Ke-belarra

        Arazo garaiz

        errezale naiz,

pipa da nere laguna,

        ke-belar oso

        samin ta gozo

nasien ontzi kutuna.

        Pipa laburra,

        nere sudurra

usai eginkor luzea;

        onen azpiyan

        dagon aldiyan

nik pozor bete-betea.

        Nayen dan eraz

        maita det beraz

axon darion belarra;

        onen bidez ain

        barru det orain

idarokizko txingarra.

        Toxatik artu,

        gañezka sartu

kider-buru xakonean;

        ke-belar ori

        urriñez jori

laister da sudur-mintzean.

        Pipa txuriya

        kirten ausiya,

zorungai eder osoa;

        aur-zar batentzat,

        ziñez neretzat

edoski maite gozoa.

        Ezpain-ertzean

        pipa jartzean,

agur! kezkaren goibela;

        burauste zakar

        guzik bai azkar

banatu kea bezela!

        Uste bat oker

        irten da loger

kardabaz baldin banago

        pipari esker

        ez du gau-lisker

orrek irauten luzaro.

        Olerkarien

        amets-aldien

goraltzigarri da nunbait;

        argatik nere

        olerki-xeme

apal au berdin sortu zait.

        Arazo garaiz

        erre-zale naiz,

pipa da nere laguna,

        ke-belar oso

        samin ta gozo

nasien ontzi kutuna.