KOARTADA

 

Gau hotz batean hil nuen;

lurpeko parking desolatuan.

Hitchcockek berak ez zukeen hobeto egingo.

Aztarnak, arrastoak, musu guztiek

ezabatu nituen, eta errebolberra.

Lasai nengoen eta zoriontsu.

Kalea hutsik zegoen —auzo hartan,

ordu haietan— eta ene urratsek zarata

martziala zegiten espaloian.

Baina bapatean —auzo hartan,

ordu haietan— bizilagun batekin egin

nuen topo. Galdua nengoen. Odol tanta

ttiki batzuk —ez dago hilketa perfekturik—

salatzen ninduten. Irribarretsu bertaratu

zitzaidan, maltzur, gupidagabe.

Urduri zirudien, ezeroso. Nik prest neukan

labana berriro (ez dago zorion beterik).

Hara eta hona begiratu zuen eskuak

herisuar igurtziz. Orduan esan zidan:

«Gaur ez nauk ikusi, adiskide.»

 

91-XI-11