Eukaristiaren obratzea

        42. Orduan izan ze noiz obratu zuen Jesus onak Jangoiko ta gizon egiaskoak, guzis poderosoak ta guzis amorosoak bere milagroen milagro andien andiena, bere lengo ta geroko ongi eginen bilgura ta memoria, re pasio ta eriotzearen oroipena ta errepresentazioa, erregalo bat soberanoa proprioki dibinoa, konbita bat sagratua Zerukoa; non gozatzen den Kristo bera, berritzen bere amoresko exzesoen memoria, betetzen arima grazias, ta ematen geroko gloriaren prenda; deitzen dena sakramentu aldarekoa, au da, señale sagratu sekreto soberanoa; ta Eukaristia, au da grazia ona, ta grazia guzien iturria; non erauntsituen bere gureganako amorearen ondasunak: Baña eztu iduri agerrira den adiña: Eta ala onen ezauntzeko, eztu gizonak gobernatu bear sentitzen dutenas sentidoek, gustatzen duenas agoak, ukitzen duenas eskuak, ikusten duenas begiak, ezeta ere erdexten duenas sollik entendamentu pobreak, baizik guzien gañera iganik, erraten duenas bere Majestadeak, sinetsis, naiz ezin erdetxi ta entenda den adiña, sinetsis, diot, firmeki itsu itsua, zeren baita Jangoikoaren obra, ta ala baitio Jangoikoak. Etze kontent bein solamente jautsias Zerutik guregatik, ta bizituas gutartean ogeitamirur urte, eta padezitzeas pasio ta eriotze doloreskoa bein, ta gañarako ongi eginak egiteas bein sollik: nai izan zue gelditu gureki munduan, mundua den bitartaño, naiz altxaturik sakramentuan; nai izan zue berritu kontino faboreak faboreen gain, ta segitu erredimitzen gu, erremediatzen, erregalatzen, ta faboratzen porfiaz presente bere Majestadeak ez gaituela nai utzi galtzera niolateko maneraz. O Jesus ona, o Jangoiko-gizona, gizonen fiadore ta pagadore atra zena, gure zorrak bere gain arturik, eman naitiguna bere ondasunak, guregana apasionatua, maiteago gaituena ezi geurok garen, oh nolako exzeso milagrosko amoreskoak egitentuen gure onnaiez! Nork eztu amatu bear alako amazalea? Nork eztu estimatuko alako faborea? alako porfia? alako miragarriak alako Jaunarenak gure amorez? Et quare moriemini, domus Israel? eta zergatik galdu bear da orren etxekorik nior ere, berorren ogia jan duenik? Ez permiti, Jauna &...

        43. Gau gartan bada, zeintan baizekie izanen zela entregatua iltzeko, arturik ogia bere esku dibinoetan, goraturik begiak Zerurat bere Aita Jangoikoagana, bedeikatu ta partitu zue erraten ziotela, ar zazie ta jan zazie, ezi au da ene gorputza: Gero alaber oroat arturik ardo kaliza edo baso batean erran zue, ar zazie ta edan zazie ontaik guziek, ezi au da ene odola, zuen ta anitzen onetan ixuriko dena... Gisaontan obratu zue milagro miragarri gura konbertitus ogi ta ardoaren sustanzia bere gorputz ta odol preziosoen sustanziatan, gelditurik an ogi-ardoen iduri utsak, edo akzidenteak sollik beren sustanziarik gabe, ta aien pean altxaturik Jesu Kristo bera den guzia presente erreal ta sobrenaturalki. Orduan alaber ordenatu zitue Sazerdote lenbizikoak Apostoluak, emanik potestade konsagratzeko berek, ta ordenatzeko berze Sazerdoteak, manatuz itz gebeki, au egiten duzien aldioro, egin zazie ene memoriatan. Ala beraren potestade ta itz errealaren birtutez dirau, eta iraunen du, mundua mundu den bitarteo, sakramentu soberano gonek, eta ontan bere Majestadearen presenzia errealak. Eta ala kunplitzen da errealki eman zuen itza despeidan, et ecce ego vobiscum sum &. Math. ult.: Eta ona ni zueki nago beti munduaren akabanzaraño. Ala injeniatu zue egotea bateo, dagon bekala, Zeruan, ta lurrean aldareko sakramentuan: Zeruan errealki: sakramentuan ain errealki: ezta diferenziarik sustanzian, baizik solamente maneran, edo egote-moduan: Zeruan baitago natural ikusi daiken gisan: sakramentuan sobrenatural, aragisko begis ikusi eztaiken gisan: an gora glorioso gloriastatzen Sanduak: emen apal humil amoroso graziaztatzen desterratuak negarresko balle gontan. An gozatzen dutela osoki beiratus aurkez aurke ango gisara: emen solamente fedes ta karidades txastatzen dugula emengo gisa. Irur estado gisatan ematen da, mezako sakrifizioan; sakramentu sollean: eta komunionean. Komunionean ematen zaigu erregalo alimentatzeko arima, aumentatzeko grazia, ta azitzeko Zerurako. Sakrifizioan ofratzen da egunoro Aitari presentatus bere merejimentuak, berritus bere pasioa ta eriotzea. Sakramentuan berriz dago presente kontino gau ta egun egiteko ongi nauten guziei, ala nola legoken limosnagille andi bat etxideten atari-pokalean emateko pobreei... Zer falta zaigu, ezpazaigu falta fedea ta karidadea? Edozein gisas ziona S. Pedrok egia da, eztela nion, Jesusen baitan ezpada, salbaziorik: Act. 4.: eta S. Pablok diona, Jesu Kristo atzo ta egun, eta sekula guzietan dela gure on luzia. Hebr. 13. Erregalo gonen postrean abisatu zitue agituko zenas gau gartan, zeudengatik prebeniturik, zuek guziek izanen duzie eskandalo gaur ene kasos edo okasios, ezi eskrituran dago, Artzaia golpatu, ta ardiak barraiatu. S. Pedrok erraten zio, Jauna, naiz guziek faltaturik ere, nik eztiot faltatuko sekulan ere. aun dibinoak, ah Pedro, sines erraten dizut zuri, ezi gaur berean, ollarrak bi aldis kantatu baño len, zuk ni irur aldis ukatuko nauzula. Arrek iago porfia, il bearbada ere orreki, eztut ukatuko. Gisa berean ziote gañarakoek ere: Gero ikusko da. Graziak eman ondoan atra ze etxe gartaik, joateko orazio egitera kanpoan, kostunbratu bekala.