JESU-KRISTORI OTHOITZAK

Nork bere burua Jesu-Kristori emateko othoitza

        O! Jesus Iauna, huna non naizen zure zerbitzari bat, ta zure Eliza seinduaren ume bat; arren bada harzazu zure eskuetan nere eskuko den guzi-guzia; harzazu nere memorioa, nere adimendua, nere borondatea, nere bihotza, nere arima ta nere gorphutza. Naizen guzia ditudan guziekin zuk egina naiz, zuk ongi garastia erosia naiz, arrazoin guziez zurea naiz; bada guzi-guzia zuri bihurtzen natzatzu, zure eskuetarat ezartzen naiz, naizen guzia ta gauza guzietan zure borondate seinduaren arabera goberna nazazuntzat. Indazu, arren, zu, eta zure ama Maria Birjina guziz seindua egiazki ta osoki maithatzeko grazia, eta horrekin batean aski aberats izanen naiz, eta eztautzut deus bertzerik eskatzen. Biz-hala.

Nork bere burua Jesusen bihotz sakratuari emateko othoitza

        O! nere erosle Jainkozkoaren bihotz adoragarria! gizonentzat erretzen zauzkan bazterrik gabeko maithagunea gatik, gure salbatzeko isuri nahi izan duzun odol prezagarria gatik; zure urrikalmendu mugarririk gabeak gatik, egun eta bethikotz ematen dauzkitzut naizen guzia ta ditudan guziak; ematen dauzkitzut nere gorphutza, nere arima, nere gogoetak, nere gutiziak, nere hitzak, nere eginkundeak, nere pairamenak; bainan gisa bereziago batean ematen dautzut nere bihotza bere maithagune, estekamendu ta mobimendu guziekin. Harzazu, arren, o! Jesusen Jainkozko bihotza, garbizazu, seinduzazu, eta emazu guzia sutan zure maithagune sakratuaz. Den-hala.

Jesusen bihotz sakratuari ohorezko amanda

        O! nere salbatzailearen ta nere Jainkoaren bihotz adoragarria! guziz damuz iretsirik, ni ganik ta bertze hanbaten ganik gorphutz seinduko sakramenduan errezibitu ditutzun eta egun oroz errezebitzen ditutzun laido saminak gatik, huna non nagon zure aldaren oinetan ahuspez jarria, hetaz guziez zuri ohorezko amanda egiteko. Oi! nere errespetuez ta nere adorazionez berre ahal banezake zure ohore mesprezatua! Oi! nere nigarrez, baieta nere odolaz errepara ahal banetzake hanbat errespetu-eskas, hanbat farfanakairia, hanbat sakrilejo! Oi! ala nere bizia ongi enplegatua bailetake, hoin gauza handi batetakotz sakrifika ahal banezake! Barkha diezezu, errekeritzen zaitut, o! nere Jainkoa, hanbat heretiko desohoratzen zaituztenei. Bainan bereziki barkha diezadazu neroriri, zeinak mezak gaizki entzunez, komunione hotzez, komunione gaxtoez eta bertze hanbat gisaz hain damu saminak egin baitauzkitzut: orhoit zaite, zure bihotz adoragarria nere bekhatuez kargaturik, izan dela heriotzeraino hagorandua. Arren bada, zure hanbat nekhe ta pairamen, zure heriotzea ta odola ezpitez neretzat alfer izan. Suntsi diezadazu bihotz gaxto hau, eta indazu bertze bat, guzia zure bihotz sakratuaren araberakoa izanen dena; bihotz bat urrikiz phorroskatua ta beheratua, bihotz bat garbia ta notharik gabea, bihotz bat gaurgero den guzia zure loriakotzat enplegatuko dena, ta zure maithagunearen su sakratuaz erretzen egonen dena. Nere aldetik hitz ematen dautzut, o! Jesus adoragarria! Iragan bizian egin ditudan errespetu-eskasak eta sakrilejoak, orai nere bihotza guzia auhenetan hondatua daukatenak, nere ahal guziez erreparatuko ditudala, maiz ethorriz zure aldaren oinetarat zuri nere errespetuak bihurtzerat, zu maiz eta ahal dagidan debozione ta khar guziarekin errezebituz komunione seinduan, eta bethiere modestia guzia begiratuz, barnez eta kanpoz, zure Eliza seinduetan.

Nork bere jaidura gaxtoen
garaitzeko grazia eskatzeko othoitza

        O! Jainko, seindutasuna bera zarena! O! urrikalmenduzko aita! zuk egin nauzu, zure ume maitei eman zajen libertate dohatsuan zerbitza zaitzadantzat. Ez nazazula bada, arren, utz gehiago nere jaidura gaxtoen lege ahalkagarrien azpian bizitzerat: hel zakizkit ta lagun nazazu, hek garaituko baditut, nere buruari egin behar diotzodan ta jasan behar ditudan gudu gaitzetan.

        Ezagutzen duzu, Jauna, ni zein flakoa naizen, ta zein borthitzak diren niri nausitu nahiz dabilzkidan etsai muthiriak, nere bihotzeko jaidura gaxtoak. Hain ardura haserregoak asaldatzen nau; hantusteak harrotzen nau; sumindurak minkhartzen nau; lohikeriak izurrikeriez bethetzen nau; nere umore gaxtoak hain jasangaitza egiten nau; nagitasunak hain phisu, hain laxo egiten nau nere eginbiden gainean; nere-neredako maithagune itsua hain ardura sartzen da egiten dudan ongi gutian ere, eta beretzen du zuretzat egin behar nuenaren zathi handi bat, guzia ezpada ere. Zer herstura, o! nere Jainkoa! Zer ondikozko esklabotasun, horien guzien bortxa, zu maithatu nahi zaituen eta guzia zurea izan nahi den arima batentzat!

        Bai, egin da; gaurgero, eta zer nahi gostako bazautere, eztitut nahi entzun nere jaidura gaxtoen gogoramendu phozoatuak. Bekhatutik beiratu nahi naiz; eta nere jaidurak direnazkero nere bekhatu guzien ithurriak, baitezpada gudukatu nahi ditut, zehatu nahi ditut nere arimaren etsai muthiri hauk. Zure izenean, o! Jainko guziz botheretsua! Hartuko ditut harmak, etsai dorphe haukien gudukatzeko. Bertze hanbatek, zure grazia seinduaren laguntzarekin batean garaitu dituzte loriozki; eta nik ere esperantza dut, zure izenean ta zu laguntzen zaizkidalarik, garaituko ditudala, Jesu-Kristo gure Iaunaz, zeina bizi baita eta erreginatzen baitu mendetako mendetan.

Arimako ta gorphutzeko garbitasuna galdetzeko othoitza

        O! Jesus adoragarria, Birjinen espos loriosa! lurraren gainean bizi zineno, hain maithagune berezia erakhutsi izan duzu garbitasuneko prestugune ederrarentzat. Mirakulurik espantigarrienaz, Birjina baten ganik sorthu nahi izan zare, haren garbitasuna den gutiena zaurtzen etzelarik. Bertze phondu gehienen gainean bai, bainan garbitasunaren gainean eztitutzu utzi zure etsai errabiatuak zure kontra akusik xumena altxatzerat. O! Jesus adoragarria! Prestugune prezagarri hunentzat ukhan duzun maithagune berezi horren ariaz, errekeritzen zaitut eman diezadazun, hau nik ere dagokon bezala prezatzeko ta osorik begiratzeko grazia. Zure idurira egin nauzu; nola ni atrebi hain higuin duzun bekhatu batez zure iduri sakratua likhisterat? Mehatxatzen duzu, fundituko duzula zure tenplu seindua profanatuko duena; zer sakrilego izigarri ezliteke, nere gorphutza, zure tenplu bizia, hanbat aldiz komunione seinduan egon-tokitzat zerbitzatzen zaitzuna, lizuntzea ta lohitzea? Zure mienbroa naiz; zer monstro ninteken beraz zure begietan, zu Birjinen Birjinaren mienbroa. Naizena, debru lohiaren mienbro egiten banintz! ez, o! Jesus adoragarria! eztezazula sekulan deusere sartzerat utz ni baithan, arimako ta gorphutzeko garbitasuna den gutiena hits diezakedanik. Badakit grazia berezi bat behar dudala, Jainkozko prestugune hunen osorik begiratzeko. Horrengatik ere zu ganat egiten dut laster, o! hanbat Birjinen espos adoragarria! Zenbatak, zeruan aingeruak bezala, bizi izan direnak lurraren gainean? Hek ere flakoak ziran ni bezala. Eznau beraz nere flako izateak lotsatzen; zure laguntzarekin batean badaidiket nik ere bertze hanbatek egin izan dutena, egidazu beraz, o! nere Jesus maitea, nere izate guziaren gainean hain atzarririk bizitzeko, ta othoitzari hain arthoski jarraikitzeko grazia, non Izpiritu tentatzaileak, zure loriaren ta nere salbamenduaren etsai madarikatu hark ezpaitaut sekulan den gutiena eskurik hartuko.