MAURICIO ROSENCOF BILBON

 

Bilbora heldu zen Ruso,

pausuak txertoei esker

eta begirada urdinean galdua.

Gaixotasunak

oilar harroen modura

mugiarazten zion burua.

Dena jakin nahi zuen

eta erantzuten jakin ez nituen galderak

egin zizkidan etengabe karriketatik.

Gau batean Gernikara joan ginen,

Gernikako piperrak jatera.

 

 

Gau hartan milikoekin amestu nuen.

Behia nintzen.

Zaldia nintzen.

Bataraza nintzen.

 

 

Aberea nintzela amestu nuen.

Bokatxadun animalia artean amestu nuen.

 

 

Ziega batean nintzen hobiratua,

                                  bizirik

                                  oraindino?

                      bizirik nengoela amesten?

eta eguzkiak

sabaiko zink-plakatik zehar

zulatzen zidan burmuin-garuna.

 

 

Milikoekin amestu dut berriro

eta Tupac Amarurekin...

zure poema bat irakurtzen ari zen, Ruso.

 

Eta orain, urteak pasa direla,

zoramenaren mugak argi dira:

 

                                           Aberetu nahi duten pertsona

                                           pertsona izango da beti.