HAMARGARREN LEKZIONEA

KREDOAREN HAMABIGARREN
ARTIKULUAREN GAINEAN

Vitam aeternam.

Sekulako bizitzea.

        Eztenaz gero, gizona egiteko batetan geiago lotzen eta amarratzen duen gauzarik, hartarik uzte duen probetxuak baino, behar zen bizitze hunen ondoan uzte dugun errekonpensa erakuz zekigun, arren esperanza hura gure bihotzetan sarturik dadukagula artikulu hunetarik atheratzen dugun fedearen bidez, arthatsuago garentzat begiratzera, zer ere manatuak baigara fin hartara heltzeko.

        Begien aitzinean eman ahal zekigun, gaixtoen begira dagoen heriotzea, prestuentzat preparatua den bizitzea bezain ongi, ikusirik batak ukitzen duela gizona bertzeak bezala, bainan zeren graziasko legea amoriosko legea baita, Apostoluek erakharri nahi izan gaituste ongi egitera, ontasuna emanik konsideratzera, eta ez penak.

        Prestuek gerokotz uzte eta begira egon behar duten errekonpensa hura, deitzen da sekulako bizitzea. Bizitzea, zeren estatu hartan prinzipalki izanen dute arimaren egiasko bizitzea, zein baita Iainkoarekin iuntaturik, eta haregin bat eginik egoitea.

        Sekulakoa deitzen da, zeren ezta bizitze hartaz hemengoaz bezala; hunek, ondikoskoa delarik mug-harri bat pausatua baitu, bainan bertzea, ez xoilki doatsua da, zeren ontasun suerte guziak dadutzan, bainan oraino zeren sekulakotz iraunen duen.

        Ezin pensa dezakegu zein sori onesko den sekulako bizitzea; guziarekin ere hitz gutiz deklaratuko derautzuegu jeneralki, hartaz zer endellega dezakegun.

        Gizona egina da gorputzaz eta arimaz: baditu arimak hirur parte edo bothere bezala; memoria, adimendua, eta borondatea: Eta gorputza parti diteke ere bere sensu diferenten arauera.

        Doatsutasuna da arimako eta gorputzeko ontasun alde guziz konpli eta oso bat, eta halatan behar da hekin parte guziak diren osoki doatsu.

        Erraiten da, memoria bat doatsua dela, noiz ere hainitz gauzez orhoitzen baita: Adimendua hanbatenaz kontentago da, zenbatenaz gauza geiago baitaki, eta ezagutzen baitu: Eta zenbatenaz borondateak maiteago baitu gauza on eta perfet bat, hanbatenaz aiseago da. Halakotz sekulako bizitzeaz gozatuko den arima, izanen da alde guziz doatsu; haren memoria orhoituko da kontentamendurik eman diozokeoten gauza guziez; haren adimenduak perfetki ezagutuko du bere baitan ontasun guziak dadutzan Iainkoa, eta haren borondateak eztu nahiko, ez eta maite izanen hartaz bertzerik, zeren hura xoilki den infinituki perfet eta infinituki on.

        Estimatzen da gorputz bat perfet eta konplia dela, baldin osasun oso bat badu, eder bada, sendo eta agudo, eta halakotz doatsuen gorputzak hain konpliak izanen dira, non ez xoilki izanen baitute osasuna, bainan non ezin pairatuko baitute ere deuzik, erran nahi da, halakoak izanen direla, non ezin izanen baitute gaitzik. Ez xoilki ederrak izanen dira, mundu hunetan gorputzak diren bezala, bainan iguskia are baino argiagoak. Ez xoilki izanen dira agudo, hemen beherean agudoenak diren bezala, bainan halako suertez, non ioanen baitira denbora puntu batez munduko kantoin, edo buru batetarik bertzera nekerik eta trabaillurik gabe, eta hain sutil eta mehar izanen dira, non iraganen baitira harrietan eta gauza gogorrenetan barrena, eta barrenetik kanpora. Ez xoilki ioanen dira sendo eta indarsu, orai gorputz sendorik eta indarsurik edireiten den bezala, bainan hain sendo eta bortitz, non sekulakotz biziko baitira ian gabe, edan gabe, lorik egin gabe, beldurtasunik bat ere gabe.

        Baldin gizonek desiratzen badute aberatstasunik mundu hunetan, zeruan izanen tuste ezin ahitusko tresorak, zeren Iainkoa bera izanen dute bere.

        Desiratzen badute ohorerik, izanen dira Errege.

        Desiratzen badute plazerik, bere adimenduko satisazioneaz lekhora, ezta hekin baitan izanen kontenta eztadin sensurik, zeren izanen tuste, zeinek bere naturalezaren arauera bilha dabiltzan gauzak.

        Gainerakoan, delarik ere batzuen loria bertzeena baino handiagoa, mundu behere hunetan guziago edo gutiago trabaillatu diren, eta Iainkoa serbitzatu duten eredura, guziak izanen dira orobat kontent, ikusten dugun bezala, othurunza batetan gizon handi batek iaten duelarik haur batek baino geiago, bata eta bertzea orobat satiaturik daudezila, zeren ian duten eta edan, zeinek bere neurriaren arauera.

        Finean Doatsutasun hura hain handia da, eta hain konplia, nola ere erran nahi den, eta sensu guzietan, non gizonaren espirituak ezin hura endellega baitezake.

        Horra Kredoaren azken artikuluaren deklarazionea. Lekzione hunetarik probetxurik athera dezazuen amoreagatik, borondate bero bat hartuko duzue ongi bizitzeko, zeren gauza segura da, nork ere bide bezala konsideratuko baitu bizitze hunen ondoan badela bertze bat alde guziz doatsua, hemengoaz bere eginbidearen arauera serbitzatuko direnentzat preparatua, hark hartuko duela deliberazione saindu bat hain prestuki mundu behere hunetan bizitzeko, non goza ahal dadin gero berzean guretzat preparaturik dagoen sori doatsuaz.

        Hala egiteaz nagotzue othoitzez neure ahal guziaz, arren egun batez ardietz dezazuen sekula sekuloronekotz Kredoan irakazten zaitzuen fedeagatik Giristino guziek uzte behar duten errekonpensa.

        Gutizia zakiskote guziak, othoi, fin doatsu hari, eta errazue enekin batean hitz hau, AMEN, emana baita berariaz Kredoaren ondoan guri erakuzteko lau letretan, hartan datzan guzia guziz egia dela, eta egiatzat dadukagula. Errazue bada hura bihotzez eta ahoz fin hartarakotzat, eta othoitz egiozue Iainkoari Dotrina hunen egilleagatik.