MEDITAZIONEA
KONBERTSIONEAREN LUZAMENDUAZ

I

        Ez dezazula luza egunetik egunerat zure konbertsionea; zuk ofentsatu duzun Jainkoak berak gonbidatzen zaitu penitentziarat; ez othe laiteke beraz hari damu berri bat egitea, zure bekhatuetan oraino bihar artean ere egotea? Nola giristino bat egon daiteke oren batez ere bere Jainkoaren etsaikoan? Lurreko handi bat, printze edo errege bat ofentsatu bagindu, othe ginduke sosegurik hura phazegatu artean? eta ez othe laiteke haren mezprezatzea, baketzeaz kasurik ez egitea? Zer laiteke, berak deitzen bagintu bere ganat? Berak gonbidatzen bagintu bere palasiorat? berak agintzen balaroku bere adiskidetasuna, eta harekin batean bere erresumaren erdia? eta harenbertze hark egin ondoan ez bagindu egiten urhatsik harekin baketzeko? Gure ezaxolamenduak ez othe luke merezi punizionerik garratzena? Horra bizkitartean nolako garen gure Jainkoarentzat. Deitzen gaitu gu bekhatoreak bere ganat, agintzen daroku barkhamendua, bere amodioa, bere erresuma guzia; eta nola gaudezke itzuli gabe haren ganat? Luzamendu hunek ez othe du markatzen antsiarik ez dudala, ez Jainkoaz, ez Zeruaz? Atsegin dudala ene bekhatuaz? Kontent naizela Deabruaren esklabotasunaz? Nahiago dudala egon Satanekin, ezen ez Jainkoarekin? Othe da deus ere Jaun soberanoa gehiago mezpreza dezakenik disposizione hau baino? Damu dut, Jauna, ene luzamendu guziez, orai beretik ukho egiten diot munduari, zerbitzatuko zaitut ene indar guziez, maitatuko zaitut ene bihotz guziaz; hori nahi dut, hori da ene gutizia; konpli zazu, othoi, ene ahal eskasa.

II

        Zure intres egiazkoak obligatu behar zaitu berehala konbertitzerat, ezen zer zare Jainkoarekin errekontziliatu artean? Jaunaren etsaia, bekhatuaren esklaboa, Deabruaren gathiboa, Zerutik desterratua, eta Ifernuko surat erortzeko menean; horra zure estatua. Othe da estatu triste hortarik lehen-bai-lehen ilkhitzea baino deus ere zuretzat baliosagorik? Bertze alde, zuk estatu dohakabe hortan egin ahal dezazuken guziak ez du saririk merezi Zeruan, Jaunak ez darotzu zor errekonpentsarik glorian, eternitateko khoroa ezin irabaz dezazuke hek guziez. Helas horra beraz gloriakotz galduak hanbat obra, bekhatuan ez bazine hain balios litezkenak! Ez othe zare beraz zure buruaren etsai, hek hola galtzerat uzten ditutzunaz geroz? Zertako ez zare lehiatuko ahalik lasterrena konbertitzerat, Zerukotz on diren obren zure ahal guziaz egiteko? Zure burua maite baduzu, berehala bekhatutik athera behar zare, berehala konbertitu behar zare.

III

        Erhokeria handia laiteke munduaren errankizunen gatik konbertitu gabe egotea. Jainkoak manatzen darotzu, zure intresek galdetzen dute, konberti zaitezela; zertako entzunen ditutzu jendeen erasiak? Eta hauk zer erranen dute, erran ahal guziak erranik ere? Utziko ditutzun lagun libertinek usteko dute, zenbait damu erreberrituz, largatu ditutzula; erranen dute estranio eta estrabagant bat zarela; zutaz eta zure ganbiantzaz trufatuko dire; adimenduaz gabetu zarela erranen dute: ez kasurik egin hekien erasia guziez, zohaz zure bide onean, ez zaituzte hek gibelatu behar hartu duzun deliberazionearen segitzetik. Ez da espantitzeko kondenatzen bazaituzte zure bizitze berriaz, ezen zuk zure ganbiantza dohatsuaz kondenatzen duzu hekien libertinkeria. Tentazione hau garait zazu, eta hunen kontra eramanen duzun bitoriak bertze hainitz iraba-araziko darotzu; zenbat flako bai zare ere, zerbitzatu gogo duzun Jainkoak borthiztuko zaitu; ongi deliberatzean datza guzia, zin-zinez nahi bazare saindutu eta salbatu, saindutuko eta salbatuko zare. Ah! Jauna, ikhusten dut salbatu nahi nauzula; denbora da ihardets diozodan zure borondateari. Gonbidatzen nauzu ni bekhatorea zure ganat: heldu naiz orai beretik. Barkha datzu othoi ene luzamendu iraganak; zure gloriak, ene intres egiazkoek obligatzen naute berehala konbertitzerat, eta deusek ez nau gibelatuko, orai artean bezala, zuri ene bihotza ematetik. Zu zare ontasun eta zorion guzien ithurburua; urrunduko dut beraz ene bihotzetik munduaren alderako jaidura sobraniozkoa, eta betheko ditut zure manu salbagarriak.