NIK, TXIROA NAIZENEZ,

ezin oparirik egin diezazuket.

Neure bazter ilunetik,

zeure mirabe taldearekin,

iristen ikusten zaitudanean, ordea,

printze handi bat

izan nahiko nuke,

zure apeta guztiak

nasaiki bete ahal izatearren.

 

Oroitu egiten naiz, orain,

lehen aldiz ikusi zintudan egunaz.

Kanaberadietatik egurasten nintzen

eta zu, biluzik erabat,

errekan bainatzen zinen.

Orduan miretsi ninduzun

eta maitasuna ohostu zenidan.

 

Harrez gero, askotan,

leku berera bueltatu naiz,

baita errekaren uretan

zure irudia

alferrik bilatzen ahalegindu.

 

Ez dut, ordea, inoiz aurkitu,

ezta aurkituko ere,

nik, txiroa naizenez,

oparirik ezin egin diezazukedalako.