Poema amniotikoak
Sonia Gonzalez
Kutxa, 2005
EPILOGOA
Tristeziaz heldu zara etxera,
arrazoi ilunengatik.
Batek daki,
estresa edo izango da,
egungo medikuentzat
dena da estresa
edo
birus ezezagunen bat.
Beraz,
tristeziaren estresaz
edo birus ilunen batez
zara etxeratu.
Eta hura ere
goibel egon da,
pertsinak jaitsita
arropa behearen gainean
komuna zikin
harria beteta
ohea atondu barik
eta ke usainaz
Patiladun pianista batek
konmozio aurpegiaz
begiratuko dizu agian
betaurreko ilunen atzetik,
baina jaustea,
benetan jaustea,
behean inor ez dagoenean,
ezer ez dagoenean
behea adreiluzkoa denean,
orduan jaustea
artea da.
Hori jakinda,
ez dago negar egiterik.
Poema amniotikoak
Sonia Gonzalez
Kutxa, 2005