www.armiarma.eus
idazleak eta idazlanak Herri literatura TESTUAK Corpus arakatzailea Klasikoen Gordailuari buruz



Meditazioneak gei premiatsuenen gainean
Martin Duhalde
1809

      [liburua osorik RTF formatuan]
      [inprimitzeko bertsioa PDFn]
      [Literaturaren Zubitegia]

 

Iturria: Meditacioneac gei premiatsuenan gainean, Martin Duhalde (faksimilea). Hordago, 1978.

 

 

aurrekoa hurrengoa

I. EGUNA

Fedeaz

 

        I. PHONDUA. Fedeak irakhatsen daukun guzia Jainkoaren hitzaren gainean bermatua dago. Ez, gure fede seindua ezta gizonek asmatua eta moldatua; Jesu-Kristo, egiazko Jainkoak berak irakhatsi zeraizten bere Apostoluei, hauek gero munduan predikatu zituzten errelijioneko egia guziak. Erran ere bazerajen, bidaliko zerajela Izpiritu Seindua, egia guziak irakhatsiko zeraiztena, eta munduaren akhabantzaraino hekiekin egonen zena, eta seguratu zituen, ifernuko athek edo ahal guziek ezin garaituko zutela haren Eliza. Segur naiz beraz, eta Jesu-Kristo, berenazko egiaren hitza berme dut, eznaizela errebelatuko, Elizari behatzen natzajono, eta hark irakhasten darotana sinhetsiz, irakhasten deraitan zenbait misterio nik ezin endelgatua gatik ere; deusere adimendu zuzenari hobeki dagokonik, adimendua bera Jainko baten hitzari sumetitzea baino. Ordean egiazko fedeak galdetzen du, zinez sinhets detzadan Ebanjelio Seinduko erran guziak, berenaz sinhetsiak izatea baizen galdetzen eztuten misterioak bezain ongi, nere bizia eta eginkunde edo akzione guziak erregelatu behar dituzten egiak ere: Jainkoa baithan hirur presuna badirela sinhesten dudan bezain sinhetsi behar dut, salbamendua dela munduan ditugun egiteko guzietako buruzagia, bekhatua dela bizian gertha ditekegun gaitzik handiena; bekhatu mortal bakhar bati zor zaizkola sekulako thormenta guziz izigarriak; thormenta hetarik beiratu ta sekulako loriarat heldu nahi bainaiz, gurutzea behar dudala eraman bere salbatzaile adoragarriaren ondotik, nere buruari bortxa handiak egin behar diotzadala, nere jaidurak, sentsuak eta gutiziak mortifikatu ta gudukatu behar ditudala, bihotzez ezti, aphalgura, garbi, pairutzu izan behar naizela. Holako egietarik bat bakharra ezpadut sinhesten, eztut egiazko fedea, eta hortaz beraz damnazioneko bidean naiz, Jesu-Kristok berak erran duenaren arabera. Sinhetsi othe ditut bada zinez egia horiek guziak iragan denboran? Sinhetsi banitu behar den bezain zinki, biziko othe nintzen, bizi izan naizen bezala? Eta orai ere sinhesten othe ditut? O! nere Jesus maitea, zure ontasun bakharretik daukat fedearen dohain baliosa; arren bada begira nazazu haren galtzetik; phitzazu ta berre ni baithan, nere on guziaren ithurria izan behar den prestugune prezagarri hau.

        II. PHONDUA. Zer progotxu du giristino batek fedea ukhatea, ezpadu haren gainean moldatzen bere bizitze guzia? Erhokeria handi bat da ez sinhestea errelijione bat, Jainkoak berak irakhatsi duena, hanbat miliun marthirek bere odolaz zigilatu dutena, hanbat mirakuluz finkatua izan dena, eta debruek berek hanbat aldiz aithortu izan dutena; bainan miletan erhokeria handiago bat da errelijione bat sinhestea, eta sinhesten ezpalitz bezala bizitzea; hori da debruek bezala sinhestea: ezen debruek ere sinhesten dute gure errelijionea egiazkoa ta Jainkozkoa dela, bainan eztire gutiago debru. Sinhesten diren egien arabera ez bizitzea da fedea bera desohoretzea ta laidoztatzea; eta ordutik Jaunaren dohain balios hau bera gure kaltetan liteke; ezen dudarik ezta sinhestun baten bekhatuak hanitzez handiagoak direla, legez kanpoko batenak baino, eta haren damnazionea miletan dorpheagoa izanen dela. Zer damu khiretsetan eznaiz sarthu behar orai artean fede seinduari egin diotzodan laidoen gainean? O! Jesus maitea, zerorrek lagun nazazu hemendik aitzina, alde guziz eta phondu guzietan irakhatsi dauzkigutzun egien eta maximen arabera bizitzen.

        III. PHONDUA. Fedea izanen da beraz geroroz nere eginkunde guzien ithurburua, ta nere bizitze guziaren erregela. Hark kondenatzen duena oraidanik eta bethikotz kondenatzen dut nere bihotz guziaz, naturaleza gaxtoak zer nahi erranen badu ere. Parada guzietan munduko maxima galgarriei kontra pharatuko deraiztet Jesu-Kristoren maxima salbagarriak. Zer dio munduak? Nork bere atseginak hartu behar dituela lurraren gainean, bere jaiduren arabera bizi behar dela, bere sentsuen gutiziak bethe behar dituela, dohakabe direla gurutzea kharrajatzen dutenak, erromestasuna, mesprezioak, ahalgea jasateko dituztenak, eta dohatsu pairamenik gabe, alde guziz bere gogara bizi direnak. Zer dio Jesu-Kristok? Horien guzien kontrarioa. Zeinek othe du arrazoin? Munduak ala Jesu-Kristok othe?

        Jainkoari emotzu eskerrak, zeren eman dautzun fedearen dohain baliosa, eta zeren sar-arazi zaituen eta zaduzkan egiazko Elizan, heresian eta xisman erori gabe. Iragan biziaz guzia ahalgeturik, finka zaite hemendik aizina fedearen arabera bizitzeko xede zinetan.

        O, Jauna, emenda diezaguzu fedea. San luk.

        Zer progotxu da, norbaitek katholiko gisan sinhets dezan, baldin pagano gisan bizi bada? S. Agust.

 

aurrekoa hurrengoa