LVIII.garren OTOITZ-GAIA

JESUSEN AZOTEAK

A.

Ematen du Pilatosek
Jesus azotatzeko sentenzia

        1. Arriturik gelditu zen Pilatos, ekusi zuenean judatarrak, Jesus utzirik, artu zutela Barrabas, lapur gaisto, gizon ilgillea; ta zer gertatzen zaion ez dakien gizon baten eran, galdetzen die judatar berei: ongi, Jaunak, eta zer egin bear ote dugu guk gaur, Kristo deritzan onako Jesusez?

        Zer? eranzuten diote judatar gogor galduak: gurutze batean bizirik josi, ta an, milla nekeren artean, iltzen utzi.— Orra zeren billan dabiltzan judatar gogorrak anbat arazo, gau-galtze, erausi, ta asmazio gezurrezkorekin; ta, au guzia berak erditsi artean, ez dute uste onik izan bear dutela.

        Berebat neritzan nik ere, nere Jaunaz oroitzen ez nintzala, nere atsegin loien ondoren, ta bidegabeko gauzetan nenbillen denboran. Baña niri aldi orietan gertatua gertatuko zaie judatarrei ere.

        Damutzen zekidan niri, nik neronek eginikako gaizkiez, oriek nik egin ondoan, zerbait ni zentzatu orduko; ta berebat gertatuko zaie judu gogorrei ere, gure Jesus maitagarria berak illerazi orduko.— Ez dute oriek ori uste; ta orregatik orain eskatzen diote Pilatosi Jesus maitagarri beraren gurutzeko eriotza.

        2. Pilatos etzen arkitzen, ez, judatar gogorren eran, edo etzen orien eran su biziz, pasione galduz, ta asaldazioz beterik arkitzen Pilatos; ta Pilatosek ekusten zituen gauza guziak, gauzak arkitzen ziran eran, ta batere anditu bage; ta judatar gogorren ezpañetatik aditu orduko illerazi zezala Jesus gurutze batean, iltze sendorrez jos-erazirik, eman izandu zien Pilatosek judatar berei, beren gaizkia bertan ezagutzeko lekua; ta erran izandu zien gero, bide zuzenik utzi nai etzuen juez onak bezala: Eta zeri dagokala, egin bear dut nik, zuek nigandik orain orren gaizki eskatzen dezutena?— Zergatik ill-erazi bear dut nik, ez gurutze batean, ta ez bestela ere, obenik ez duen onen erako gizon bat?— Bein, ta berriz adirazi dizuet len nik, eta orain irurgarren aldian diot, ez duela gizon onek eman izandu, zuek eskatzen dezuten eriotz gogor orretarako biderik batere; ta obenbageko gizona dela gizon au; ta gizon kulparik ez duena.— Bada nola nai dezue zuek, zuei atsegin egiteagatik, dagidan nik ezin dagikedan gauza bat; eta gauza, zuek nai dezuten au bezain gogor itsusia?— Nik dagikedan geien-geiena da, kastigu zerbait gizon oni ematea; baña eriotza? ez da legerik, ez; ezin dagiket nik niola ere, ez.

        A Pilatos, Pilatos gizajoa! Beratu zaituzte zerbait zu zere judatar gogorrak! Laster egiñen dezu zuk, bai, oriek nai dutena.

        Etziran ase batere judatar gogorrak, aldi onetan Pilatosek eskañi zienaz: ta aditu orduko, judu berei atsegin egiteagatik emain ziola Jesusi zerbait kastigu-era edo zearaziko zuela gure Jesus maitagarria, bazter guziak ojuz urratu naiez zebiltzan judatar gogorrak; eta ezetz erraten zioten Pilatosi: etzirala kontent Jesusen azoteekin: illerazi zezala Jesus erraten zioten, ta gurutze batean alere, At illi magis clamabant, dicentes, crucifigatur.

        Ori bera da, gure pasioneak geroztik egiten dutena, tentuz ta tentuz dabiltzan aldietan, gu guztiz orien gain ez gogortzera, edo guk oriei geren gogorako sarbide zerbait eman ezkero; bada, ori guk oriei eman ezkero, garaitzen gaituzte gu, ta egiten dute gutaz berak nai duten edozein gauza; ta juduen oju latzak, eta gure lan gaistoak eskatzen dute Jesus berarendako gurutzeko eriotza.— Begira bada asierari; begira! Bere lan onenari begiratu bagez, asi izandu zuen Pilatosek ez-ongi Jesusen bere lan au; ta, asi bezala, bukatu zuen bere lan gaizki asirikakoa.

        3. Eta zein izugarria Jesus maitagarriarendako lan txar onen asiera!— Berdurtu zuten Pilatosek juduen aldi onetako ibillera arazozkoak, eta oju latz-gogorrak; eta oriek isillerazi ustean, artu izandu zuen Pilatosek, ezin ar zezaken bide makur galgarri bat; eta, bein, ta berriz, ta irurgarren aldian aitortu ezkero, etzuela Jesusek obenik batere, bere etsai judatar galduak agertzen zituzten gauza guzietan, Jesusi, berak nai zuen aldetara joateko eskua eman lekuan, eman izandu zion, obendun Barrabas lapur iltzallearen gain eman zezaken sentenzia bezain sentenzia gogor izugarri bat; bada manatu zuen, an bertan azotez zea zezatela Jesus maitagarria; ta, ori baizik ezin mana zezaken: lenbiziko aldian Barrabasen gain ere, gero gurutze batean ill bearra izan bazen ere Barrabas izugarria.

        Eta zer ote da, Jesusek diona, Pilatosen bidebageko manu au adirazten zaionean?— Ezpañez ez du Jesusek erraten itz bat ere; baña biotzez erraten dio bere Aita maitagarriari, beraren izenean len Dabidek erranik zedukan gauza bat: Quoniam ego in flagella paratus sum. (Ps. 37. 18.): Ona ni, nere Aita maitagarria; ona ni bertatik prest zuk nigandik nai dezun guzi-guzia egiteko.— Nere gain artuak ditut nik munduko bekatu guziak, eta prest arkitzen naz ni, nere Aita maitagarria, bekatu berak eskatzen dituzten azote guziak artzeko.— Utzi diozu zuk, nere Aita, Pilatosi, berak nai duena nere gain manatzeko esku guzia. Manatu ditu azoteak: izan ditezela bada zure izenean, ta munduko bekatu guzien alde, oraingo nere azoteak.

        Au da, gaur Jesusek diona, nere bekatu guziak ere gogoan daduzkatziela; ta, oriek ere, gañerako bekatu guziekin batean bertatik urratu naiez, da era onetako Jesusen erratea: ta nereak beintzat urratuko dira, nik nere ez-naiarekin ez eragoztera.

        Baña zenbat Jesusen oñaze-nekerekin? Goazen ekustera.

B

Soñekoak kendurik,
lotzen dute Jesus
borreroak azot-ukaldietarako

        1. Pilatosek bere manu, edo sentenzi gogor au eman zuenean, an orretarako prest zeuden gizonak artuko zuten Jesus bere besoetatik, eta eramain zuten azoteak artzeko tokira.

        Arako bidean bein, ta gero an bertan, zer gauzak erran etziozkaten Jesus maitagarriari, ta zer elkarri borrero gogorrak?

        Guziak aditzen zituen Jesus minbere maitagarriak; eta adituko zituen lots edo alke guztiz andiarekin: baña ezpañik ere erabilli bage; ta ontzat artzen zituela bere Aita maitagarriaren izenean, ta gure bekatu guzi-guzien alde.

        Erran ziotenean borrero gogorrak gure Jesus maitagarriari, ken zitzala bere soñekoak, eta ager zezala bere gorputza, artzera zetorren azoteetarako, alkez noski, ta naigabez itotzear zitzaion bere Biotz guztiz maitaria: ta Jetsemaniko odol-izerdiak, eta gerozko ondra-ezak eta neke guziak baño atsekabetuagoa utziko zion au egin bearrak bere barrena.

        Baña alere egin zuen Jesus maitagarriak (eta batere luzatu gabe), borrero gogorrak erran ziotena: ta berak bere aldetik alegina egitea zuela, ta, azoteak eman naiez, berandetsiak zeuden borreroak tiraka laguntzen ziotela, gelditu zen laster soñekorik gabe, lumaz egaztiak, illez laur-oñekoak, azalez zurak, eta printzez loreak estaltzen dituen gure Jaungoiko-gizon Jesus maitagarria; ta ala gelditu zen Jesus, berak zekiela, nola zegozkan begira zeruko Aingeruak, Erromako soldaduak, eta judatarren arteko bere etsairik gogorrenak: eta orien begiratze onek alketzen zuen guztiz Jesus maitagarria, ta naigabetzen zion bere biotza ezin geiagoraño.

        2. Soñekorik gabe, ta billusirik ekusi zutenean, lotu zuten Jesus pillare batean borrero gogorrak.— Egoin zen, bai, geldirik Jesus maitagarria, lotu ezpalute ere; ta eramain zituen gure bekatuen alde, borreroak eman nai adiña azote ta geiago ere: baña etzuten borreroak Jesusen guganako amorearen berririk batere; ta, igeska zebilken bat bailiz bezala, lotu zuten Jesus esku-muturretatik; eta agian bai oñetatik ere: eta lotuko zuten, alik ere segurkiena; ta orregatik ezin gogorkiago.

        Begira egiezu zuk emen, beste ekuskizun guziak apur batez aldebat utzirik, zere Jesus maitagarriari. Soñekorik bage dago, ta bere esku-oñak sendorki lotuak daduzkala, gure Jesus maitagarria!— Leneko gau guzian ekusi ditu Jesusek batek ekus ditzaken bidegaberik, txarkeririk, eta nekerik andienak!— Goiz guzian erabill dute gure Jesus maitagarria, alkez alke, kalez kale, tribunal gaistoz gaisto, ta ukaldiz ukaldi!— Goiz otza da ostiral santu goiz au! Leku agerian dadukate, gure Jesus maitagarria, ta, aizea nondik-nai sartzen den lekuan!— Zer alkekizunak, bada, zer oñazeak, eta zer otzak ez ditu Jesusek ekusten gis-onetako eran ta lekuan?

        Zergatik dago gaur soñekorik gabe gure Jesus maitagarria?— Zeren zuk eta nik galdu genuen graziaren geren soñeko ederra; ta ori gugana itzul-erazi naiez.

        Zergatik lotu ote diozkate borrero gogorrak Jesusi bere oñak?— Gureen ibillera ariñakgatik, eta zeren sartu ginduzten gu geren oñak jostatze arin galgarrietan, ta itxe ta toki gaistoetan.

        Zergatik eskuak?— Gureen luzatze gaisto, ukitze zikin, artze txar-labur, ta gañerako lijereziakgatik.

        Eta zergatik dago Jesus onenbat alkerekin, ta onen otzikara?— Zeren guk urratu ditugun alkerik gabe gure Jesusen manuak; eta gure bendekuzko, ta gañerako ibillera bero zikiñakgatik.

        Orrela, gu gara Jesusen borreroak, edo gis-orretan Jesus ezarrerazi dutetak?— Bai, bai! gure bekatu zikiñakgatik ezpazen, etzuten Jesus, ez judatarren borrero gogorrak orretarako!

        Eta au nik jakiñik ere, orain dakidan bezala, ni onetaz oroitzen nazan aldietan etzait niri alkez ta lotsaz betetzen nere aurpegi au guzia?

        Baña ez da, ez, au, izanik ere den bezain gauza zikin itsusia, guk aldi artan borrero gogorrei eragin genien guzia; ez eta gauzarik gogorrena ere. Goazen ekustera.

C.

Urratzen dute Jesus bost milla
azot-ukaldi, ta geiagorekin

        1. Era artan Jesus ekusi orduko, asi ziran borrero gogorrak Jesus zeatzen.

        Omen ziran beintzat seietaraño, orretan aritu ziranak; eta bata, bestea bezain gogor-amurratua. Aritu ziran aldizka; ta aldian gogotikago. Bazuen nork bere azote-modua; ta guziak ziran arrigarriak; bada batzuek omen ziran elorrizkoak eta arantzez beteak, besteak idi-zañezkoak, eta burdin puska zorrotzez josiak, eta gañerakoak kate meezkoak.

        Asma zazu zuk, al badagikezu, borrero gogorren azote oriekiko lenbiziko ukalditik azkenekoraño Jesus minbere maitagarriak an eraman, ta ekusi izandu zuena!

        Jesusen gorputza zen gorputz odol garbien garbienezkoa; ta gorputz, oraindik agertu den, minbereena.— Jesusen gorputz au arkitzen zen ordurako agiz odol ustua; ta guztiz nekatua.— Berez gogorrak ziran, ta sendor-indartsuak, Jesusen gorputz minbere au zeatzen zuten borreroak; etzeuden oriek, ez, batere nekatuak.— Pilatosek, igorri zituenean Jesus zeatzera, errain zien borrero indartsu-sendorrei, zea zezatela Jesus maitagarria kupide bage, ta itxura txarrean uzten zutela, agertzen zienean gero, agertu uste zien bezala, ta ekusten zutenean judatar gogorrak Jesus era ain urrikalgarrian, erdi-urratua ta illa zirudiela urrikal zekiozkan Jesus maitagarriari; ta utz zezaten, ala bazen ere, bizirik eta gurutzeratu bage.

        Sulezeko etsai gaistoak barrendik, eta judatarrak itzez, (ta agian bai diruz ere), sutuko zituzten Jesusen borreroak, Jesusen zeatze au egin zezaten ezin gogorkiago; Pilatosek gurutzeratzen ezpazuen ere, orduko zeatze onetatik egun anitz igaro bage, illotza arki zezaten billatzen zutenak, beren Jesus maitagarria.

        Ekusi zazu zer-nolakoa izan ziteken orien orduko azot-ukaldia? Zenbait azot-ukaldiren buruko geldituko zen Jesusen gorputza odola zeriola. Andik laster asiko ziran borreroak, azot-ukaldiz kentzen Jesus maitagarriari, bere gorputzeko aragiaren zatiak.

        Eta bein alde batean, ta bein bestean ematen ziotela, nola utziko zioten Jesusi bere gorputz guzia, burutik oñetaraño?— Ezurrak ere agerian zeduzkala noski, ta erraietarañoko zuloekin: bada Jesusek artzen zituen azot-ukaldiak guztiz arrigarriak ziran; ta izandu ziran oriek bost milla ta bost eun bezala, geroz zerutik anim-onei adiazi zaienaz.— Eta nai-ta-ez anitz izan bear zuten oriek, eta guztiz izugarriak; bada ziran gure atsegin loien, ta munduko bekatu guzien alde Jesusek arturikakoak; eta munduko bekatuak andi-itsusi-arrigarriak dira, ta guk kont-alak baño anitz geiago: ta denbora berean ziran, guk ezagu-al baño agitz beltzagoak, itsusiagoak, eta gaistoagoak.

        Nik nere gorputzari eman diozkadan atsegin txar ta gusto loiakgatik, onenbat Jesusen azote, odoltze, urratze, ta neke!

        Amurratuak ote daude judatar gogorren oraingo borreroak? Azot-ukaldika atera nai ote diote Jesusi, Jesusek duen odola, Jesusen odolez berak asetzeko? An bertan Jesus illik utzi naiez ari ote dira borrerotzar oriek, edo zer?

        Baña ez dut zer nik, ez, oriei galdetu, egiteko onen gain jakin nai dudana; galdetu bear diet ori nik nere oben kulpei, ta nere bekatu galgarriei; oriekgatik da alabaña, gure Jesusek aldi onetan daraman azot-ukaldia ta neke arrigarria.— Nere bekatuak, bada, ta nere oben-kulpak, noiz artean ariko zarazte zuek zeren azotez urratzen gure Jesus maitagarria? Noiz artean idukiko dezue zuek Jesus maitagarria bere gorputzeko bazter guzietatik odola dariola, ta urratze berriz, neke izugarriz, ta oñazez betetzen dezuela?

        A bekatu madarikatuak, nere oraindañoko bekatuak! Zorigaistoan agertu ziñazten bekatuak! bada zuek, zuek zarazte gure Jesusen gaurko borrerorik gogorren gogorrena! Etorkizunak baziñazte zuek, etortzen zuei utzi baño len, milletan illa pozik geldituko nintzake ni!— Berandu badere damutu zait orain, nere Aita eternoa, oriei len nik nere biotzean leku eginaz: lagun zakizkit orain, zure graziazko urriki onez guziak iltzen; ta buka bitez lenbaitlen, nere bekatu oriekgatik diran Jesusen azot-ukaldiak; eta ez dezotela gaurgero eman batere judatarren borrero indartsu-gogorrak: ez arren, ez!

        2. Noizbait gelditu ziran oriek; eta kendu ziozkaten bere lokarriak gure Jesus maitagarriari. Oriek beren lokarriak Jesusi kendu orduko, flakiaz ta indarrik gabez eroriko zen gure Jesus maitagarria bere odolezko istillean: baña, ekusirik Jesusek bere orduko egoera; ta alkeak eta lotsak bizirazten zutela, jakin zen erdi ibilliz, erdi-arrastan, bere soñekoak zeduzkan tokira; ta, nekez bazen ere, jaunziko zituen Jesus maitagarriak; eta, itzik atera gabe, gelditu zen prest, borrero berak, eta gañera an arkitzen ziran guziak egin nai ziozkaten bidegabe guzietarako.

        Ai! au ekuskaria! ta Jaungoiko-gizon Jesus maitagarriari gerta zekikeola, orain guk aditzen dugun alkekizun ta neke ezin andiago au?— Au ekusten zeruko Aingeruak, eta ixillik alere!— Au ekusten Jesusen Aita eternoak berak, eta uzten alere sulezekoei, judatar gogorrei, ta borrero gaistoei, dagitela guziak, bere Seme Jesus maitagarriarekin beren gogo amurratuak ematen diena! ta dagitela gure oben-kulpakgatik, eta gure bekatu zikin loi-gaisto-galgarrien alde!

        Andiak dira nonbait gure oben-kulpen, ta bekatu galduen zorrak! eta andiak denbora berean gu bekatarienganako Aita eternoaren aserreak, orrenbat eskatzen duenean Aita eterno berak, beraren ta gure arteko bakeetarako!

        A, nere Jesus maitagarria! ta an arkitu banitz ni, zuri zere borrero gogorrak emanikako azot-ukaldiak bukatu, ta erori ziñanean! Zein ziñez orduan nik, zein negar beroekin eskatuko nizun zuri nere bekatu itsusien, ta nere oben-kulpekin zere neke arrigarrietarako eman izandu nizkitzun bideen barkamentua! Pozik apatuko nizun nik orduan, bai, ta umilki alere, odolez beterik arkitzen ziran zere esku on-ederretan.— Zerorrek artan niri uzten zenidala, artuko zindudan nik zu orduan zere besotik; lagunduko nizun nik zuri, zere odoletik ateratzen; ekarriko nizkitzun nik zuri zere soñekoak, eta oriekin estaliko zindudan nik zu alik lasterrena.— Eta, nai bazenuen zuk, geldi zedin an, nigatik isuri zenuen zere odol guzia, utziko nuen nik au, artuko nituen, odol bera isur-erazi zizuten borreroen azote gogorrak; apatuko nien guztiz debozki, zeren nere onerako ukitu zinduzten zu; ta gordeko nituen nik gero, egun artako zure nekeez beti ta beti ni oroitzeko, ta ekusten zituzten guzien onerako!

        Ez nintzan ni, ez, an arkitu; ta ezin negiken nik, orain erraten ditudan gauzetatik bat ere. Nik gaurgero dagikedana da orduko zure gauzak, eta neke gogorrak maiz gogoratzea: ta, oriek nik nere gogora ekartzen ditudan aldiero nere naiez ta gogoz, an egin gogo nuena emen bertan egitea: ta egin uste dut, bai, zuk zerorrek niri, nere Jesus maitagarria, nere lan on au egiten laguntzen didazula. Ala gerta dedilla, bada, bai arren, bai!

Quoniam propter te sustinui opprobrium,
operuit confusio faciem meam.

Ps. 68. 8.

        Badakizu zuk, bai, nere Aita eternoa, (erran zezaken aldi onetan Jesus maitagarriak): badakizu zuk, bai, zein irrigarri egiñik erabilli nauten ni gaur nere etsai sutu galduak! Oraindañoko orien eskukak, listukak, ille tirakak, eta gañerako nik daramazkidan nekeak, neke ariñak dira neretako, gaurko nere alkekizunaren aldean!— Zeru-lurrak, eta lurrekoetatik anitz, begira dagozkidala, kendu dizkidate niri nere soñekoak; eta utzi naute ni, nere burutik oñetarañokoan, alkez ta lotsaz nazan au bete-betea.— Badakizu zuk, nere Aita maitagarria, au guzia dela zuri nik ezin-geiagoraño naiez, ta barka dagiezun zuk bekatari gaisoei, berak, oartukabean bezala, edo beren gaistakeriz, egin izandu duten gaizki guzi-guzia.— Izan bitez nere gaurko alke-nekeak orien beren zorren alde, ta zure ondretan. Urrikal zakizte gaisoei gaur bertan, ta batere luzatu bage; bada orien zorraren diña bada nik daramadan oraingo nere lotsa ta alkekizuna.

        Gure Jesusen amorearen arrigarria! Lotsarik bage ni anbat denboraz nere lan loietan, ta egiteko zikinetan; ta orain onenbateraño lotsaturik nere Jesus maitagarria, nere lotsabagekeri zikin galduakgatik.

        Irriz ta farraz ni, nere anima bekatuaren loiez beterik, eta zeruko graziaren soñekorik bage, arkitzen nintzanetan ere; ta alkez anbateraño illundurik nere Jesus maitagarria, soñekorik ere bage nere orain arteko erakeri txarrakgatik!— Begitan arturik ni nere Aita eternoak, zeren, birtutezko soñekoak utzirik, nik jauntzi ditudan nere bekatukeri urratu zikiñarenak; eta zeren berariaz egin nazan ni Aita berarren etsai itsu galgarri amurratua; ta nere Jesus maitagarria alkez ta nekez beterik, den guzia, niri nere soñeko loiak utzerazteagatik, eta, bere Aita palakaturik, aren ta gure artean bake on batzuek eragin-naiez!— Eta alere geldirik ni, ta Jesus maitagarriari itz on bat erraten ez diodala, onenbat ontarteren eskerrak emateko: ta denbora berean nere bekatuen loikeriak, eta graziaren soñeko bageak ez lotsarik niri, eta ez damurik, ematen didatela?

        Ai au zentzagabekeria! Utziko al dut orain badere? Bai arren, Jesus maitea, bai!

Quae non rapui, tunc exolvebam:
et fui flagellatus tota die:
et castigatio mea in matutinis.

Ps. 68. 5.

        Gure Jesus maitagarria pillare batean sendorki loturik, eta borrero indartsu-gogorren atzaparretan, oriei Jesusek berak uzten diela, berak nai duten guzia beraren gain egiten nere zorren alde, ta nere erakeri lizunakgatik: eta denbora berean ni nere buruari atsegin egiten; nere etsai galgarri amurratuen, ta pasione sutuen eskuetan ni; ta loiez ta bekatuz bekatu ni, orien gogara!

        Jesusen bizkarrean, ta Jesus beraren burutik oñetarañoko bazter guzietan azot-ukaldika borrero gogorrak, zeren nik izandu niozkan nere gorputz txar atseginkorrari, bear etziran, ta Jesusen Legeak debekatzen dituen nai lizunak; eta alere ni nere begiei, nere bearriei, nere gogoari, ta nere gorputz berari atsegin berak, eta beste anitz debekatu egiten dieztedala?— Jesusen gorputz minbereko ezurrak aragirik batere bage, ta, ori orrela izanik, nere aragizko bekatu likitsakgatik, ni, asmo zikiñez, gogoeta galduz, ta bekatu galgarriz asetzen ta asetzen nere aragi loitsu au, ta nere gorputz gaistoko ezur-muñak!

        Nekez, damuz, ta tristuraz beterik gaur, obenik bageko gure Jesusen Biotz maitari ezin maitagarriagoa; ta denbora berean nere biotz obendun loi zikina damurik batere bage bere bekatu galgarrien artean, ta bekatu zikiñen atsegin berrietan?— Nere zorrak atera naiez gure Jesus azotez urratua, ta soñekorik bage; ta ni apainduretan, ta zor berriak egiten ta eragiten etxean, elizan, kalean, bidean, plazan, ta non nai!

        Au zer da, nere anima? Au zer da, nere biotza?— Zer izain da? Munduan den erakeririk andiena: ta ekusi dezun zentzagabetasunik eroeneroena!— Nere Aita maite, Jesus maitari maitagarria, ni gal ez nadin galdurik gaur, guzia nekez ta penaz; ta denbora berean ni nere erakerietan, neke-bide berriak Jesusi egiten, ta nere burua gaizkiz ta bidegabez galtzen ta galtzen!

        Noiz artean iraun bear ote dute, oraindañokoan onen gaizki narabilten nere erakeriak?— Noiz artean izain naz ni nere buruaren onen galgarri galdua?— Zuk ni, dagikezunak bezala zentzarazi artean, nere Jesus maitagarria!— Egizu arren zuk au gaur bertatik, eta batere luzatu gabe. Eskatzen dizut nik zere ontarte berri andi au, lenekoei nik guztiz gaizki erantzun diedalako damuz ongi beterik, eta lenaz damuturik, eta ondu-nai ziñezko bat nere biotzaren erdi-erdiraño sarturik dadukadala. Adi nazazu, bada, nere Jaungoiko maitagarria. Bai arren, bai!

Non est species ei, neque decor.

Isai. 53. 2.

        Gu guziok, zeruko bidetik atereak, eta galdurik genbiltzan, dio Isaias profetak. Gutatik bakoitzak artu izandu zuen bere zearra; ta, bere zearrez jaitsiz, ta malkortuz, edo amilduz zebillen lenbaitlen sulezean gelditu nai zuenaren eran; ta an erortzear zen, ta an erortzen giñan gu guziok, guri gure Jesusek ez laguntzera, edo bere gain Jesusek ez artzera gure bekatuen kargatzar astuna.

        Zer karga dela, deritzazu zuk, zure bekatuen kargatzar au?— Au zuk ezagutzeko, ez dezu begiratzea baizik, nola dabillen onekin Jaungoiko-gizon Jesus maitagarria, izanik Jesus, dakizun bezain sendor-indartsua.— Azoteetako bere pausu au eman orduko, gelditu zen Jesus, ezin-nekatu galduagoa, dio Isaiasek: bada etzuen orduan Jesusek edertasunik batere; ta galdu zuela, zirudien, gizonaren itxura edo aintzura ere.

        Begiratu genion, dio Profetak, eta etzuen Jesusek, tristuraz baterik gelditu gabe, begiratzen zionak ekus zezaken gauzarik batere.— Oinpean bezala zekarten guziak gure Jesus maitagarria, ta etzen orien guzien artean bat, ongi begiratzen zionik Jesus maitagarriari.— Nekez ta trabajuz egiña zirudien, ta doloreetako retablo latz urrikalgarri bat, gure Jaungoiko maitagarriak.

        Lots andiz, ta alke izugarriz estalia zekarren orduan Jesusek bere aurpegia; ta ez genion begiratu ere nai guk, era artan guk ura ez ekusteagatik, edo ez utzi-naiez Jesus artaratzen zuten gure bekatuak.— Agiri zen, bai; ta ongi alere, gain artuak zeduzkala Jesus maitagarriak gure animako eritasunak, eta oriekgatik guk eraman bear genituen neke oñazeak: baña ez genuen orretara anitz begiratzen guk; eta begiratzen genion guk gure Jesus maitagarriari, lepratsuari, ta gure Jaungoikoak berariaz, ta bere obenakgatik ala dadukan gizon galdu edo lotsatu bati bezala.— A! baña gure bekatuakgatik zen, aldi artan Jesusek zeraman guzi-guzia! Gure bekatuakgatik zegoen Jesus, bai, azot-ukaldiz ain urratu, ta, ezur osorik ez dadukanaren eran! Eta, gure bekatuei zegozten neke oriek orduan bere gain gure Jesusek ez artzera, etzen arkitzen bakerik geretako nion ere; ez giñan sendatzen gu, geren animako eritasunetatik; eta ondatzen giñan gu betibetiko suleze arrigarrian!

        Ekusten dezu, Isaias Profetak itz bian, aldi onetako nekeen gain adirazten diguna? Ekusten dezu gaur gure Jesusek Pilatos baitan ekusten duena, edo daraman nekea?— Eta zer diozu zuk, Jesusen onenbat neke ta amore ekusi ondoan?

        Zer erran dezaket nik gaur, nere Jesus maitagarria! Arriturik nagoela ni, ta mututurik bezala; ta, zerbait errateko, nondik asi ez dakienaren eran.— Ez da biotzik, ez, gure Jesus maitagarria, zu era orretan ekusi ezkero, damuz lertu bage gelditu bear lukenik! Baña anitz gogortu didate niri nere au nere bekatuak, eta ezin eragin diot nik, nai nukenaren erdirik, edo laurdenik ere.— Alere illundu da zerbait, zu era orretan ekustearekin, nere biotz txar loitu gogortu au. Damutu zaio bere bekatuez. Artu dut bekatu berririk ez egiteko asmoa; ta beragatik zuk aldi onetan daramazkitzun nekeakgatik eskerrak eta eskerrak eman ondoan, dio alik zinkiena: Nere Jesukristo, etc.