LIX.garren OTOITZ-GAIA

JESUSI, IRRIZKO EDO ISTAZKO
ERREGERI BEZALA,
SOLDADUAK EGIN ZIOTENA

A.

Kentzen diozkate Jesusi,
oñaze ta alkekizun andiarekin,
bere soñekoak

        1. Anbat milla azot-ukaldiren ondoan, etzuen Jesusek izandu odol-garbitzallerik; eta, bere soñekoak jaunziagatik, gelditu zen gure Jesus maitagarria odola zeriola.— Zerion odola sartuko zen Jesus maitagarri beraren soñekoetan; ta, Jesusi zerion odol au an, soñeko artean geldituz ta oztuz zijoanean, Jesusen soñekoak gelditu ziran Jesus beraren zauriei, edo aragi urratuari lotuak edo itsasiak.— Era onetan, ta aize otzak ematen ziola Jesus maitagarriari, nola geldituko zen Jesus?— Illaren idurian, odolez betea, ta urrikaltasunez nornai beterik utz zezaken bezala.

        Baña anitz urrikaldu zekiozkan Pilatosen etxea zaitzen zeuden soldaduak?— Gauz-arrigarria! bat ere! ta, urrikaldu bearrean, istaz ta burlaz abiatu zekiozkan, ala zegoen Jesus maitagarriari. Eta beren lan gogor arrigarri au obeki egiteagatik, deitu zien, Jesus an zaitzen zeuden soldadu berak, beren lagunei.

        Zenbati ote?— Koorte zeritzan pillari S. Mateok eta S. Markos Ebanjelariak diotenaz: ta soldadu pill-onek bazituen, gutienean, eun ta ogeita bost soldadu. Eta, guziak an ez egonagatik, sall ona arkituko zen, bai, an, lan au ekusten; istazkoa zen alabaña, orien aldi artako lan-egoera; ta era orretako egoerak pozik billatu oi dituzte soldadutzarren erako jendagiroak.

        A nere Jesus maitagarria! ta bataiatuen artean ere ez ote dira arkitzen gaur anitz, damuzko, negarrezko, ta deboziozko gauzetara baño, orrelakoetara lasterrago ta pozikago urbiltzen diranak?— Erran bekie bataiatu geienei, entzun dezatela egunoroko beren meza: Doazkiola Jesusi noizean bein bere ekuste-moduak elizan egitera; egin ditzatela aldareetako beren otoitzak: Ez dezatela galdu meza nagusirik; ez eta predikurik ere: konfesa-komeka ditezela, alik maizena; arki ditezela bezperetan, errosarioan, kalbarioan ta bertze orrelako gauzetan; zenbat aitzaki, orietatik geienak, era orretako gauzarik ez-egiteagatik?— Eta, egiten dituztenetan ere, zer naigabeak, zer moteltasunak, zer andik egesegin-naiak, oriek ordu orietan agertzen dituztenak?

        Baña erran bekie oriei berei, emen dirala zezenak, an dantzak, an jokoak, an jan-edanak, an jostaketak, an aurkeriak, ta an gauza farragarriak, arintzen zaie bertan oriei beren biotza, ta ara-naiez daude, ta ara doaz, askotan beintzat, an Jesusi egin oi zaizkan irrietara ta istera, edo bekatuetara, anitz begiratzen ez dutela. A Pilatosen soldadu jentilen erako bataiatuak!

        2. Pilatosen soldadu oriek an bildu orduko, oriek ara deitu zituztenak, eta lenagotik an Jesusekin arkitzen ziranak, asi ziran Jesusi egiten bere ista ta irri gogorrak.

        Lenbiziko aldian kendu ziozkaten Jesusi soldadu oriek bere soñekoak, eta eman ziozkaten beren lan onetan Jesusi bi neka-giro guztiz arrigarriak: bata zen bere soñekoak Jesusi kentzea: ta bestea, soñeko berak kentzearekin Jesusi emanikako oñaze-bidea.

        Andi-arrigarria zen, bai, Jesusen azkeneko neka-giro au; Jesusen gorputzeko aragiari itsatsiak zeuden alabaña Jesusen soñekoak; eta itsatsiak aragai, bost mill-azot-ukaldi, ta geiagorekin urratuberriari: ta ezin ken zitezkeen orrela zeuden soñekoak, Jesusen zauriak, edo gorputzaren urratzeak berritu gabe; ta, bere soñekoekin batean Jesus maitagarriari odol ta aragi zatiak kentzen etziozkatela.

        Ekusi zazu zer oñaze-nekeak, Jesusen aldi artako neke oñazeak!— Bai! Bada, zein ere andi-arrigarriak ziran Jesusen neke oñaze oriek, agitz eta agitz latzagoak, soñekoen kentze utsarekin Jesusek eraman zituen neke-miñak.

        Zer neke-miñak ote ziran, Jesusen neke-miñ orren arrigarri latz oriek?— Oriek ziran, Jesus maitagarri, bere billutsitzeak, edo soñekorik gabe gelditzeak; eta ala gelditzeak, ainbat soldadutzar, ta gañerako jenda-giro gaisto begira zegozkiola, berritu ziozkan alkekizunak eta, lotsa arrigarriak; au zen alabaña, Jesus bezain gizon lotsatiari, ta alketiari gerta zekikeon nekerik arrigarrienetatik bat.

        Zergatik ote dira, Jesus maitagarria, zure oraingo neke-modu bi berri oriek?— Zergatik izan dira? Zeren nik, lenak aski etzirala, egin ditudan bekatu berriak! Zeren nik nigandik kendu ditudan zeruko graziaren nere soñeko ederrak, bekatu loiaren zar zikiñak jauntzi naiez: ta zeren alkerik bage, nabillen ni bekatuz bekatu, edo zeren egiten ditudan nik egin oi ditudan adiña bekatu, oartukabean bezala, edo begiratu bage, begira dagokidala niri nere Jaungoikoa, edo ezpaliz baño geiago, nere Jaungoikoaz ni oroitzen ez nazala; ez eta nik nere ibillera galduekin galerazten ditudan animez ere.

        Alke-nekeen gogorrak, azken juizioko egunerako nere begira dauden neke-alkeak, nik emen ez kentzera, Jesusen alke-nekez ni baliatzen nazala, nere oraindañoko lotsagabekeriak eragin dizkidan gaizki guziak!

B.

Ezartzen diozkate Jesus maitagarriari
soñekotzar gorri bat, arantzezko koroa,
ta kañaberazko zetroa

        1. Soldaduen bigarren ista edo Jesusi soldaduak egin zioten gauz irrigarria izandu zen, soñeko gorritzar bat lepotik ematea.— Aditu zuten soldaduak Jesusen gain judatar gogorrak ziotena; ta, beste anitz gauzaren artean, aditu izandu zuten, errege egin naiez, ta erromatarren kontra armak artzeko asmoan, ibilli zela Jesus maitagarria: ta bere errege-asm-onekin Jesusi begitan eman naiez, gogoak eman zien an Jerusalenen arkitzen ziran soldadutzar erromatarrei, Jesus egitea joteetako, edo burlazko errege; ta, nola zekiten soldaduak, Erromako erregeak ekarri oi zutela granazko mantoa, ezarri zioten Jesus maitagarriari oialtzar gorri erdi-urratu bat; eta ezarri zioten ezin moldakaitzagoan, ta guztiz baldanki, begira zegozkanei, ta ekusten zuten guziei, obeki eragin naiez irri ta farra.

        Baña, zein ere andia zen era onetan bere burua ekustetik Jesusek izandu zuen damu atsekabea, soldaduen oialtzarrak eta irriak baño atsekabe ta damu agitz andiagoa eman izandu zion Jesusi bere begietan zedukan beste gauzatzar batek.— Zerk ote!— Bataiatu anitzen gerozko bizitza gaistoak. Bizitz au da alabaña Jesus maitagarriarendako bataiatuen bekatuz egiñikako oialtzar itsusi, zikin-erraien nasgarri bat; ta bere soñean au ekusteak, aldi artan Jesus maitagarriak ekusi izandu zuen bezala, alketu bear zuen, ta illundu, gure Jesus maitagarria, soldadu guzien irrizko soñekoak baño milletan ta anitz geiago.

        Au dakizun ezkero zuk, bekatari txar bataiatua, ez ote dituzu utziko oraindañoko zere oialketak, edo bekatu-bideak? Leneko bide galgarri berez ibilli uste dezu, ta Jerusalengo soldadutzar galduen ondoren, datozen denboretan ere? Egunen batez damutuko zaitzu, bai, segurki! Eta izain ez ote da beranduegi?

        2. Erromatar soldaduak atziña doaz beren egitekoan, edo gure Jesus maitagarriaren alkekizun bideetan. Billatzen dituzte zenbait elorri-adar, arantz luze gogorrez ongi beteak. Egiten dute arantz oriez Jesusek bururako korotzar gogor izugarri bat.— Koro au oriek egitean, kupide zituzten beren eskuak, eta zula zekizten beldurrez zebiltzan; baña, au oriek egin orduko, batere beldurrik gabe, ta, kupidetasun guziak aldebat uzten zituztela, ezarri zioten Jesus maitagarriari (ta gogorki alere) bere buru nekatu guztiz minberean; ta utzi zioten Jesusi bere buru guzia oñazez beterik, eta odola-ta-odola zeriola.— Andia da nonbait, gure Jesus maitagarria, zure odolarekin zure etsaiak duten tirria, orrenbat aldetara ta orren bortizki oriek ori zuri ixurrerazten dizutenean!

        Bai: baña; ta ez ote da izandu Jesusen etsai gogor orienaren erakoa, ta agian oriena baño ere agitz andiagoa, geroztik nik nere Jesus maitagarri berarekin izandu dudana?— Ez ote dira, Jesus maitagarriaren buru bera zulatzen duten arantzak nere oraindañoko antusteak, nere arrotasunak, eta nere asmazio gaisto ta oroitzapenak, edo pensamentu likis galduak?

        Bai; ta, Pilatosen soldaduenak, eta Jesusen etsai gogor guzienak baño ere agitz gogorragoak: bada soldaduak etzekiten nor zen Jesus, nik dakidan bezala; ez eta Jesusen etsaiak ere; ta, ez jakiñean egiten den txarkeria baño agitz gaistoagoa da jakiñaren gañean eginikakoa: ta orregatik ni nere Jesus onarekiko, arantzez burua zulatu zioten soldaduak eta beraren etsaiak baño gogorragoa izandu naz, ta odoltiagoa. A zer bataiatua ni! A zer gure Jesus maitagarriaren umea!

        3. Eskuan ere badute erregeak, erregeak diralako beren siñua. Siñu au da urrezko edo zillarrezko Zetroa deitzen den bastoi-modu eder polit bat. Bastoi, edo erregeen Zetro onen ordez, eman zioten Jesus maitagarriari erromatar soldaduak kañabera puskatzar uts bat; eta au ere, len ezarri ziozkaten koroaren, ta errege-mantuaren erako bastoia, edo zetroa zen.— Zetro, bastoi, edo kañaber uts au bere eskuan zeramala; bere buruko loak eta bazterrak urratzen ziozkan arantzezko koro latza bere buru berean ongi-ongi, edo agitz, sarturik zedukala, ta, erdizka baizik, estaltzen etzuen oialtzar gorri au lepotik zuela, errege zein irrigarria Jesus erromatar soldadu arroendako!

        Eta neretzat zer Errege ote da gure Jesus maitagarrria?— Nere oraingo naiez beintzat, guztiz maitagarria; bada nere onerako dira, ta zeren guztiz maite naben ni, aldi onetan gure Jesusek ekusten dituen, edo daramatzien irri ta ista, txarkeri, neke, ta bidegabe guziak.— Gure Jesus maitagarriak nai izatera, itz bian (baita batekin ere) illotzak, elbarrituak, edo, eskurik ezin darabilkeen eran utz litzake an bertan ekusten dituen, ta munduko soldadu guziak; baña ez die deusik Jesusek egiten, ta uzten die soldutzar berei, dagitela berak Jesus berarekin, gogoak berei ematen diena; ta guk geren eskuz, buruz, ta gorputzaren zati bakoitzarekin egin ditugun zor guzien alde, artzen du Jesus maitagarriak bere soñean, ematen dioten oialtzar alkegarria; artzen du bere buruan, buru guzia urratzen ta odoltzen dion arantzazko korotzar odolti-urratzallea; baita bere eskuan ere errege eroaren zetroa, edo aizez beterikako kañabera.— Nigatik onenbat egiten duen Erregea, nola neretzat izain ez da Errege guztiz maitagarria?

        Baña maitatu dut nik Errege, onen maitagarri au, edo nere Jesus onegia?— Ez anitz, geienetan beintzat?— Eta maitatuko dut nik gaurdanik asi, ta nere ill arteko denboran?— Bai baldinbere! bai, nere Jaungoiko maitagarria: bai arren, bai!

C.

Egiten diozkate Jesus maitagarriari
soldadu gogorrak beste anitz ista,
ta gauz arrigarri

        Erromako soldadu-jentil eroentzat errege irrigarria zen gure Jesus maitagarria; ta Jesusi zegozkan zenbait istekin irriz, ta farraz ase-naiez, egin ziozkaten Jesusi beren agur txarrak, eta agurren erako gauzak.— Erregez jauntzirik ekusi zutenean gure Jesus soldadutzar oriek, joan izandu ziran Jesusen oñetara; ta, belaun bana lurrean zutela, asi zekiozkan istaz erraten: ordu onean, errege jauna; bizi luzea dizula zere Jaungoikoak, juduen errege andia; baita judutar guzien bazterrak zuzen erabiltzeko, bear den jakindea, dirua, ta gañerako guzi-guzia ere.

        Au oriek Jesusi erran ondoan, listu zikiñez bete zioten bere aurpegia: ta orietatik batzuek eskuz bere aurpegian, eta besteak bere eskuko kañaberarekin buruan, orduko sarturik zedukan arantzazko koroaren gañetik eman izandu ziozkaten ukaldi arrigarriak.

        Orra Munduarena, bai! Munduan arkitzen diranetatik anitzek egiten dute, Judasek egin izandua; edo, edozein ondasun, atsegin txar, edo ondra-aize irabazteagatik Jesus saltzea, edo beren Jaungoikoaren Lege ona urratzea: ta beste anitzek oraingo soldaduena.— Soldaduak egin zioten Jesus maitagarriari irri ta ista: ta egin zioten ori, an begira zeuden guziak ekusten zutela: ta berebat egiten dute anitz mundukok ere; bada beren gaizkiak egiten dituzte, nornai oriei begira egonagatik.

        Etzuen, ez, era orretan egin izandu Judasek berea: gordean, agur onaren idurian, adiskidetasunaren siñuarekin, ta Jesus maitagarriari erraten ziola: Jauna lagun dakizula, nere Maisua, egin izandu zuen Judasek berea. Orra Judasen agurrak izurriz beteak, eta Jesus onarendako listuka zikiñak, eta ukaldi gogorrak!

        Era berekoak dira anitzek Jesus maitagarriari egiten diezkatenak; eta dira listuka zikiñak, eta ista guztiz arrigarriak.— Belaunikatzen dira anitz konfesariaren oñetan, ta aitortzen dute anitzek gure Jesusen Jaungoikotasuna; baña Judasen eran, edo itzez bai, ta biotzez ez.— Itzez an anitzek diote, bekatariak dirala berak; eta, guzia dakien Jaungoiko berari erraten diozkatela, aren ordez dagoen konfesariaren belarrian beren obenak; eta erraten diozkatela, diranak diran bezala, ta bat bakarrik ere uzten ez dutela; ta erraten diozkatela, bekatu berririk ez egiteko asmo osoarekin; ta, len egin zituzten guzien barkamentua erditsi naiez.

        Baña itz utsez diote oriek au guzia, ez biotzez: ta, diardukatela dirudi, oriek orretan ari diranean, Jaungoikotasunik ez duen Jaungoikoarekin; edo munduan gertatzen denaren berririk ez duen Jaungoikoren batekin.

        Nola bada?— Zeren, era orretan konfesatzen diranetatik batzuek gordetzen diozkaten konfesariari, egin dituzten bekatuetatik zenbait, edo bat edo bertze; edo, guziak ari oriek erran arren, erraten ez diozkaten, diran eran, ta beren saiets guziekin.— Zeren besteak erraten dituzten berenak, osoro, bai, ta bear bezala; baña egin zituztelako urrikimenturik gabe; edo zeren oriek, dituzten oben guziak erranagatik, erraten dituzten uzteko asmorik bage.

        Oriek guziak, bada, agur andiak Jesusi konfesategian itzez ta buruz egiñagatik, eta damuz bularrak urratu nai dituztelako idurian an egonagatik, ekusten ditugun soldadutzarren ta Judasen erako agurgilleak dira, ta orien itzak eta konfesione guziak Jesusen aurpegirako listuka zikiñak.— Era orretako konfesione bat egin ondoan, oriek gero komunioratzen badira, aratzen dira, komunione uts gaistoaren kañaberarekin Jesus maitagarriari ukaldi gogor gaistoak ematera.— Baña, au guzia ala izan arren, edo izanagatik, lurrekoen begietan belaunikatze, ta agur eder ona da orien era orretako konfesa-komekatzea; ta orregatik da Judas galduaren langiro gaistoaren erakoa.

        Beste anitzek egiten diote Jesusi zerbait agur, Meza enzutean, Bazkoetako komunionean, ta era orretako beste gauzaren batzuetan; baña oriek, ori egin orduko, istaka dagozka Jesus maitagarriari, ta irrizka ta ukaldika, oraingo soldadu gaistoen eran, ta ageri-agerian; bada agerian egiten dituzte oriek, nork daki zenbat juramentu ta maldizione, nork daki zenbat lotsagabekeria, aserretze, ta gaizki.— Eta, berenei guti eritzirik bezala, billatzen dituzte oriek beren erako lagunak, oriei ere beren irri-abarretan istetan ta langai gaistoetan eman naiez zatiren bat.

        Atozea zu; ta era onetako jenda-giroetatik ez dira arkitzen egun anitz eta anitz? Eta ez dira arkitzen beste anitz, len agertu ditugunetatik ere? Eta atozea: ez dira oriek, egun artan Jesusi, Pilatosen soldaduak baño ere atsekabe ta damu geiago ematen dioten jendeak?— Eta ez ote naz izandu noizbait ni ere jendagiro gaisto orietatik beretatik? Ez ote diet lagundu nik oriei, noiz edo noiz, beren ista ta irri zikinetan; ta beren kañabera ukaldi, edo bekatu gaistoetan?

        Ai nere Jesus maitagarria; baita, bein edo berriz ezezik, zuk dakizun adinetan ere!— Eta zer dakit nik egungo egunean ere nola, ta zertan nabillen ni, edo nolakoak ote diran oraingo nere konfesioneak, oraingo nere komunioneak, eta gañerako nere gauzak! Bear bada leneko nere konfesione guzien konfesione oso jeneral bat eskatzen dutenak!

        Egin bear den guzia egin naiez nago ni gaur, ta leneko nere egin gaistoen damu arrigarriarekin. Barkatu bear dizkidatzu gaur niri guziak, nere Jesus maitagarria; ta bidenabar adirazi zadazu nolerebait nere zorren alde, ta zuri atsegin egiteko egin dezakedana: bai arren, Jesus maitea, bai!

Super dolorem vulnerum meorum addiderunt.

Ps. 68. 27.

        Orain, bai, orain erran dezakezu zuk gure Jesus maitagarria, zure izenean, aspaldi dela, Dabidek erranik dadukan gauza guztiz egiazko bat; edo: Oñaze berriak billatu dituzte neretzat nere etsai gogorrak eta Erromako soldaduak. Urratzez, zauriz, ta oñaze biziz beterik nadukate ni nere etsai gogor oriek, oriek berak beren azot-ukaldiz illtzear nindutenetik, orain arteko denboran!

        Nere zauriei, edo nere aragi, orien azot-ukaldiz urratuari itsasiak daude orain nere soñekoak; eta oriek niri kendu naiez dabiltza nere etsaiak; eta kentzen ere dizkidate, tiraka ta nai duten bezala, ta oñaze berriz ni lerrerazi naiez dabiltzanen eran. Eta zenbat nere nekerekin! Zenbat nere min berri ta oñazerekin? Ekusten dezu!— Baña au guzia daramat nik nere Aita Eterno maitagarriaren izenean ta ondretan, ta guzi-guzia daramat nik denbora berean, beren bekatuekin onen gaizki narabilten bekatari gaistoen onerako: ta orien onerako gerta dedilla nere oraingo neke au guzia, nere Aita Eternoaren ondretan bezala. Orra oraingo Jesusen itzketa.

        Eta zurea? Zer erraten ote diozu zuk zere aldetik, eta ordañez zere Jesus nekatu maitagarriari? Zer erran dezoket nik bekatari txar zentzu gutizko eskergabeak? Erdi-mututurik nadukala, nik au ekustean, nere oraingo lotsak eta alkekizun izugarriak.— Nigatik, eta nere bekatuakgatik gure Jesus maitagarriak onenbat enoju, onenbat neke, ta onenbat oñaze! Ni bezain bekatari txar errebesagatik gure Jesus maitagarria soñekorik ere bage gaur, ta lotsaz erdiratua bezala! Ni bezain bekatari txar zirtzillagatik, gure Jesus maitagarriak gaur oñazeak oñazeen gain, ta odol-isurtze berriak!— Eta alere ero bat bezala ni, Jesusi begiratu bage ni, Jesusek niri didan amoreagatik, eta onek arrerazi derozkan neke gogorren eskerrak emateko?

        Ez al da gaurgero onelakorik gertutuko berriz bein ere? Gogoango al dut nik aldi onetan, ta beti, Jesus maitagarriari zor diodan bazterrik bageko bere amorea? Eginen al dut gaurgero beti nik nere alegiña, nere nekeak artuz nik Jesus beraren izenean, ta zuzen-zuzen ta biziro narraikola ni, bizi-nazaño, lengo nere utsak ateratzeko?— Bear nuke beintzat; eta naiez nago, ta ori guzia zuzen egiteko asmoan, laguntzen didazula zuk zerorrek, nere Jesus maitagarria. Egizu anbat; bai arren, bai!

Quid est homo, quod memor es ejus....
gloria et honore coronasti eum...
omnia subjecisti sub pedibus ejus.

Ps. 8. 5.

        Zer da gaur, Jesus maitagarria? Zer da gaur nik dakusana, ekusten zaitudanean nik zu mendiko koroarekin, ta irriko errege baten eran?— Zure buruak bere edertasun guztiz andiarekin liluratzen ditu Aingeru-Serafinen begiak, eta Aingeru Serafinak alkez ta lotsaz daude, zugana oriek jatsotzeko; baña erromatar Pilatosen soldadutzar arroak alkerik batere bage begiratzen diote zure buru berari; ta munduko gaistagin andienaren buru bat baliz bezala, ezartzen diote arantz zorrotzezko korotzar arrigarri bat, eta uzten dute oñaze latzez dena, ta odolez ongi betea!

        Gizonen gogorregiak, era orretako soldadutzarrak; eta zuek egin dezutena! Ekusten dezute zuek, dagoeneko ere, zertara den zuen lantzar izugarri gogor orregatik Jesusen buru nekatu minbere au? Bazter guzietatik odola dariola dago, dagoeneko ere! Ain zorrotzak dira, ta anbat dira izatez, zuen eskutzar baldanez sartu zaizkan arantza luzeak!

        Begira! Begira! Iturri andiak dirudite Jesusen buruko bi loak; eta orietatatik, eta bere bi begien gañetik darion odolak itsuturik bezala daduka, ta aurpegi gustiz busti bustiarekin gure Jesus maitagarria! Ekusten dezue? Eta alere etzaizkate zerbait urrikaltzen Jaungoiko-gizon orren nekatuari? Zeer? Burutik atera bear diozue Jaungoiko-gizon oni, borrero gogorren azot-ukaldiei gelditu zaien odol zatia?— Ken egiozue lenbaitlen, ezarri diozuen arantzezko zeren korotzar gogorregi ori.

        Ezetz diote soldadutzar gogorrak!

        Eta zer ote da orren gain gure Jesusek diona?— Ongi dagoela dio Jesus maitagarriak: eta eraman nai duela, gizonen onerako, arantz oriek ematen dioten neke guzia, ta odol ixurtzea.

        Baña nor gara gu, gure Jesus maitagarria, orrenbat zure nekeren artean orren gogoan gu zuk idukitzeko?— Gu gara gu, Dabidek dionaz, gañerako guzia geren onerako zuri, gure Jesus onegia, eragin genizun gauza; ta gu gara, nor bagara gu, ta gu ongi bizi ezkero, ondrazko ta gloriazko koroekin zeruan beti ta beti egon bear dugun zure zorioneko umeak.

        Au guzia irabazten, guri lagundu naiez, darama gaur gure Jesus maitagarriak bere arantzezko koroaren neke, ta odol-ixurtze guzi-guzial— Eta zer eraman bear ote dezu zuk, onenbat amoreri nolerebait zuk erantzuteko?— Nik neronek eraman ala, ta gure Jesusek nai duena.— Ala bear zenuke; bai, baña beldur naz ni, asalda zaitzan zu, zuk uste etzenuen lenbiziko itzak, edo bidegabeak. Ez arren, ez, nere Jesus maitagarria, ez!

Tradent eum gentibus,
et illudent ei, et conspuent eum.

Marc. 10. 34.

        Zein izugarriak, aldi onetan soldadutzar gogorrak Jesusi eginikako istak! Ongi gogoan artuak erabilli zituen oriek, bai, gure Jesusek bere bizitzan; eta agertu ere ziezten nola-ere-bait (baita bein baño geiagotan ere) bere Apostolu maiteei. Bai, erraten ziela, bai: azot-ukaldiz ni borrero gogorrak urratu ondoan, utzi bear naute ni nere etsai sutu-galduak soldadu jentilen eskuetan: ta niri soldadutzar oriek egin bear didatena!

        Epeñiko, edo utziko naute oriek ni, nork daki nola! Eta, ongi urrikagarria egonagatik nerez ni, oriek ni artzen nautenean, etzaizkit, ez, urrikalduko batere.— Zarrez jauntzirik, eta, ez dagozkidan gauzak ematen dizkidatela, utziko naute oriek ni, artzen nautenean baño ere milletan urrikalgarriagoa. Eta zenbat ere nere egotez orduan ni urrikalgarriagoa, anbat irri ta ista zikiñagoak orien eskutik artu bearra naz ni.— Au guzia, ta anitz geiago adirazi nai zien bere Apostoluei Jesus maitagarriak, erran zienean: Israeldarrak utziko naute jentilen eskuetan ni, ta oriek egiñen didate niri ista ta irri; ta ariko zaizkit listu ta listu.

        Eta ez ote dut egin nik era onetako zerbait gauza itsusi gure Jesus maitagarriarekin? Bekatuaren azot-ukaldiz urratu ondoan, ez diet utzi nik nere Jesus maitagarria beren esku zikinetan nere aztura ta pasione galduei? Eta nere pasione galdu-loiak, eta aztura zikin likitsak egin ez diote Jesus berari bein, ta berriz, ta askotan ta askotan ere, ista ta irri?— Eta zer da au guzia baizik, oriek ni erabilli nauten eran ibiltzea, gaizkiz gaizki, bekatuz bekatu, ta loiez loi? Eta au ez da ista ta irri nik nere Jesusez egitea? Au ez da, Jesusen Legean bizi nai dudala nik erran, ta Lege bera ni loitzen, zikintzen, ta urratzen ibiltzea?— Ista da, bai: irria da, bai; ta ist-irri, soldadu jentilenak baño agitz geiago Jegusi begitan ematen diona!

        Eta ez ote diot nik, nere ist-irrien ondoren, listuka ere eman izandu nere Jesus maitagarriari?— Zer ote ziran Jesus onarentzat nere erdizkako konfesioneak; nere damurik bageko konfesioneak; eta nere ontzeko asmorik etzekarten konfesioneak?— Zer, baizik ni nere Jesusi bere bearrietan ematen niozkan listukak!

        Eta zer ote ziran, bear bezala ni konfesatu bage, ta ni bekatutik konfesiora ta konfesiotik bekatura nenbillela nik egin oi nituen, komunioneak?— Zer, baizik nik nere Jesusi bere begi ekuste ederretara tiratzen niozkan listuka zikinak!

        Onela bizitu naz ni; ta alere onen aisolakabean? Au ezagutzen dut orain nik, berandu badere; ta etzait damuz lertzen niri nere biotz txargalgarri au?— Ez egiazki! baña urrikiturik nago nere gaizki egiñaz; ta berriz ez egiteko asmoan. Eta, asm-onen señaleren bat eman naiez, diot; eta alik zinkiena: Nere Jesukristo Jauna, etc.