INBASIOAK

 

Desatsegina da

      nire obarioen zauria.

Pisutsu sentitzen naiz

giltzurrunetako minaz

      eta sabela hanpaturik.

 

 

Desatsegina da.

Barruko arropa eta izarak

      zikintzen dira.

 

 

Eta, hala ere, itxaron egiten diot,

      hilero

                   itxaroten diot

egutegian zenbakiak tatxaturik,

esne gorri hori

      ez dadila bihurtu

inbasore baten elikagai,

 

 

nere gorputzaren

     beste inbasio baten fruitu.

 

 

 

Eta gero,

hileren batean,

agian negar egingo dut,

malkoak

berbaz adierazi ezinezko

garraztasun kristalinoak direlako,

behin jausita

uzten dituzten urradurak

ebakitako gorputz zati bat

bezain osaezinak direlako,

 

                            aukeratu ez ditugun bideak legez.