AXERIA ETA BELEA

Bele jauna haitz ttonttorroan

Tente zagon gasna bat mokoan.

Azeri bat usañez azia

Eldu zaio muturra zuria.

Iten dio begiez azkurren:

«Agur Jauna ! zoin pollita zaren!

Zoin ederra ! Egiaz nabilla.

Naiz izanik giza bat zirtzilla

Zure boza legun eta guri

Balin bada zure luma isuri.

Oihanpeko erregea zare;

Gu guziak parez deus ez gare.»

Itz eietaz bele anpatua

Zabaldurik astoki mokoa,

Asten zaio kantatzen salmoa

Emanikan aots betikoa...

Gasna zaio mokotik erortzen,

Axeria kuxian jabetzen.

Zaukalarik atzapar tartetan

Malzur tzarrak iten dio bertan:

Bele asto urgulluz kantari,

Eman nauzu egungo janari.

Eta boza alxatuz gorago

trufa baiñon musika geiago

Jadan gasnaz bizarra betea

Jaidosten du irria zurrutan:

Adi zazu apo tetelea:

Tripa kontu erran alabantzak

Urgulluak merezi bengantzak

Maiz direla malzurren onetan.

Gure gostuz nik jaten dut gasna.

Ez zare zu errege berdiña

Naiago dut anitzez usoa

Musde bele zu zare zozoa.

Orai ere badire munduan

Axeri tzar ta bele tontoak.

Itz ederrak tuztenak aoan,

Eskuz dire maizegi lapurrak.

Diputatu axeri malzurrak

Populua dute izorratzen.

Alabantzez azturik, ta berek,

Arin gasna dute zurrupatzen.