AI, TXERREN!

Ai, Txerren, Txerren, zorigaiztoko

guztien Buru nausia,

amarik bako seme galdua,

zeure erruz Goitik yausia!

Aita Jaungoikok, zeuk sortu-orduko,

irabazi eutsun auzia;

ta aingeru on batek bere espateaz

ai! atara eutsun zuzia.

Ta ordurik gora, zure itxureak

daukan grazia guztia

da orrako aurreko bekoki astuna

adar baltz bigaz yantzia.,.

ta orrako atzeko lepo ego errea...

eta atze buztan luzea...

Ez ikusteko da obea zure

itxura itxusi itxusia!

Galdu zenduan aingeru-antza,

galdu zenduan zerua,

galdu zenduan Aita, o ze Aita!...

ta Ama uta zeutzat yayoa.

Galdu zenduan zoriontasuna,

aingeru zital eroa,

bear zar baño gorago imiñi

nai zendulako burua.

Ezta, ez, errua Zeruarena!

Zeurea da, bai, errua!

Ta ezta iñor zugaz errukituten,

zoritxarreko aingerua,

ta iñon bakerik aurkitu-eziñik

yabiltzu beti gogoa...

Ez eukiteko da obea zure

nekezko bizi-modua!

                        1923-ko urtean