IRUDI VIII GARRENA

Karmela, Ramon

        KARMELA

Eta nere Ramon orain zer diozu?

        RAMON

Zuretzat maitea oraindik ez nauzu.

        KARMELA

Bizkitartean ba, biak nausi gare!

Egun nere aitak egin zaitu gure.

        RAMON

Bainan zure aita ez dago nerea.

        KARMELA

Kopeta dakazu illunez betea.

Zer gertatu zaitzu?

        RAMON

                      Maitea, deusik ez.

        KARMELA

Arima beteko nauzu zure miñez,

Ramon!

        RAMON

            Ez Karmela, ez duzu jakinen,

Bularren azpian zer dutan jasaiten,

Jaungoikoak berak argituko zaitu:

Guri eman miñak eztituko ditu.

Egon gaiten beaz, biak ixilikan,

Emanik xedeak aren eskuetan.

        KARMELA

Ezin adi zaket, orain zuk zer duzun.

        RAMON

Erranikan ere ezin duzu entzun,

Zertako ni naizen olaxe mudatu.

Zeren nere griña nik nai dut gordetu.

        KARMELA

Beaz errana da ez nauzu maitatzen,

Zure bihotz ona, nik ez dut izanen.

        RAMON

Zer erraten nauzu? beti maite zaitut,

Zuretzat bakarrik, nere biotza dut,

Jainkoaz Karmela zuk ditutzun miñez,

Ez nauzula bete arima zauriez.

Aski da neretzat orain jasaitea,

Jasaiten tutanak. Karmela maitea!

Aitaren baimena ez dezaket izan...

Zertako? Ez dakit. Arek gogoetan

Badaki zertako. Erranau betitik,

Zu ez maitatzeko, hark egiñen gatik.

Bainan maite zaitut; ez dezaket gorde,

Zu nerea zare Jainkoaren orde.

        KARMELA

Zernai izan daien, zure aita, tzarra,

Edo gizon ona. Nik zure bearra,

Dakat; aitzen duzu?