www.armiarma.eus
idazleak eta idazlanak Herri literatura TESTUAK Corpus arakatzailea Klasikoen Gordailuari buruz



Meditazioneak gei premiatsuenen gainean
Martin Duhalde
1809

      [liburua osorik RTF formatuan]
      [inprimitzeko bertsioa PDFn]
      [Literaturaren Zubitegia]

 

Iturria: Meditacioneac gei premiatsuenan gainean, Martin Duhalde (faksimilea). Hordago, 1978.

 

 

aurrekoa hurrengoa

XX. EGUNA

Erremusinaz edo emanaz

 

        I. PHONDUA. Jesu-Kristok, bera-berari egintzat kontatzen dauku, haren amoreak gatik jande beharrei egiten diotegun ongia. Berari ongi egiteko ahala ta bidea irakhatsi daukun beraz: eta hortaz beraz, zer ezagutza eztiogu zor? Zer bidez hobeki ta bizikiago erakhar gintzaken, gure anaja beharrean direnei gure ahalaz laguntza egiterat? gurutzean hil zen, gu erosteko; aldareko sakramendu sainduan dago, gure adorazioneak errezebitzeko, ta gure arimen janhari izateko. Bada jende beharretan da gure urrikalpena bereganatzeko, ta gutaz hazia ta jauntua izateko. Dohatsu, Jesu-Kristori erremusina egiten dioena; bainan dohakabe, ukhatzen dioena. Zure zakhurrari jaterat ematen diozu, eta Jesu-Kristo gosez hiltzerat utziko duzu? Zer zure bihotza! zer zure krueltasuna!

        II. PHONDUA. Munduko handi-mandiei ematen zajena, gehienean galdua gerthatzen da, baieta askotan nork bere kideari egiten dioen ongia ere; gehienek esker-gabekeriaz pagatzen dituzte egiten zaizkoten ongiak. Bainan Jainkoarekin ezta sekulan deus galtzen; ematen zajon guzia nasaiki pagatzen du; beira bat ur hotzetaraino, dio Jesu-Kristok. Asko etxe funditu ditu jokoak, banitateak, gormandizak, erremusinak eztu egundaino batere beheratu. Onthasun biltzeko bide eder eta on bat da jende beharrei ongi egitea.

        III. PHONDUA. Egin dituzkegun, edo egitea huts egin dukegun erremusinen arabera izanen gare jujatuak, Jesu-Kristok berak dioenaz. Zer ihardetsiko dute hanbat aberats bihotz-gogorrek, jende beharrak hekien kontra altxatuko direnean, eta Jesu-Kristok berak errephortxatuko derajenean bere gogortasuna? Zoazte, madarikatuak, sekulako surat: ezen gose nintzen, eta eztautazue eman jaterat, biluza nintzen, eta ez nauzue jauntzi. Zer hersturetan izanen dire aberats bihotz-gogorrak, juje ikharagarriaren ahotik hizkuntza hori adituko dutenean? egiazki jende beharren alderat gogorra den bihotz bat, damnatu baten bihotza da. Bainan arima karitatosa, zerukotzat hautatua den baten arima da. Zeren beldur izanen gare juje guziz garaiaren aldetik, gure jaunzturak ikhusiko dituenean bere soinean, gure ogia ta dirua bere eskuetan. Ez, eztugu zeren deusen beldurrik izan Jainkoaren zuzentasunetik, jende beharrak gure alde mintzatzen badire.

        Ikhusazu nola tratatzen ditutzun jende beharrak; ea tratatzen ditutzun Jesu-Kristoren menbroak bezala, ea egiten dezajezun egin diezekezun eta egiterat obligatua zaren ongi guzia.

        Zure ahalen arabera izan zaite karitatos. Hainitz balin baduzu, emazu frangoki: guti baduzu, emazu guti hartarik ere zerbait, bainan bethiere gogo onez. Jakin ezazu, hola eginez, tresor eta laguntza handiak bilduren ditutzula behar-ordukotzat: Ezen erremusinak beiratzen du bekhatu guzietarik eta sekulako heriotzetik; hartaz artha duen arima eztu utziko ifernuko ilhunbetarat joatera. Erremusinak fidantzia handi bat emanen deraje Jainko handiaren aitzinean hura arthoski egiten dutenei: hori zen, bertze asko abisu ederren artean, Tobias zaharrak bere semeari eman zioena phondu hunen gainean.

        Galdeturen dautzuten guziei emezu erremusina, beldurrez eta, bati xoilki ukhatzen badiozu, haina izan dadin Jesu-Kristo bera, dio San Agustinek.

 

aurrekoa hurrengoa