LORA-ORRIAK

                Bakotxa bere etxetik

                Jaunaren etxera,

                guztiok gatoz ona,

                Ama onen aurrera.

                Lora bana dakargu

                gaur bere altarara,

                beste bat yaurtin dayan

                geure arimetara.

      Gure biotzak

      eztira, ez, otzak;

ta orain iñoizko beroen

      zeure begira

      azartu dira

kantatzen... albait ondoen.

      Maite zaitugu

      uda ta negu,

urteko sasoi danetan;

      baña geyago

      ta agiriago

gau ta egun loratsuetan.

      Maitetasuna

      da dakarguna

lora onen orri-artean.

      Geugaz ei datoz

      lorok... ta gatoz

maitetasunaz batean.

      Lurreko lorak

      ilkor ilkorrak

ta igartukorrak izanik,

      usain legunez

      ta edertasunez

yantzita dagoz apaiñik.

      Albait ederren

      imintearren

orrako zeure altarea,

      norbaitzuk egin

      dabe, ba, alegin

lorak billatzen, Andrea.

      Baña zeruan,

      zeure inguruan

yagi direan klabelin,

      lirio, bioleta,

      larrosak eta

baizen ederrik topa ezin!

      Gure alegiñak

      dira oso erkiñak

lur au eiteko zerutu;

      ta ona emen... ezin

      zeruan bezin

ondo guk Amatxu ospatu.

      Tira, Aingeruak,

      tira, Zeruak,

egin guk ezin doguna!

      Aintzatu ederto,...

      guk baño obeto,...

eresiz geure Kutuna!

                  * * *

                Agur, Ama laztana,

                Zeruko larrosa,

                Jaunaren atsegin ta

                Aingeruen poza.

                Eutsi ta artuizu, Amatxu,

                agurtzat biotza.

Agur, Amatxu maltea,

doi zerutarrez betea,

agur, bai, Zeruko atea.

Agur, bagoaz,

pozarren goaz,

Ama aintzaturik, umeok,

seme-alabatxu maiteok.

Ama, orain zar ta gazteok

bedeinka gaizuz guztiok.

                        1908-ko urtean