ERBESTETUA

                Quomodo cantabimus canicum

                Domini, in terra aliena (Ps. 136)

Erreka andiaren bastarrean

Lur-arotzean egoan

Abertzale zintzo ta bizkorra,

Aberriaren oroyan.

Aulak eukazan bere belaunak,

Biotza erdibitua;

Aberri ardurek sartu eutson

Ituna biotz barrura.

Onela egoia ikusi eban

Erbestetuta eukanak;

Zergaitik ez dozu abestuten?

Esaten dotso zitalak.

Ezin naike iñola nik abestu

Erbestetua nagola,

Ez dot ezegaitik abestuko

Neure aberrin ezpada.

Abertzaleak amets gozoa

Ezeban geyago ikusi,

Ta aberri-onez, bere bizia

Eskeiñi eutson Jaunari.

                        Ondarribi, 1924