Txibo landako alaba

Euskera zalek ementxe gagoz

Asmo bikainez beterik,

Geure euskera sendotuteko

Gaurtik biarko itxi barik.

Ama euskera geurea dala

Ezin deikegu ukatu,

auarren beragaz beti gara

Era txarrean portatu.

Milla bider goizetik gabera

Egiñik bera zapaldu,

Gure izkuntza bertan bera itxita

Egiñik erderaz mintzatu.

Auzokoari errua bota

Ori esanda lasai lotu,

On balitza sendakai ona

Euskera ezango makaldu.

Irakasleri eta beste askori

Botatzen deutzegu erru,

Baña errudun andienak

Etxe barrutan ditugu.

Mirentxu nora soiaz orren arin

yo que no sé bascuence,

Euxek bai dala entzun samiña

ta askotan entzuten dana.

Aipatu degun Mirentxu ori

Txibo landako alaba,

Etxe orretan guraso ta abar

Euskaldunak danak dira.

Alde batetik eta bestetik

Euskaldunak danak dira,

Aurren etxe aretan tutik

Ez da egiten euskera.

Mirentxu asi da ikastolara

An ez da geiago euskerarik,

onen antzeko kirtenkeriak

eiten ditugu pentza barik.

Ondo ikasi dagien edo

Mirentxuk bere erderea,

Ingerutik jurtiten dogu

Gure euskera maitia.

Etxeko izkuntzaren jaun ta jabe

Beti dirade gurasoak,

Ta euskeraz mintzatu bear

Baara gu lotzadunak.

Txibo landako Mirentxu asko

Daoz Euskalerrin zabaldurik,

Izurri ori galtzen ezpadu

gagoz betiko galdurik.

                        Armintza, 19-4-60