|
Hatsaren bustia ESKALEA Minat mingorraren gostua dauka bere suerteak, mizpira saldaren usaina, amesten duen xokolet esneak. «Pettuz» bat dela diote jende xehiek, «zuhaitzaren adabegi ez deus bakartiar bat», intelektualek. Pinpina bezala, plazetan dabiltzan aberatsek, neure araberan, ez dute «zalamalekum» ainitzik, ez eta tankako ixil tuntik, beren bihotzetan, «fardel» hori bereri hurbiltzen denean. «Biper egitea» du bere lana, bertzen pizarrak bere ahamena. Inguru minguru, eskaintzen duelarik bere xapel zilatua, ez uste izan zerbaiten galdatzen dabilala! Hala ere, gure esku laburrak hertsitzen dira gehiago, eta, egoiten laburtuagoak! Ez, ez uste izan, ez dauku deus galdatzen, baizik bere kanore gabetasuna dauku deneri partikatzen. Gau berandu bustitsu batez, herrestan, bere azken hatsa utziko duenean, zikinetarat aurtiki ondoren ostikoz, bere xapel zilatua betikotz, izengabeko norbeitek du ehortziko putzu urtsu batean, lurperatu gabe, argi eskasia gatikan, eskalearen eskale eskuak oraino deusez beteak.
Hatsaren bustia |