Haizearen doinuz

nere kitarraren hariak

afinatuko ditut.

 

Alai eta pozik,

oroimenak

nere begi harrituak

loratzen ditu.

 

Xorien ahotsaz

eta errekaren leuntasunaz

abestuko zaitut

eta joan diren kemenak

eskainiko dizkizut.

                               Maite zindudan

                               bainan

                               ez zaitut maite.

 

Nork ixuri du

maitasunaren saskian

zegoen eztia?

 

Nork hartu ditu

zure malkoetatik

erori diren fruituak?

 

                                  Zure argia

                                  ia itzaldua dago.

 

                  Gutxienez, hori

                  deritzo

                  nere adimenak.