Oarketak

Beiñ eta berriz biziro

leikor esaten didate:

«Gaizki abil, oso gaizki

ain bakar. Ez al det gure

billera goxoa maita,

ez al gaituk adizkide?»

Galdera oiek jum..., usai

leunegia dariote.

Erantzunik onen, beraz,

zalantza-ziñu orixe.

Gizon burutsu batek au

esan zidan bein batean:

«Aizazu, gezurrez ari

geran aldi bakoitzean

punpullu bat aterako

balitzaigu kopetean,

aitortzen det, asko xamar

izain lirake nerean;

baña... bai ugari, ¡zenbat

punpullu besterenean!».

Orrela gezur-punpulluz

nabaro baldin bageunde

talkalari amorratu

zallak izango giñake,

elkarren etsai jo ta jo

atsedenik ez beñere.

Baña naiz gezur-zulo izan,

naiz bentsu, egi esale,

mundu'tar geranok zenbat

ixtillu ta buruauste...!

Bakartasunaren deyak

mendira pozik narama,

an arki baitet pakezko

egoite bigun laztana,

kezka ta miñ-erre guzik

baretutzen dizkidana.

Antxe lilluraz, gozaro...,

an arin zait urte-zama.

Biotz-biotzez maita det

mendiko ixillaren ama!