HOGEI ETA HIRURGERREN EGÜNA

Maria Birjina, Jesü-Kristen bizitze püblikoan

        Jesüs, Jinko Salbazalia, egon zen hogei eta hamar urthe ixiltarzünian, lanian eta itzalian, Nazaretheko herri txipian, Maria bere Amarekin eta Josefekin. Heltü zenian thenoria mündiari bere Jinkotarzünaren erakusteko, ützi zian bere Ama maitia; joan zen lehenik desertialat berrogei egünen igaraitera othoitzian, barurian eta penitentzian; eta gero agertü zen eta hasi pheredikatzen egündano ikhusi ez-zien indar eta gehiengoarekin. Ber denboran bere hitzak azkartzen zütian miraküllü süerte güzien egitez: ütsier emaiten zian bista; mintzoa mütier, entzütia gorrer; mainkhiak eta herbalak ebil erazten zütian eta hilak phitzerazten. — Eta ordian, Jesüsen ondoan Jüdeako popülia oihüz eta laidorioz zebilan denboran, Maria bera zegoan bere Nazaretheko etxanoan, ohi bezala gorderik, bere lanaz bizitzen ümiltarzünian eta ixilian. Behin irakurten dügü Ebanjelio Saintian, Ama joan zeiola ikhustera, jente ozte handi batez üngüratürik pheredikatzen ari zelarik. Norbaitek erran zeion Jesüsi: zure Ama eta askazi elibat hor daudetzü kanpoan, zuri mintzatü nahiz. — Eta ihardetsi zian: haren Ama, haren anaie eta arreba zirela, haren Aita zelükoaren boronthatiaren egiliak; erran balü bezala: ene askazigoa natüralaz mintzo zitzaiztaie; bena jakin ezazie askazigoa baliusago bat enekin badükilala nork ere egiten beitü ene Aita Zelükoaren boronthatia. — Ber gaiza erran zian beste behin, emazte batek, haren entzütez loriatürik, oihü egin beitzian: dohatsü Sabela zü ekharri zütiana, eta dohatsü bulharrak zük egoski dütüzünak! Ihardetsi zian Jesüsek: hanitzez dohatsiago Jinkoaren hitza entzüten dienak eta hura begiratzen. Ihardeste hoiez Jesü-Kristek erakusten deikü, natüralki haren Ama izatia beno, handiago dela haren graziak Khiristiari emaiten dian askazigoa; eta Maria dohatsiago dela Jinkoa fidelki zerbützatüz eta bihotz oroz maithatüz, eziez Salbazaliaren Ama izanez.

        Gabriel Arkanjeliak erran zeionian Jinko Salbazaliaren Ama izanen zela: ihardetsi zian: Jaunaren neskatoa niz, egin bekit Jinkoak nahi diana. — Jinkoak erretiratü zeionian Josef bere lagüna, erran zian: egin bedi Jinkoaren boronthate saintia. — Bere Seme Dibinoak bera etxen ützi zianian Ebanjelioaren erakastera joaiteko, erran zian: egin bedi Jinkoaren boronthatia! Eta egon zen itzalian eta bakhartarzünian, Jesüsen Pasionia hel artino, bethi Jinkoaren boronthatiaren egiten. O Maria, egizü ikhas dezagün zureganik, zer nahi gertha dakigün gure bizitzian, hun edo gaizto, Jinkoaren eskiaren adoratzen eta erraiten: gure Aita zira, zük badakizü zer den hoberenik guretako, zure boronthate Saintia egin bedi.

Istoria edo gerthaldia

        Thebaidako ermithain bat phartitü zen bere desertütik, nahiz ikhusi nolako ziren Jinkoaren egitatiak gizonen eretzian. Bidian doalarik batzen dü gizon gazte itxüra hon bat, eta hunek eskentzen deio haren algüntzia; ermithainak gogotik onhesten dü haren eskenia. Lehen gaian lothü ziren beste ermithain baten etxanoan; eta hantik elkhitzian ikhusi zian ermithainak bere lagüna zilhar gathüllü baten sakolan sartzen. Bigerren gaia igaraiten die komentü batetan, eta gaierditan komentiari sü emaiten dü gizon gaztiak; jentiak oro jaikerazten tü eta bera ezkapatzen da bere lagünarekin; — hirurgerren gaia igaraiten die gizon aberats abarizius baten etxen, eta hantik phartitzian gizon gaztiak, ostatü emaile aberatsari eskerren erakusteko, emaiten deio bezperako ermithainari ebatsi zian zilhar gathüllia. Laurgerren gaia igaraiten die gizon Jinkotiar hon baten etxen; eta phartitzian, harek emaiten deie bere seme bakhoitza haien bide honian ezarteko. Zübü batetara heltü direnian, gizon gaztiak phusatzen dü haurra hurialat eta itho erazten dü. Ordian Ermethaina gaiztürik jarten zaio eta erraiten deio: hi debria hiz, hürrünt adi eneganik. — Ihardesten deio gizon gaztiak: ez, enüzü debria bena bai Jinkoaren Aingüria; harek igorri nizü zure desinganatzera, ezpeitütüzü behinere zihaurek Jinkoaren egitatiak untsa ezagütüren. Haren manüz eta gizonen arimen hunagatik egin ditit zük gaizki ikhusiak oro.

        Hartü diot zilhar gathüllia ermitahinari, gaiza txar hari sobera estakatü beitzen arimaren damütan. Erre dit erlejiusen komentia, aberatsegi izanez laxatzen beitziren, eta orai praubezian erlejiusago izanen beitira. Eman dit zilhar gathüllia phakütako, gizon aberats abarizius hari, ezpeitü guri egin zerbütziaren beste phakürik ükhenen, abariziak ifernialat eramanen beitü. — Itho erazi dit gizon Jinkotiar haren seme bakhoitza, hari sobera estekatü beitzen; nahi beitzian izan ledin aberats eta uhurez üngüratürik, eta hola bere semia eternitatekoz galdüren beitzian eta bai bere büria ere. Ikhusten düzü gizonek ardüra gaizki uste dütienak, Jinkoak ontsa egiten dütiala eta haren egitatek eztiela behar gizonez jüjatürik izan. — Hori erran eta ezabatü zen Aingüria; ermithaina belhainkatü zen, Jinkoari eskerrak eman eta ümilki ützüli bere desertialat.