«Gizona orainaldia bakarrik ez delako...»

Ignacio Aldecoa

 

 

BATZUTAN, balkoira irteten naizenean,

haize hotz batek harrapatzen nauenean

edo ta zerua hodeiturik badago,

edo ta goruntz begiratzean

txoririk topatzen ez badut,

neure buruari galdetzen diot

biziak merezi ote duen.

 

Eta erantzuna berehala datorkit

entzunbidea hersten badiot ere;

iristen zait ta ihardesten

(zuzenago agian, kondenatzen),

berri ona ahanzteko nire gogoari

kasurik egin gabe

(zurrumurruz, ixilmixilka,

berritsuek entzun ez dezaten): BAI.

 

Aitortu behar dut, baina

bizkortasun ta grinik gabe.

Borroka irabazi arren

galdu dut neure kemena.

Egia jakin nahi al duzue?

Ixilean esanen dizuet,

amorrazio nigarrez behar bada:

BIZIAK MEREZI DU ETA.