Zoratzalle izuna

                        Erderazko irakurgai batetik ataitxo bi euskeraztuak

                        I

Egodun aurrak kax-kax jo du nere etxeko atea

ta eragin goxoz dardarazi etxe-barrunbea.

Banoa, maite, sarri or nazu, ez iñora joan,

aspaldi ontan luzetsita ni zure zai negoan.

Atoz; gertakari au susmatu nuen, t'arrezkero

etxea lorez apaintzen ibili naiz egunero.

Ta beti emen arki dezazun atseden guziya

luma ta maindire garbiz jantzi det oe txuriya.

Sartu ba; ongi etorri, ego dezun aur maitea,

etxe ontako zorion gaurtandik izan zaitea.

                        II

Lau aldiz entzun det zure griña dun ots isitua,

lau aldiz entzun ikaraz zure gezi-ren txistua.

Lau bider zauritu nazu: lendabizi kopetian,

gero begitan, aboan berriz urrengo aldian;

ta nere miñez kupitu gabe, orain, azkenean,

oñazerik gogorren sasta diazu biotzean.

Adur samiña! Nere biotz au ain gogor josirik

gaxo dago-ta... ene zorigaitz, bizi naiz oraindik!

                        * * *

Giltzez itxi det, itxi betikoz emengo sarrera;

ego ta gezi dun ori bijoa urrun aldera!