GELDIRIK

Txori bat ikusi dot...

O ze txoria!

Ago bellegi, ego urdin,

papar gorria;

dana politasunez

ondo yantzia...

O ze txori polita!

Ze ikusgarria!

Etxetik ur daukadan

ikondo baten

iko-garau gozo asko

daukadaz aurten,

ta onetariko iko bat

asi da yaten

txoria, ta asi naz ni

berari aituten.

Polito ikusteizan dot

leyo batetik;

baña ondo baño obeto

ikusteagaitik,

leyoa zabaldu dot,

eta bertatik

txoriak iges ein dau

neure ikondotik.

Ene, badoa ikotik

txori polita,

leyoan zarateak

ikaratuta!

Leyoa irigi barik

ikus neinken ta,

emen nao ni irigia,

ai! damututa.

—Ez zaitez urrun yoan,

txori polita,

esan deutsat, biotza

ondo minduta;

baña bazoaz, zoaz

zerbait kantauta,

yan dozunak be zerbait

balio dau ta.

Gorputza, Jaunak einda,

polita dozu,

ta abotsa be polita

aurki eukikozu...

Yan dozun ikoaren

zorra deustazu,

ta, arren, kantuz zor ori

ordaindu eidazu.

Txoriak erantzun deust:

—Ara, bakizu:

zeure begi biokaz

ikusi nozu;

ta olan, neu ikusteaz

poza artu bozu,

poz orregaz ikoa

kobrau deustazu.

Ta au esanda, txoritxu

papar gorriak

astindu dituz bere

egotxu biak,

eta, o ikustea izan da

nire begiak

ikusiko egaztada

zoragarriak!

Baña yoan yat arin

gora ta gora,

ta ein dau olango baten

eztatik nora...

Noiz biurtuko ete da

neure ikondora,

kantuz ordainduteko

ikozko zorra?

Ai, nok leukan zarritxu,

txori maitea,

egaz edo geldirik

zeu ikustea!

Erdu laster... Otu yat

leyoa ixtea

ta leyo-aurreko ikoa

zeutzat istea.

Geldirik eukiko dot

neure leyoa,

geldirik leyo-aurreko

zeure ikondoa....

Geldirik emen gauzak

egongo dira;

eta geldirik neu be,

zeuri begira.

                        Gatikan, 1922-ko urtean