako zaitut.

        4. Eta lurrera aurtikiko zaitut; utziko zaitut kanpoaren erdian, eta jatxi eraziko diet zure gañera zeruko egazti guziai, eta egingo det, lurreko abere guziai zurekin bazkatu ditezela.

        5. Zure aragiak mendien gañean ipiñiko ditut, eta beteko ditut muñoak zure odolustelduz.

        6. Eta mendietako lurra bustiko det zure odol atsituarekin, eta berarekin ibarrak beteko dira.

        7. Eta iltzen zaituztenean, zerua illunduko det, eta bere izarrak beltxituko ditut, eguzkia odeiz estaliko det, eta illargiak ez du bere argia emango.

        8. Egingo det, zeruko argikari guztiak zugatik lutuz jantzi ditezela, eta zure erriaren gañean illuntasunak zabalduko ditut, esaten du Jaun Jainkoak, zureak illak erortzen diranean kanpoaren erdian, esaten du Jaun Jainkoak.

        9. Eta erri askoren biotza izuz beteko det, allegatu erazitzen diodanean zure atsekabeen berriari, zuk ezagutzen ez dituzun errietako jendeakgana.

        10. Eta egingo det arrituak gelditu ditezela asko erreñu zure zorigaitzarekin; eta beren erregeak ikaraz egon ditezela zugatik, izurik andienarekin berak nere ezpata beren begien aurrean ... asitzen danean, eta guztiak batbatean jarriko dira dardaraz beren bizitzakgatik zure galmeneko egunean.

        11. Zeren oiek esaten ditu Jaun Jainkoak: Babiloniako erregearen ezpata zure gañera etorriko da.

        12. Gizon sendo aien ezpatakin azpiratuko ditut zure zaldizko talde ugariak, iñork ere garaitu ez ditzakeanak dirade jende guzi aiek, eta berak Ejiptoko urgulleria umillatuko dute, eta bere ejerzituak desegiñak geldituko dirade.

        13. Eta egingo det, galdu ditezela bere ur ugarien ugertzean bazkatzera diran abere guztiak. Ez ditu beñere gizonaren oñak zikinduko, ezta abereen beatzalak ere basaz beteko.

        14. Orduan nik txit garbi biurtuko ditut bere urak, eta egingo det bere ibaiak gelditxo korrika joan ditezela, olioaren gisara, esaten du Jaun Jainkoak,

        15. Nik Ejiptoko lurra arrasatzen dedanean. Erri au geldituko da, dauzkan ondaun guztietatik gabetua, nik bertan bizi diraden guztiak zauritzen ditudanean, eta ezagutuko dute ni naizala Jauna.

        16. Au da negarrez kantatuko duten kanta tristea, erreñuetako alabak kantatuko dute, kantatuko dute Ejiptoren gañean, eta bere erriaren gañean, esaten du Jaun Jainkoak.

        17. Eta amaikagarren urtean, illaren amabosgarren egunean, zuzendu zidan Jaunak bere itza, esaten zuela:

        18. Gizonaren semea, kantatu ezazu lamentazio bat Ejiptoko erriaren gañean; eta profetizatzen dezula, aurtiki itzatzu bera, eta erreñu almentsuen alabak lurraren barrenera, non dauden obira jetxitzen diradenak.

        19. Zeñ baño ederrago zera zu? Jetxi zaite, eta zirkunzidatu gabeakin lo egin ezazu.

        20. Galduak izango dirade berak, ezpataz iragoak diraden beste guztien artean. Ezpata Jaungoikoak emana izan zaie Kaldeatarrai, eta Ejipto, eta bere erri guztiak izutu dituzte.

        21. Infernuaren erditik zuzenduko die beren itza gudaririk errutsuenak, ara jetxi ziradenak beren lagunakin, eta zirkunzidatu gabeak ezpataz galduak izan ziran.

        22. An dago Assur, eta bere erri guzia, bere inguruan obiratua. Oiek guziok illak izan ziraden, galduak izan ziraden ezpataz.

        23. Zeñak obiratuak izan ziraden lezoiaren tokirik zakonenean; eta bere obiaren inguruan bere jende guzia datza, ezpataz illak izan ziraden guztiak; oiek, beste denbora batean bizien lurra izuz betetzen zutenak.

        24. An dago Elam, eta bere erri guzia bere obiaren inguruan; oiek guziok ezpataz illak izan ziran, eta jetxi ziran zirkunzidatu gabeak zeudela lurraren tokirik zakonenera; oiek len izan ziranak guztien izua bizien lurrean, eta beren lotsaria beren gañean eraman zuten, luzobira jetxitzen diradenak bezela.

        25. Illak izan ziradenen erdian izan zan ipiñia oea beretzat, eta bere erri guzti, bere inguruan obiratuak daudenentzat, guziak zirkunzidatu gabeak, eta ezpataz iragoak. Bizien lurrean izua jaso zutelako, eta beren lotsaria eraman zutelako, luzobira jetxitzen diradenak bezela, argatik izan ziraden, illak izan ziradenen artean ipiñiak.

        26. An daude Mosok, eta Tubal, eta beren jende guzia, zeñaen obiak bere inguruan dauden, guziak zirkunzidatu gabeak, eta ezpataz iragoak, bizien lurreko izua izan ziradelako.

        27. Baña ez dira ilko zirkunzidatu gabeko errutsuen eriotza gloriaz betearekin, zeñak galdu ziran eta jetxi ziran infernura beren armakin, eta zeñaen buruen azpietan ipiñi ziozkaten beren ezpatak, non dautzan beren ezurrakin beren gaiztakerietako erremientak, zeñakin izan ziran bizien lurreko sendoen izua.

        28. Zu ere bada zapaldua izango zera, zirkunzidatu gabekoen erdian, eta ezpataz illak izan ziran aiekin lo egingo dezu.

        29. An daude Idumea, eta bere erregeak, eta bere agintari guztiak, zeñak beren martiztiakin batean izan diraden ipiñiak, ezpataz iragoak izanda il ziradenen artean.

        30. An daude ifarreko prinzipe guztiak, eta eiztari guztiak, zeñak, ezpataz galduak izan ziradenakin batean izan dira ara eramanak, arrituak eta umillatuak, sendotasun andikoak baziraden ere; zeñak zirkunzidatugabe lo egin zuten ezpataz iragoak izan ziradenakin, eta eraman zuten beren lotsaria, luzobira jetxi ziradenak bezela.

        31. Oiek guziok Faraonek ikusi zituen, eta gozatu zan, bere jende asko, ezpataz iragoa izan zana gatik, ikusi zituen Faraonek, baita bere martizti guztiak ere, esaten du Jaun Jainkoak.

        32. Zeren nik nere aserrea bizien lurraren gañera isuriko det; eta zirkunzidatu gabekoen erdian, ezpataz galduak izan ziradenakin batean, ara joan zan Faraon lo egitera bere erri guztiarekin, esaten du Jaun Jainkoak.

OGEITA AMAIRUGARREN KAPITULUA

        1. Berriz itz egin zidan Jaunak, esaten zuela:

        2. Gizonaren semea, itz egin zaiezu zure erriko semeai, eta esango diezu: Bialtzen dedanean nik gerrako ezpata erriren baten gañera, eta toki artako erriak artuko balu bertan bizi diradenetatik beerengoen artetik gizon bat, eta bere bealaritzat ipiñiko balu;

        3. Eta bealari onek ikusirik datorrela bere errirontz etsaien ezpata, joko balu adarsoñua, eta erria kantuan ipiñiko balu;

        4. Eta aditurik ark, dana dalakoak, adarsoñuak iges egiten ez badu, eta allegatzen bada ezpata, eta iltzen bada, berari bakarrik bere eriotza ezarriko zaio.

        5. Aditu zuen adarsoñua, eta etzuen igesik egin, bere odola beragatik isurtzen da, zeren iges egiten badu, biziarekin geldituko da.

        6. Baña baldin bealariak ikusiko balu ezpata datorrela, eta ez balu txaranbela joko, eta erriak ez balu iges egingo, eta allegatuko balitza ezpata, eta beretatikoren bati bizia kenduko balio, onelakoa egiazki bere bekatuagatik ilko da; baña nik onen odolaren kontua bealariari eskatuko diot.

        7. Orain bada ongi dago. Gizonaren semea, nik ipiñi zaitut zu bealaritzat Israelko etxean, nere aotik aditzen dituzun itzak, adiraziko diozkazu berai nere izenean.

        8. Baldin nik gaiztoari esaten diodanean: Gaiztoa, zu eriotza txarrarekin ilko zera, ez badiozu itz egiten gaiztoari, bere bizitza txarretik alde egin dezan; gaiztoa bere gaiztakeriagatik ilko da; baña bere odolaren kontua zuri eskatuko dizut.

        9. Baña baldin adirazirik zuk gaiztoari ondu dedilla, utziko ez balu berak bere bizitza gaiztoa, ilko da gaiztoa bere gaiztakeriagatik, eta zure animak ez du bere eriotzagatik zer erantzunik izango.

        10. Zuk bada gizonaren semea, Israelko etxeari esan zaiozu: Zuek itz egin dezute eta arrazoiarekin esan dezute: Gure gaiztakeria eta bekatuen kastiguak onezkero gure gañean daude, eta berakgatik desegiñaz goaz; nola bada biziarekin iraungo degu?

        11. Baña esan zaiezu oriei: Nik juramentu egiten det, esaten du Jaun Jainkoak, ez dedala nai gaiztoaren eriotza, baizik ondu dedilla; utzi dizaiola bere biziera gaiztoari, eta bizi dedilla. Alde egin ezazute, alde egin ezazute zuen bide gaiztoetatik; eta zergatik ilko zerate, o zuek Israelko etxekoak?

        12. Zuk bada, o gizonaren semea, esan zaiezu zure erriko semeai: Justoak bekatu egiten duen edozeñere egunean, bere justiziak ezin libratuko du; eta gaiztoa bere gaiztakeriatik biurtzen dan edozeñere egunean, gaiztakeriak ez dio gaitzik egingo; eta justoa, bekatu egiten duen edozeñere egunean, bere justiziagatik ezin biziko da.

        13. Esan arren nik justoari, bizitza egiazko bat idukiko duela; baldin berak, bere justizian itxedotzen duela, bekatu egingo balu, bere obra on guztiak aztuak geldituko dira, eta egin duen bekatuan ilko da.

        14. Nik esango banio berriz gaiztoari: Zu eriotza txarrarekin ilko zera; eta berak bekatuen penitenzia egingo balu, eta obra on, eta justoetan ariko balitza,

        15. Gaizto onek zor duenari prenda itzuliko balio, eta biurtuko balu ostu duena, jarraituko balie bizia ematen duten aginteai, eta gauza gaiztorikan egingo ez balu; berak bizitza egiazkoa idukiko du, eta ez da ilko.

        16. Egin dituen bekatuetatik batere etzaio ezarriko, berdintasun eta justiziako obrak egin ditu; idukiko du bada bizitza egiazkoa.

        17. Baña zure erriko semeak esan zuten: Jauna ez dabil zuzen; berak izanik zuzen ez dabiltzanak.

        18. Zeren justoak alde egiten duenean justiziatik, eta obra gaiztoak egiten dituenean, oietan eriotza arkituko du.

        19. Eta orobat gaiztoak bere gaiztakeriari utzitzen dionean, eta berdintasun eta justiziako obrak egiten baditu, arkituko du beretan bizia.

        20. Eta zuek esaten dezute: Jauna ez dabil zuzen. O Israelko etxea, bakoitza juzgatuko det nik bere obren araura.

        21. Katiberiora gu eramanak izan giñanetik amabigarren urtean, amargarren illaren bosgarren egunean, etorri zan nigana Jerusalendik iges egin zuen bat, zeñak esan zidan: Erria arrasatua izan da.

        22. Eta Jaunaren argitasun bat iduki nuen nigan, iges egin zuena allegatu baño lenagoko arratsaldean, eta Jaunak idiki zuen nere aoa, gizon au goizean nere aurrera etorri baño lenago: eta nola neukan aoa idikia, ez nintzan ixillik egon.

        23. Eta itz egin zidan Jaunak, esaten zuela:

        24. Gizonaren semea, Israelko lurreko ondamenen artean bizi diran aiek, onela itz egiten dute: Abraham gizon bakar bat zan, eta lur au herenziaz iduki zuen; gu berriz asko gera, eta eman zaigu bere jabetasuna.

        25. Argatik esango diezu: Oiek esaten ditu Jaun Jainkoak: Zuek, jaten dituzutenak aragiak odolarekin, eta begiak zuen idoloakganontz jasotzen dituzutenak, eta gizonen odola isuritzen dezutenak, uste al dezute idukitzea herenziaz lur au, eta bere jabe izatea?

        26. Iduki dezute beti ezpata eskuan; milla gauza nazkagarri egin dezute, zuetatiko bakoitzak bere projimoaren emaztea engañatu du, eta idukiko al dezute herenziaz lurra, eta bere jabeak izango al zerate?

        27. Esango ere diezu: Onela itz egiten du Jaun Jainkoak: Juramentu egiten det nik, Jerusalengo ondamenen artean bizi diradenak, ezpataz galduak izango diradela. Kanpoan daudenak izango dira pistiai emanak, iretsi ditzaten, eta toki sendoetan eta aitz zuloetan bizi diradenak, izurriaz ilko dirade.

        28. Eta lur au eremu eta bakartade eginik ipiñiko det, eta bere eskubide goratua utsean geldituko da, eta Israelko mendiak arrasatuak geldituko dirade, alako moduan, non, ez da iñor ere izango beretatik iragoko danik.

        29. Eta ezagutuko dute ni naizala Jauna, beren alderria eremu eta bakartade bat eginik utzitzen dedanean, egin dituzten gauza nazkagarri guztien kastiguan.

        30. Zure gañean berriz, o gizonaren semea, zure erriko semeak zugatik itz egiten dute murruaren aldean, eta etxeetako ateetan, eta irriz esaten diote batak besteari, aldekoak aldekoari: Ea, goazen aditzera zer esaten duen Jaunak profetaren bitartez.

        31. Eta jendetza andiak dijoaz zugana, eta zure aurrean eseritzen dira nere errikoak, eta zure itzak aditzen dituzte; baña ez dituzte egitez kunplitzen, zeren berak beren kanten gai biurtzen dituzte; eta beren biotza zikoiztasunaren ondoren dijoa.

        32. Eta zu zatoz berentzat izatera, musikan jarritako kanta bat bezela, boz gozo eta leunarekin kantatua. Berak zure itzak aditzen dituzte, baña esaten diezuna ez dute egiten.

        33. Baña profetizatua izan dana gertatzen danean, (eta ona emen non aurki allegatuko dan berria) orduan ezagutuko dute, beren artean profeta bat izan dala.

OGEITA AMALAUGARREN KAPITULUA

        1. Berriz itz egin zidan Jaunak, esaten zuela:

        2. Gizonaren semea, profetizatu ezazu Israelko artzaien gañean; profetizatu ezazu, eta esan zaiezu artzaiai: Ai Israelko artzaien, berak bazkatzen diradenen doakabeak! Ez al dirade artaldeak artzaiak bazkatuak izan bear dutenak?

        3. Zuek beren eznearekin bazkatzen zerate; beren illearekin jantzitzen zerate; abererik gizenenak iltzen dituzute, baña ez dezute nere artaldea bazkatzen.

        4. Etziñituzten sendotu ardi erbalak, etziñituzten sendatu eriak, etziñituzten mantarratu anka ausiak, etziñituzten ere bildu galduak, etziñaten ere joan agiri etziradenen billa; baizik agintzen ziñien berai gogortasunarekin eta urgulleriarekin.

        5. Eta nere ardiak barreiatu dirade, artzairikan etzeukatelako; argatik etorri ziran, kanpoko pisti guztiak arrapatuak izatera, bideak galduta nola gelditu ziran.

        6. Nere artaldea mendi guztietatik, eta muño goratu guztietatik galdua ibilli zan: barreiatu ziran nere artaldeak mundu guzitik; eta etzegoan beren billa joango zanik; iñor ere etzegoan, esaten det berriz, berak billatzen zituenik.

        7. Argatik aditu ezazute, o artzaiak, Jaunaren itza.

        8. Oiek esaten ditu Jaun Jainkoak: Juramentu egiten det nik, esaten du Jaun Jainkoak, nere artaldeak izan diradela utziak lapurretarako, eta nere ardiak kanpoko pisti guztiak iretsiak izateko, artzairik etzeukatelako; nere artzaiak etzituzten ezkero zaitzen nere eletaldeak, baizik begiratzen zien ezkero berak bazkatzeari, ez nere ardiak bazkatzeari;

        9. Argatik aditu ezazute, o artzaiak, Jaunaren itza.

        10. Oiek esaten ditu Jaun Jainkoak: Ona emen non nik neronek eskatuko diedan nere eletaldearen kontua artzaiai, eta berakingoa egingo dedan, beñere berriz nere artaldeen artzaiak izan ez ditezen; eta ez ditzaten beren buruak bazkatu, eta libratuko det nere eletaldea beren estarrietatik, onezkero beñere ez ditezen beren janaria izan.

        11. Zeren oiek esaten ditu Jaun Jainkoak: Ona emen non ni nerau joango naizan nere ardien billan, eta ezagutuko ditut, eta zenbatuko ditut.

        12. Nola artzaia dijoan bere artaldea ikusiaz, bere ardien erdian ikusten danean, bidea galduta ibillirik len; ala ikusiko ditut nik nere ardiak, eta bilduko ditut, odeitsu eta illuntasuneko egunean, barreiatuak izan ziraden toki guzietatik.

        13. Eta nik aterako ditut errietatik, eta asko erreñutatik bilduko ditut, eta eramango ditut beren errira, eta Israelko mendietan bazkatuko ditut, errekaen aldean, eta lur onetako toki guztietan.

        14. Bazka txit ugarietan bazkatuko ditut, eta Israelko mendi goratuetan beren bazkak egongo dirade. An egingo dute egerdi osteko loa belar berdearen artean, eta Israelko mendietako bazka ugariakin aseak geldituko dirade.

        15. Nik, esaten du Jaun Jainkoak, nik neronek nere ardiak bazkatudo ditut, eta egineraziko diet egerdiosteko loa.

        16. Ibilliko naiz galdu ziradenen billan, eta utziak izan ziradenak bilduko ditut; eta ausi-ateraren bat iduki zutenen zauriak, mantarratuko ditut; eta erbalai indarra emango diet, eta bizirik idukiko ditut lodi eta gizenak diradenak, eta guztiak zentzu eta jakinduriarekin bazkatuko ditut.

        17. Zuei ordea, o nere artaldeak, oiek esaten dizkizute Jaun Jainkoak: Ona emen non nik juizioa egiten dedan aberearen eta aberearen artean, aritoen eta akerren artean.

        18. Ez al zan zuentzat asko, bazka onak idukitzea? Baña zuek ere gelditzen zana zuen oñakin zapaldu zenduten; eta egarria iltzen zendutela ur txit garbietan, gelditzen zana zuen oñakin zikintzen zenduten.

        19. Eta nere ardietatik askok bazkatuak izan bear zuten, zuek zuen oñakin zapaldu zendutenakin eta edan; zuen oñakin zikindu zenduten ura.

        20. Argatik oiek esaten dizkizute Jaun Jainkoak: Ona emen non nik juizioa egingo dedan, abere gizen eta argalaren artean,

        21. Zeren zuek zuen bizkar eta sorbaldakin jotzen zenduzten ardi argalak, eta zezenak bezela aizetzen zenduzten zuen adarrakin, kanpora bota eta barreiatzeko:

        22. Nik salbatuko det nere eletaldea, eta ez da berriz geldituko ostua izan ditekean eran, eta juzgatuko det aberearen eta aberearen artean.

        23. Eta jarriko det nere ardien gañean Artzai bakar bat, bazkatu ditzan, au da, Dabiden semea, nere serbitzaria, berak bazkatuko ditu, eta bera izango da beren artzaia.

        24. Eta ni Jauna, beren Jaungoikoa izango naiz; eta Dabid nere serbitzaria izango da Prinzipea beren erdian. Nik Jaunak esan det.

        25. Eta egingo det berakin pakeko elkartasun bat; eta pisti gaizto guztiak beren lurretik arras kenduko ditut; eta eremuetan bizi diradenak beldurrikan gabe lo egingo dute baso artean.

        26. Eta bedeikazioz beteko ditut berak, eta nere mendi santuaren inguru guztiak. Eta bialduko ditut bere denboran euriak, eta bendizioko euriak izango dirade.

        27. Eta kanpoko zuaitzak beren frutuak emango dituzte; eta lurrak bere muskillak, eta biziko dirade beren lurrean beldurrikan batere gabe; eta ezagutuko dute ni naizala Jauna, urratzen ditudanean beren uztarriaren kateak, eta ateratzen ditudanean azpian zeuzkatenen mendetik;

        28. Eta ez dira berriz egongo erreñuak arrapatuak izateko eran, eta ez dirade ere izango lurreko pistiak iretsiak; baizik gozaro eta beldurrikan gabe atsedengo dute.

        29. Eta nik erne eraziko diot berentzat muskill otspatsuari, eta ez dirade ere beren lurrean gosez illak izango; eta ez dute ere onezkero jendeen lotsaria eramango.

        30. Eta ezagutuko dute ni Jauna beren Jaungoikoa berakin egongo naizala; eta berak, Israelko etxekoak, nere erria izango dirade, esaten du Jaun Jainkoak.

        31. Zuek bada, o gizonak, zuek zerate nere artaldeak, nik bazkatzen ditudan artaldeak, eta ni zuen Jaun Jainkoa naiz, esaten du Jaun Jainkoak.

OGEITA AMABOSGARREN KAPITULUA

        1. Berriz itz egin zidan Jaunak, esaten zuela:

        2. Gizonaren semea, zuzendu ezazu zure arpegia Seirko mendiaren kontra, eta profetizatuko dezu bere gañean, eta esango diozu:

        3. Oiek esaten ditu Jaun Jainkoak: Ona emen non nagoan ni zure kontra, o Seirko mendia, eta nik aurtikiko det zure gañera nere eskua, eta arrasatua eta eremutua utziko zaitut.

        4. Arras desegingo ditut zure erriak, eta iñor ere gabe geldituko zera, eta ezagutuko dezu ni naizela Jauna.

        5. Beti etsaia izan zeralako, eta persegutu diezulako Israelko semeai ezpata eskuan daukazula beren atsekabeko denboran, beren zorigaitzik andieneko denboran;

        6. Argatik juramentu egiten det nik, esaten du Jaun Jainkoak, zure odolaren mendean utziko zaitudala, eta zure odolak persegituko zaitu; eta zure odolari gorroto izan ziñiolako, argatik zure odolak persegituko zaitu.

        7. Eta Seirko mendia arrasatua eta eremutua utziko det, eta egingo det ez dedilla an ikusi dijoanik, ez datorrenik.

        8. Eta beren illez beren mendiak beteko ditut. Ezpataz iragoak izango dira zure muñoen gañean, zure ibarretan, eta zure erreketan.

        9. Betiko eremu batera biurtuko zaitut, eta zure erriak iñor ere gabe geldituko dira. Eta ezaguko dezute Jaun Jainkoa ni naizela.

        10. Esan zenduelako: Bi erreñu, eta bi lur dirade nereak, eta herenziaz bezela beren jabe izango naiz, izanik egia Jauna an zegoela.

        11. Argatik juramentu egiten dizut nik, esaten du Jaun Jainkoak, nik tratatuko zaitudala zure beren kontrako aserrea, eta zure ondamua, eta zure gorrotoa diña diraden bezela; eta beren bitartez ezagutua izango naiz ni, zu juzgatzen zaitudanean.

        12. Eta ezagutuko dezu, nik Jaunak aditu ditudala, zuk Israelko mendien kontra esan dituzun irainak, esaten dezula: Utziak daude, emanak izan zazkigu, iretsi ditzagun.

        13. Eta nere kontra jaiki ziñaten zuen mingañakin, eta aurtiki zinduzten nere kontra zuen esate gaiztoak, nik aditu nituen.

        14. Oiek esaten ditu Jaun Jainkoak: Mundu guztiko bozkarioarekin eremu eginik jarriko zaitut.

        15. Nola zu poztu ziñan Israelko etxeko herenzia desegiña izandu zalako, ala nik ere zu desegingo zaitut. Arrasatua izango zera, o Seirko mendia, eta zu guziori, o Idumeako lurra. Ta ezagutuko dute, ni naizala Jauna.

OGEITA AMASEIGARREN KAPITULUA

        1. Baña zuk, o gizonaren semea, profetizatu ezazu Israelko mendien gañean, eta esango dezu: Israelko mendiak, aditu ezazute Jaunaren itza.

        2. Oiek esaten ditu Jaun Jainkoak: Etsaiak zuekgatik esan duelako: Ongi, ongi dago, herenzian bezela eman zazkigu guri Israelko mendi betikoak.

        3. Argatik profetizatu eta esan ezazu: Zuek izan zeratelako aldamen guzietatik arrasatuak, eta zapalduak, eta etorri zeratelako izatera beste erreñuen herenzia bezela, eta zabiltzatelako aoz ao, jendetzaren lotsari eginik.

        4. Argatik aditu ezazute, o Israelko mendiak, Jaun Jainkoaren itza. Oiek esaten diezte Jaun Jainkoak mendiai, eta muñoai, eta errekai, eta ibarrai, eta eremuai, eta murru, beera aurtikiai; eta erri, gelditu diradenai utziak, eta beretan iñor ere bizi ez dala, eta inguruetako beste erreñu guzien irria diradenai.

        5. Argatik oiek esaten ditu Jaun Jainkoak: Nere zeloaren berotasunaren erdian itz egin det nik beste erreñuen kontra, eta Idumea guztiaren kontra; zeñak bozkarioz beteak atxitu dute berentzat, beren biotz eta borondate guziarekin nere lurra, eta aurtiki dituzte andik bere primuak, an zegoena arrapatzeko.

        6. Argatik profetizatu ezazu Israelko lurraren gañean, eta esango diezu mendiai, eta muñoai, eta aitzadiai, eta ibarrai: Ona emen non nik itz egin dedan nere zelo eta sumintasunaren erdian, zuek irago dituzutelako erreñuen irriak.

        7. Argatik oiek esaten ditu Jaun Jainkoak: Nik jaso det nere eskua juramentu egiten dedala, zuen inguruan dauden erreñuak, berak eramango dutela beren gañean beren lotsaria.

        8. Zuek ordea, o Israelko mendiak, bota itzatzute zuen muskillak, eta eman itzatzute zuen frutuak Israelko nere erriarentzat, zeren bere itzuliera katiberiotik, onezkero aldean dagoan.

        9. Zeren ikusi nazazute emen, zuekganontz, zuekgana itzultzen naiz, eta goldeatuak eta ereinak izango zerate.

        10. Eta ugarituko det zuekgan jendea, eta Israelko familia guztia, eta erriak berriz jendez beteak izango dirade, eta toki desegiñak berriztatuak.

        11. Eta gizonez eta aberez beteko zaituztet, zeñak ugarituko diran eta aziko diran, eta egingo det, anziña bezela, jendez beteak izan zaitezela; eta emango dizkizutet ondasun andiagoak, asieratik iduki zenduztenak baño. Eta ezagutuko dezute ni naizala Jauna.

        12. Eta eramango dizkizutet gizonak, ekarriko dizutet Israel nere erria, eta au izango da zuen jabea eta primua; eta zuek bere herenzia izango zerate, eta beñere ez da au berriz geldituko berak gabe.

        13. Oiek esaten ditu Jaun Jainkoak: Zuekgatik esaten dutelako, zeratela lur bat, gizonak iretsitzen dituena, eta bere jendeak sabeleratzen dituena;

        14. Argatik aurrerakoan ezin esango da zugatik, o Israelko lurra, gizonak jaten dituzula, ez zure jendea iltzen dezula, esaten du Jaun Jainkoak:

        15. Bada nik egingo det ez dezazula berriz aditu erreñuen itz gaiztorik; eta ez dezazula ere iduki onezkero, irago bearrik errien lotsaririk, ez galdu ere iñoiz zugan bizi diradenak, esaten du Jaun Jainkoak.

        16. Berriz itz egin zidan Jaunak, esaten zuela:

        17. Gizonaren semea, Israelko familia bere lurrean bizi izan zan, eta beren obra eta oiturakin zikindu zuten. Beren bizitza zan nere begien aurrean, ilberadun emakumearen zikinkeria bezelakoa.

        18. Eta nik aurtikiko det beren gañera nere aserrea, lurraren gañera isuri zuten odolaren kastiguan, zeñ beren idoloakin kutsutu zuten.

        19. Eta nik erreñuen artean barreiatu nituen, eta aurtikiak izan ziraden onara, eta ara aize guzietara. Juzgatu nituen beren biziera eta egiteen araura.

        20. Eta allegaturik errenuetara, zeñaen artean nik barreiatu nituen, nere izen santua desonratu zuten, esaten zala berakgaitik: Au da Jaunaren erria, bere lurretik oiek atera bear izan dira.

        21. Barkatu nizuten bada nere izen sanduaren amorioagatik, zeñ Israelko etxeak desonratzen zuen, bizi zan erreñuen artean.

        22. Argatik Israelko etxeari esan zaiozu: Oiek esaten ditu Jaun Jainkoak: Ez det zuekgatik egingo, o Israelko etxea, baizik nere izen sanduaren amorioagatik, zeñ zuek desonratu dezuten, bizi zeraten erreñuen artean.

        23. Nik bada gloriaz beteko det nere izen andia, zeñ erreñuen artean desonratua arkitzen dan, zuek beren begietan desonratu dezutelako, jakin dezaten erreñuak, ni naizala Jauna, beren begien aurrean agertu dedanean zuekgan nere santutasuna, esaten du ejerzituen Jaunak.

        24. Zeren nik erreñuen artetik aterako zaituztet, eta erri guzietatik bilduko zaituztet, eta eramango zaituztet zuen lurrera.

        25. Eta ur garbia zuen gañera isuriko det, eta geldituko zerate zuen zikinkeria guzietatik garbituak, eta garbituko zaituztet zuen idolo guzietatik.

        26. Eta biotz berri bat emango dizutet, eta espiritu berri bat zuen erdian ipiñiko det, eta kenduko det zuen gorputzetik arrizko biotza, eta aragizko biotz bat emango dizutet.

        27. Eta nere espiritua zuen erdian ipiñiko det, eta egingo det nere aginteak gorde ditzatzutela, eta zaitu nere legeak, eta egiteakin kunplitu ditzatzutela.

        28. Eta nik zuen gurasoai eman nien lurrean biziko zerate, eta zuek nere erria izango zerate; eta ni zuen Jaungoikoa izango naiz.

        29. Eta zuen kutsu guzietatik garbituko zaituztet, eta gariari etorri eraziko diot, eta ugarituko det; beñere ez dizutet goserik irago eraziko.

        30. Eta ugarituko ditut zuaitzen frutak, eta kanpoko uztak, erreñuak beñere arpegian eman ez dezazuten, gosez illak zaudetela.

        31. Zuek orduan gogora ekarriko dituzute zuen oitura gaiztoak, eta gura txarrak, eta mingoiztasunarekin begiratuko diezute zuen gaiztakeria ta bekatuai.

        32. Baña zuen amorioagatik ez det nik au egingo, esaten du Jaun Jainkoak, au jakinik iduki ezazute, eta nastu ta lotsatu zaitezte zuen bizieragatik, o zuek Israelko etxekoak.

        33. Oiek esaten ditu Jaun Jainkoak: Zuen gaiztakeria guztietatik garbitzen zaituztedan egunean, eta zuen erriak jendez betetzen ditudanean, eta berriz egiten dedanean desegiña zegoena,

        34. Eta ikusiko da landua, eremutua zegoan lurra, non len bideanteak ondamena baizik etzuen ikusten,

        35. Esango dute: Lur landu gabe hura dago orain atsegiñezko jardin eginik; eta erri eremutuak, utziak, eta desegiñak, arkitzen dira orain berriz egiñak eta sendotuak.

        36. Eta zuen inguruan geldituko diraden erreñu guziak, ezagutuko dute, nik Jaunak berriz egin nuela, desegiña zegoena; eta landu nuela, landu gabe zegoena. Nik Jaunak esan nuela, eta egitez egin nuela.

        37. Oiek esaten ditu Jaun Jainkoak: iritxiko ere du nigandik Israelko etxeak, nik au bere alde egin dezadala. Nik ugarituko ditut, giza talde bat bezela,

        38. Talde santu bat bezela, Jerusalenen jai andietan ikusten dan taldea bezela; era berean egongo dirade, len eremutuak zeuden erriak, gizataldez beteak bezela, eta ezagutuko dute, ni naizala Jauna.

OGEITA AMAZAZPIGARREN KAPITULUA

        1. Jaunaren bertutea sentituerazi zan nere gañean, eta atera ninduen kanpora Jaunaren espirituan; eta jarri ninduen, ezurrez betea zegoan kanpo baten erdian,

        2. Eta egin erazi zidan jira bat beren inguruan, zeuden txit ugaritasun andian, zetzazan kanpoaren azalaren gañean, eta txit leortuak.

        3. Jaunak bada esan zidan: Gizonaren semea, sinisten al dezu zuk, ezur oiek berriz bizitza iduki dizaketela? O Jaun Jainkoa, erantzun nuen nik, zuk badakizu!

        4. Orduan berak esan zidan: Profetizatu ezazu ezur oien gañean, eta esango diezu: Ezur leorrak, Jaunaren itza aditu ezazute.

        5. Oiek esaten diezte Jaun Jainkoak ezur oiei: Ona emen non nik sartuko dedan zuen barrenen espiritua, eta biziko zerate;

        6. Jarriko ditut zuen gañean goizañak, eta egingo det azi ditezela aragiak zuen gañean, eta larruz estaliko ditut, eta emango dizutet espiritua, eta biziko zerate, eta jakingo dezute, ni naizala Jauna.

        7. Eta profetizatu nuen agindu zidan bezela; eta ni profetizatzen ari nintzala, ots bat aditu zan, eta ona emen mugimendu andi bat. Eta ezurrak ezurrakin elkartu ziran, bakoitza bere lokazurretik.

        8. Eta begiratu nuen, eta ikusi nuen beren gañean irtenaz zijoazela goizañak eta aragiak, eta gañetik larruz estalitzen ziradela, baña etzeukaten espiriturik.

        9. Eta Jaunak esan zidan: Profetizatu zaiozu espirituari, profetizatu zaiozu, o gizonaren semea, eta esango diozu espirituari: Oiek esaten ditu Jaun Jainkoak: Atoz zu, o espiritua, munduaren lau aldamenetatik, eta asnasa egin ezazu il oien gañean, eta berriz biztu bitez.

        10. Profetizatu nuen bada, agindu zidan bezela; eta espiritua illetan sartu zan, eta berriz biztu ziran; eta gizon talde andi, eta txit ugari bat zutik jarri zan.

        11. Eta Jaunak esan zidan: Gizonaren semea, ezur guzi oiek Israelko familia iruditzen dute. Berak (hebreotarrak) esaten dute: Gure ezurrak leortu ziran, eta gure itxedopena galdu zan; eta gu onezkero besanga ebaki batuzek gerade.

        12. Argatik profetizatu ezazu zuk, eta esango diezu: Oiek esaten ditu Jaun Jainkoak: Begiratu ezazute; nik idikiko ditut zuen obiak, eta beretatik kanpora aterako zaituztet, o nere erria, eta zuen katiberiotik Israelko lurrera eramango zaituztet.

        13. Eta ezagutuko dezute ni naizala Jauna, zuen obiak idikitzen ditudanean, o nere erria, eta beretatik ateratzen zaituztedanean,

        14. Eta zuen barrenen nere espiritua sartzen dedanean, eta bizia idukiko dezute, eta emango dizutet eskua zuen lurrean atsedetzeko. Eta ezagutuko dezute nik Jaunak itz egin nuela, eta egitez egin nuela, esaten du Jaun Jainkoak.

        15. Berriz Jaunak itz egin zidan, esaten zuela:

        16. Eta zuk, o gizonaren semea, ar zazu zigor bat, eta eskribitu ezazu bere gañean, Judari, eta Israelko seme bere lagunai. Eta artu ezazu beste zigor bat, eta eskribitu ezazu bere gañean, Jose, Efraimgo zigorrari, eta Israelko familia guztiari, eta berarekin daudenai.

        17. Eta alderatu zaiozu zigor bata besteari, biakin bat bakarra egiteko bezela, eta zure eskuan biak bat egingo dirade.

        18. Orduan zure erriko semeak galdetzen dizutenean, esaten dutela: Ez diguzu adiraziko, zer iruditu nai dezun orrekin?

        19. zuk erantzungo diezu: Oiek esaten ditu Jaun Jainkoak: Ona emen non nik artuko dedan Joseren zigor, Efraimen eskuan dagoena, eta Israelko tribu, berari itsatsiak daudenak; eta Judako zigorrarekin elkartuko ditut, eta egingo det berakin zigor bakar bat, eta bere eskuan bat bakarra izango dira.

        20. Eta beren begien aurrean zure eskuan idukiko dituzu zigor aiek, zeñatan eskribitu zenduen;

        21. Eta onela itz egingo diezu: Oiek esaten ditu Jaun Jainkoak: Ona emen non nik artuko ditudan Israelko semeak, joan ziraden erreñuen erditik, eta bilduko ditut aldamen guztietatik, eta beren lurrera eramango ditut.

        22. Eta berakin erreñu bakar bat egingo det lurrean Israelko mendietan, eta errege bat bakarrik egongo da, guztiai agintzeko; eta beñere onezkero ez dituzte bi erreñu egingo, eta emendikan aurrera ez dira egongo bi erreñutan berezituak.

        23. Ez dirade berriz kutsutuko beren idoloakin, ez beren gauza nazkagarriakin, ez beren gaiztakeria guztiakin. Eta nik aterako ditut gaitzikan batere artu gabe, berak bekatu egin zuten toki guzietatik, eta garbituko ditut, eta berak nere erria izango dirade, eta ni beren Jaungoikoa izango naiz.

        24. Eta nere serbitzari Dabid izango da beren erregea, eta bat bakarra izango da beren guztien Artzaia, eta nere legeak gordeko dituzte, eta zaituko dituzte nere aginteak, eta egitez egiztatuko dituzte.

        25. Eta biziko dira Jakob nere serbitzariari eman nion lurrean, zeñean zuen gurasoak bizi izan ziran; eta beratan biziko dira berak, eta beren semeak, eta beren semeen semeak beti; eta Dabid nere serbitzaria izango da beti beren Prinzipea.

        26. Eta egingo det berakin pakeko elkartasun bat, zeñ izango dan berentzat betiko elkartasun bat, eta iraupen sendo bat emango diet, eta ugarituko ditut, eta nere Santuarioa beren erdian betiko ipiñiko det.

        27. Eta beren aldean nere tabernakuloa idukiko det, eta ni beren Jaungoikoa izango naiz, eta berak nere erria izango dirade.

        28. Eta erreñuak ezagutuko dute, ni naizala Jauna, Israelen Santututzallea, nere santuarioa beren erdian beti egongo danean.

OGEITA EMEZORTZIGARREN KAPITULUA

        1. Itz egin zidan Jaunak, esaten zuela:

        2. Gizonaren semea, zuzendu ezazu zure arpegia Gojen kontra, Magojen lurrera, Mosok-ko eta Thubalko Prinzipe eta buruaganontz, eta profetizatu ezazu bere gañean,

        3. Eta esango diozu: Ona emen non nagoan ni, o Gog, Mosok, eta Thubalko prinzipe eta burua.

        4. Nik edonondik eramango zaitut, eta zure masalla-ezurretan brida bat ipiñiko det, eta kanpora aterako zaitut zu, eta zure martizti guztia, zaldiak, eta zaldizkoak, guztiak soiburniakin estaliak, muga gabeko jendetza, eskuan erabilliko dituena lantzak, ezkutuak, eta ezpatak.

        5. Berakin egongo dira persak, etiopeak, eta Libiakoak, guztiak beren ezkutu eta martizti kapelakin.

        6. Gomer eta bere gudari talde guztiak, Thogormaren familia, ifarreko aldamenean bizi diranak beren indar guziakin, eta beste erri asko zurekin arkituko dirade.

        7. Prestatu zaite neri arpegi emateko; jarri zaite gudarako eran, bildurik zure inguruan zure jende talde txit ugaria, eta aginteak eman zaiozkazu.

        8. Zeren asko egun iragota izango zera zu bisitatua, eta kastigatua. Urteen atzenean joango zera zu, ezpatatik libratua izan zan lur batera, eta zeñatan bizi diradenak, izan diraden bilduak asko erreñuen artean Israelko mendietan, zeñak denbora luzean eremutuak egon ziran; jende au erreñuen artetik aterea izan da, eta guztia biziko da pake osoan, esan dan lurrean.

        9. Zu joango zera ara, eta sartuko zera ekaitz bat bezela, eta turmoe bat bezela lurra estalitzeko zure zaldizko talde guztiakin, eta zurekin dauden erri askoakin.

        10. Oiek esaten ditu Jaun Jainkoak: Egun artan idukiko dituzu zure biotzean gogorazio urgullutsuak, eta asmazio gaiztoak asmatuko dituzu;

        11. Eta esango dezu: Ni joango naiz murru gabeko lur batera, joango naiz erreñu baten kontra, zeñ dagoen atsedeten, eta bizi dan beldurrikan batere gabe; eta guztiak bizi dirade toki idikietan, aterikan, ez morrollorikan gabe.

        12. Eta onela aberastuko zera arrapatzen dezunarekin, eta ondasun andien jabe egingo zera; eta ezarriko diezu eskua barreiatuak izan ziradenai, eta gero beren errian jarriak izan ziradenai, erreñuen artetik bildua izan dan erriari, zeñ asi zan lurreko erreñuen barren eta erdiari bezela begiratzen zitzaion lur baten jabe izaten, eta bertan biziten.

        13. Saba, eta Dedanek, eta Tharsisko merkatariak, eta beren leoe guztiak esango dizute: Daukaguna arrapatzera al zatoz? Ona non bildu dezun zure jendea arrapatzeko ondasunak, artzeko zillarra eta urrea, eta eramateko tresnak, eta balio andiko gauzak, eta neurri gabeko aberastasunak.

        14. Argatik profetizatu ezazu, o gizonaren semea, eta Goji esango diozu: Oiek esaten ditu Jaun Jainkoak: Zer bada! Ez al dezu zuk ongi jakingo, zeñ egunetan biziko dan nere erria pake osoan, eta beldurrikan batere gabe?

        15. Zu aterako zera ifarreko aldameneko zure erritik, zurekin daramazkizula soldautegi andiak, guztiak zaldizko gudariak, zeñak egingo duten talde txit ugari bat, eta martizti sendo bat.

        16. Eta zuzenduko zera Israel nere erriaren kontra, lurra estalitzen duen odei baten gisara. Atzeneko egunetan biziko zera zu, eta beretan nik nere lurrera eramango zaitut, erreñuak ezagutu nazaten; ala nik zugan, o Gog, argi egin eraziko diot nere santutasunari beren begien aurrean.

        17. Oiek esaten ditu Jaun Jainkoak: Zu zera bada hura, zeñgatik nik anziña itz egin nuen, nere serbitzari Israelko profeten bitartez, zeñak denbora aietan profetizatu zuten, nik beren kontra ekarriko zindudala.

        18. Eta egun artan, Gog Israelko lurrera allegatzen dan egunean, esaten du Jaun Jainkoak, igoko da nere aserrea nere sumintasunean.

        19. Ala erabaki nuen zeloz beterik, eta aserrean erazekirik. Andia izango da egun artan Israelko lurreko mugimendua.

        20. Eta nere aurrean geldituko dirade izutuak itsasoko arraiak, eta zeruko egaztiak, eta kanpoko pistiak, eta lurraren gañean mugitzen diran arrastakari guztiak; eta bertan dauden gizon guztiak; eta mendiak izango dirade beera aurtikiak eta eroriko dira baluarteak, eta lurretik joango dira murruak.

        21. Eta ots egingo diot bere kontra nere mendi guzietan ezpatari, esaten du Jaun Jainkoak, bakoitzak bere anaiaren kontra ezpata zuzenduko du.

        22. Eta kastigatuko det izurriarekin, eta ezpatarekin, eta eurite txit ugariakin, eta arrite ikaragarriakin. Su eta sufrezko euria egingo det bere gañeara, bere martiztiaren gañera, eta berarekin dijoazen erri askoren gañera.

        23. Onekin egingo det ikusi dedilla nere anditasuna, eta nere santutasuna, eta ezagutu eraziko natzaie asko erreñuri; eta jakingo dute ni naizala Jauna.

OGEITA EMERETZIGARREN KAPITULUA

        1. Orain zuk, o gizonaren semea, profetizatu ezazu Gojen kontra, eta esango dezu: Oiek esaten ditu Jaun Jainkoak: Ona emen non nagoan ni zure kontra, o Gog, Mosok eta Thubalen prinzipe eta burua.

        2. Nik edozeñ tokitatik eramango zaitut, eta kanpora aterako zaitut, eta ifarraren aldamenetik etorri eraziko dizut, eta zuzenduko zaitut Israelko mendien gañera.

        3. Eta desegingo det ezkerreko eskuan daukazun uztaia, eta zure eskuietik saietai erori eraziko diet.

        4. Israelko mendien gañean eroriko zerate illik zu, eta zure ejerzitu guztiak, eta zurekin etortzen diraden erriak. Pistien, egaztien, eta egakizun guztien, eta lurreko pistien mendean jarri zaitut, iretsi zaitzaten.

        5. Kanpoaren erdian zu galdua izango zera, zeren nik erabaki dedan, esaten du Jaun Jainkoak.

        6. Eta sua botako det Magojen lurraren gañera, eta Gojen mendean dauden ugarteetan bizi diradenen gañera, zeñak beldurrikan batere gabe bizi diran. Eta ezagutuko dute ni naizala Jauna.

        7. Eta egingo det nere izen santua ezagutua izan dedilla, Israel nere erriaren erdian; eta ez det laketuko emendikan aurrera nere izen santua gaizki erabillia izan dedilla, eta ezagutuko dute jendeak, ni naizala Jauna, Israelko santua.

        8. Ona emen non allegatzen dn denbora, eta gauza egiña da, esaten du Jaunak: au da arako egun hura, zeñgatik nik itz egin nuen.

        9. Eta aterako dira Israelko errietatik, eta bilduko dituzte sutarako, eta erreko dituzte armak, ezkutuak, lantzak, uztaiak, saietak, makillak eta pikak, eta zazpi urtean suaren erretzeko gaia izango dirade,

        10. Alako moduan, non, ez dute kanpoetatik egurrik ekarriko; eta ez dirade ere basora joango ebakitzera, zeren armakin sua egingo dute; eta idukiko dituzte berai gauzak kendu zieztenen gauzak; eta berai gauzak arrapatu zieztenai, orain berak arrapatuko diezte, esaten du Jaun Jainkoak.

        11. Egun artan nik izendatuko diot Goji bere obitzat toki otspatsu bat Israelen, Jenesaretko itsasoaren sortalderontz dagoen ibarra; ibar bat, bideanteak izuz beteko dituena, an obiratuko dituzte Gog, eta bere martizti guztia, eta taldearen ibarraren izena, edo Gojen ejerzituen izena geldituko zaio.

        12. Eta Israelko familia ariko da berak obiratzen zazpi illa betean, lurra garbitzeko.

        13. Eta obiratuko dute lurreko erri guztiak, eta izango da otspatsua, gloriaz betea izan naizan egun hura, esaten du Jaun Jainkoak.

        14. Eta izendatuko dituzte gizonak, ibilli ditezen gelditu gabe toki guzietatik, gorputz illak obiratzeko, dijoazela, lurraren gañean obiratu gabe gelditu ziran gorputz illen billan, lurra garbitzeko, eta billakuntza oiek egiten asiko dira zazpi illabete iragota.

        15. Eta jira egingo diote alderriari, eta beratatik ibilliko dira, eta giza ezurren bat ikusten dutenean, bere aldean siñale bat ipiñiko dute, aliketa obiratzalleak obiratu dezaten bitartean Gojen jendetzaren ibarrean.

        16. Eta aldeko erriak idukiko du izentzat Amona, eta lurra garbitua utziko dute.

        17. Zuri bada, o gizonaren semea, oiek esaten dizkizu Jaun Jainkoak: Esan zaiezu egakoi guztiai, eta egazti guztiai, eta kanpoko pisti guztiai: Bildu zaitezte, agudo ibilli zaitezte, eta aldamen guzietatik etorri zaitezte, nik Israelko mendien gañean jartzen dizkizutedan doañera, doañ andira, bere aragiak jan ditzatzuten, eta bere odola edan dezazuten.

        18. Gizon sendoen aragiak jango dituzute, eta edango dezute lurreko Prinzipeen odola, aritoen, eta bildotsen, eta akerren, eta zezenen, eta abere bazkatuen, eta ele gizen guzien odola;

        19. Eta jango dezute ase arteraño, nik zuentzat eskeñiko dedan doañaren gantza, eta bere odola edango dezute moskortu arteraño.

        20. Eta jarriko dizutedan maiean, aseko zerate zaldiakin, eta zaldizko sendoakin, eta gizon gerrari guztiakin, esaten du Jaun Jainkoak.

        21. Eta erakutsiko det nere gloria erreñuen artean, eta jende guziak ikusiko du artu dedan bengantza, eta nola beren gañera nere eskua luzatu dedan.

        22. Eta egun artatik aurrera ezagutuko du Israelko etxeak, ni naizala bere Jaun Jainkoa.

        23. Eta erreñuak ezagutuko dute, Israelko etxekoak beren gaiztakerien kastiguan katibu eramanak izan ziradela, utzi nindutelako, eta nik nere arpegiari berakgandik alde erazi nion, eta etsaien mendean jarri nituen, eta ala guztiak ezpataz galduak izan ziran.

        24. Egin nuen berakin, bere zikinkeria eta gaiztakeriakgatik diña ziraden bezela; eta berakgandik nere arpegiari alde erazi nion.

        25. Argatik oiek esaten ditu Jaun Jainkoak: Nik orain, berriz ekarriko ditut Jakoben katibuak, eta Israelko familia guziarekin urrikalduko naiz, eta nere izen santuaren onraren zelotsu agertuko naiz.

        26. Eta berak lotsa santu batez beteak geldituko dirade, eta nere kontra egin zituzten gaiztakeria guziakin damutuko dirade, beren lurrean bizi diradenean pake osoan, eta iñoren beldurrikan gabe;

        27. Eta nik errien erditik ateratzen ditudanean, eta beren etsaien lurretan biltzen ditudanean, eta agertzen dedanean beretan nere santutasuna jende txit askoen begien aurrean.

        28. Eta ezagutuko dute ni naizala beren Jaun Jainkoa; zeren erreñuetara eraman nituen, eta beren errira ekarri nituen, beretatik bat ere an utzi gabe.

        29. Onezkero ez diet berriz nere arpegia ezkutatuko, zeren nere espiritua Israelko etxe guztiaren gañean isuriko dedan, esaten du Jaun Jainkoak.

BERROGEIGARREN KAPITULUA

        1. Ogeita bosgarren urtean, katiberiora eramanak izanda gero; urtearen asieran, illaren amargarren egunean, erria arrasatua izan zanetik amalaugarren urtean, egun artan bertan sentitu erazi zan nere gañean Jaunaren bertutea, eta ara Jerusalenera eraman ninduen.

        2. Eraman ninduen ikusketa Jaungoikoeriko batean Israelko lurrera, eta mendi txit goratu baten gañean ipiñi ninduen, zeñaen gañean zegoan eginda erria bezelako bat, zeñak Egoealderontz begiratzen zuen.

        3. Eta bere barrenen sartu ninduen, eta ona emen gizon bat, zeñaen irudia zan brontzearena bezelakoa, eta bere eskuan zeukan linozko soka bat, eta beste eskuan kañabera bat neurtzeko; eta zegoan geldirik atean.

        4. Eta gizon onek esan zidan: Gizonaren semea, begiakin ikusi ezazu, eta belarriakin aditu ezazu, eta jarri itzatzu zure biotzean, erakutsiko dizkizudan gauza guztiak; zeren berak erakutsiak izan ditzazkizun, onara ekarria izan zera; adirazi zazkiozu Israelko etxeari ikusten dezun guztia.

        5. Eta ikusi nuen kanpoan, etxea ingurutzen zuen murru bat, eta arako gizonak, zeñaen eskuetan zegoan neurtzeko kañabera bat sei beso, eta arra batekoa, neurtu zuen etxearen zabalera, zeñ zan kañabera batekoa eta altura ere kañabera batekoa.

        6. Eta joan zan sortaldeko bidera begiratzen duen atarira, eta bere mallak igo zituen, eta neurtu zuen atearen atalburua, zeñaen zabalera zan kañabera batena; au da, atalburuetatik bakoitzak zeukan kañabera bat zabalera.

        7. Eta ganbara bakoitzak zeukan kañabera bat luzeeran, eta bat zabaleran. Eta ganbara baten eta bestearen artean bost beso zeuden.

        8. Eta atearen atalburu, barrendiko atearen sarreraren aldekoak, kañabera bat zeukan.

        9. Eta neurtu zuen ateko ataria, zeñ zan zortzi besokoa, eta bere aurkea bi besokoa; eta atearen ataria barrendiko aldamenean zegoan.

        10. Sortaldeko ateko ganbarak ziran iru aldamen batetik, eta iru bestetik. Bat zan iru ganbaren neurria; eta aldamen bietako aurkeak, neurri berdiña zeukaten.

        11. Eta neurtu zuen atearen atalburuko zabalera, zeñ zan amar besokoa, eta amairu besokoa bere zabalera.

        12. Eta ganbaren aurrean zegoan ertza beso batekoa zan; eta bere neurri guztia beso batek egiten zuen aldamen batetik eta bestetik; eta aldamen bietako ganbarak, sei beso zeuzkaten.

        13. Eta neurtu zuen atearen ataria ganbara baten ondotik bestearen ondoraño; eta zabaleran ogeita bost beso zeuzkan. Ganbara baten atea bestearen aurkez zegoan.

        14. Eta neurtu zituen irurogei besoko aurkeak, eta aurkeari zegokion bezela egin zuen ateko ataria inguru guztian.

        15. Eta ateko aurketik, atariaren beste aldameneko barrendik aurkeraño, berrogeita amar beso zeuden,

        16. Eta leio zearrak atearen barrendik zeuden ganbara eta aurkeetan, aldamen guzietatik inguruan: bazeuden ere atariaren barrenen leioak inguruan, barrendiko aldamenetik; eta aurkeen aurrean palmen irudiak zeuden.

        17. Eta eraman ninduen kanpoko atarira, eta ikusi nituen an ganbarak, eta atariaren bea zegoan inguruan arriz losatua. Bearen inguruan ogeita amar ganbara zeuden.

        18. Eta bea ateen aurketan zegoan beerago ateen luzeeraren araura.

        19. Eta neurtu zuen luzeera beeko atearen aurketik, barrendiko atariaren asieraraño kanpoko aldamenetik, eta zeuzkan eun beso sortaldetik, eta beste anbeste ifarretik.

        20. Orobat neurtu zituen, ifar aldamenera dagoan kanpoko atariko atearen, ala luzeera, nola zabalera.

        21. Eta bere ganbarak iru aldamen batetik, eta iru bestetik, eta bere aurkea eta bere ataria ziraden lenbiziko atearen neurrikoak, berrogeita amar beso luzeeran, eta ogeita bost beso zabaleran.

        22. Eta bere leioak, eta ataria eta otalludurak ziran Sortaldera begiratzen zuen atearen neurriaren araukoak; eta ara igoteko zeuden zazpi malla, eta bere aurrean atari bat.

        23. Eta barrendiko atariko atea zegoan kanpoko atariko atearen aurkez ifarrera ta Sortaldera, eta ate batetik bestera eun beso neurtu zituen.

        24. Eta eraman ninduen Egoeko aldamenera, non zegoan Egoera begiratzen zuen atea, eta neurtu zituen bere aurkea eta bere ataria, zeñak ziraden besteen neurrikoak.

        25. Baitaere bere leioak, eta bere atariak inguruan, ziran beste leioak bezelakoak, berrogeita amar besokoak luzeeran, eta ogeita bost zabaleran.

        26. Eta igotzen zan ate onetara zazpi mallatatik, eta bere aurrean zeuden atari bat, eta palma otallutuak, bata aldamen batetik, eta bestea bestetik bere aurkean.

        27. Barrendiko atariko atea Egoean zegoan, eta neurtu zituen atetik atera egoeko aldamenean eun beso.

        28. Eta eraman ninduen barrendiko atarira, Egoeko atera, eta atea neurtu zuen, zeñak zeuzkan besteen neurriak berak,

        29. Bere ganbarak eta aurkeak, eta atariak, eta bere leioak, eta bere atariak inguruan zeuzkaten neurri hurak berak, berrogeita amar beso luzeeran, eta ogeita bost zabaleran.

        30. Eta inguruan zegoan atariak zeuzkan ogeita bost beso luzeeran, eta bost zabaleran.

        31. Eta bere atariko leorpea kanpoko atarirontz zegoan. Bazeuden ere palmak aurkean, eta zortzi malla atera igotzeko.

        32. Eta sartu ninduen barrendiko atarian bertan, sortaldeko atetik; eta neurtu zuen atea, zeñ zan besteen neurrietakoa beretakoa.

        33. Bere ganbarak, bere aurkea, eta bere ataria goian bezala, eta leioak, eta atariak zeuzkaten inguruan berrogeita amar beso luzeeran, eta ogeita bost beso zabaleran.

        34. Eta bere atariko leorpea zegoan kanpoko atarirontz, eta bere aurkean zeuden aldamen batetik eta bestetik palma otallutuak, eta zortzi mallatatik atera igotzen zan.

        35. Eta eraman ninduen ifarrera begira dagoan atera, eta neurtu zuen besteen neurriakin berakin.

        36. Bere ganbarak, eta bere aurkeak, eta bere atariak eta bere leioak inguruan, zeuzkaten berrogeita amar beso luzeeran, eta ogeitabost zabaleran.

        37. Eta bere sarrera zegoan kanpotiko atarian, eta zeuden palma otallutuak, aldamen batetik eta bestetik, eta igotzen zan atera zortzi mallatatik.

        38. Eta ganbara bakoitzean zegoan ostate bat, ateen aurkez, zeñaen aldean holokaustoa garbitzen zuten.

        39. Eta ateko atarian zeuden bi mai aldamen batetik, eta bi bestetik, beren gañean iltzeko doañerako abereak, bekatuagatik, eta obenagatik eskeñtzeko.

        40. Eta ifarrera begira dagoan atearen ostatera igotzen dan kanpotiko aldamenean zeuden bi mai, eta beste bi beste aldamenean, ateko atariaren aurrean.

        41. Lau mai aldamen batetik, eta lau bestetik. Atearen aldamenetan zeuden zortzi mai, zeñaen gañean iltzen ziran abereak doañerako.

        42. Eta holokaustorako lau maiak zeuden egiñak lau aurkeko arriakin, zeuzkatenak beso bat eta erdi luzeeran; eta beso bat eta erdi zabaleran; eta beso bat alturan, beren gañean ipintzeko holokausto eta doañerako abereak iltzeko bear ziraden erremientak.

        43. Eta guztiak zeukaten inguruan arra bateko ertz bat, zeñ tolestzen zan barrendirontz, eta eskeñtzarako ogiak maien gañean ipintzen ziran.

        44. Eta barrendiko atetik kanpora zeuden kantarien ganbarak, ifarrera begiratzen duen ateko aldamenean zegoan barrendiko atarian; eta beren aurkeak Egoera begira zeuden; bat zegoan ifarrera begiratzen duen sortaldeko atearen aldamenean.

        45. Eta aingeruak esan zidan: Egoera begira dagoan ganbara au, Tenploa zaitzeko bellan dauden apaizentzat izango da.

        46. Ifarreko aldamenerontz dagoan ganbara, aldarearen serbitzorako bellan dauden apaizentzat izango da. Oiek dirade Sadok-en semeak, zeñak Lebiren jatorrikoak diraden, eta Jaunagana alderatzen dira, bera serbitzeko lanetan aritzeko.

        47. Eta neurtu zuen ataria, zeñak zeuzkan eun beso luzeeran, eta eun beso lau aurkeko zabaleran, eta Tenploaren aurkearen aurrean zegoan aldarea.

        48. Eta sartu ninduen Tenploaren atarian; eta neurtu zuen ataria, zeñak zeuzkan bost beso aldamen batetik eta bost beso bestetik; eta atearen zabalerak iru beso aldamen batetik eta iru bestetik.

        49. Eta atariaren luzeera ogei besokoa zan, eta amaika besokoa zabalera, eta zortzi mallatatik igotzen zan atera. Eta aurkean bi abe zeuden, bata aldamen batetik, eta bestea bestetik.

BERROGEITA BATGARREN KAPITULUA

        1. Eta sartu ninduen aingeruak tenploan, eta neurtu zituen abeak, zeñak zeuzkaten sei besoko zabalera aldamen batetik, eta sei besokoa bestetik; zeñ zan anziñako Tabernakuloaren zabalera.

        2. Atearen zabalera amar besokoa zan, eta bere aldamenak zeuzkaten bost beso bakoitzak. Eta Santuaren luzeera neurtu zuen, eta berrogei beso zeuzkan, eta bere zabalerak ogei beso.

        3. Eta sarturik barrenera barrenen, neurtu zuen atearen abe bat, zeñ zan bi besokoa, eta atea sei besokoa, eta idikiera onez gañera zazpi beso zabaleran atetik bazter bakoitzera.

        4. Eta neurtu zuen bere luzeera, eta arkitu zuen zala ogei besokoa, eta bere zabalera ogei besokoa, Tenploaren aurkean, eta esan zidan: Au da santuen Santua.

        5. Eta neurtu zuen etxearen paretaren lodiera, zeñ zan sei besokoa; eta aldamenen zabalera etxearen inguru guztitik, lau besokoa zan.

        6. Eta aldamenak, elkarturik bata bestearekin, egiten zituzten, bi alditan ogeita amairu ganbara; eta zeuden zurkoskak kanpora ateratzen ziradenak, eta inguruan aldamenetatik etxeko paretan sartzen ziradenak, iduki zitzaten berezituak ganbarak, oiek tenploaren paretari ukiturik egin gabe.

        7. Eta bazegoan toki biribil bat, barakullo zurubia batekin, nondik goira igotzen zan; eta jirak emanik zuzentzen zan Tenploko ganbararik goratuenera, alako moduan, non, Tenploa zan zabalena tokirik goratuenean; eta bebeetik igotzen zan erdiko tokiraño, eta emendik tokirik goratuenera.

        8. Eta ikusi nuen etxearen altura inguruan, bere aldamenen barrendiko uts eta ingurua zan sei besoko kañabera baten neurrikoa.

        9. Eta kanpoko aldameneko paretaren zabalera, bost besokoa zan; eta etxea, aldamen oiek ingurutua zegoan.

        10. Eta ganbaren artean zegoan etxearen inguruan, aldamen guztietatik ogei besoko toki bat.

        11. Eta ganbaretako ateak oraziora joateko ziraden, ate bat Ifarrera, eta beste bat Egoera. Eta oraziorako tokiak zeuzkan zabaleran aldamen guzietatik bost beso.

        12. Eta berezitua zegoan, eta itsasora begiratzen zuen etxeak, zeuzkan zabaleran irurogeita amar beso, eta etxearen paretak bost beso zabaleran aldamen guzietatik, eta larogeita amar luzeeran.

        13. Eta neurtu zuen etxearen luzeera, eta zan eun besokoa; eta tenplotik berezitua zegoan etxeak, bere paretakin, eun beso zeuzkan luzeeran.

        14. Eta etxearen aurrean eta beste etxearen aurrean Sortalderontz berezitua zegoan plazak, zeuzkan eun beso.

        15. Eta neurtu zuen berezitua arkitzen zanaren aurrean zegoan etxearen luzeeran, eta zeñ zegoan atzean, aldamen bietatik galeriak zituela, eta zan eun besokoa; eta neurtu zituen tenploaren barrena, eta atariaren aurreak:

        16. Neurtu zituen atalburuak, eta leio zearrak, eta Tenploaren iru aldamenetan inguruan zeuden galeriak, atalburu bakoitzaren aurkez, au guzia zegoan zurez estalia; guzia neurtu zuen beetik leioetaraño, eta ateen gañeko leioak itxiak zeuden.

        17. Eta neurtu zuen etxearen barrenerañokoa, eta kanpoko aldamenetik pareta guztia inguruan barrendik, eta kanpotik, neurriaren araura.

        18. Eta zeuden kerubin eta palmazko otalludurak, zeren kerubin baten eta bestearen artean zegoan palma bat, eta kerubin bakoitzak bi arpegi zeuzkan.

        19. Gizonaren arpegia, palma batganontz itzulia aldamen batetik; eta leoiaren arpegia beste palmaganontz beste aldamenetik; galatzean itsatsiak Tenploaren inguru guztian.

        20. Kerubin eta palmen otallu oiek zeuden tenploko paretean beetik atearen alturaraño.

        21. Atea lau aurkekoa zan, eta santuarioaren aurkeak begiratzen zuen aurkez tenploarenera.

        22. Zurezko aldarearen altura, iru besokoa zan; eta bere luzeera, bi besokoa; eta bere kantoinak, eta bere gaña eta bere aldamenak zurezkoak ziran. Eta aingeruak esan zidan: Ona emen Jaunaren aurrean dagoan maia.

        23. Eta tenploan eta santuarioan bi ate zeuden.

        24. Eta bi ate oietan zeuden aldamen batetik, eta bestetik beste ate txiki bi, zeñak bata bestearen gañean tolestzen ziran, zeren ateen aldamen bateko, eta besteko orriak bi ziran.

        25. Eta esan diran tenploko ateetan, kerubinak eta palma otallutuak zeuden; nola paretetan ere galatzean ikusten ziran; argatik kanpoko atariaren aurkean abeak lodiagoak ziran,

        26. Zeñaen gañean zeuden zearreko leioak; eta palmen irudiak aldamen batetik eta bestetik galeriako erpiñetan, luzeeran etxearen osteetan, eta pareten zabaleran.

BERROGEITA BIGARREN KAPITULUA

        1. Eta atera ninduen tenplotik kanpora, kanpoko etxeurubera, ifarrera dijoan bidetik, eta sartu ninduen, etxe bereziaren aurrean dauden ganbaretan, eta etxearen aurrean ifarrera begiratzen duen aldamenetik.

        2. Aurkean zeuzkan tenplo onek eun beso luzeeran ifarreko atetik, eta berrogeita amar zabaleran,

        3. Barrendiko atariaren aurrean ogei besokoa, eta kanpoko atariko zelai arlosatuaren aurrean, non zegoan iru aldamenetako iru etxeurubeakin biltzen zan etxeurubea;

        4. Eta ganbaren aurrean zegoan galeria bat, amar besokoa zabaleran, zeñak begiratzen zuen barrendiko aldamenera, eta zeukan aurrean borde bat beso batekoa. Bere ateak ifarrera zeuden,

        5. Non zeuden ganbararik beerenak goiko zelaian, zeudelako etxeurubeen gañean, zeñak ateratzen ziran kanporago etxearen bean eta erdian.

        6. Zeren zeuden iru bizitoki, eta ganbara aiek etzeukaten aberik, nolakoak ziran urubeetako abeak; argatik jaikitzen ziran lurretik berrogeita amar beso, beeko eta erdiko egolekuak barrenen sartzen ziradela.

        7. Eta barrendiko inguruak ganbaren luzeeran, zeñak zeuden kanpoko etxeurubeko iraitzean, ganbaren aurrean, zeuzkan luzeeran berrogeita amar beso.

        8. Zeren kanpotiko atariko ganbaren luzeera zan berrogeita amar besokoa; eta luzeera tenploaren aurkearen aurrean, eun besokoa.

        9. Eta ganbara oien azpian zegoan iragotzeko bide bat Sortaldera, sartzeko beretan kanpoko etxeurubetik.

        10. Berezitua zegoan etxearen aurkearen sortaldeko aldamenaren aurrean zegoan etxeurubearen inguruko zabaleran, zeuden ere ganbarak etxe onen aurrean.

        11. Eta beren aurreko iragotzeko bidea zan ifarrean zeuden ganbarenen antzekoa; iragotzeko bide onen luzeera zan aiena bezelakoa, eta berdiña bataren eta bestearen zabalera, eta ala, beren sarrerak, eta bere irudia eta bere ateak,

        12. Zeñak ziran Egoean zeuden ganbararen ateak bezelakoak, zeukaten ate bat iragopidearen buruan, eta iragopide au zegoan etxeurubearen aurrean sortaldetik zetorrenarentzat.

        13. Eta aingeruak esan zidan: Etxe berezituaren aurrean dauden ifarreko ganbarak, eta Egoeko ganbarak, dira ganbara santuak, zeñaetan jango duten, Santuarioan Jaunagana alderatzen diran apaizak. An sartuko dituzte gauza txit santuak, eta eskeñia bekatuagatik eta obenagatik; zeren toki hura santua dan.

        14. Eta apaizak sartuak diradenean, ez dira aterako toki santutik kanpoko etxeurubera, baizik utziko dituzte an beren lanetan ari diradenean dauzkaten jantziak; zeren santuak diraden; eta artuko dute beste jantzi bat, eta ala errira aterako dirade.

        15. Eta aingeruak neurtu zuenean etxea barrendik, kanpora atera ninduen, Sortaldera begiratzen duen atetik, eta neurtu zuen etxea aldamen guztietatik inguruan.

        16. Neurtu zuen Sortaldeko aldamenetik neurtzeko kañaberarekin, eta iduki zuen bosteun kañaberaen neurria inguruan.

        17. Eta ifarraren aldetik iduki zuen bost eun kañabera neurtzekoen neurria inguruan.

        18. Eta Egoeraren aldamenetik iduki zuen bosteun kañabera nuertzekoen neurria inguruan.

        19. Eta Sartaldearen aldamenetik iduki zuen bost eun kañabera neurtzekoen neurria inguruan.

        20. Lau aizeetatik neurtu zuen bere pareta aldamen guztietatik inguruan, eta iduki zituen bosteun beso luzeeran, eta bosteun beso zabaleran; pareta onek berezitzen du santuarioa erriaren tokiagandik.

BERROGEITA IRUGARREN KAPITULUA

        1. Eta aingeruak eraman ninduen kanpoko aldameneko atariko ate, Sortaldera begiratzen duenera.

        2. Eta ona emen non Israelko Jaungoikoaren gloria sartzen zan sortaldeko atetik, eta berak egiten zuen dunbotsa zan ur askoren dunbotsa bezelakoa, eta bere anditasunak argi egin erazitzen zion lurrari.

        3. Eta iduki nuen ikusketa bat, Jauna erria desegitera etorri zanean iduki nuena bezelakoa; eta bere arpegiko era zan, Kobar ibaiaren aldean ikusi nuen irudia bezelakoa, eta nere arpegiaren gañean auzpeztu nintzan.

        4. Eta Jaunaren anditasuna tenploan sartu zan sortaldera begiratzen duen atetik.

        5. Eta espirituak arrapatu ninduen, eta eraman ninduen barrendiko atarira; eta ona non tenploa Jaunaren gloriaz betea zegoan.

        6. Eta aditu nuen nola Etxetik itz egiten zidan, eta nere aldean zegoan gizon hurak,

        7. Esan zidan: Gizonaren semea, ona emen nere tronuaren tokia, eta nere oñak ipiñiko ditudan tokia, eta non idukiko dedan nere bizilekua Israelko semeen artean betiko. Israelko familiakoak ez dute kutsutuko onezkero berriz nere izen santua, ez berak, ez beren erregeak beren fornikazioakin, beren erregeen gorputz illakin, eta oratorioakin toki santuetan.

        8. Berak egin zuten beren atea nere atearen aldean; eta beren abeak nere abeen aldean; eta nere eta beren artean paret bat baño etzegoan, eta kutsutu zuten nere izen santua, egin zituzten gauza nazkagarriakin. Argatik aserrez betea nengoala desegin nituen.

        9. Orain bada aurtiki bitzate nigandikan urrutira beren idolatriak, eta beren erregeen gorputz illak, eta ni beren erdian beti biziko naiz.

        10. Baña zuk, o gizonaren semea, erakutsi zaiezu tenploa Israelko etxekoai, eta lotsatu bitez bere gaiztakeriakgatik; eta fabrika neurtu bezate.

        11. Eta bere biziera gatik lotsatu bitez, erakutsi zaiezu tenploaren irudia; etxearen irteerak, eta sartuerak, eta bere era guztia, eta bere zeremonia guztiak, eta nola egin bear diran bertan gauzak, eta bere lege guztiak. Eta guztia beren aurrean eskribituko dezu, zaitu dezaten bertan ematen dan era guztia, eta bere zeremoniak, eta egitez kunplitu ditzaten.

        12. Au da mendi santuaren erpiñaren gañean egingo dan etxeko legea. Bere aldamen guziak inguruan txit santuak dirade. Alakoa da bada etxe onetako legea.

        13. Oiek dirade bada aldarearen neurriak, beso txit zuzen batekin egiñak, zeñak zeuzkan beso bat eta arra bat. Odiak zeukan beso bat alturan, eta beso bat zabaleran; eta bere ertzaren inguru guztitik jaikitzen zan odiaren atzena, arra batekoa zan. Onelakoa zan aldarearen lurrobia.

        14. Eta lurrean zegoan oditik beerengo ondoperaño, bi beso, eta zabalera beso batekoa zan; eta beerengo ondopetik gorengo aoraño, zeuden lau beso alturan, eta beso bat zabaleran.

        15. Eta Arielak berak lau beso zeuzkan alturan; eta Arieletik lau ziameta gorontz jaikitzen ziran.

        16. Eta Arielak amabi beso zeuzkan luzeeran; eta bi beso zabaleran. Lau aurke aldamen berdiñetakoak zeuzkan.

        17. Eta bere ondopearen ertzak zeuzkan amalau beso luzeeran, eta amalau zabaleran bere lau kantoi guztietan, eta aldarearen inguruan zegoan arpain bat beso erdikoa, eta bere barrena beso erdi inguruan, eta bere mallak sortaldera begiratzen zuten.

        18. Eta aingeru hurak esan zidan: Gizonaren semea, oiek esaten ditu Jaun Jainkoak: Oiek dirade aldareari dagozkion zeremoniak, egina dan denborarako, eskeñi dedin bere gañean holokaustoa, eta odola isuri dedin.

        19. Eta zuk erakutsiko diozkazu Sadok-en jatorrikoak diraden, eta nere aurrera alderatzen diraden apaiz eta lebitai, esaten du Jaun Jainkoak, eskeñtzeko neri bei taldeko txal bat bekatuagatik.

        20. Artuko dezu zuk bere odoletik, eta aldarearen lau ertzen gañean botako dezu, eta ondopearen lau kantoien gañean, eta arpaiñaren gañean inguruan, eta ala aldarea garbitu eta zurituko dezu.

        21. Eta bekatuagatik eskeñitako txal hura artuko dezu, eta erreko dezu tenplotik berezitua dagoan toki batean, santuariotik kanpora.

        22. Eta bigarren egunean aker bat eskeñiko dezu, utsik ez daukana bekatuagatik, eta aldarea garbituko da, txalarekin garbitu zan bezela.

        23. Eta aldarea garbituta bereala, eskeñiko dezu beitaldeko txal errenkura gabeko bat, eta artaldeko arito bat, au ere errenkura gabea.

        24. Eta Jaunaren aurrean eskeñiko dituzu, eta apaizak gatza beren gañera botako dute, eta Jaunari holokaustoan eskeñiko diozkate.

        25. Zazpi egunean egunoro eskeñiko dezu aker bat bekatuagatik; eta beitaldeko txal bat, eta artaldeko ari bat, guziak errenkura gabeak.

        26. Zazpi egunean aldarea zurituko dute eta garbituko dute, eta konsagratuko dute.

        27. Kunpliturik egunak, zortzigarren egunean, eta andikan aurrera, apaizak eskeñiko dituzte zuen doañak, eta opari paketsuak. Eta ni zuekin adiskidetuko naiz, esaten du Jaun Jainkoak.

BERROGEITA LAUGARREN KAPITULUA

        1. Eta aingeruak itzuli erazi zidan kanpotiko santuarioko atera, zeñak sortaldera begiratzen zuen, eta zegoan itxia.

        2. Eta Jaunak esan zidan: Ate au itxia egongo da, eta ez da idikiko, eta iñor ere ez da beratatik iragoko, zeren beratatik Israelko Jaun Jainkoa sartu dan; eta itxia egongo da,

        3. Prinzipearentzat. Prinzipea bera geldituko da atearen sarreran, ogia jateko Jaunaren aurrean. Atariko atetik sartuko da, eta beratatik aterako da.

        4. Eta eraman ninduen ifarreko ateko bidetik Tabernakuloaren aurrera, eta begiratu nuen, eta ona emen non Jaunaren gloriak Jaunaren etxea bete zuen. Eta ni nere arpegiaren gañean auzpeztu nintzan.

        5. Eta Jaunak esan zidan: Gizonaren semea, egon bedi zur zure biotza, eta ikusi itzatzu zure begiakin, eta aditu itzatzu zure belarriakin, nik esaten dizkizudan gauza guztiak, Jaunaren etxeko zeremonia guztien gañean, eta berari dagozkion lege guztien gañean, eta arreta andi bat ipiñiko du zure biotzak, zaitzeko tenploko oiturak, santuarioan egiten diran gauza guztietan.

        6. Eta esango diozu Israelko familiari, zeñak aserretu erazitzen didan: Oiek esaten ditu Jaun Jainkoak: Zuen gaiztakeriak asko dirade onezkero, o Israelko familia.

        7. Zeren nik ikusten dedan oraindikan ere sartzen dezutela jende arrotza, biotzean zirkunzidatu gabea, eta aragian ere zirkunzidatu gabea, nere santuarioan egoteko, eta nere etxea kutsutzeko, eta eskeñtzeko neri ogiak, eta gantza, eta odola. Eta onela zuen gaiztakeria guztiakin nere elkartasuna ausitzen dezute.

        8. Ez dituzute ere nere santuarioko legeak zaitu, eta zuek zerok autu dituzute, nere santuariorako erakutsi nituen zeremonien gordetzalleak.

        9. Oiek esaten ditu Jaun Jainkoak: Biotzez zirkunzidatu gabeko arrotzik batere, ez aragian zirkunzidatu gabekorik, ez Israelko semeen artean bizi dan arrotzaren semerikan batere, ez da nere santuarioan sartuko.

        10. Baña Lebiren jatorrikoak, nigandikan urrutira alde egin zutenak, Israelko semeen utsegitean, eta joan ziradenak nigandik beren idoloen ondoren, eta artu zutenak beren gaiztakeriaren kastigua;

        11. Oiek bakarrik izango dirade nere santuarioan gordetzalleak, eta etxeko ateetako atezaiak, eta bertako serbitzariak. Berak ilko dituzte abereak erriaren holokausto eta doañetarako, eta egongo dirade erriaren aurrean, bera serbitzeko.

        12. Zeren beren idoloen aurrean ere serbitu zuten, eta berak izan ziraden gaitzbideko arria Israelko familiarentzat, gaiztakerian erori zedin. Argatik nik altxatu nuen nere eskua beren kontra, esaten du Jaun Jainkoak, eta juramentu egin nuen, eramango dutela beren gaiztakeriaren ordaña.

        13. Eta ez dirade nigana alderatuko, nere apaizen lanetan aritzeko; eta ez dirade ere allegatuko nere santuarioko gauza batera ere, santuen santuaren aldean; baizik eramango dute berakin beren lotsaria, eta egin zituzten gaiztakerien kastigua.

        14. Jarriko ditut bada etxeko atezaitzat, eta bertako serbitzaritzat, bear dan guztirako.

        15. Baña arako apaiz eta lebita Sadok-en semeak, zeñak nere santuarioko zeremoniak zaitu zituzten, Israelko semeak nigandik alde egin zutenean, oiek alderatuko dirade nigana ni serbitzeko, eta egongo dirade nere aurrean, eskeñtzeko neri gantza eta odola, esaten du Jaun Jainkoak.

        16. Eta berak nere santuarioan sartuko dirade, eta alderatuko dira nere maira ni serbitzeko, eta nere zeremoniak gordetzeko.

        17. Eta barrendiko atariko ateetan sartzen diradenean, linozko arropakin jantziko dira, eta ez dute gañetik eramango ardi illezko gauzarik beren lanetan ari diraden artean, barrendiko atariko ateetan eta barrenago.

        18. Beren buruetan linozko fajak erabilliko dituzte, eta beren gerrien gañean linozko galtxuriak; eta ez dituzte geiegi estutuko, izerdirik atera ez dizaien.

        19. Eta kanpoko atarira ateratzen diradenean, non dagoan erria, kenduko dituzte beren lanetan ari diradenean iduki dituzten soñekoak, eta santuarioko ganbaretan utziko dituzte, eta beste arropa batzukin jantziko dirade, ez dezaten erria konsagratu soñeko aien ukituarekin.

        20. Eta ez dute arras moistuko burua, eta ez diote ere utziko illeari azitzen; baizik laburtuko dute artaziakin ebakitzen dutela.

        21. Eta apaiz batek ere ez du ardorik edango, barrendiko atarian sartuko danean.

        22. Eta ez dira ezkonduko alargunarekin, ez utziarekin, baizik Israelko etxeko jatorriko birjiña batekin, baña ezkondu ere litezke, beste apaiz baten andre alargunarekin.

        23. Eta erakutsiko diote nere erriari jakiten zer dan gauza santua, eta zer dan gaiztoa; zer dan garbia, eta zer zikiña.

        24. Eta ezbairen bat dagoanean, nere erabakietan egongo dira, eta beren araura juzgatuko dute. Zaituko dituzte nere legeak, eta nere aginteak nere jai andi guztietan, eta nere larunbatak santutuko dituzte.

        25. Eta ez dirade alderatuko gorputz illen bat dagoan tokira, onekin kutsutuak gelditu ez ditezen; ez baldin bada aita, edo ama; semea edo alaba, anaia edo arreba senarrik iduki ez duena, eta oiekgatik ere legeko zikinkeriaren batekin kutsutuak geldituko dira.

        26. Eta apaiza garbituta gero, zazpi egun kontatuko zaiozka.

        27. Eta Santuarioan sartzen dan egunean, barrendiko atarian nere lanetan aritzeko Santuarioan, doañ bat bere bekatuagatik eskeñiko du, esaten du Jaun Jainkoak.

        28. Eta apaizak ez dute herenziarik idukiko. Beren herenzia ni naiz, eta ala ez diezute berai emango Israelen ezeren ere jabetasunik, zeren berak jabe diraden gauza, ni naizan.

        29. Berak jango dute bekatuagatik eta obenagatik eskeñitako doañaren aragia, eta Israelek botoz egiten dituen eskeñtza guztiak, berenak izango dirade.

        30. Apaizenak izango ere dirade lenbiziak, edo lenbizi guztiaren eskeñtzak, eta eskeñtzen dan guztiaren libazioak; eta apaizai emango dieztezute zuen janari guztien lenbiziak, onek zuen gañera bedeikazioa ekarri dezan.

        31. Egaztien, ez berez ildako, edo beste pistiren batek ildako abereren gauzarik batere, ez dute apaizak jango.

BERROGEITA BOSGARREN KAPITULUA

        1. Asitzen zeratenean lurrak partitzen suertean familien artean, berezitu ezazute lenbizia bezela Jaunarentzat lurraren zati bat, ogeita bost milla neurrikoa luzeeran, eta amar millakoa zabaleran. Santutua geldituko da lur guzti au inguruan.

        2. Lur zati guzti onetatik berezituko dezute, Jaunari konsagratua izateko, bosteun neurriko lauaurkeko bat aldamen bakoitzetik, eta berrogeita amar besoko toki uts bat inguru guztian.

        3. Eta neurri onekin beronekin neurtuko dezute ogeita bost milla beso luzeeran dauzkan lur zati bat, eta bere zabalera amar milla, eta lur zati onetan egongo dira tenploa, eta Santuen Santua.

        4. Lur zati, Jaungoikoari konsagratutako au, izango da apaiz, santuarioko ministroentzat, zeñak ari diran Jaunaren serbitzoko lanetan, eta toki au izango da beren etxeentzat, eta santutasuneko santuarioarentzat.

        5. Egongo ere dirade beste ogeita bost milla beso luzeeran, eta amar milla zabaleran, tenploa serbitzen ari diraden Lebitentzat, zeñak idukiko dituzten ogei bizitoki apaizenen aldean.

        6. Eta jabe izan dedin erria, Israelko familia guztiarentzat berdiña, izendatuko dituzute bost milla neurri zabaleran, eta ogeita bost milla luzeeran, santuarioaren, berezitutako zatiaren aurrean.

        7. Prinzipeari ere emango diozute bere anoa, aldamen batean eta bestean, santuarioarentzat eta bere ministroentzat berezitutako zatiaren aldean, eta erriarentzat berezituaren aldean, itsasoaren aldamen batetik besteraño, eta sortaldeko aldamen batetik besteraño. Lur zatien luzeera berdiña izango da zati bietatik bakoitzean, bere sartaldeko mugatik sortaldekoraño.

        8. Prinzipeak idukiko du lurraren zati bat Israelen. Eta Prinzipeak emendikan aurrera ez diote ezerere kenduko nere erriari, baizik emango diote lurra Israelko etxeari beren tribuen araura.

        9. Oiek esaten ditu Jaun Jainkoak: Asko izan begizute onezkero au, Israelko Prinzipeak, utzi zaiezute gaiztakeriari, eta lapurretai, egin ezazute justizia, eta ibilli zaitezte zuzentasunarekin, berezitu itzatzute zuen mugak nere erriarenetatik, esaten du Jaun Jainkoak.

        10. Izan bedi zuzena zuen balanza, eta zuzena zuen efia, eta zuzena zuen batoa.

        11. Eta efia eta batoa izango dira berdiñak eta neurri batekoak, alako moduan, non, batoa izan dedin koroaren amargarren zatia, eta efia koroaren amargarren zatia. Beren pisua berdiña izango da koroaren neurriaren araura.

        12. Sikloak dauzka ogei obolo; eta ogei siklok ogeita bost siklorekin, eta beste amabost siklorekin egiten dute mina bat.

        13. Zuek bada eskeñiko dituzuten lenbiziak oiek izango dirade: Gariaren koro bakoitzetik efi baten seigarren zatia, eta garagar koro bakoitzetik, efi baten seigarren zatia.

        14. Olioaren neurriaren gañean berriz, oliozko bato bat emango da, koro bakoitzaren amargarren zatia, amar batok koro bat egiten dute, zeren au, amar batorekin betea gelditzen dan.

        15. Eta Israelen azitzen dan berreun buruko artalde bakoitzetik emango dezute, ari bat eskeñtzetarako, eta doañ paketsuetarako, berakgatik garbituak izan zaitezten, esaten du Jaun Jainkoak.

        16. Lurreko erri guztiak eman bearko diozka lenbizi oiek Israelko Prinzipeari.

        17. Eta Prinzipeari dagokio ematea bear dana holokaustoetarako, doañetarako, eta libazioetarako egun andietan, eta kalendetan, eta larunbatetan, eta Israelko etxeko jai andi guztietan, berak eskeñiko du oparia bekatuagatik; eta holokaustoa eta doañ paketsuak, Israelko familia garbitua izateko.

        18. Oiek esaten ditu Jaun Jainkoak: Lenbiziko illean, illaren lenbiziko egunean, artuko dezu beitaldetik errenkura gabeko txal bat, eta santuarioa garbituko dezu.

        19. Eta apaizak artuko du bekatuagatik eskeñitako doañaren odola, eta intzatuko ditu berarekin tenploko ateko abeak, eta aldarearen ertzaren lau kantoinak, eta barrendiko atariko atearen abeak.

        20. Eta orobat egingo dezu illaren zazpigarren egunean, ezjakiñez eta gaiztoz bekatu egin zuten guztiak gatik, eta ala garbituko dezu tenploa.

        21. Lendabiziko illean, illaren amalaugarrenean, zelebratuko dezute Paskoako jai andia, zazpi egunean ogi legamigabekoak jango dituzute.

        22. Eta egun artan Prinzipeak eskeñiko du beragatik, eta lurreko erri guztiagatik txal bat bekatuagatik.

        23. Eta zazpi egun andi aietako denboran eskeñiko diozka Jaunari holokaustoan, zazpi txal eta zazpi ari errenkura gabeak, egun bakoitzean zazpi egun aietako denboran, eta aker bat bekatuagatik egun bakoitzean.

        24. Eta txalarekin eskeñiko du irin lorazko efi bat, eta beste efi bat ariarekin, eta oliozko hin bat efi bakoitzarekin.

        25. Zazpigarren illean, illaren amabosgarrenean, zeñean zelebratzen dan Tabernakuloen jai andia, egingo du zazpi eguneko denboran, goian esan dana, ala bekatuagatik nola holokaustoagatik, eta doañean, eta olioan.

BERROGEITA SEIGARREN KAPITULUA

        1. Oiek esaten ditu Jaun Jainkoak: Barrendiko atariko ate, sortaldera begiratzen duena, itxia egongo da lanerako diraden sei egunetan, baña larunbateko egunean idikiko da; baita ere idikiko da Kalendetako egunean,

        2. Eta sartuko da Prinzipea kanpoko ateko ataritik, eta geldituko da ateko atalburuan; eta apaizak eskeñiko dituzte beragatik holokaustoa eta doañ paketsuak; eta egingo du bere adorazioa ateko atalburutik eta aterako da; atea ordea ez da itxiko arratsalderarteraño.

        3. Eta erriak egingo du bere adorazioa Jaunaren aurrean ate aren sarreran, larunbatetan eta kalendetan.

        4. Eta prinzipeak Jaunari eskeñiko dion holokaustoa, au da: Larunbateko egunean sei bildots aitzakia gabeak, eta arito bat aitzakia gabea;

        5. Eta iriñezko efi baten doaña aritoarekin, eta berak nai duena bildotsakin; eta gañera oliozko hin bat efi bakoitzagatik.

        6. Kalendetako egunetan ordea, eskeñiko ditu beitaldeko txal, aitzakia gabeko bat, eta sei bildots, eta sei arito berebat aitzakiagabeak;

        7. Eta txal bakoitzarekin eskeñiko du iriñezko efi bat, eta beste efi bat ari bakoitzarekin; bildotsakin berriz nai duena emango du; eta gañera oliozko hin bat efi bakoitzagatik.

        8. Prinzipea sartu bear dan bakoitzean, sortaldeko ateko atariaren aldamenetik sartu bedi, eta bide artatik beratatik irten bedi.

        9. Eta lurreko erria sartzen danean Jaunaren aurrera jai andietan, sartzen dana adoratzera ifarreko aldameneko atetik, Egoeko aldameneko atetik irten bedi, eta Egoeko aldameneko atetik sartzen dana, atera bedi ifarreko aldameneko atetik. Iñor ere ez da irtengo sartu dan atetik, baizik bere aurrean dagoanetik.

        10. Eta Prinzipea beren erdian sartuko da, eta aterako da bere atetik, sartzen diran eta ateratzen diran gañerakoak bezala.

        11. Eta jaietan, eta egun andietan eskeñiko da iriñezko efi bat txal bakoitzarekin, eta efi bat arito bakoitzagatik, eta bildotsakgatik nai dana, eta gañera oliozko hin bat efi bakoitzagatik.

        12. Eta Prinzipeak Jaunari borondatezko holokausto bat eskeñtzen dionean, eta borondatezko pakeko doañ bat, sortaldeko atea idikiko diote, eta bere holokaustoa eskeñiko du, eta bere doañ paketsuak, larunbateko egunean egin oi dan bezela, eta joango da; eta irtetzen danean, bereala atea itxiko da.

        13. Berak ere egun guztietan eskeñiko dio Jaunari holokaustoan lenbiziko bildots bat, aitzakia gabea. Beti goizetik eskeñiko dio.

        14. Eta berarekin eskeñiko ere du goiz bakoitzean, iriñezko efi baten seigarren zatia, eta oliozko hin baten irugarren zatia, iriñarekin nastutzeko. Eskeñtza betikoa eta egunorokoa Jaunarentzat, legearen araura.

        15. Eskeñiko ditu goiz bakoitzean bildotsa, eta iriñezko eskeñtza eta olioa, eskeñtza betikoa.

        16. Oiek esaten ditu Jaun Jainkoak: Prinzipeak ematen badio zerbait doañean bere semeetatik bati, iragoko da au herenziaz onen semeetara, zeñak, herenziako legez, bere jabeak izango diraden.

        17. Baña baldin berak bere herenziatik egingo balio aginduren bat bere morroiren bati, au izango da aren jabe jubileoko urteraño; eta orduan agindutako gauza, Prinzipeagana itzuliko da: bere soroak bada, bere semeentzat geldituko dira.

        18. Ez du Prinzipeak indarrez artuko nere erriaren sorotik, ez bera jabe dan gauzeetatik batere; baizik bere ondasunetatik emango die herenzia bat bere semeai; nere errikorik batere, jabe dan gauzetatik gabetua izan ez dedin.

        19. Gero aingeruak, atearen aldean zegoan sarrera batetik sartu ninduen, apaizai dagozkioten santuarioko ganbaretan, zeñak zeuden ifarrerontz, eta bazegoan an toki bat Sartalderontz begira.

        20. Eta aingeruak esan zidan: Au da tokia, zeñatan apaizak egosiko dituzten, bekatuagatik eta obena gatik eskeñitako doañak, non egosiko duten sakrifikatzen dana, kanpoko atarira atera ez dedin, eta ez dedin erria konsagratua gelditu.

        21. Eta kanpora atera ninduen, kanpoko atarira, eta erabilli ninduen inguruan, etxeurubearen lau aldamenetatik; eta ikusi nuen etxeurubearen kantoinan zegoala ataritxo bat, ataritxo bat etxeurubearen kantoi bakoitzean.

        22. Ataritxo oiek, onela jarriak lau kantoinetan, zeuzkaten berrogei beso luzeeran, eta ogei beso zabaleran. Laurak neurri bat bata zeukaten.

        23. Eta bazegoan inguruan paret bat, lau ataritxoak ingurutzen zituena; eta atariko leorpeen azpi-inguruan sukaldeak zeuden egiñak.

        24. Eta aingeruak esan zidan: Au da sukaldeen tokia, zeñean Jaunaren etxeko serbitzariak egosiko dituzten, erriak jango dituen doañen aragiak.

BERROGEITA ZAZPIGARREN KAPITULUA

        1. Eta itzuli erazi zidan Jaunaren etxeko aterontz, eta ikusi nuen uren jario bat etxearen atalburuan sortalderontz; zeren etxearen aurkeak sortalderontz begiratzen zuen, eta urak jetxitzen ziraden Tenploaren eskuieko aldamenerontz, aldarearen Egoera.

        2. Eta ifarraren aldameneko atetik, kanpora eraman ninduen, eta jira egin erazi zidan kanpotik, kanpoko aldameneko ate, Sortalderontz dagoanaraño, eta ikusi nuen urak borborka irtetzen ziradela eskuiko aldamenetik.

        3. Gizon andi hurak bada, zuzentzen zala Sortalderontz, eta neurtzeko soka bere eskuan zeukala, neurtu zituen milla beso uraen jatorritik, eta bereala iragoerazi zidan erreka aldamen batetik bestera, eta ura orgatilletaraño allegatzen zitzadan.

        4. Eta berriz beste milla beso neurtu zituen, eta an iragoerazi zidan errekaren aldamen batetik bestera, zeñ belaunetaraño allegatzen zitzadan.

        5. Berriz beste milla neurtu zituen, eta an iragoerazi zidan ura aldamen batetik bestera, eta allegatzen zitzadan ura gerriraño, eta neurturik beste milla, zan alakoa onezkero erreka non, ez nitekean ni batetik bestera irago, zeren erreka zakon onen urak azi ziraden alako moduan, non, ez zitekean irago aldamen batetikan bestera.

        6. Orduan esan zidan: Gizonaren semea, ongi ikusi dezu onezkero. Eta irten erazi zidan, eta berriz eraman ninduen errekaren erriberara,

        7. Eta atera nintzanean, bereala, ona non errekaren erriberan zegoan zuaitz talde txit andi bat, aldamen batetik eta bestetik.

        8. Eta aingeruak esan zidan: Ondar montoietarontz sortaldera korrika dijoazen, eta eremuko zelaira jetxitzen diran ur oiek, sartuko dira itsasoan, eta aterako dira, eta itsasoko urak osasuntsuak geldituko dirade.

        9. Eta erreka iragotzen dan tokitik biurka dabillan abere bizi guziak, bizitza idukiko du; eta egongo dirade an arraiak txit ugari, ur oiek ara allegatuta gero, eta erreka onek ukitzen dien guztiak, osasuna eta bizitza idukiko dituzte.

        10. Eta arranzaleak ur oien aldean geldituko dirade, Engadditik Engalimeraño sareak leortzen ipiñiko dirade, arrai mota txit asko izango dirade, eta ugaritasun andian, itsaso andian arraiak bezela.

        11. Baña beren erriberetatik kanpora, eta beren txarkoetan, ez dirade urak osasuntsuak izango; eta gatzagetarako bakarrik onak izango dirade.

        12. Eta errekaren luzeeran erneko da bere erriberetan aldamen batetik eta bestetik, zuaitz frutuemalle mota guzia, etzaiote ostoa eroriko, eta beñere ez dirade fruturikan gabe egongo. Il bakoitzean frutu berriak emango dituzte, zeren berak erregatzen dituzten urak, santuariotik irtengo dira; eta beren frutuak izango dira jateko, eta beren ostoak sendagallatzat.

        13. Oiek esaten ditu Jaun Jainkoak: Oiek dirade mugak, zeñaen barrenen idukiko dezuten zuek, Israelko amabi tribuen artean partitutako lurraren jabetasuna, zeren Josek, bi alditan anbatutako anoa daukan.

        14. Nik zuen gurasoai juramentuarekin eskeñitako lur onen jabetasuna, guziok berdin idukiko dezute; bakoitzak bere anaiak bezela: eta lur au zuen herenzia izango da.

        15. Ona bada emen lurraren mugak, ifarreko aldamenetik, itsaso anditik, gatozela Hetalonera, Sedada,

        16. Emath, Berotha, Sabarim, zeña dagoen Damaskoren mugen, eta Emathko mugen artean, Tikonen etxea, zeñ Auranen mugetan dagoan.

        17. Eta beren mugak izango dirade itsasotik Enongo, Damaskoko mugako atariraño, eta ifarreko aldamen batetik besteraño. Emath izango da muga ifarraren aldetik.

        18. Sortaldeko bere aldamena izango da Auranen erditik, eta Damaskoren erditik, eta Galaaden erditik, eta Israelko lurraren erditik. Bere muga sortaldeko itsasorontz, Jordan ibaia izango da. Neurtuko ere dezute zuek sortaldeko aldamena.

        19. Eta Egoeko aldamena izango da Thamartik Kontradikzioko uretaraño Kadesen, eta Ejiptoko errekatik itsaso andiraño: au da Egoeko aldamena.

        20. Eta Sartaldeko, edo itsasoko aldamena izango da, itsaso andia bere ertzetik zuzen Emathera allegatu arteraño, au da itsasoaren aldameneko aldamena.

        21. Eta au da Israelko tribuen artean partituko dezuten lurra;

        22. Eta txotx egingo dezute zuen, eta zuei itsatsiko zazuten, eta zuen artean semeak aziko dituzten arrotzen herenzia; eta zeñai zuek begiratu bearko diezuten, Israelko, erri beratako semeai bezela. Zuekin sartuko dirade jabe zeraten gauzen anoan, Israelko tribuen erdian.

        23. Eta arrotzari, itsatsia arkitzen dan edozeñ tributan, an emango diozute bere herenzia, esaten du Jaun Jainkoak.

BERROGEITA ZORTZIGARREN KAPITULUA

        1. Eta ona emen tribuen izenak ifarraldeko ertzetik, Hetalongo bidearen luzeeran, Emathera joateko, Enango ataria da muga Damaskoko aldamenetik ifarrera, Emathko bidearen luzeeran; eta sortaldeko aldamenak eta itsasoak jarriko diozkate mugak Danen tribuaren anoari.

        2. Eta Danen mugetatik Sortaldeko aldamenetik itsasoraño, izango da Aserren anoa.

        3. Eta Aserko mugetatik, Sortaldetik itsasora, Neftaliren anoa.