APOSTOLUEN EGITEAK-1

LENBIZIKO KAPITULUA

        1. Nere lenbiziko liburuan, o Teofilo, itz egin det, Jesusek egin eta erakutsi zituen gauzarik otspatsuenen gañean, bere asieratik.

        2. Zeruan artua izan zan eguneraño, Espiritu Santuaren bitartez eman ezkero erakutsiak, berak autu zituen Apostoluai.

        3. Zeñai bere pasioa iragota ere, bizirik agertu zizaien, eta eman ziezten ezagungarri asko sinistu zezaten bizirik zegoala, berrogei egunean agertzen zitzaiela, eta Jaungoikoaren erreñuko gauzaen gañean itz egiten ziela.

        4. Eta atzenean, berakin jaten zuela, agindu zien, Jerusalendik ez alderik egiteko; baizik itxedon zezatela Aitaren eskeñtzaren betetasuna, zeñ (esan zuen) nere aotik aditu zenduten.

        5. Zeren egiaz Joanek uraz bataiatu zituen; zuek berriz, egun gutxiren buruan Espiritu Santuagan bataiatuak izango zerate.

        6. An zeudenak bada galdetzen zioten, esaten zutela: Jauna, Israelko erreñua berriztatuko dezun denbora, au izango ote da?

        7. Eta berak esan zien: Ez dagokizute zuei, Aitak bere eskubidean gordeak dauzkan denboren, edo instanteen berriak jakitea.

        8. Artuko dezute, bai, Espiritu Santu, zuen gañera etorriko danaren bertutea, eta izango zerate neretzat testiguak Jerusalenen, eta Judea guztian, eta Samarian, eta lurraren atzeneko mugetaraño.

        9. Eta oiek esan zituenean, berak ikusten zutela, goratuaz zijoan, aliketa odei batek beren begietatik ezkutatu zuen artean.

        10. Eta zeudela begira nola igotzen zan zerura, ona non agertu ziran beren ondoan bi gizaseme soñeko zuriakin.

        11. Zeñak esan zien: Galileako gizonak, zergatik zaudete or geldirik zerura begira? Zuekgandik alde eginda zerura igo dan Jesus au, ala etorriko da, nola zerura igotzen ikusi dezuten.

        12. Orduan Jerusalenera itzuli ziran Olibeteko menditik, zeñ dagoan Jerusalen ondoan, larunbat batean ibilli lezakean bidean.

        13. Eta errian sartu ziranean igo ziran bizileku goratu batera, non zeuden egotez Pedro eta Juan, eta Santiago eta Andres, Felipe ta Tomas, Bartolome ta Mateo, Santiago Alfeoren semea, eta Simon Beillaria, eta Judas Santiagoren anaia.

        14. Oiek guziok, espiritu bat batekin irautzen zuten orazioan, emakumeakin, eta Jesusen Ama Mariarekin, eta bere anaiakin.

        15. Egun aietan, jaikitzen zala Pedro anaien erdian (zan berriz batzarrea, eun eta ogei bezelatsu gizonek egiten zutena) esan zien:

        16. Nere anaiak, kunplitu bear da, Espiritu Santuak Dabiden aoz profetizatua daukana, Judasen gañean, zeñ, Jesus arrapatu zutenen gialari egin zan.

        17. Eta zeñ gure artekoa izan zan, eta gure langintzako eginkizunetara deitua izan zan.

        18. Eta onek dauka kanpo bat, bere gaiztakeriaren irabaziarekin erosi zuena, eta urkatu zan, eta erditik eztanda egin zuen, eta bere errai guztiak lurretik zabalduak gelditu ziran.

        19. Au da Jerusalenen bizi diran guztiak dakiten gauza bat, alako moduan, non, kanpo hura deitua izan da beren izkuntzan, Hazeldama, au da, odolaren kanpoa.

        20. Zeren Salmoetako liburuan eskribitua dago. Bere bizilekua eremutua gelditu dedilla, eta ez dedilla arkitu nor bizi an, eta bere Obispadutza beste batek artu dezala.

        21. Bear da bada, gurekin bilduta dauden gizon oietatik bat, gure Jaun Jesusek gurekin iduki zituen izketaetako denbora guztian.

        22. Juanen bataiotik asita, alde eginik gugandik, zerura igo zan eguneraño, autua izan dedilla, Jesusen biztutze berriaren testigu, gu bezela, izan dedin.

        23. Eta onetarako jarri zituzten bi, Jose, Barnabas izena zuena, eta izengoitiz justoa, eta Matias.

        24. Eta orazio eginik, esan zuten: O Jauna, zuk guztioen biotzak ikusten dituzunak, erakutsi zaguzu, bi oietatik zeñ dan autu dezuna.

        25. Artzeko langintza onen eta Apostolutzako tokia, zeñatatik Judas bere gaiztakeriagatik erori zan, bere tokira joateko.

        26. Eta txotx eginik, suertea Matiasi erori zitzaion, eta amaika Apostoluakin bildua izan zan.

BIGARREN KAPITULUA

        1. Eta Pentekostesko egunak kunplitzen ziradenean, guziak zeuden toki batean bilduak.

        2. Eta batbatean etorri zan zerutik ots bat, aize andi bat etorriko balitza bezelakoa, eta arkitzen ziran etxe guztia bete zuen.

        3. Eta agertu zitzaiezten suzko mingañ batzuek bezelakoak, banakatuak, eta beretatik bakoitzaren gañean jarri ziran.

        4. Orduan guztiak Espiritu Santuaz beteak izan ziran, eta asi ziran itz egiten izkuntza askotan, Espiritu Santuak beren aoetan ipintzen zituen itzen araura.

        5. Bazeuden garai artan Jerusalenen Judu on, eta Jaungoikoaren beldurrekoak, munduko erreñu guzietatik etorriak.

        6. Zabaldurik bada berri au, beretatiko jendetza andi bat bildu zan, eta arrituak gelditu ziran, ikusirik bakoitzak bere izkuntzan Apostoluai aditzen ziela.

        7. Onela guztiak arrituak eta mirarituak zeudela, elkarri esaten zien: itz egiten duten guzti oiek, Galileatarrak ez al dirade?

        8. Nola bada gutatiko bakoitzak aditzen dugu gure jaioterriko izkuntzan itz egiten?

        9. Partoak, Medoak, Elamitak, ta bizi diranak Mesopotamian, Judean ta Kapadozian, Ponton eta Asian.

        10. Frijiakoak, Pamfiliakoak, eta Ejiptokoak, Libiakoak, Zireneren ondokoak, eta Erromatik etorri diranak,

        11. Ala Juduak, nola beren federa etorriak, Kretakoak, eta Arabiakoak, aditu dieztegu gure izkuntzetan Jaunaren alabantzak ta anditasunak.

        12. Guztiak bada mirariz beteak zeuden, eta zer asmatu etziekitela, elkarri esaten zien: Zer dek au?

        13. Baña bazeuden batzuek, berai irri egiten zienak, esaten zutela: Oiek mustioz beteak zeaudek.

        14. Orduan Pedrok, amaikakin zegoala, jaso zuen bere boza, eta esan zien: O, zuek Judako gizonak, eta Jerusalenen bizi zeraten gañerako guztiak, zaudete arretaz esatera noatsutenera, eta nere itzak ongi aditu itzatzute.

        15. Ez daude oiek moskortuak, zuek uste dezuten bezela, izanik egunaren terziako ordua.

        16. Baizik au da Joel profetak esan zuena:

        17. Gertatuko da atzeneko egunetan (esaten du Jaunak) nik nere Espiritua gizon guzien gañera isuritzea, eta zuen semeak, eta zuen alabak profetizatuko dute; eta zuen mutil gazteak ikusketak idukiko dituzte; eta zuen gizaseme zarrak ametsetan, zeruko argitasunak idukiko dituzte.

        18. Bai, ala da. Nik nere Espiritua egun aietan nere serbitzari gizasemeen gañera, eta emakumeen gañera isuriko det, eta profetizatuko dute.

        19. Nik egingo det, ikusiak izan ditezela gauza arrigarriak goian zeruan, eta miragarriak bean lurrean, odola eta sua, eta keezko txirimolak.

        20. Eguzkia illuntasun itzuliko da, eta illargia odol, Jaunaren egun andi eta agiria allegatu baño lenago.

        21. Orduan Jaunaren izenari ots egin dioten guztiak, salbatuko dira.

        22. O Israelko semeak! itz oiek aditu itzatzute: zuen begietan Jaunak ontzat eman zuen gizona, bere bitartez zuen aurrean egin dituen mirari, eta gauza arrigarri, eta izugarriakin ere, zuek ere badakizuten bezela.

        23. Jesus au, Jaungoikoaren borondate agiriaren aginduz, eta berak lendanaz daukan gauza guztien ezageraren erabakiagatik zuen mendean gelditu zana, il dezute, gizon gaiztoen eskuz gurutziltzatzen dezutela.

        24. Baña Jaungoikoak biztu du, eriotzaren oñazeetatik libratzen duela, izanik, zan bezela, etzitzatekean gauza, alako tokian berak geldituta idukitzea.

        25. Zeren Dabidek bere izenean esaten du: Beti neukan Jauna nere begien aurrean; zeren nere eskuiean dagoan beti, okerrik batere izan ez dezadan.

        26. Argatik nere biotza bozkarioz bete zan, eta pozezko itzetan nere mingaña ari zan, eta nere aragiak itxedopenean atsedengo du.

        27. Zeren nere anima obian ez dezu utziko, eta ez diozu ere utziko zure Santuaren gorputzari usteldua izaten.

        28. Berriz ere bizitzako bideetan sartueraziko didazu, eta zu aurrean ikusita, bozkarioz beteko nazu.

        29. Ene anaiak, utzi zadazute, beldurrik gabe, eta ausartasunarekin zuei itz egiten: Dabid Aitalena illa da, eta obiratua izan zan; eta bere obiak gaurko eguneraño gure artean irautzen du.

        30. Baña nola profeta zan, eta baziekien Jaungoikoak eskeñi ziola juramentuarekin, bere jatorriko bat bere tronuaren gañean eseriko zala.

        31. Lendanaz ikusirik Kristoren biztutze berria, esan zuen: Etzala izan obian utzia; eta bere aragia ere etzala usteldua izan.

        32. Jesus au bada da Jaungoikoak biztu duena, eta onen testiguak guztiok gera.

        33. Izanik bada zerura eregia, eta eseria izanik an Jaungoikoaren eskuiean, eta arturik bere Aitagandik Espiritu Santua bialtzeko eskeñtza, gaur gure gañera isuri du, ikusten dezuten, eta aditzen zaudeten bezela.

        34. Zeren ez da Dabid zerura igo zana, baizik berak eskribitua utzi zuen: Jaunak nere Jaunari esan zion: Nere eskuiean eseri zaite.

        35. Zure etsaiak nere oinpeko aulki eginik jarri ditzadan artean.

        36. Jakin beza bada txit ziertoro Israelko etxe guztiak, Jaungoikoak jarri duela Jaun eta Kristo eginik Jesus au berau, zeñ zuek gurutziltzatu zenduten.

        37. Eta oiek adituta, biotzez damutu ziran, eta Pedrori, eta beste Apostoluai esan zien: Guk bada, gure anaiak, zer egingo degu?

        38. Eta Pedrok erantzun zien: Penitenzia egin ezazute; eta zuetatik bakoitza Jesukristoren izenean bataiatua izan bedi, zuen bekatuen barkazioa iritxi dezazuten; eta Espiritu Santuaren doaia artuko dezute.

        39. Zeren doai onen eskeñtza zuentzat da, eta zuen semeentzat, gure Jaun Jainkoak ots egiten dien guzientzat.

        40. Beste arrazoi askorekin ere egiztatu zuen, eta erreguz eskatzen zien, esaten ziela: Arraza gaizto onen artetik alde egin ezazute.

        41. Bere izketa sinistu zutenak bada, bataiatuak izan ziran, eta iru milla bezelatsu lagun egun artan Elizari itsatsi zitzaiozkan.

        42. Eta guztiak irautzen zuten Apostoluen erakutsietan, eta ogia zatitutzearen elkartasunean, eta orazioan.

        43. Eta jende guztia beldur beneragarri batez betea zegoan, zeren asko ziran, Jerusalenen Apostoluak egiten zituzten gauza arrigarri, eta miragarriak, alako moduan, non, guztiak beteak zeuden.

        44. Sinistzen zuten guztiak ere, beren aldetik beren artean elkarturik bizi ziran, eta ezertxoere etzeukaten, guztiena ez zanik.

        45. Saltzen zituzten, etxe, lur eta onelakoak, eta beste ondasunak ere, eta guztien artean partitzen zituzten, bakoitzaren premiaren araura.

        46. Zeudela ere tenploan denbora luzeetan, espiritu batekin bilduak, eta etxeetatik ogia partitzen zutela, eta bozkarioarekin eta biotz tolesgabearekin artzen zuten janaria.

        47. Jaungoikoa alabatzen zutela, eta erri guztiak maitatzen zituela. Eta Jaunak egunoro geitzen zituen, bizitzeko era au artzen zutenak, salbatu zitezen.

IRUGARREN KAPITULUA

        1. Pedro ta Juan igotzen ziran egun batean tenplora, nonako orduko oraziora.

        2. Eta an zegoan gizon bat, bere amaren sabeletik errena zana, zeñ txikoka eramaten zuten, eta egunoro ipintzen zuten Ederra izena zuen tenploko atean, tenploan sartzen ziradenai limosna eskatzeko.

        3. Onek ikusi zituenean Pedro eta Juan tenploan sartzera zijoazela, erregututzen zien, limosna eman zizaiela.

        4. Orduan Pedrok Juanekin begiratzen ziola, esan zion: Begiratu zaguzu.

        5. Eta berak arreta andiarekin begiratzen zien, zerbait emango ziotela itxedotzen zuelako.

        6. Eta Pedrok esan zion: Zillarrik, ez urrerik ez daukat nik; baña daukadana ematen dizut. Jesukristo Nazaretkoaren izenean jaiki, eta ibilli zaite.

        7. Eta bere eskuiko eskutik eltzen ziola, jaso zuen, eta orgatillak, eta oñazpiak bereala sendatu zitzaiozkan.

        8. Eta salto bat eginda, zutik jarri zan, eta ibiltzeari eman zion: eta sartu zan berakin tenploan, oñaz zebillala, eta saltoka ari zala, eta Jaungoikoa alabatzen zuela.

        9. Eta erri guztiak ikusi zuen bazebillala, eta Jaungoikoa alabatzen zuela.

        10. Eta nola ezagutzen zuten tenploko ate Ederra izena duenean, limosna eskatzen egon oi zan hura zala, arrituak eta beren senetik irtenak gelditu ziran alako gertakariarekin.

        11. Zegoala bada bera Pedrori eta Juani eskutik elduta, erri guztia arrituta etorri zan korrika berakganontz, Salomonen atari Leorpea izena duenera.

        12. Eta ikusirik au Pedrok, jendeari onela itz egin zion: O Israelko semeak! Zergatik gertakari augatik mirestzen zerate? Eta, zergatik zaudete guri begira, gure indarrez, edo gure eskubidez gizon oni ibillierazi bagiñio bezela?

        13. Abrahamen Jaungoikoak, Isaak-en Jaungoikoak, eta Jakoben Jaungoikoak, gure gurasoen Jaungoikoak onratu du mirari onekin bere seme Jesus, zeñ zuek jentillen eskuetan jarri zenduten eta ukatu zenduten Pilatoren aurrean, uste izanik onek libratua izan bear zala.

        14. Zuek berriz, gizon santu eta justoari uko egin ziñioten, eta eskatu zenduten gizon eralle bat eman zizazutela.

        15. Bizitzaren emallea berriz, il zenduten; baña Jaungoikoak illen artetik biztu du, eta bere biztutze berriaren testiguak gu gera.

        16. Bere eskubidea da, bere izenaren fedearen bitartez sendotu dituena, zuek elbarritua ikusi ta ezagutu zenduten gizaseme onen oñak; alako moduan, non, beragandik datorren, eta beragan daukagun fedea da, zuen guzioen aurrean sendatze oso au eman duena.

        17. Eta orain, ene anaiak, nik ongi dakit ezjakiñean egin zendutela, baita zuen agintariak ere.

        18. Egia da Jaungoikoak onela egiztatu dituela, profeta guzien aoz lendanaz adiraziak izandako gauzak, bere Kristoaren pasioaren gañean.

        19. Penitenzia egin ezazute bada, eta ondu zaitezte, zuen bekatuak barkatuak izan ditezen.

        20. Datozteneko Jaungoikoaren aginduz gozotasuneko denborak, eta adirazia izan zazuten Jesukristo bera, bialdu dezan artean.

        21. Zeñ, egiaz, on da zeruan egon dedilla, gauza guztien berriztazioko denboraraño, zeñaen gañean anziña Jaungoikoak bere profeta santuen aoz itz egin zuen.

        22. Zeren Moisesek gure gurasoai esan zien: Zuen Jaun Jainkoak zuen anaien artetik profeta bat aterako du, ni atera nauen bezela; berari obedituko diozute, esaten dizuten guztian.

        23. Bestela profeta ari aditzen ez dion guztia, Jaungoikoaren erritik kanpora aurtikia izango da.

        24. Eta Samueltik asita andik aurrera profetizatu duten profeta guztiak, lendanaz adirazi zituzten, egun oietako gertakariak.

        25. Zuek, o Israeltarrak! profetaen semeak zerate, eta gure gurasoakin Jaungoikoak egin zuen elkartasunaren semeak, Abrahami esaten ziola: Zure jatorriko bategan, lurreko erreñu guztiak bedeikatuak izango dira.

        26. Zuentzat batezere da, zeñaentzat Jaungoikoak biztu duen bere semea; eta bedeikazioz zuek betetzera bialdu du; bakoitza, bere bizitza gaiztoari utzita, ondu dedin.

LAUGARREN KAPITULUA

        1. Eta berak erriari itz egiten ari ziraden bitartean, etorri ziran apaizak tenploko agintariakin eta Sadduzeoak.

        2. Ezin sufriturik erriari erakutsiak ematea, eta Jesusen izenean, illen biztutze berria predikatzea.

        3. Eta eskuak egotzi ziezten, eta karzelan sartu zituzten biaramoneraño, zeren arratsaldea zan.

        4. Bitartean Pedroren predikazioa aditu zuten askok, sinistu zuten, eta allegatu ziran bost milla gizonera.

        5. Biaramonean bildu ziran Jerusalenen agintariak, eta zarrak, eta Eskribak.

        6. Eta Annas apaizburua, eta Kaifas, eta Juan, eta Alejandro, eta apaizen jatorrikoak ziraden guztiak.

        7. Eta erdian ipintzen zituztela, galdetu zien: Zer eskubiderekin, edo zeñen izenean gertakari ori egin dezute?

        8. Orduan Pedrok Espiritu Santuz beterik, esan zien: Zuek erriko prinzipeak, eta Israelko zarrak, aditu nazazute.

        9. Egun onetan eskatzen zagun ezkero, gizon elbarritu bati egin diogun on ta mesedearen arrazoia, eta jakin nai dan ezkero zeñaen bertutez sendatua izan dan.

        10. Jakin ezazute zuek guztiok, eta Israelko erri guztiak, zuen aurrean dagoan gizon au sendatua izan dala, Jesukristo gure Jaun Nazaretkoaren izenean, zeñ zuek gurutziltzatu zenduten, eta Jaungoikoak biztu duen. Izen aren indarrez, gizon au zuen aurrean sendatua jartzen da.

        11. Jesus au da arako arria, zeñ zuek aurtiki zenduten, etxea egiten ari ziñatenean, zeñ allegatu dan kantoiko arri nagusi izatera.

        12. Ez dago zertan bestegan iñorgan ere, salbazioa zer billatu, beragan baizik; bada zeruaren azpian etzaie gizonai emana izan beste izenik, zeñaen bitartez salbatuak izan bear giñan.

        13. Ikusirik berak Pedroren eta Juanen sendotasuna, eta ezaguturik bestetik, zirala gizon batzuek jakinduria gabekoak, eta jendetzaren artekoak, arrituak zeuden, ezaguturik Jesusen ikasleak izandakoak ziradela.

        14. Bestetik, ikusirik sendatua izan zan gizona berakin zutik zegoala, kontrako gauzarik batere etzitzaketen esan.

        15. Agindu zien bada batzarretik kanpora irtetzeko, eta asi ziran elkarri galdeak egiten.

        16. Esaten zutela: Gizon oiekin zer egingo degu? Berak egindako mirarien berriak, Jerusalenen bizi diraden guztiak dauzkate. Alako moduan ziertoa da, non, ez genezake ukatu.

        17. Baña errian geiago zabaldu ez dedin, galerazi dizaiegun emendik aurrera izen au beren mingañetan artzea; eztaere beragatik iñori ere itzik egitea.

        18. Argatik, ots egiten ziela, adirazi zien, ezergatik ere etzetzatela itzik egin, eztaere Jesusen izenean erakutsirik eman.

        19. Pedrok eta Juanek berriz, onetara erantzun zuten: Juzgatu ezazute zuek Jaungoikoaren aurrean, gauza justoa ote dan, zuei obedezitzea, Jaungoikoari baño lenago.

        20. Zeren gu ez genezake egon esan gabe ikusi eta aditu deguna.

        21. Baña berak, keñadak eginik, bialdu zituzten, ez arkiturik ezerere zergatik kastigatu, erriaren beldurragatik; zeren guztiak gertakari au zelebratzen zuten.

        22. Zeren sendatze miragarri au egina izan zaion gizonak, berrogei urte baño geiago zeuzkan.

        23. Utziak izan ziranean, bereetara itzuli ziran; eta adirazi ziezten, apaizburuak eta zarrak zenbait gauza esan ziezten.

        24. Berak aditu zutenean, guztiak batean boza Jaungoikoagana jaso zuten, eta esan zuten: Jauna, zu zera zerua eta lurra, itsasoa, eta beretan dauden gauza guztiak egin ziñituena.

        25. Itz egiten zuela Espiritu Santuak Dabid gure Aita, eta zure serbitzariaren aoz, esan zenduena: Zergatik nastu dira erreñuak, eta erriak asmazio alperretan ari dira?

        26. Lurreko erregeak armakin jarri ziran, eta prinzipeak elkartu ziran Jaunaren kontra eta bere Kristoren kontra.

        27. Zeren egiaz erri onetan elkartu ziran zure seme Jesusen kontra, zeñ olioarekin igortzi zenduen, Herodes, eta Ponzio Pilato, Jentillakin, eta Israelko tribuakin.

        28. Egiztatzera, zure eskubideak, eta zure probidenziak, egitea nai zutena.

        29. Orain bada, Jauna, begiratu zaiezu beren keñadai; eta zure serbitzari oiei eman zaguzu itxedopen guztiarekin zure itza predikatzea.

        30. Luzatzen dezula zure eskua sendatzeko eriak, eta egiteko mirariak, eta gauza arrigarriak, eta izugarriak, zure seme santu Jesusen izenean.

        31. Eta bukaturik orazio au, lurdardara bat izan zan, bilduak zeuden tokian, eta guztiak Espiritu Santuz bete ziran, eta itxedopenarekin Jaungoikoaren itza adiraztzen zuten.

        32. Fededun guztien taldeak, biotz bat, eta anima bat zeukaten, eta etzegoan beren artean, berea zala esaten zuenik zeukan gauzarik batere, baizik guztiak guztienak ziran.

        33. Eta Apostoluak sendotasun andiarekin, Jesukristo gure Jaunaren biztutze berriaren testigantza ematen zuten, eta fededun guztietan grazia andiak zeuden.

        34. Eta ala, beren artean premiadun lagunik batere etzegoan. Zeren etxeen edo kanpoen jabe ziraden guztiak; eta saltzen zituztela, saltzen zituzten gauzakgatik artzen zuten guztia, ekartzen zuten.

        35. Eta Apostoluen oñetan ipintzen zuten, zeñ gero, bakoitzari bere premiaren araura, ematen zaion.

        36. Onela Josek, zeñi Apostoluak Bernaberen (au da, gozotasunaren semearen) izengoitia jarri zioten, zeñ zan Lebita, eta berez Txipreko ugartekoa.

        37. Zeukan soro bat saldu zuen, eta beragatik artu zuena ekarri zuen, eta jarri zuen Apostoluen oñetan.

BOSGARREN KAPITULUA

        1. Ananias izena zeukan gizon batek ere, bere emazte Safirarekin, kanpo bat saldu zuen.

        2. Eta bere emazteak bazekiela, kanpoagatik artu zuenaren zati bat gorde zuen, eta gañerakoa ekarririk, jarri zuen Apostoluen oñetan.

        3. Eta Pedrok esan zion: Ananias, zergatik Satanasek tentatu du zure biotza, Espiritu Santuari gezurra esateko, kanpo orregatik artu dezunaren zati bat zuretzat gordetzen dezula?

        4. Nork galerazitzen zizun bera idukitzea? Eta salduta ere, beragatik artzen zenduena, ez al zan zurea? Zergatik bada, zure biotzean gauza au asmatu dezu? Ez diezu gizonai, baizik Jaungoikoari gezurra esan.

        5. Ananias, itz oiek aditu zituenean, lurrera erori zan, ta il zan. Onenbesterekin, alako gertakaria jakin zuten guztiak, txit beldurtuak gelditu ziran.

        6. Ordu beratan mutil batzuek etorri ziran, eta atera zuten, eta eraman zuten obiratzera.

        7. Iru ordu izango ziradeneko, ona non bere emaztea sartu zan, gertatu zanik etziekiela.

        8. Esan zion Pedrok: Esan zadazu emakumea: Kanpoa onenbestean saldu al zenduten? Berak erantzun zuen: Orrenbestean saldu genduen.

        9. Orduan Pedrok esan zion: Zergatik elkartu zerate Jaunaren Espiritua tentatzeko? Ona emen atean zure senarra obiratu dutenak, eta berak zu ere obiratzera eramango zaituzte.

        10. Bereala Pedroren oñetan erori, ta il zan. Andikan laster sarturik mutillak, illa arkitu zuten, eta ateratzen zutela, bere senarraren ondoan obiratu zuten.

        11. Eta gertakari oiek, eliza guztia, eta aditu zuten guztiak, txit beldurtu zituen.

        12. Bitartean Apostoluak mirari eta gauza arrigarri asko egiten zituzten errian. Eta guztiak bildurik espiritu batean, Salomonen atari leorpean elkartzen ziran.

        13. Besteetatik iñor ere etzan azartzen biltzen berakin, eta erriak alabantza andiak ematen ziezten.

        14. Onela geitzen zan geiago ta geiago, Jaungoikoagan sinistzen zutenen taldea, ala gizasemeena, nola emakumeena.

        15. Alako moduan, non, eriak karrikaetara ateratzen zituzten oetxoetan, eta gurditxoetan, Pedro iragotzen zanean, bere itzalak bederik beretatik bati, edo bati ukitu zizaion, eta beren gaitzetatik sendatu zitezen.

        16. Aldamenetako errietako jende asko ere, Jerusalenera etorri oi zan, eriak eta gaizkindunak ekartzen zituztela, zeñak guztiak sendatuak izan oi ziran.

        17. Eta jaikitzen zala apaizburua aserretuta, berarekin zeudenakin (zeñ dan Sadduzeoen herejia) zeloz beteak agertu ziran.

        18. Eta arrapatu zituzten Apostoluak, eta karzela agirian sartu zituzten.

        19. Baña Jaungoikoaren Aingeruak gauaz idikitzen zituela karzelako ateak, eta kanpora ateratzen zituela, san zien:

        20. Zoazte tenplora, eta an jartzen zeratela, erriari bizitzako jakinduria onetako erakutsiak predikatu zaiozkazute.

        21. Berak oiek aditurik, sartu ziran tenploan egunsentian, eta erakutsiak ematen jarri ziran. Bitartean etorri ziran apaizburua, eta berarekin zeudenak,eta batzarrea egin zuten, eta Israelko semeetatik zar guztiai ots egin zien, eta bialdu zituzten morroiak karzelara, ekarriak izan zitezen.

        22. Eta morroiak etorri ziranean, eta karzela idiki zutenean, nola etzituzten arkitu, berriarekin itzuli ziran.

        23. Esaten zutela: Karzela arkitu degu txit ongi itxia, eta zaitzalleak beillan ateen aurrean; baña idikitzen ditugula, ez degu barrenen iñor ere arkitu.

        24. Alako berriak aditurik, ala tenploko agintaria, nola apaizburuak, etzetzaketen ezagutu, berakin zer gertatu ote zan.

        25. Garai onetan allegatu zan bat, eta esan zien: Jakin ezazute, karzelan sartu zenduzten gizon aiek, tenploan daudela, erriari erakutsiak ematen.

        26. Orduan agintaria bere jendearekin ara joan zan, eta ekarri zituzten gogortasunik egin gabe, zeren erriak arrika egingo zielako beldurra zeukaten.

        27. Eta ekarri zituztenean, batzarrean jarri zituzten, eta apaizburuak galdeak egin ziezten.

        28. Esaten zuela: Guk zuei aginte gogor batekin galerazi giñizuten, izen orretan erakustea, eta ona non obedezitu bearrean, zuen dotrinarekin Jerusalen bete dezuten, eta nai dezute guk erantzun dezagula gizon orren odolagatik.

        29. Eta Pedrok eta Apostoluak, erantzuten zutela, esan zuten: Jaungoikoari obeditu bear zaio gizonai baño lenago.

        30. Gure gurasoen Jaungoikoak biztu du Jesus, zeñ zuek il zenduten abe batean esekitzen zendutela.

        31. Au da Jaungoikoak bere eskuiearekin goratu zuena, prinzipe eta salbatzalletzat, Israeli bekatuen damua eta barkazioa emateko.

        32. Gu egia oien testiguak gera, eta bada ere Espiritu Santua, zeñ Jaungoikoak, obedezitzen dioten guztiai eman dien.

        33. Oiek adituta, arrabiatzen ziran, eta suturik, berak iltzeko gogorazioak zerabiltzaten.

        34. Baña jaikitzen zala batzarrean Gamaliel izena zuen Fariseo bat, Legeetan jakintsua, erri guztiak errespetoarekin begiratzen ziona, agindu zuen, gizon oiek denbora piska baterako kanpora atera zitezela.

        35. Eta orduan batzarrekoai esan zien: O Israelko gizonak! Ongi begiratu ezazute gizon oiekin zer egingo dezuten.

        36. Badakizute nola oraindikan denbora gutxi dala, jaiki zan Teodas izena zuen bat, esaten zuela, bera zerbait bazala, eta laureun bat gizon bezelatsuk jarraitu zioten, bera illa izan zan; eta sinistzen zioten guztiak barreiatu eta utsera biurtu ziran.

        37. Onen ondoan izan zan Judas Galileakoa listako egunetan, eta bere ondoren erria eraman zuen; eta au ere era berean galdu zan; eta bere jarraitzalle guztiak barreiatuak gelditu ziran.

        38. Eta orain esaten dizutet, alde egin dezazutela gizon oietatik, eta pakean utzi dizaiezutela, zeren asmazio edo obra au gizonakgandikoa bada, bera berez desegingo da.

        39. Baña Jaungoikoagandiko gauza bada, ezingo dezute desegin, eta jarriko zerate Jaungoikoaren kontra joateko irriskuan. Guziak iritzi onetara etorri ziran.

        40. Eta ots egiten ziela Apostoluai, azotatuta gero, agindu zien, ez itzik egiteko, ez asko, ez gutxi Jesusen izenean, eta utzi zien joaten.

        41. Orduan Apostoluak batzarrearen aurretik bozkario txit andiarekin alde egin zuten, Jesusen izenagatik lotsari hura iragotzeko diñak arkitu ziradelako.

        42. Eta aspertu gabe ari ziran egun guztietan, tenploan eta etxeetatik, Jesukristo adiraztzen eta predikatzen.

SEIGARREN KAPITULUA

        1. Eta egun aietan ikasleen taldea geiten zala, atera zan Griegen artean murmurio bat Juduen kontra, beren andre alargunak egunoroko lanetan mezpreziatuak ziradelako.

        2. Argatik amabi Apostoluak, ots egiten ziela ikasle guztiai, esan zien: Ez da on, guk utzitzea Jaungoikoaren itzaren predikazioari, maieko lanetan aritzeko.

        3. Argatik nere anaiak, izendatu itzatzute zuen artetik zazpi lagun bizitza onekoak, Espiritu santuz eta jakinduriaz beteak, lan onen kontua oiei eman dizaiegun.

        4. Gu berriz, aspertu gabe egongo gera orazioan, eta ariko gera Jaungoikoaren itza predikatzen.

        5. Batzarre guztiari izketa au ongi iritzi zitzaion, eta autu zituzten Esteban, fede eta Espiritu Santuz betea zegoan gizona, eta Felipe, eta Prokoro, Nikanor, eta Timon, Parmenas, eta Nikolas Antiokiako judu berria.

        6. Eta ipiñi zituzten Apostoluen aurrean, zeñak, orazio eginik, eskuak buruen gañean jarri ziezten.

        7. Bitartean Jaungoikoaren itza frutak emanaz zijoan, eta Jerusalenen ikasleak txit ugaritzen ziran, eta apaiz talde andiak fedeari obeditzen zion.

        8. Estebanek berriz, grazia eta Espiritu Santuz betea egonik, gauza arrigarriak, eta mirari andiak egiten zituen.

        9. Jaiki ziran Sinagogako batzuek, zeñai ots egiten zaien Libertinoenak, eta Zirenetarrenak, eta Alexandriatarrenak, eta Ziliziakoak, eta Asiakoak ziradenak, Estebanekin itzez elean ari ziradela.

        10. Baña etzitzaieketen aurkeztu, beragan itz egiten eban jakinduria eta Espirituari.

        11. Orduan erosi zituzten gizon batzuek, esan zezaten, berak aditu ziotela, nola Moisesen eta Jaungoikoaren kontra blasfemiako itzak esaten zituen.

        12. Orrekin iskanbillatu zituzten jendetza eta zarrak, eta Eskribak, eta bere gañera aurtikitzen zirala, arrapatu zuten, eta ekarri zuten batzarrera.

        13. Eta arkitu zituzten gezurrezko testigu, esaten zutenak: Gizon au aspertu gabe ari da, toki santu onen kontra, eta legearen kontra itzak esaten.

        14. Zeren guk aditu diogu esaten: Jesus Nazaretko ark, toki au desegingo duela, eta Moisesek utzi zizkigun anziñakoen elizerakutsiak mudatu.

        15. Eta begiratzen ziotela batzarrean zeuden guztiak, bere arpegia, aingeru baten arpegia bezelakoa ikusten zuten.

ZAZPIGARREN KAPITULUA

        1. Eta apaizburuak esan zuen: Oiek ala ote dirade?

        2. Berak erantzun zuen: Nere anaia eta gurasoak, aditu nazazute. Gloriako Jaungoikoa agertu zitzaion gure aita Abrahami, Mesopotamian zegoanean, Karanen bizitu baño lenago.

        3. Eta esan zion: irten zaite zure erritik, eta zure aideen artetik, eta atoz nik erakutsiko dizudan lurrera.

        4. Orduan irten zan Kaldeatik, eta etorri zan Karanen bizitzera. Eta andik, bere aita il zitzaionean, Jaungoikoak iragoerazi zion lur onetara, non orain zuek bizi zeraten.

        5. Eta etzion eman bere jabetasunik, ezda arra bateko lurrenik ere; eskeñi zion, bai, emango ziola lur aren jabetasuna, eta gero bera etzanean, bere jatorrikoak izango zirala bere jabeak, eta ori, garai artan Abrahamek semerik etzeukala.

        6. Eta Jaungoikoak lendanaz esan ere zion, bere jatorrikoak lur arrotzean biziko zirala, eta besteren mendean egongo zirala, eta txit gaizki tratatuak izango zirala lareun urtean.

        7. Baña alaere ni, esan zuen Jaunak, bengatuko naiz, mendekoak balirade bezela serbituko duten erreñu arekin, eta oiek iragota, irtengo dira andik, eta toki onetan ni serbituko naute.

        8. Egin zuen gero berarekin elkartasun bat, zirkunzisioarekin sillutua, eta ala Abrahamek, Isaak jaio zitzaionean, zortzigarren egunean zirkunzidatu zuen; Isaak-i Jakob jaio zitzaion, eta Jakobi amabi Aitaaurrenak.

        9. Aitaaurrenak ondamuz saldu zuten Jose, Ejiptora eramana izateko, non Jaungoikoa berarekin zegoan.

        10. Eta bere atsekabe guztietatik libratu zuen; eta jakinduriaz betetzen zuela, Faraon Ejiptoko erregearen gogoko egin zuen, zeñak egin zuen Ejiptoko, eta bere jauregi guztiko gobernatzalle.

        11. Etorri zan gero gosete andi bat Ejipto guztira, eta Kanaango lurrera, eta atsekabea andia zan, eta gure gurasoak etzuten arkitzen zer jan.

        12. Baña jakinik Jakobek, Ejipton garia bazegoala, gure gurasoak lenengo aldiz ara bialdu zituen.

        13. Eta bigarren aldiz joan ziranean, Jose bere anaiai ezagutuerazi zizaien, eta Faraoni, bere jatorria agertua izan zitzaion.

        14. Orduan Josek bialdu zituen bere aitaren, eta bere aide guztien billan, zeñak irurogeita amabost ziran.

        15. Jetxi zan bada Jakob Ejiptora, non il zan bera, baita gure guraso asabak ere.

        16. Eta bere ezurrak gero Sikemera ekarriak izan ziran; eta Abrahamek, Hemor Sikemgoaren semeai, diru zati bat gatik erosi zien obian, ipiñiak.

        17. Baña alderaturik, Jaungoikoak Abrahami juramentuarekin egin zion eskeñtza kunplitzeko denbora, Israelko erria Ejipton aziaz, eta ugarituaz zijoan.

        18. Aliketa an erreñatu zuen artean beste errege, Josegatik ezerere etziekien batek.

        19. Onek, gure erreñuaren kontra marro bat egiten zuela, atsekabetu zituen gure gurasoak, utzieraziaz aurseme jaio berriak, il zitezen eta ugaritu etzitezen.

        20. Denbora onetan jaio zan Moises, zeñ Jaungoikoaren gogokoa izan zan, eta iru illabetean bere aitaren etxean izan zan ixiltxorik azia.

        21. Atzenean Niloko uren gañean utzia izanik, Faraonen alabak artu zuen, eta azi zuen bere seme balitza bezela.

        22. Erakutsi ziozkan ijitoen jakinduria guztiak, eta allegatu zan itzatera gizon almentsua, ala itzetan, nola obretan.

        23. Allegatu zanean berrogei urtera, bere anaia Israelko semeak bisitatzera joateko gogoa etorri zitzaion.

        24. Eta ikusirik beretatik bat iraindua zala, bere alde jarri zan, eta bengatu zitzaion, iraiña ematen zion ijitoa iltzen zuela.

        25. Berak uste zuen, bere anaia Israelko semeak ezagutuko zutela, Jaungoikoak bere bitartez salbazioa emango ziela: baña berak etzuten ezagutu.

        26. Biaramonean sartu zan, erriertan ari ziraden batzuen artean, eta pakean jarri nai zituen, esaten ziela: Gizonak, anaiak zerate; zergatik elkarri gaitz egiten diozute?

        27. Baña bere projimoari iraina ematen zionak, bultzada bat eman zion, esaten ziola: Nork jarri au i prinzipe ta jueztzat gure gañean?

        28. Ni il nai al nauk, atzo ijitoa il aukan bezela?

        29. Aditu zuenean au Moisesek, iges egin zuen, eta joan zan arrotza bezela bizitzera Madiango lurrera, non bi seme iduki zituen.

        30. Berrogei urte geroago Jaunaren aingeru bat agertu zitzaion Sinaiko mendiko eremuan, irazekia zegoan sasi baten garren artean.

        31. Arritu zan Moises ikusketa hura ikusi zuenean, eta alderatzen zala zer zan ikusteko, aditu zuen Jaunaren boz bat, esaten ziona:

        32. Ni zure gurasoen Jaungoikoa naiz, Abrahamen Jaungoikoa, Isaak-en Jaungoikoa, eta Jakoben Jaungoikoa. Orduan Moises ikaraturik, begiratzen ere etzan ausartatzen.

        33. Orduan Jaunak esan zion: Kendu itzatzu zure oñetako zapatak, zeren arkitzen zeran tokia, toki santua dan.

        34. Nik ikusi det, nere erri Ejipton dagoanaren atsekabea, eta bere negarrak aditu ditut, eta berak libratzera jetxi naiz. Orain bada, atoz, eta Ejiptora bialduko zaitut.

        35. Ala bada Moises au, zeñ aurtiki zuten, esaten ziotela: Nork gure prinzipe ta jueztzat jarri au? Au bera bialdu zuen Jaungoikoak, beren gialari eta libratzalle izatera, sasian agertu zitzaion Aingeruaren zuzenbidez.

        36. Onek libratu zituen, mirari andiak eta gauza arrigarriak egiten zituela Ejiptoko lurrean, eta itsaso gorrian, eta eremuan, berrogei urtean.

        37. Au da Moisesek Israelko semeai esan ziena: Jaungoikoak aterako du zuen anaien artetik profeta bat, legeemallea, ni atera nauen bezela; oni obeditu bear diozute.

        38. Au da erria eremuan bildua egon zanean, Sinaiko mendian Aingeruarekin izketan egon zana; gure gurasoakin egon zana; Jaungoikoagandik bizitzako itzak artu zituena, guri adiraztzeko.

        39. Zeñi gure gurasoak etzioten obeditu nai, baizik aurtiki zuten, eta beren biotzakin Ejiptora itzuli ziran.

        40. Aaroni esaten ziela: Egin zazkiguzu Jainkoak, zuzenduko gaituztenak, ez dakigun ezkero zer egin dan, Ejiptoko lurretik atera ginduen Moises orrekin.

        41. Eta egin zuten gero idisko bat, eta eskeñi zaiozkaten doañak idolo oni, eta beren eskuen lanaren aurrean, bozkariozko jostaketetan ari ziran.

        42. Orduan Jaungoikoak atzea eman zien, eta utzi zien zeruko milizia serbitzera joaten, Profeten liburuetan eskribitua dagoan bezela. O Israelko etxea! Doañak eta opariak eremuko berrogei urteetan eskeñi al dizkidazu?

        43. Bestera, eraman dituzute Molok-en tabernakuloa, eta Bemfan zuen jainkoaren izarra, berak adoratzeko zuek egin ziñituzten irudiak. Bada nik eramango zaituztet Babiloniara, eta arontzago ere.

        44. Iduki zuten gure gurasoak eremuan Testimonioko Tabernakuloa, Jaungoikoak Moisesi agindu zion bezela, esaten ziola: ikusi zuen irudiaren araura egin zizaiola.

        45. Zeñ, artzen zutela gure gurasoak, eraman zuten, Josue zuzentzalle zala, erreñuak jabe ziraden lurrera, zeñak beren aurrean Jaungoikoa joian aurtikiaz, eta Tabernakuloak Dabiden denboraraño iraun zuen.

        46. Au izan zan Jaungoikoaren gogokoa, eta eskatu zuen Jakoben Jaungoikoari tenplo bat egiteko eskubidea.

        47. Baña Salomon izan zan tenploa egin zuena.

        48. Baña Jaungoiko txit goratua ez da bizi, gizonen eskuz egindako tokietan, Profetak esaten duen bezela.

        49. Zerua da nere esertokia, eta lurra da nere oñen aulkia. Nolako etxea da neri egin didazutena? Eta nere atsedeneko toki diña, zeñ izan diteke?

        50. Gauza guzti oiek, nere eskuak ez al zituen egin?

        51. Lepo gogorreko gizonak, eta biotz, ta belarri zirkunzidatu gabeak; zuek Espiritu Santuari aurkeztzen zazkie; nolakoak izan ziran zuen gurasoak, zuek ere alakoak zerate.

        52. Zeñ profeta zuen gurasoak etzuten persegitu? Berak dirade il zituztenak, Justoaren etorrera lendanaz adiraztzen zutenak, zeñ oraintzuan jarri dezuten jentillen eskuetan, eta zeñaen iltzalleak izan zeraten.

        53. Zuek legea Aingeru baten bitartez artu zenduten, eta etzenduten zaitu.

        54. Gauza oiek aditzean, beren biotzak aserrez zatitutzen ziran, eta bere kontra ortzkarraskotsak egiten zituzten.

        55. Zegoala berriz Espiritu santuz betea, zerura begiraturik, ikusi zuen Jaungoikoaren gloria, eta Jesus Jaungoikoaren eskuietik zegoala, eta esan zuen: Ona non zeruak idikiak ikusten ditudan orainxe, eta gizonaren semea Jaungoikoaren eskuietik eseria.

        56. Orduan berak, deadar andiak egiten zituztela, belarriak tapatu zituzten, eta guztiak batean Estebani eraso zitzaioten.

        57. Eta aurtikitzen zutela erritik kanpora, arrika egiten zioten, eta testiguak beren soñekoak utzi zituzten Saulo izena zuen galai gazte baten oñetan.

        58. Eta arrika egiten zioten Estebani, zeñ orazioan zegoan, esaten zuela: Jaun Jesus, nere espiritua ar zazu.

        59. Eta belauniko jarririk boz goratuan deadar egin zuen: Jauna, bekatu onen konturik etzaiezu artu. Eta au esanik, Jaunagan eriotzako loak artu zuen. Saulek berriz, besteak bezela, Estebanen eriotza ontzat eman zuen.

ZORTZIGARREN KAPITULUA

        1. Egun aietan jaiki zan persekuzio andi bat Jerusalengo elizaren kontra, eta ikasle guztiak Judeako eta Samariko alderrietatik barreiatu ziran, baña ez Apostoluak.

        2. Eta Jaungoikoaren beldurreko gizon batzuek kontua iduki zuten Esteban obiratzeko, eta beragatik progu andia egin zuten.

        3. Bitartean Saulo eliza arrasatuaz zijoan, eta etxeetatik sartzen zala, indarrez ateratzen zituen gizasemeak, eta emakumeak, eta karzelan sartuerazitzen zituen.

        4. Baña barreiatu ziradenak, toki batetik bestera zebiltzan, Jaungoikoaren itza predikatzen.

        5. Beren artean Felipek, Samariako errira allegaturik, Jesukristo predikatzen zuen.

        6. Eta erri guztiak arreta andiarekin Feliperen izketak aditzen zituen, guztiak txit gogotik entzuten zutela, eta ikusten zituztela egiten zituen mirariak.

        7. Zeren asko espiritu zikin gaizkiñak zeuzkatenetatik irtetzen ziran, deadar andiak egiten zituztela.

        8. Eta asko elbarritu eta erren sendatuak izan ziran.

        9. Argatik erri hura bozkario andiz bete zan. An ibilli zan len gezurrezko mirarikintzan Simon izena zuen gizon bat, Samariatarrak engañatzen zituela, eta esaten ziela, bera gizon andi bat zala.

        10. Guztiak, andiak eta txikiak benerazioarekin aditzen zioten, eta esaten zuten: Au Jaungoikoaren bertute andia da.

        11. Eta aditzen zioten berari, zeren denbora andietan bere mirarikintza gezurrezkoakin txoratuak zeuzkan.

        12. Baña sinistu zutenean Felipek adiraztzen zien Jaungoikoaren erreñuko itza, gizasemeak eta emakumeak Jesukristoren izenean bataiatuak izaten ziran.

        13. Orduan Simonek berak ere sinistu zuen, eta bataiatua izan zanean, Feliperi jarraitu ta laguntzen zion. Eta ikusten zituenean mirari eta gauza arrigarriak, ikaratua ta arritua zegoan.

        14. Aditu zutenean bada Apostoluak, Samariak Jaungoikoaren itza artu zuela, Pedro eta Juan berakgana bialdu zituzten.

        15. Oiek allegatu ziranean, orazio egin zuten berakgatik, Espiritu Santua artu zezaten.

        16. Zeren oraindik beretatik batgana ere etzan jetxi, baizik Jaun Jesusen izenean bakarrik bataiatuak zeuden.

        17. Orduan eskuak beren gañean jartzen ziezten, eta Espiritu Santua artzen zuten.

        18. Ikusirik bada Simonek, Apostoluak eskuak gañean jarrita, Espiritu Santua artzen zala, dirua eskeñi zien.

        19. Esaten zuela: Neri ere eskubide au eman zadazute, nik eskuak gañean jartzen diozkadan edozeñek, Espiritu Santua artu dezala. Baña Pedrok erantzun zion.

        20. Zure dirua zurekin izan bedi zure galmenerako, juzgatu dezulako Jaunaren doaia diruarekin iritxitzen zala.

        21. Ezin izan zintezke zu partale, ez iduki sarrerarik langintza onetan, zeren zure biotza Jaungoikoaren begietan zuzena ez dan.

        22. Argatik zure gaiztakeria augatik penitenzia egin ezazu, eta Jaungoikoari erregutu zaiozu, zure biotzeko utsegite au barkatua izan dakizun.

        23. Zeren nik beazun txit mingoitzez betea ikusten zaitut, eta gaiztakeriako katea arrastaka darabiltzula.

        24. Erantzun zuen Simonek, eta esan zuen: Erregutu zaiozute zuek nigatik Jaungoikoari, zuek esan dizkidazuten gaitzetatik batere, nere gañera etorri ez dedin.

        25. Berak atzenean, predikatu zutenean, eta Jaunaren itzaren testigantza eman zutenean, Jerusalenera itzuli ziran, Samariatarren alderri askotan Ebanjelioa predikatzen zutela.

        26. Eta Jaunaren Aingeru batek itz egin zion Feliperi, esaten ziola: Jaiki zaite, eta zoaz egoerontz, Jerusalendik Gazara dijoan bidetik, zeñ eremutua dagoan.

        27. Eta jaikitzen zala, joan zan. Eta ona non arkitzen duen Etiopiako gizon bat, Kandakos Etiopiako erregiñaren kutun andia, eta bere ondasun guztien begiralea, Jerusalenera Jaungoikoa adoratzera etorri zana.

        28. Eta garai artan itzultzen zan, bere manurgaren gañean eserita, eta Isaias profetaren liburua irakurtzen zuela.

        29. Orduan Espirituak Feliperi esan zion: Agudo ibilli zaite, eta gurdi orren ondora zoaz.

        30. Felipe bada, gurdiaren ondora txit agudo joanik, aditu zuen, Isaias profetaren liburuan irakurtzen ari zala, eta esan zion: Uste al dezu, irakurtzen dezuna aditzen dezula?

        31. Berak erantzun zuen: Nola adituko det, norbaitek azaldatzen ez badit? Eta erregutu zion Feliperi, igo zedilla, eta eseri zedilla bere aldamenean.

        32. Irakurtzen zuen Eskriturako itzak, oiek ziran. Ardi bat bezela iltokira eramana izan zan, eta nola bildotsa, moistzen duenaren eskuetan beerik egin gabe dagoan, ala berak ere etzuen aorik idiki.

        33. Bere umillazioak iragota, libratua izan da eriotzaren mendetik, zeñatara kondenatua izan zan. Bere arraza nork arkitu dezake, bere bizia lurretik ebakia izan dan ezkero?

        34. Onetara txikiratuak Feliperi galdetu zion: Esan zadazu arren, Profetak, zeñgatik esaten du au? Beragatik, ala besteren batgatik?

        35. Orduan Felipek izketan ari zala, eta Eskritura onetatik asita, Jesusen berriak eman ziozkan.

        36. Bidean zijoazela, ura zegoan toki batera allegatu ziran, eta txikiratuak esan zuen: Ona emen non dagoan ura; zer eragozketa dago, ni bataiatua izateko?

        37. Batere ez, erantzun zuen Felipek, biotz guztitik sinistzen badezu. Onetara txikiratuak erantzun zuen: Nik sinistzen det, Jesukristo Jaungoikoaren semea dala.

        38. Eta agindu zuen gurdia gelditu zedilla, eta biak, Felipe eta txikiratua uretara jetxi ziran, eta Felipek bataiatu zuen.

        39. Uretik irten ziradenean, Jaunaren Espirituak, arrapatuta, eraman zuen Felipe; eta txikiratuak etzuen berriz ikusi. Eta bozkarioz betea, bere bidean bazijoan.

        40. Felipe batbatean Azoton arkitu zan, eta ibilli zan Ebanjelioaren berriak ematen, iragotzen zan erri guztietatik, Zesareara allegatu arteraño.

BEDERATZIGARREN KAPITULUA

        1. Saulo berriz, zeñak etzuen beste asnasarik artzen, Jaunaren ikaslaen kontrako keñada eta eriotzarena baizik, apaizen buruagana joan zan.

        2. Eta eskatu ziozkan kartak Damaskorako, sinagogetarako, baldin arkitzen bazituen erlijio onetako gizaseme, edo emakumeren batzuek, lotuta Jerusalenera eramateko.

        3. Bazijoala bada Damaskorako bidean, zegoan onezkero erri onen ondoan, eta ona non batbatean zeruko argi batek ingurutu zuen.

        4. Eta lurrera erortzen zala, aditu zuen boz bat, esaten ziona: Saulo, Saulo, zergatik persegitzen nazu?

        5. Eta berak erantzun zuen: Zeñ zera zu, o Jauna? Eta Jaunak esan zion: Ni naiz Jesus, zuk persegitzen nazuna; gauza gogorra da zuretzat, akulloaren kontra ostikoak aurtikitzea.

        6. Berak orduan, ikaraturik eta izuturik, esan zuen: Zer nai dezu, Jauna, egin dezadala?

        7. Eta Jaunak erantzun zion: Jaiki zaite, eta sartu zaite errian, eta an esango zatzu, zer egin bear dezun. Berari laguntzen zetozten gizonak berriz, arrituak zeuden, boza aditzen zutela, baña iñor ere etzutela ikusten.

        8. Jaiki zan Saulo lurretik, eta begiak idikiak bazeuzkan ere, etzuen ezerere ikusten. Argatik eskutik elduta, eramaten zutela, Damaskon sartu zuten.

        9. Eta an egon zan iru egunean, ezere ikusi gabe, eta etzuen ezerere jan, ez edan.

        10. Garai artan zegoan Damaskon, Ananias izena zuen, Jesusen jarraitzalle bat, zeñi Jaunak zeruko ikusketa batean, esan zion: Ananias. Eta berak erantzun zuen: Ona emen, Jauna, non naukazun.

        11. Jaiki zaite, esan zion Jaunak, eta zoaz Zuzena izena duen karrikara, eta billatu ezazu Judasen etxean Tarsoko gizon bat, Saulo izena duena, zeren orain orazioan dago.

        12. (Eta denbora onetan ikusi zuen Saulok gizon bat, Ananias izena zuena, sartzen zala, eta eskuak bere gañean ipintzen ziozkala, bere begiak argitutzeko.)

        13. Baña Ananiasek erantzun zuen: Jauna, askori aditu diot esaten, gizon onek Jerusalenen zure santuai gaitz andiak egin dieztela.

        14. Eta emen ere Apaizen buruen eskubideak dauzka, zure izenari ots egiten dioten guztiak arrapatu, eta lotutzeko.

        15. Eta Jaunak berari esan zion: Zoaz bera billatzera, zeren ori berori, neretzat aukerako ontzia dan, nere izenaren berria eraman dezan erreñu guztien, eta erregeen, eta Israelko semeen aurrera.

        16. Eta nik erakutsiko diot, nere izenagatik zenbat padezitu bearko duen.

        17. Joan zan bada Ananias, eta etxean sartu zan, eta eskuak jartzen ziozkala, esan zion: Saul, nere anaia; etorri ziñan bidean agertu zatzun Jaunak bialdu nau, zure begiak argitutzera, eta zu Espiritu Santuz betetzera.

        18. Eta bereala erori ziran bere begietatik ezkatak bezelako batzuek, eta begiak argitu zitzaiozkan, eta jaikitzen zala, bataiatua izan zan.

        19. Eta arturik gero janaria, indarrak biurtu zitzaiozkan. Eta zenbait egunean, Damaskon bizi ziran ikasleakin egon zan.

        20. Eta bereala asi zan predikatzen Jesus sinagogaetan, esaten zuela: Au Jaungoikoaren semea zala.

        21. Aditzen zioten guztiak arrituak zeuden, eta esaten zuten: Ez al da au hura bera, Jerusalenen persegitzen zituena, izen au aitatzen zutenak, eta onara ere berariaz etorri zana, alakoak lotuta apaizburuakgana eramatera?

        22. Saulo berriz egunetik egunera, asko geiago alaituaz zijoan, eta nastuak utzitzen zituen Damaskon bizi ziran Juduak, esaten ziela, Jesus Kristoa zala.

        23. Denbora asko geroago, Juduak, biltzen ziradela, batzarrea egin zuten, Saulo iltzeko.

        24. Saulori berriz, aien azeloen berriak eman ziozkaten. Eta berak gau ta egun ateak zaitzen zituzten, Saulori bizia kentzeko.

        25. Eta ikasleak, gauaz Saulo artzen zutela, eta zumezka batean sartzen zutela, murrutik beera jetxi zuten.

        26. Eta Jerusalenera etorri zanean, Jesusen ikasleakin bildu nai oi zuen; baña guztiak bere beldur ziran, Jesusen ikaslea zala etzutelako sinistzen.

        27. Aliketa Bernabek berarekin artuta, Apostoluakgana eraman zuen artean, eta kontatu zien, nola Jauna bidean agertu zitzaion, eta nola itz egin zion, eta nolako sendotasunarekin Damaskon Jesusen izena predikatu zuen.

        28. Onenbesterekin Jerusalenen berakin ibilli oi zan, eta bizi zan, eta biotz sendoarekin Jaunaren izenean predikatzen zuen.

        29. Beste erreñuetakoakin ere izketan ari oi zan, eta judu Grieguakin ezbaiak iduki oi zituen, eta nola oiek nastuak gelditu oi ziran il nai zuten.

        30. Anaiak au jakin zutenean, eraman zuten Zesareara, eta andik Tarsora bialdu zuten.

        31. Bitartean eliza pakean zegoan Judea guzitik, eta Galileatik, eta Samariatik, eta sendatuaz zijoan, Jaunaren beldurrean zebillala, eta Espiritu Santuaren gozotasunez betea zegoala.

        32. Gertatu zan denboratsu artan, Pedro ikasle guztiak bisitatzen zebillala, Liddan bizi ziran santuakgana ere etorri zan.

        33. Emen arkitu zuen, Eneas izena zuen gizon bat, zeñ zegoan zortzi urtean oe baten etziña, elbarritua zegoalako.

        34. Eta Pedrok esan zion: Eneas, Jesukristo gure Jaunak sendatzen zaitu. Jaiki zaite, eta zuk zerorrek oea astindu ezazu. Eta bereala jaiki zan.

        35. Liddan, eta Saronan bizi ziran guztiak ikusi zuten, eta Jaunagana biurtu ziran.

        36. Bazegoan Joppen ere ikasleen artean emakume bat Tabita izena zuena, zeñak esan nai duen Dorkas. Au obra onakin, eta egiten zituen limosnakin aberastua zegoan.

        37. Baña gertatu zan egun aietan jazoera au, eritu, ta il zan. Eta garbiturik bere gorputz illa, goiko gela batean ipiñi zuten.

        38. Nola Lidda Joppetik aldean dagoan, aditurik ikasleak Pedro an zegoala, bi gizon beragana bialdu zituzten, erreguz esaten ziotela: Atzerapenaren apurrik ere gabe, gurekin atoz.

        39. Berealaxe Pedro berakin bidean jarri zan. Eta allegatu zanean, goiko gelara eraman zuten, eta arkitu zan andre alargun guziez ingurutua, zeñak negarrez erakusten ziozkaten, Dorkasek egiten ziezten tunikan eta soñekoak.

        40. Orduan Pedrok, jende guztiari irtenerazirik, belauniko jarrita, orazio egin zuen; eta gorputz illaganontz itzulita, esan zuen: Tabita, jaiki zaite. Bereala berak begiak idiki zituen; eta Pedro ikusi zuenean, eseri zan.

        41. Eta Pedrok, eskua ematen ziola, zutik jarri zuen. Eta santuai eta andre alargunai ots egiten ziela, bizirik eman zien.

        42. Gertakari onen berria, Joppeko erriko guzien belarrietara allegatu zan, eta askok Jaunagan sinistu zuten.

        43. Eta gertatu zan, Joppen, Simon izena zuen larrutzalle baten etxean, egun askotan ostatuz egotea.

AMARGARREN KAPITULUA

        1. Eta zegoan Zesarean Kornelio izena zuen gizon bat, zeñ zan, Italiakoa izena zuen gudari talde bateko Euntaria.

        2. Gizon ona, eta Jaungoikoaren beldurrekoa bere etxeko guztiakin, egiten ziozkana erriko jendetzari limosna andiak, eta beti Jaungoikoari erreguak egiten ari zana.

        3. Onek bada, nonako ordua bezelatsu zanean, ikusketa batean ikusi zuen argiro, bere gelan aingeru bat sartzen zala, eta esaten ziola: Kornelio.

        4. Eta berak begiratzen ziola, eta beldurrez ikaraturik, esan zuen: Zer nai dezu, Jauna, nigandik? Erantzun zion: Zure orazioak, eta zure limosnak, goira, Jaungoikoaren aurrera igo dira, zure oroipena egiten dutela.

        5. Eta orain bialdu ezazu norbait Joppera, Simon izena, eta izengoitiz Pedro daukan baten billan.

        6. Au dago ostatuz, larrutzalle baten etxean, zeñaen etxea dagoan itsasoaren aldean; onek esango dizu zer egin bear dezun.

        7. Eta itz egiten zion aingeruak alde egin zuenean, ots egin zien bere etxeko biri, eta bere agindupean zeuden soldaduetatik, Jaungoikoaren beldurrekoa zan bati.

        8. Zeñai kontatu zienean irago zitzaion guztia, Joppera bialdu zituen.

        9. Biaramonean, berak beren bideari jaraitzen ziotela, eta errira alderatzen ziradenean, igo zan Pedro etxearen goirengo tokira, sextako ordua bezelatsu zanean, orazio egitera.

        10. Eta nola gose zan, zerbait jan nai zuen. Eta janaria prestatzen zioten bitartean, extasis bat iduki zuen.

        11. Eta beratan ikusi zuen zerua idikia, eta jetxitzen zala zerbait, zamau andi bat bezelakoa, zeñ, zinzilika zegoala lau puntaetatik, zerutik lurrera zetorren.

        12. Zeñean zeuden lau oñeko abere guztiak, eta lurreko patari arrastakariak, eta zeruko egaztiak.

        13. Eta aditu zuen boz bat, esaten ziona: Pedro, jaiki zaite, ill, eta jan itzatzu.

        14. Eta Pedrok erantzun zuen: Jauna, ez det nik beñere orrelako gauzarik egingo; zeren iñoiz ere ez det, gauza zikin eta kutsuturik jan.

        15. Eta berriz boz ark berari esan zion: Jaungoikoak garbitu duenari, etzaiozu zuk kutsutuaren izenik eman.

        16. Au iru aldiz gertatu zan, eta bereala zamaua itzuli zan berriz zerura.

        17. Eta zegoala Pedro bere artean gogoratzen, zer adiraziko ote zuen iduki zuen ikusketak, ona non Korneliok bialdu zituen gizonak atera allegatu ziran, Simonen etxeagatik galdetzen zutela.

        18. Eta ots egiten zutela, galdetu zuten, Simon izengoitiz Pedro, an ostatuz ote zegoan.

        19. Eta zegoala pedro ikusketaren gañeko gogorazioetan, Espirituak esan zion: Ona emen non dauden iru gizon, zu billatzen zaituztenak.

        20. Jaiki zaite bada bereala, jetxi zaite, eta berakin joan zaite, atzerapenaren piskarik ere gabetanik, zeren berak bialdu ditudana ni naizan.

        21. Jetxirik bada Pedro, eta joanik mandatariak billatzera, esan zien: Ona ni emen; billatzen dezutena ni naiz; zergatik etorri zerate?

        22. Berak erantzun zuten: Kornelio Euntari, gizon zuzen eta Jaungoikoaren beldurreko, eta Juduen erreñu guziak alakotzat idukiari, esan zion aingeru santu batek, bere etxera zuri ots egiteko, eta zuk esaten ziñiona aditu zezala.

        23. Orduan Pedrok, sartu erazitzen ziela, berarekin ostatuz iduki zituen. Eta biaramonean berakin joan zan, eta Joppeko anai batzuek ere lagundu zioten.

        24. Geroko egunean Zesarean sartu zan. Kornelio berriz, ots eginik bere aide, eta adiskiderik andienai, beren zai zegoan.

        25. Pedro bada etxean sartzen zala, Kornelio etorri zan berari bidera irtetzera, eta auzpezturik bere oñetan, adoratu zuen.

        26. Baña Pedrok jaso zuen, esaten ziola: Jaiki zaite, zeren ni ere gizona naiz.

        27. Eta berarekin izketan ari zala, sartu zan etxean, non lagun asko bilduak arkitu zituen,

        28. Eta esan zien: Zuek badakizute nola dan gauza nazkagarri bat judu batentzat, arrotz batekin adiskidetasuna, edo artueman estua idukitzea; baña Jaungoikoak erakutsi dit, ez dezadala gizonik batere kutsututzat, edo zikindutzat iduki.

        29. Argatik ots egin didatenean, atzerapenikan batere gabe etorri naiz. Orain galdetzen dizutet: Zergatik ots egin didazute?

        30. Eta Korneliok esan zuen: Gaur dira lau egun, nengoala ni orazioan nere etxean nonako orduan; ona non gizon beneragarri bat soñeko zuriarekin nere aurrean jarri zitzadan, eta esan zidan:

        31. Kornelio, zure orazioa aditua izan da, eta zure limosnaen oroipena Jaunaren aurrean egina izan da.

        32. Bialdu itzatzu bada mandatariak Joppera, eta egin ezazu, Simon, izengoitiz Pedro, etorri dedilla, zeñ dagoan ostatuz, Simon larrugillearen etxean, itsasoaren aldean.

        33. Bereala bada, mandatariak zure billa bialdu nituen, eta zuk etortzeaz mesede egin didazu. Orain bada, guziok emen zure aurrean gaude, Jaunak guri esateko agindu dizun guzia aditzeko.

        34. Orduan Pedrok, izketari asiera ematen ziola, onela itz egin zuen: Egiaz ezagutzen det, ez duela Jaungoikoak zeñ zeñ dan begiratzen.

        35. Baizik edozeñere erreñutan, bere beldurra daukana, eta obra onak egiten dituena, bere gogokoa dala.

        36. Au adirazi die Jaungoikoak Israelko semeai, adiraztzen diela pakea Jesukristogatik (zeñ guztien Jauna dan.)

        37. Zuek badakizute, Judea guztian zer gertatu dan, asiera ematen zaiola Galilean, Juanek bataioa predikatuta gero.

        38. Nola Jaungoikoak igortzi zuen Espiritu Santuz, eta bere bertutez Nazaretko Jesus, zeñ joan dan, irago dan toki guzietatik mesedeak egiten dituela, eta demonioak mendean zeuzkan guztiak sendatu ditu, Jaungoikoa berarekin zegoalako.

        39. Eta gu gera Judeako eta Jerusalengo lurrean egin zituen gauza guztien testiguak, zeñi alaere, gurutze batean esekita, bizia kendu zioten.

        40. Baña Jaungoikoak, irugarren egunean berriz biztu zuen, eta erabaki zuen utzi zizaiela ikusten.

        41. Ez erri guziari, baizik Jaungoikoak lendanaz testigutzat artu zituenai; guri, berarekin jan, ta edan dogunoi, illen artetik bera berriz biztuta gero.

        42. Eta agindu zigun predikatu genezala, eta erriari testigantza eman giñizaiola, bera dala Jaungoikoak bizien eta illen jueztzat jarri duena.

        43. Berari profeta guztiak testigantza ematen diote, beragan sinistzen duen guztiak bekatuen barkazioa, bere izenaren bertutez iritxiko duela.

        44. Oraindikan Pedro itz oiek esaten ari zala, Espiritu Santua, izketa aditzen zuten guztien gañera jetxi zan.

        45. Eta Pedrorekin etorri ziran lagun leial zirkunzidatuak, arrituak gelditu ziran, Espiritu Santuaren grazia erreñu guzietara isuria izan zalako.

        46. Zeren mintzoera askotan itz egiten, eta Jaungoikoaren anditasunak adirazten ari ziradela, aditzen zituzten.

        47. Orduan Pedrok esan zuen: Nork ukatu dizaiekete bataioko ura, guk bezela Espiritu Santua ere artu dutenai?

        48. Eta ala, agindu zuen, Jesukristo gure Jaunaren izenean bataiatuak izan zitezela. Orduan erregutu zioten, zenbait egunean berakin gelditu zedilla.

AMAIKAGARREN KAPITULUA

        1. Eta Apostoluak, eta Judean zeuden anaiak aditu zuten, Jentillak ere Jaungoikoaren itza artu zutela.

        2. Itzuli zanean bada Pedro Jerusalenera, erriertan ari ziran bere kontra, zirkunzidatuak zeudenak.

        3. Esaten zutela: Nola sartu zera zirkunzidatu gabekoen etxean, eta berakin jan dezu?

        4. Pedro orduan asi zan adiraztzen berai, nola gertatu zan, esaten ziela:

        5. Banengoan ni orazioan Joppeko errian, eta ikusi nuen extasisean ikusketa bat, jetxiaz zijoan gauza batena, arizko esku andi, zerutik lau puntetatik desesekiaren gisara, zeñ, ni nengoan tokiraño etorri zan.

        6. Begiratzen niola, nengoan bere gogorazioetan, eta ikusi nituen lurreko lau oñekoak, eta pistiak, eta arrastakariak, eta zeruko egaztiak.

        7. Eta aditu ere nuen boz bat, esaten zidana: Jaiki zaite, Pedro; il, ta jan itzatzu.

        8. Eta esan nion: iñolaere ez Jauna, zeren gauza zikin ta kutsuturik ez da beñere nere aoan sartu.

        9. Eta zeruko bozak bigarren aldiz itz egiten zidala, esan zidan: Jaungoikoak garbitu dituen gauzai, etzaiezu zuk kutsutuak ots egin.

        10. Au iru aldiz gertatu zan, eta berriz zeruan artuak izan ziran.

        11. Eta ona non, iru gizon Zesareatik nigana bialduak, allegatu ziran, ni nengoan etxera.

        12. Eta Espirituak esan zidan berakin joan nendilla, atzerapenaren piskarik ere gabe. Laguntzen didaten sei anai oiek ere etorri ziran, eta nere billa bialdu zituen gizon aren etxean sartu giñan.

        13. Eta kontatu zigun, nola bere etxean ikusi zuen Aingeru bat, zeñ aurrean jarri zitzaion, eta esan zion: Bialdu itzatzu mandatariak Joppera; eta Simon, izengoitiz Pedrori, etorri erazi zaiozu.

        14. Zeñak esango dizkizun, zure eta zure etxekoen salbaziorako bear diran itzak.

        15. Eta asi nintzanean izketan, Espiritu Santua beren gañera jetxi zan, gure gañera asieran jetxi zan bezela.

        16. Orduan oroitu nintzan, Jaunak esaten zuenarekin: Juanek egiaz urean bataiatu ditu, zuek berriz, Espiritu Santuarekin bataiatuak izango zerate.

        17. Baldin bada Jaungoikoak berai eman badie, guri, Jesukristo gure Jaunagan sinistu degunoi eman zigun grazia hura bera, eta era berean, zeñ nintzan ni, Jaungoikoaren borondateari aurkeztzeko?

        18. Gauza oiek aditu zituztenean, ixildu ziran, eta eskerrak eman ziozkaten Jaungoikoari, esaten zutela: Beraz Jentillai ere Jaungoikoak penitenzia eman die, bizitza iritxitzeko?

        19. Bitartean, Estebanen denboran jaiki zan persekuzioagatik barreiatu ziran ikasleak, allegatu ziran Feniziaraño, eta Txiprera, eta Antiokiara, Juduai bakarrik Ebanjelioa predikatzen ziela.

        20. Beren artean bazeuden batzuek Txipren, eta Zirenen jaioak, zeñak Antiokian sarturik, Grieguakin ere itz egiten zuten, Jesus Jaunaren fedearen berriak ematen zieztela.

        21. Eta Jaunaren eskuak laguntzen zien, alako moduan, non, lagun talde andi batek sinistu zuen, eta Jaunagana biurtu zan.

        22. Berri oiek Jerusalengo elizaren belarrietara allegatu ziran, eta Bernabe Antiokiara bialdu zuten.

        23. Allegaturik ara, eta Jaungoikoaren graziaren mirariak ikusirik, bozkarioz bete zan, eta gogotik esaten zien, iraun zezatela Jaunaren serbitzoan biotz sendo batekin.

        24. Zeren Bernabe zan gizon ona, eta Espiritu Santuz eta fedez betea. Eta ala, asko ziran Jaunari itsatsiak gelditu ziradenak.

        25. Emendik joan zan Bernabe Tarsora, Sauloen billan, eta arkitu zuenean, berarekin Antiokiara eraman zuen.

        26. Eta eliza artako lanetan aritu ziran urte oso batean, eta alako jende talde andiari erakutsiak eman ziezten, non, emen Antiokian izan zan non, ikasleai Kristauen izena eman zitzaien.

        27. Egun oietan etorri ziran Jerusalendik Antiokiara zenbait profeta.

        28. Beretatik batek Agabo izena zueneak, espirituak argituta, esaten zuen, mundu guztian gosete andi bat izango zala, izan zan bezela Klaudio Enperadorearen denboran.

        29. Argatik ikasleak erabaki zuten ematea, bakoitzak zeukanaren araura, limosnaren bat, Judean bizi ziran anaiai laguntzeko.

        30. Eta ala egin zuten, Saulo eta Bernaberen eskuz, limosnak zarrai bialtzen zieztela.

AMABIGARREN KAPITULUA

        1. Denboratsu onetan Herodes erregea elizgizon batzuei persegitzen asi zan.

        2. Eta Santiago Juanen anaia, ezpataz il zuen.

        3. Eta ikusirik, gauza au juduen gogokua zala, bere artean erabaki zuen, Pedrori ere bizia kentzea. Eta legamigabeen egunak ziran denboratsu artan.

        4. Eta Pedro arrapatu zuenean karzelan sartu zuen, ematen ziela zaitzeko lau talde soldaduri; talde bakoitza laukoa zan, erriari erakusteko; eta Pazkoa iragota, bizia kentzeko asmoarekin.

        5. Eta Pedro ala karzelan zaitua zegoan bitartean, Elizak beragatik aspertu gabe Jaungoikoari orazio egiten zion.

        6. Eta zegoala Herodes biaramonean erriari ateratzeko asmazioetan, gau artan beratan, zegoan Pedro lotan soldadu bien erdian, bi kateakin lotua; eta gordetzalleak atearen aurrean, karzela zaitzen zuten.

        7. Eta ona non batbatean, Jaunaren aingeru bat agertu zan, zeñaen argiak, bizileku guztia argiz bete zuen, eta jotzen zuela Pedro aldamenean, esnatu zuen, esaten ziola: Agudo jaiki zaite. Eta bere eskuetako kateak erori zitzaiozkan.

        8. Esan ere zion Aingeruak: ipiñi ezazu gerrikoa, eta jantzi itzatzu zure oñetakoak. Eta ala egin zuen. Geiago ere esan zion: Zure kapa artu ezazu, eta darraidazu.

        9. Irten zan bada, eta bazijoan jarraituaz; eta etziekien egia zala Aingeruak egiten zuena, baizik ikusten zuena ames bat zala iduritzen zitzaion.

        10. Irago zituztenean lendabiziko eta bigarren beillategiak, allegatu ziran, errira daraman burnizko atera, zeñ berez idiki zitzaien. Andik irtetzenziradela, karrikaren atzeneraño joan ziran, eta bereala beragandik Aingeruak alde egin zuen.

        11. Orduan Pedrok, bereganduta, esan zuen: orain bai ezagutzen dedala, Jaunak egiaz bere aingerua bialdu duela, eta Herodesen eskuetatik, eta Judako erri guztiak zeuzkan itxedopenetatik, libratu nauela.

        12. Eta gogoan erabillirik zer egingo ote zuen, zuzendu zan, Maria, Juanen, izengoitiz Markosen, amaren etxera, non asko, bilduta, orazioan zeuden.

        13. Jo zuenean bada berak atea, neskaitz bat Rode izena zuena, irten zan, zeñ ote zan ikustera.

        14. Eta ezagutu zuenean Pedroren boza, alakoa izan zan bere bozkarioa, non, etzion atea idiki, baizik barruna korrika joanik, adirazi zien, atearen aurrean Pedro zegoala.

        15. Eta berak esan zioten: Zoratua zaude. Neskaitzak berriz esaten zuen, berak esaten zuena, ala zala. Berak orduan esan zuten: Bere Aingerua izango da.

        16. Bitartean Pedrok atea jotzeari jarraitzen zion. Atzenean idiki ziotenean, ikusi zuten, eta arrituak gelditu ziran.

        17. Baña Pedrok, eskuarekin adirazirik ixillikan egon zitezela, kontatu zien, nola Jaunak karzelatik atera zuen, eta gañera esan zuen: Oiek Santiagori ta anaiai adirazi zaiozkazute. Eta andik irtetzen zala, beste toki batera joan zan.

        18. Eta eguna argitu zanean, soldaduen arteko nastea, andia izan zan, Pedrorekin zer egin ote zan.

        19. Eta Herodesek, eginik Pedro billatzeko aleginak, eta ez arkiturik, beillan zeudenai kargua arturik, agindu zuen, illak izan zitezela, eta joan zan Judeatik Zesareara, non gelditu zan.

        20. Herodes aserretua zegoan Tirioarren eta Sidonioarren kontra; baña oiek elkar adituta, beragana etorri ziran, eta berakganaturik Blasto, erregearen gelazai nagusia, pakea eskatu zioten; zeren alderri ark bere janarietarako Herodesen lurreko laguntasunak bear zituen.

        21. Adituak izateko izendatu zan egunean, Herodes, erregeren soñekoakin jantzita, bere tronuan eseri zan, eta izketan ari zien.

        22. Erriak deadarrez esaten zuen: Au Jaungoiko baten boza da, ez gizonarena.

        23. Baña bereala Jaunaren Aingeru batek zauritu zuen, Jaungoikoari gloria eman etziolako, eta arrak jana izanik, il zan.

        24. Bitartean Jaungoikoaren itzak aurrerapen andiak egiten zituen, eta egunetik egunera geiago, ta geiago zabaltzen zan.

        25. Bernabe, eta Saulo, berai eman zien lana bukaturik, Jerusalendik itzuli ziran, Juan, Markos izengoitiz, berakin zeramatela.

AMAIRUGARREN KAPITULUA

        1. Eta bazeuden Antiokiako elizan profeta eta Erakusle batzuk, zeñaen artekoak ziran Bernabe eta Simon, zeñi esaten zioten Beltxa, eta Luzio Zirenekoa, eta Manahen, Herodes Tetrarkaren ugatsanaia, eta Saulo.

        2. Egun batean zeudela Jaunaren aurrean beren lanak egiten, eta barautzen ziradela, Espiritu Santuak esan zien: Berezitu zazkidazute Saulo eta Bernabe, autuak dauzkadan lanerako.

        3. Orduan barautzen ziradela, eta orazioak egiten zituztela, eskuak beren gañean jarri ziozkaten, eta bialdu zituzten.

        4. Berak bada, Espiritu Santuak onela bialduak izanik, Seleuziara joan ziraden, nondik irago ziran Txiprera.

        5. Eta Salaminara allegatu ziradenean, Juduen sinagogetan Jaunaren itza predikatzen zuten, zeukatela berakin Juan, zeñak laguntzen zien.

        6. Ibillirik ugarte guztitik Paforaño, arkitu zuten judu bat, aztia eta gezurrezko profeta, Barjesus izena zuena.

        7. Zeñ zegoan Serjio Paulo Prokonsul, gizon zentzu andikoarekin. Prokonsul onek, ots egiten ziela beragana Bernabe eta Saulori, Jaungoikoaren itza aditu nai zuen.

        8. Baña Elimas edo aztia (zeren ori esan nai du Elimasen izenak) aurkeztzen zitzaien, Prokonsulari fede egiazkotik alde erazi nai ziola.

        9. Baña Saulok, Pablo ere izena zuenak, Espiritu Santuz beteta zegoala, eta begiratzen ziola.

        10. Esan zuen: O gizon, engañio eta gezur mota guziez betea, deabruaren semea, gauza on guzien etsaia! Beñere ez al aiz aspertuko, Jaunaren bide zuzenak goibetzez?

        11. Begiratu ezak bada. Oraindandik Jaunaren eskua erortzen dek ire gañera, eta geldituko aiz itsutua egunaren argirik ikusi gabe denbora zati batean. Eta bereala illuntasun andiak erori ziran bere begien gañera, eta itsumuka zebillan, eskua nork emango ote zion.

        12. Orduan Prokonsulak, gertakaria ikusi zuenean, Jaunaren dotrinaz mirariturik, sinistu zuen.

        13. Eta Pablo eta berarekin zeudenak, Pafotik itsasoz aterarik, Pamfiliako Perjen leorrera irten ziran. Emen Juan, berakgandik alde eginda, Jerusalenera itzuli zan.

        14. Pablo alaere, eta gañerakoak, Perjen gelditu gabe, Antiokia Pisidiakora allegatu ziran, eta larunbatean, sinagogan sartzen ziradela, eseri ziran.

        15. Eta legearen eta Profetaen irakurtza bukatu zanean, sinagogako buruak bialdu ziozkaten mandatariak, esaten ziela: Gure anai gizonak, baldin badaukazute gauza onen bat erriari esateko, itz egin ezazute.

        16. Orduan Pablok, zutik jarririk, eta eskuarekin ixillik egoteko adirazirik, esan zuen: Israelko gizonak, eta Jaungoikoaren beldurra daukazutenak, aditu ezazute:

        17. Israelko erriko Jaungoikoak gure gurasoak autu zituen, eta erri au andia egin zuen, arrotza bezela bizi izan zanean Ejipton, nondik bere beso sendoaren eskubidearekin atera zituen.

        18. Eta gero sufritu zituen beren oitura gaiztoak, berrogei urtean, eremuan.

        19. Eta atzenean, zazpi erreñu deseginik Kanaango lurrean, oien lurrak txotx eginda partitu ziezten.

        20. Lareun eta berrogeita amar urte bezelatsu geroago; gero eman ziezten juezak Samuel profetaren denboraraño.

        21. Eta orduan erregea eskatu zuten, eta eman zien Jaungoikoak Saul, Zisen semea, Benjamingo tribukoa, berrogei urtean.

        22. Eta kendurik au, eman zien erregetzat Dabid zeñ alabatzen zuela, esan zuen: Arkitu det Dabid Jeseren semea, nere biotzaren araurako gizona, zeñak nere aginte guziak kunplituko dituen.

        23. Onen jatorritik Jaungoikoak, bere eskeñtzaren araura, jaioerazi zion Jesusi, Israelko salbaziorako.

        24. Predikatu ezkero Juanek, bere etorrera agertu baño lenago, penitenziako bataioa, Israelko erri guziari.

        25. Juanek berak bere lana bukatzean, esaten zuen: Ez naiz ni zuek uste dezutena, baña begiratu ezazute, nere ondoren badator bat, zeñi bere oñetako lokarria askatzeko diña, ni ez naizan.

        26. Orain bada, nere anaiak, Abrahamen jatorriko semeak, zuei da, eta zuen artean Jaungoikoaren beldur santua daukan edozeñi, zeñai salbazioko albista au bialdua zaioten.

        27. Zeren Jerusalenen bizi ziranak, eta beren agintariak etzutela ezagutzen Jaun au, eta larunbat guzietan irakurtzen diran profeziak, berau kondenatzen zutela, berak kunplitu zituzten.

        28. Ez arkiturik beragan ezertxoere, illa izateko gairik, alaere Pilatori eskatu zioten, illerazi zezala.

        29. Eta kunplitu zituztenean, beragatik eskribituak zeuden gauza guztiak, kentzen zutela zur abetik, obian ipiñi zuten.

        30. Jaungoikoak berriz, irugarren egunean illen artetik biztu zuen, eta egun askotan agertu zitzaien

        31. Berarekin batean Galileatik Jerusalenera igo ziradenai: zeñak gaurko eguneraño, erriari testigantza ematen ari diran.

        32. Guk bada adirazten dizutegu, gure gurasoai egindako eskeñtzaren betetasuna.

        33. Zeren au Jaungoikoak kunplitu digu, guri, beren semeai, biztzen duela Jesus, bigarren salmoan eskribitua dagoanaren araura. Zu nere semea zera, nik gaur zuri izatea eman nizun.

        34. eta adirazteko illen artetik biztu duela, beñere berriz ez iltzeko, onela esan zuen: Nik Dabidi juramentuarekin egindako eskeñtzak, leialki kunplituko ditut.

        35. Eta argatik, beste toki batean esaten du: Ez dizu utziko, zure santua usteldua izan dedilla.

        36. Dabiden gañean berriz badakigu, bere denboran Jaungoikoaren borondatearen araura bizitu izan zala, eta gero begiak itxi zituela: eta bere gurasoakin obiratua izan zan, baitaere usteldua.

        37. Baña Jaungoikoak illen artetik biztu duena, ez da usteldua izan.

        38. Jakin bear dezute bada, nere anaiak, onen bitartez eskeñtzen zazutela bekatuen barkazioa, eta Moisesen legean ezin garbituak izan zeraten orban guztiena.

        39. Beragan sinistzen duen guztia, justotua da.

        40. Argatik begiratu ezazute, ez dedilla zuen gañera etorri, profetak esan zutena.

        41. Begiratu ezazute, mezprezialariak, eta arritu zaitezte, eta arrasatuak gelditu zaitezte, zeren ni zuen egunetan egitera noan lan bat, sinistuko etzenduketen lana, iñork kontatuko balizute.

        42. Eta berak, irtetzen ziradela, erregututzen zioten, urrengo larunbatean gai onen gañean berai itz egin zizaiela.

        43. Eta aditzalleai diosalak egin zieztenean, Juduetatik, eta arrotz ondu berri, Jaungoikoaren beldur santuan bizi ziradenetatik askok, Paulo eta Bernaberi jarraitu zien; eta berak txit gogotik esaten zien, Jaungoikoaren grazian iraun zezatela.

        44. Urrengo larunbatean berriz, erri guztia aldean, Jaungoikoaren itza aditzera bildu zan.

        45. Ikusirik berriz Juduak alako jendetzak, ondamuz bete ziran, eta blasfemiak esaten zituztela, Pablok predikatzen zituen gauza guztiai, kontra egiten zien.

        46. Orduan Pablo eta Bernabek, txit gogoz eta biotzez esan zien: Jaungoikoaren itza, zuei aurrena adirazia izan bear zazuten; baña aurtikitzen dezuten ezkero, eta betiko bizitzaren diñak zuek zerok juzgatzen etzeraten ezkero, gaurtik aurrera bagoaz jentillai predikatzera.

        47. Zeren Jaunak onela agindu zigun: Nik jarri zindudan erreñuen zuzitzat munduaren atzeneko tokiraño, guztien salbazioa izan zaitezen.

        48. Jentillak, oiek aditzen zituztenean, txit bozkariotzen ziran, eta betiko bizitzarako lendanaz autuak zeuden guztiak sinistu zuten.

        49. Ala Jaunaren itza alderri guzi artatik zabaltzen zan.

        50. Juduak berriz, gaitzerako eraso zien, ontzat zeuden, eta otspatsuak ziran zenbait emakumeri, eta erriko gizon andizkiai, eta Pablo ta Bernaberen kontra persekuzio bat jaso zuten, eta beren lurretik aurtiki zituzten.

        51. Baña oiek, beren oñetako lurra aien kontra astintzen zutela, Ikoniora joan ziran.

        52. Eta ikasleak bozkarioz, eta Espiritu Santuz beteak zeuden.

AMALAUGARREN KAPITULUA

        1. Zeudela bada Ikonion elkarrekin, juduen sinagogan sartu ziran, eta itz egin zuten alako moduan, non, Juduen eta Griegen talde andi bat Jaungoikoagana biurtu zan.

        2. Baña sinisgogortasunean iraun zuten Juduak mugitu zituzten, eta jarri zituzten aserrean Jentillen animak anaien kontra.

        3. Alaere denbora andian an gelditu ziran, itxedopenez beteta Jaunagan, zeñak sendotzen zuen bere graziaren itza, beren eskuz egiten zituen mirari eta gauza arrigarriakin.

        4. Eta erriko jende taldea, bi zatitan berezitu zan, batzuek zeuden Juduen alde, eta beste batzuek Apostoluen alde.

        5. Baña Jentillak eta Juduak beren agintariakin, nola jaiki ziran Apostoluak irainez betetzeko, eta berai arrika egiteko.

        6. Apostoluak, oiek jakin zituztenean joan ziran Listra eta Derbera, Likaoniako errietara, alderri guzi artatik ibiltzen zirala, eta Ebanjelioa predikatzen zutela.

        7. Bazegoan Listran gizon bat, bere jaiotzatik errena zana, oñen erkitasunagatik eseria zegoana; eta bere bizi guztian etzan beñere oñaz ibilli.

        8. Onek aditu zion Pablori predikatzen ari zala, zeñak berari begiratzen ziola, eta ikusirik bazeukala fedea, sendatua izateko.

        9. Boz goratuan esan zion: Jaiki zaite, eta zaude zuzen zutik zure oñen gañean. Eta bereala saltoka ari zan, eta bazebillan.

        10. Jendetzak ikusirik Pablok egin zuena, altxatu zuten beren boza, eta beren izkuntza Likaoniakoan, esaten zuten: Oiek, gizonen irudian gugana jetxi diran Jaungoikoak dira.

        11. Eta ematen zioten Bernaberi Jupiterren izena, eta Pablori Merkuriorena, zeren bera zan itza zeramana.

        12. Gañera Jupiterren apaiz batek ere, zeñaen tenploa zegoan erriaren sarreran, ekartzen zituela zezen girnaldakin apainduak atearen aurrera, nai zuen berai sakrifizioak eskeñtzea, erriak jarraitzen ziola.

        13. Au aditu zutenean Bernabe eta Pablo Apostoluak, beren soñekoak urratzen zituztela, jendetzaren artetik atera ziran, deadar egiten zutela.

        14. Eta esaten zutela: Gizonak, zer da egiten dezutena? Gu ere, zuek bezela, gizon ilkorrak gera, gatoztenak zuei predikatzera, utzirik gezurrezko jainko oriek, biurtu zaitezten Jaungoiko biziagana, zeñak egin zituen zerua, lurra, itsasoa, eta beretan dagoan guztia.

        15. Eta baldin irago diraden denboretan utzi bazuen erreñuak ibilli zitezela bakoitza bere bidetik.

        16. Alaere etzuen utzi, testigantza eman gabe, zeñ zan, eginik mesedeak zerutik; bialdurik euriak eta egualdi onak frutuentzat, emanik zer jan ugaritasunarekin, eta gure biotzak bozkarioz betetzen zituela.

        17. Alako gauzak esanda ere, nekez paketu zituzten jendetzak, berai sakrifizioa eskeñi gabe egoteko.

        18. Gero etorri ziran Antiokiatik eta Ikoniotik Judu batzuek, eta beren alde jarri erazirik jendetza gaiztoari, Pablori arrika egin zioten, eta dandarraz atera zuten erritik kanpora, uste zutela illa zegoala.

        19. Baña inguruturik bera ikasleak, jaikitzen zala, errian sartu zan, eta Bernaberekin biaramonean Derbera joan zan.

        20. Eta erri onetan Ebanjelioa predikaturik, eta emanik askori erakutsiak, itzuli ziran Listrara eta Ikoniora, eta Antiokiara.

        21. Sendotzen zituztela ikaslaen animak, eta adiraztzen ziela gogotik, fedean iraun zezatela, eta zeruetako erreñuan sartzeko, atsekabe asko irago bear giñituela.

        22. eta jarririk apaizak eliza bakoitzean, orazio eta barau asko eginda, Jaunaren kontura utzi zituzten, zeñgan sinistu zuten.

        23. Eta Pisidia iragotzen zutela, Pamfiliara etorri ziran.

        24. Eta adirazirik Jaunaren itza Perjen, jetxi ziran Attaliara.

        25. Eta andik itsasoz joan ziran Siriako Antiokiara, nondik bialdu zituzten, eta enkomendatu zituzten Jaungoikoaren graziari, kunplitu zuten lanerako.

        26. Eta allegatu ziradenean, eta bildurik eliza, kontatu ziezten, nolako gauza andiak egin zituen Jaungoikoak berakin, eta nola Jentillai fedeko atea idiki zien.

        27. Eta emen denbora ez gutxian ikasleakin gelditu ziran.

AMABOSGARREN KAPITULUA

        1. Egun aietan Judeatik etorri ziran batzuek, zebiltzan erakusten anaiai; Moisesen oituraren araura zirkunzidatzen ez bazerate, etzintezke salbatu.

        2. Jaikirik bada iskanbilla ez txikia, eta Paulo eta Bernabe aurkeztzen zirala beren kontra, erabaki zuten Pablo eta Bernabe eta besteetatik batzuek Jerusalenera joan zitezela Apostoluak eta Apaizakgana, ezbai aren gañean konsultatzera.

        3. Berak bada, izanik elizak txit ongi artuak, bazijoazen Fenizia eta Samaria iragoaz, Jentillen konbersioa kontatzen zutela, eta onela anai guztiak bozkario andiz betetzen zituzten.

        4. Jerusalenera allegatu ziradenean, izan ziran Elizak, eta Apostoluak, eta apaizak ongi artuak, eta an adirazi zuten, nolako gauza andiak beren bitartez Jaungoikoak egin zituen.

        5. Baña gañera esan zuten, Fariseoen herejiako, fedean sinistu zuten batzuek, jaiki dira, esaten dutela: Jentillak zirkunzidatu bear zirala, eta agindu bear zaiela Moisesen legea zaitzeko.

        6. Orduan Apostoluak eta apaizak bildu ziran gauza au esamiñatzera.

        7. Eta gauza oni txit ongi begiraturik, jaikitzen zala Pedro, esan zien: Nere anaiak, ongi dakizute, denbora asko dala, izan nintzala ni gure artean Jaungoikoak autua, Jentillak nere aotik Ebanjelioko itza aditu zezaten, eta sinistu zezaten.

        8. Eta biotzaen berria dakian Jaungoikoak, gauza onen testigantza eman zuen, ematen ziela Espiritu Santua, guri bezela.

        9. Eta ez du ere desberdintasunik jarri beren eta gure artean, beren biotzak fedearekin garbitzen dituela.

        10. Zergatik bada orain Jaungoikoa tentatu nai dezute, jarririk ikaslaen lepoen gañean uztarri bat, ez gure gurasoak, ez guk eraman ezin izan deguna?

        11. Bada guk sinistzen degu salbatuko gerala Jesukristo gure Jaunaren graziarekin, berak bezela.

        12. Onenbesterekin jende talde guzia ixildu zan, eta jarri ziran Bernabe eta Pablori aditzen, zeñak kontatzen zituzten, zenbat mirari eta gauza arrigarri Jentillen artean beren bitartez Jaungoikoak egin zituen.

        13. Eta ixildu zanean, Santiago asi zan izketan, eta esan zuen: Nere anaiak, aditu nazazute.

        14. Simonek kontatu dizute, nola asi dan Jaungoikoa lenengotik, Jentillakgatik abegi onarekin begiratzen, beren artetik bere izen santuari konsagatutako erri bat aututzen duela.

        15. Onekin elkartzen dira profetaen itzak, eskribatua dagoan bezela.

        16. Gauza oiek iragota, ni itzuliko naiz; eta erori zan Dabiden tabernakuloa nik berriz egingo det, eta bere ondamenak ere berriz egingo ditut; eta jasoko det:

        17. Beste gizonak, eta nere izenari ots egin dioten erreñu guztiak, Jauna billatu dezaten, esaten du gauza oiek egiten dituen Jaunak.

        18. Betikoiraunetik Jaunak bere obra ezagutua dauka.

        19. Argatik nik uste det pakean utzi bear zaiotela Jentilletatik Jaungoikoagana biurtzen diradenai.

        20. Baizik eskribitu bear zaiotela, alde egin bear dutela idoloen zikinkerietatik, eta fornikaziotik, eta abere itoetatik eta odoletik.

        21. Moisesen gañean danez, anziñako denboretatik dauka erri bakoitzean nork predikatu bere dotrina sinagogetan, non larunbat guzietan irakurtzen dan.

        22. Orduan erabaki zuten Apostoluak eta zarrak Eliza guztiarekin, beren artetik aututzea lagun batzuek, eta bialtzea Pablo eta Bernaberekin Antiokiako Elizara; eta ala izendatu zituzten Judas, izengoitiz Barsabas eta Silas, anaien artean gizonik goratuenak.

        23. Karta au beren eskuz bialtzen zutela, apostoluak eta anaia zarrak, gure anaietara jentillen artetik konbertitu diradenai, eta Antiokian, Sirian, eta Zilizian daudenai, osasuna opa die.

        24. Zeren aditu degun, gureetatik zenbait ateratzen ziradela, eta zuen artera joanik guk bialdu gabetanik, beren izketakin nastu zaituztela, zuen animetako pakea galtzen dizutela.

        25. Biltzen geradela, erabaki degu guzien iritziarekin, aututzea lagun batzuek, eta Bernabe eta Pablo gure txit maiteakin zuei bialtzea.

        26. Zeñak diraden gizon batzuek, Jesukristo gure Jaunaren izenagatik, bizia galtzeko irriskuan jarri diradenak.

        27. Bialtzen dizkizutegu bada Judas eta Silas, zeñtzuek ere itzez orobat esango dizute.

        28. Zeren Espiritu Santuari eta guri iritzi zagu, ez zuei beste obligaziorik ipintzea, premiazkoak diraden gauza oiek baizik.

        29. Ez dezazutela jan idoloai eskeñitako gauzarik, ez edan odolik, ez jan abere itotakorik, eta alde egin dezazutela fornikaziotik; gauza oietatik alde egiten badezute, ongi egingo dezute. Agur, ongi bizi.

        30. Berak bada bialduak izanik, Antiokiara jetxi ziran, eta jende taldea bildurik, eman zien karta.

        31. Zeñ irakurri zutenean, bozkario txit andi bat artu zuten.

        32. Judas eta Silasek beren aldetik, nola baziran profetak ere, itz askorekin poztu zituzten anaiak, eta sendotu zituzten.

        33. Eta eginik an denboratsu bat, pakearekin anaiai utzi zien joaten, bialdu zituztenakgana.

        34. Eta Silasi iritzi zitzaion, bera an gelditzea ongi zala, eta ala Judas bakarrik Jerusalenera joan zan.

        35. Eta Pablo eta Bernabe zeuden Antiokian erakutsiak ematen, eta beste askorekin Jaunaren itza predikatzen.

        36. Zenbait egun iragota, Pablok Bernaberi esan zion: itzultzen gerala, bisitatu ditzagun anaiak, Jaunaren itza predikatu degun erri guztietatik, nola ote dauden.

        37. Eta Bernabek berarekin eraman nai izan zuen Juan, izengoitiz Markos ere.

        38. Pablok berriz, erregututzen zion (nola Pamfiliatik berakgandik alde egin zuen, eta berakin lanera joan etzalako) etzutela eraman bear.

        39. Bien arteko ezbaiagatik etorri ziran batak besteagandik alde egitera; eta Bernabe, arturik berarekin Markos, itsasoz Txiprera joan zan.

        40. Pablo berriz, Suas laguntzat arturik, joan zan, Jaungoikoaren graziari bere anaiak enkomendatu ezkero.

        41. Ibilli zan bada onela Siria eta Ziliziatik, elizak sendotzen zituela; eta agintzen ziela, Apostoluen, eta apaizen aginteak zaitu zitzatela.

AMASEIGARREN KAPITULUA

        1. Pablo allegatu zan Derbera, eta andikan laster Listrara; non arkitzen zan Timoteo izena zuen ikasle bat, ama, judu fede egiazkora konbertitu baten, eta aita jentillaren semea.

        2. Listran eta Ikonion zeuden anaiak, ikasle oni alabantza andiak, ematen ziozkaten.

        3. Pablok bada erabaki zuen berarekin au eramatea, eta artu zuenean berarekin zirkunzidatu zuen, toki aietan zeuden Juduakgatik; zeren guztiak baziekiten bere aita jentilla zala.

        4. Eta errietatik iragotzen ziradenean, esaten zien ikasleai, arren zaitu eta gorde zitzatela, Jerusalenen zeuden Apostolu eta apaizak egindako erabaki eta aginteak.

        5. Ala Elizak fedean sendotzen ziran, eta geitzen ziran ikasleak egunetik egunera.

        6. Irago zutenean Frijia, eta Galaziako alderria, Espiritu Santuak galerazi zien, Asian Jaungoikoaren itza predikatzea.

        7. Eta etorri ziradenean Misiara, Bitiniara irago nai zuten; baña Jesusen Espirituak etzien utzi.

        8. Eta Misia irago zutenean, Troadera jetxi ziran.

        9. Non Pablok ikusketa au gauaz iduki zuen, Mazedoniako gizon bat aurrean jartzen zitzaiola, erregutzen zitzaion, esaten ziola: Atoz Mazedoniara, eta sokorritu gaitzatzu.

        10. Ikusketa au iduki zuenean, bereala erabaki genduen Mazedoniara joatea, ziertotzat geundela, Jaungoikoak ots egiten zigula, jende aiei Ebanjelioa predikatzera.

        11. Eta sartzen giñadela itsasoan Troaden, zuzen joan giñan Samotraziara, eta biaramonean Napolesera.

        12. Eta emendik Filiposera; zeñ dan Erromako erdaldun erri bat, eta Mazedoniako aldamen artako lenbiziko erria. Erri onetan gelditu giñan egun batzuetan, elkarrekin tratatzen genduela, gure lanen gañean.

        13. Larunbateko egun batean irten giñan erritik kanpora, ibaiaren erriberarontz, non zirudian zegoala orazioko tokia. Eta esertzen giñala an, itz egiten genduen, oraziorako bildu ziran emakume batzuekin.

        14. Eta Lidia izena zuen emakume, purpuraen salduerosia zeukana, jaiotzaz Tiatirakoa, Jaungoikoaren beldurrekoa, zegoan aditzen, eta Jaunak biotza idiki zion, ongi artzeko Pablok esaten zituen gauzak.

        15. Izanik bada bataiatua bera, eta bere familia, erregutu zigun, esaten zuela: Uste badezute Jaunaganako leiala naizala, atozte, eta nere etxean ostatuz egon zaitezte. Eta joan bear izan giñan.

        16. Eta gertatu zan ginjoazela gu oraziora, bidera irten zigun neskame mendeko, pitonen espiritua zeukan batek, zeñak irabazi andiak egiten ziozkaten bere nagusiai, aztinantzan.

        17. Onek Pablori, ta guri jarraitzen zigula, deadar egiten zuen, esaten zuela: Gizon oiek Jaungoiko txit goratuaren serbitzariak dira, salbaziorako bidea erakusten dizutenak.

        18. Eta au egun askotan esaten zuen. Eta Pablok, ezin onezkero sufriturik, eta biurturik neskaitzaganontz, espirituari esan zion: Jesukristoren izenean agintzen dikat, neskaitz onegandik irten adilla. Eta bereala irten zan.

        19. Baña bere nagusiak, ikusirik utsean gelditu ziradela, berarekin egiten zituzten irabaziak, arrapatzen zituztela Pablo eta Silas, eraman zituzten juzgaura, erriko agintariaren aurrera.

        20. Eta eramanik Majistraduakgana, esan zuten: Gizon oiek, gure erria nastutzen dute, Juduak dira.

        21. Eta sartu nai dute bizitzeko era bat, etzaiguna guri zillegi artzea, ez alakorik egitea, izanik, geran bezela, Erromatarrak.

        22. Denbora artan beratan, jendetza iskanbillatu bat ere joan zan nastean beren kontra, eta Majistraduak agindu zuten, urraturik beren tunikak, zigorrakin azotatuak izan ziteztela.

        23. Eta zauri asko egin zieztenean, karzela zakon batean sartu zituzten, karzela zaiari agintzen ziotela, arreta andiarekin zaitu zitzala.

        24. Zeñak onelako agintea artu zuenean, karzela zakon batean sartu zituen, eta beren oñak zepoan estutu ziozkaten.

        25. Baña gauaren erdiko garaiean, Pablo eta Silas jarririk orazioan, Jaungoikoaren alabantzak kantatzen zituzten, eta karzelan arkitzen ziran gañerakoak zeuden aditzen.

        26. Eta ona non batbatean lurdardara bat izan zan, alakoa, non, karzelako zimenduak mugitzen ziran. Eta bereala idiki ziran ate guztiak, eta guztiai lokarriak askatu ziozkaten.

        27. Onetan esnaturik karzelazaia, eta ikusirik karzelako ateak idikiak, aterarik magitik ezpata bat, bera iltzera zijoan, uste izanik karzelako guztiak iges egin zutela.

        28. Orduan Pablok, boz goratuarekin deadar egin zion, esaten zuela: Etzaiozu zure buruari gaitzik batere egin, zeren guziok emen gera.

        29. Karzela zaia orduan, eskaturik argia, barrenen sartu zan, eta arriturik, aurtiki zan Pablo eta Silasen oñetara.

        30. Eta kanpora ateratzen zituela, esan zien: Jaunak, zer egin bear det nik salbatzeko?

        31. Berak esan zioten: Sinistu ezazu Jesus Jaunagan, eta salbatuko zera zu, eta zure etxeko guztiak.

        32. Eta berari, eta bere etxeko guztiai Jaunaren dotriña erakutsi zien.

        33. Karzelazaiak gaueko ordu artan beratan berarekin eramaten zituela, zauriak garbitu ziezten, eta gero andik laster, ala bera, nola bere etxeko guztiak bataiatuak izan ziran.

        34. Eta bere etxera eramaten zituela, afaria eman zien, eta bere etxeko guztiakin bozkarioz bete zan, Jaungoikoagan sinistu zuelako.

        35. Eguna argitu zanean, majistraduak agoazillak bialdu zituzten esaten zutela: Gizon aiek libratu itzatzu.

        36. Karzelazaiak berri au Pablori eman zion, esaten ziola: Majistraduak agindu dute, libratuak izan zaiteztela; argatik orain, irtetzen zeratela, ongi zoazte.

        37. Baña Pablok agoazillai esan zien: Azotatu gaituzte guztien aurrean, juizioan adituak izan gabe; eta izanik gu Erromatar gizonak, karzelan sartu gaituzte; eta orain ixillean atera nai al gaituzte? Ez da ala izango, baizik datoztela.

        38. Eta berak atera gaitzatela. Eta agoazillak Majistraduai itz oiek adirazi ziezten, eta berak, Erromatarrak ziradela aditurik, beldurtzen asi ziran.

        39. Eta ala etorririk, aitzakiak jarri ziozkaten, eta karzelatik ateratzen zituztela, erregutu zien, arren erritik jon ziteztela.

        40. Ateratzen ziradela bada karzelatik, Lidiaren etxera sartu ziran, eta anaiak ikusi zituztenean, poztu zituzten, eta joan ziran.

AMAZAZPIGARREN KAPITULUA

        1. Eta ibillirik Amfipolis, eta Apoloniatik, etorri ziran Tosalonikara, non Juduen sinagoga bat zegoan.

        2. Eta Pablo, oi zuen bezela, berakgana sartu zan, eta iru larunbatetan berakin Eskrituren gañean disputatu zuen.

        3. Agertzen ziela, eta ikusi erazitzen ziela, premiazko gauza izan zala Kristok padezitzea, eta illen artetik biztzea; eta Mesias au (esaten zien) da, nik adiraztzen dizutedan Jesukristo.

        4. Beretatik zenbaitek sinistu zuten, eta Pablo eta Silasekin bildu ziran; baita ere kristaugaietatiko, eta jentilletatiko, eta andre andizki ez gutxi.

        5. Baña Judu sinisgogorrak, gezurrezko zelo batekin, artzen zituztela erri zatarreko gizon gaizto batzuek, eta jendetza andi bat biltzen zutela, erria iskanbillan jarri zuten, eta Jasonen etxearen gañera aurtiki ziran Pablo eta Silasen billan, erriaren aurrera eramateko.

        6. Baña nola etzituzten arkitu, indarrez ekarri zituzten Jason eta anai batzuek Majistraduen aurrera, deadarrez esaten zutela: Ona emen jende batzuek, aldamen guztietatik nastea zabaltzen dutenak; onara etorri dira.

        7. Eta Jasonek bere etxean ostatuz artu ditu; eta oiek guziok Zesarren erabakiak ausitzen ari dira, esaten dutela, badagoala beste errege bat, zeñ dan Jesus.

        8. Erriko jendetza eta Majistraduak, oiek aditu zituztenean, nastu ziran.

        9. Baña Jason eta besteak, fiantzak emanik, libratu zituzten.

        10. Eta anaiak bereala gauaz, Paulori eta Silasi Berearako irtenerazi zien, zeñak allegatu ziranean, Juduen sinagogara bereala joan ziran.

        11. Eta oiek Tesalonikakoak baño biotz prestuagokoak ziran, eta ala Jaungoikoaren itza artu zuten gogo eta biotz guztiarekin, egunoro Eskriturak irakurtzen zituztela, ikusteko, esaten ziena egia ote zan.

        12. Eta beretatik askok sinistu zuten, baitaere jentillen andre aberats askok, eta gizon ez gutxik.

        13. Eta jakin zutenean Tesalonikan Juduak, Pablok Berean ere Ebanjelioa predikatzen zuela, joan ziran ara ere, nastu eta iskanbillatzen zutela erria.

        14. Orduan anaiak erabaki zuten, Pablo bereala itsasorontz joan zedilla; Silas eta Timoteo berriz, an gelditu ziran.

        15. Eta Pablori laguntzen ziotenak, Atenasko erriraño eraman zuten; eta arturik, Pablok emanda mandatua, Silas eta Timoteorentzat, anbat lasterren biak beragana etorri ziteztela, joan ziran.

        16. Pablo Atenasen beren zai zegoan artean, bere espiritua barrenen txit atsekabetua zegoan, ikusirik erri guztia idolatriara emana.

        17. Argatik disputatzen zuen Sinagogan Juduakin, eta kristau gaiakin, eta egunoro plazan, an aurrean jartzen zitzaiozkan guztiakin.

        18. Baitaere Epikuroetatiko, eta Esoikoetatiko filosofo batzuek ere, berarekin eleak iduki oi zituzten, eta batzuek esaten zuten: Berritsu orrek, zer esan nai ote dik? Beste batzuek berriz: Demonio berrien adiraztzallea dala iduritzen dik, zeren Jesusen gañean, eta bere biztze berriaren gañean itz egiten zien.

        19. Atzenean eltzen ziotela, Areopagora eraman zuten, esaten zutela: Jakin ote dezakegu zer dotrina berri dan predikatzen dezun au?

        20. Zeren aditu dizugu esaten dituzula, beñere aditu ez ditugun gauzak, eta ala, nai degu jakin, ori zer ote dan.

        21. (Adiraztzekoa da, Atenastar guztiak, eta an bizi ziran kanpotarrak, ez oi zirala aritzen beste gauzatan, baizik gauza berriren bat esaten, edo aditzen.)

        22. Jarririk bada Pablo Areopagoren erdian, esan zuen: Atenasko gizonak, errelijioko gauza guzietan, geiegiak bezelakoak zeratela ikusten det.

        23. Zeren iragotzean, begiratzen niela zuen jainkoen irudiai, arkitu ere det aldare bat letra oiekin, Jaungoiko ez ezagutuari. Bada zuek ezagutu gabe adoratzen dezuten Jaungoikoa, hura bera da, ni zuei adiraztera natorrena.

        24. Mundua eta bertan dauden gauza guztiak egin zituen Jaungoikoa, izanik bera, dan bezela, zeru eta lurreko Jauna, ez oi da bizi, eskuakin egindako tenploetan.

        25. Eta gizonen eskuen laguntasunik ere ez du bear, gauzaren baten premian arkituko balitza bezela; baizik bera dago, guziai ematen bizia, asnasa, eta gauza guziak.

        26. Berak gizon bakar batgandik, gizonen jatorri guziari jaioerazi dio, lurreko zabalera andian bizi zedin, izendaturik denboren aldiak, eta erri bakoitzaren bizilekuaren mugak.

        27. Onekin nai zuela, Jaungoikoa billatu zezatela, aztarnai jarraituta, edo itsumuka bezela, fortunaz arkitu al ote zezaten, gutatiko bakoitzagandik urrutian ez badago ere.

        28. Zeren bere barrenen bizi gera, mugitzen gera, eta daukagu izatea; eta zuen Bertzolari batzuek esan zuten bezela: Jaungoikoaren beraren jatorrikoak gera.

        29. Izanik bada Jaungoikoaren jatorrikoak, ez degu uste izan bear, Jaungoikoaren izatea dala urrearen, zillarraren, edo marmolaren antzekoa, zeñaen gaiarekin egin dituen irudiak langillearen arte eta mañak, eta gizonaren adimenak.

        30. Baña Jaungoikoak ezikusia eginik, ezjakineko denbora aiei, orain gizonai esaten die, guztiak eta toki guztietan penitenzia egin dezatela.

        31. Zeren erabakita daukan, mundua zuzentasunarekin juzgatuko duen eguna, berak jarri zuen gizon aren bitartez, onen ezagungarri zierto bat ematen ziela guztiai, berriz biztutzen zuela bera illen artetik.

        32. Aditu zutenean illen biztutze berria, batzuek berari irri egiten zioten; beste batzuek esan zioten: Berriz onen gañean adituko dizugu.

        33. Onela Pablo beren artetik irten zan.

        34. Alaere batzuek Pablori itsatsi zitzaiozkan, eta sinistu zuten, zeñaen artekoak ziran Dionisio Areopagotarra, eta Damaris izena zuen emakume bat, beste zenbaitekin.

EMEZORTZIGARREN KAPITULUA

        1. Oiek iragota, Pablo, Atenastik irtetzen zala, Korintora etorri zan.

        2. Eta arkiturik an Judu bat, Akila izena zuena, berez ta jaiotzaz Pontokoa, Italiatik zerbait lenago allegatu zana, Priszila bere emaztearekin (zeren Klaudio Enperadoreak, Judu guztiak Erromatik aurtiki zituen) berakin bildu zan.

        3. Eta nola langintza batekoak ziran, beren etxean ostatuz gelditu zan, eta berakin batean lanean aritu oi zan (beren langintza berriz zan, kanpoetako etzalekuak egitea)

        4. Eta larunbat guztietan zeuzkan disputak sinagogan, bere izketetan beti aitatzen zuela gure Jaun Jesusen izena, eta egiten zituela aleginak Juduak eta Grieguak bere iritzira ekartzeko.

        5. Baña Silas, eta Timoteo Mazedoniatik allegatu ziradenean, Pablo gogo geiagorekin ari oi zan predikazioan, erakusten ziela txit ziertotzat Juduai, Jesus Kristoa zala.

        6. Baña nola oiek kontra egiten zioten, eta blasfemiak esaten zituzten, bere soñekoak astintzen zituela, esan zien: Zuen buruen gañera, zuen odola erori bedi, ni garbia nago, oraindandik Jentillakgana noa.

        7. Eta irtetzen zala andik, Tito Justo izena zuen, Jaungoikoa adoratzen zuen baten etxean ostatuz gelditu zan, zeñaen etxea sinagogari itsatsia zegoan.

        8. Eta Krispo, sinagogoako nagusiak, bere etxeko guztiakin, Jaunagan sinistu zuen: nola Korintiotar askok ere, Pablori adituta, sinistu zuten eta bataiatuak izan ziran.

        9. Orduan Jaunak, agertzen zizaiola gau batean Pablori, esan zion: Etzaite beldurtu, baizik itz egin ezazu, eta etzaite ixillik egon.

        10. Zeren ni zurekin nagoan, eta ez dizu iñork ere gaitzik egingo, zeren erri onetan jende asko nerea izango dan.

        11. Onenbesterekin urte bat eta erdian emen gelditu zan, berai Jaungoikoaren itza predikatzen ziela.

        12. Baña izanik Galion Akaiako Pronkosula, Juduak elkartuta jaiki ziran Pabloren kontra, eta bere Tribunalera eraman zuten.

        13. Esaten zutela: Onek esaten die gizonai, legearen kontrako adorazioa Jaungoikoari eman dizaiotela.

        14. Eta bazijoala Pablo bere alde itz egitera, Galionek Juduai esan zien: Tratatuko balitza egiaz gauza gaiztoren baten gañean, edo oben txit andiren baten gañean, ongi litzake, o Juduak, nik zuen salazioa aditzea.

        15. Baña oiek baldin badira itzen, eta izenen, eta zuen legeko gauzaen gañeko ezbaiak, or konpon zaitezte; nik ez det nai onelako gauzaen jueza izan.

        16. Eta bere tribunaletik irtenerazi zien.

        17. Orduan arrapatzen zutela guztiak Sostenes Sinagogako nagusia, gaizki tratatzen zuten otska tribunalaren aurrean, eta Galionek kasorik ere etzien egiten.

        18. Eta Pablok, oraindikan denbora asko an eginik, agur egin zien anaiai, eta itsasoz Siriara joan zan (eta Priska eta Akila berarekin) illea Zeneresen ebaki erazitzen zuela; zeren botoa zeukan.

        19. Eta Efesora etorri zan, eta bere lagunak an utzi zituen. Eta sarturik bera sinagogan, Juduakin disputak iduki oi zituen.

        20. Eta oiek erregutu bazioten ere, berakin denbora geiagoan egon zedilla, etzuen beren esana egin.

        21. Baizik diosal egiten ziela, eta esaten ziela: Jaungoikoak nai badu, berriz ere zuekgana itzuliko naiz, Efesotik joan zan.

        22. Eta itsasotik irtetzen zala Zesarean, jetxi zan elizari agur egitera, eta bereala Antiokiara joan zan.

        23. Eta denbora zati bat eginik an, joan zan, eta bere errenkan ibilli zan Galaziako eta Frijiako alderritik, bere ikasle guztiak sendotzen zituela.

        24. Denbora onetan etorri zan Efesora judu bat, Apolo izena zuena, jaiotzaz Alejandriakoa, esale ederra, eta Eskrituretan txit aditua.

        25. Zegoan au ongi erakutsia Jaunaren bidean, eta biotzeko berotasun andiarekin predikatzen zuen, eta Jesusi zegokion guztia ederki erakusten zuen, Juanen bataioa baizik ezagutzen ez bazuen ere.

        26. Apolo bada, beldurrik batere gabe asi zan sinagogan predikatzen, eta Priszilak eta Akilak aditu ziotenean, berakin eraman zuten, eta Jaunaren dotrinan erakutsi andiagoak eman ziozkaten.

        27. Eta nola Akaiara joateko gurak erakutsi zituen, onetarako anaiak alaitzen zutela, eskribitu zien ikasleai, arrera ona egin zizaiela. Eta bera ara joan zanean, mesede andiak egin ziezten, sinistu zutenai.

        28. Zeren txit gogotik erasoten zien juduai agirian, adiraztzen zuela Eskrituretatik, Jesus zala Kristoa.

EMERETZIGARREN KAPITULUA

        1. Apolo Korinton zegoan artean, Pablo, ibillirik Asiako goiko aldameneko probinzietatik, Ejiptora irago zan, eta ikasle batzuek arkitu zituen.

        2. Eta galdetu zien: Artu al dezute Espiritu Santua fedean sinistuta gero? Berak berriz, erantzun zuten: Ez da Espiritu Santurik dagoala ere ez degu beñere aditu.

        3. Eta berak esan zien: Zeñen bataioarekin zaudete bada bataiatuak? Eta berak erantzun zuten: Juanen bataioarekin.

        4. Orduan Pablok esan zuen: Juanek bataiatu zuen erria penitenziako bataioarekin, esaten ziela, sinistu zezatela, bera baño geroago etorriko zanagan, au da, Jesusgan.

        5. Oiek adituta, gure Jaun Jesusen izenean bataiatuak izan ziran.

        6. Eta Pablok eskuak gañean jarri ziozkatenean, Espiritu Santua beren gañera etorri zan, eta itz egiten zuten izkuntza askotan, eta profetizatzen zuten.

        7. Ziran berriz guztitan amabi gizon bezelatsu.

        8. Sartzen zala gero Pablo sinagogan, predikatu zuen aukera guziarekin iru illabetean, Juduakin disputak zeuzkala, eta aleginak egiten zituela, bereganatutzeko, Jaungoikoaren erreñuari zegozkion gauzaetan.

        9. Baña nola beretatiko batzuek biotzak gogortuta, etzuten sinistzen, baizik blasfematzen zuten Jaunaren dotrinagatik aditzalleen aurrean, berakgandik alde egiten zuela, berezitu zituen ikasleak, eta egunoro erakutsiak ematen zituen Tiramno izena zuen gizon baten eskolan.

        10. Eta au, bi urtean egin zuen, alako moduan, non, Asian bizi ziran guztiak, ala Juduak, nola Jentillak, Jaunaren itza aditu zuten.

        11. Eta mirari, ez edozelakoak Pabloren bitartez Jaungoikoak egiten zituen:

        12. Alako moduan, non, eriakgana eramaten zituzten, bere gorputzari ukitu zien izerkariak eta gerrikoak, eta beretatik gaitzak alde egiten zuten, eta espiritu gaiztoak irtetzen ziran.

        13. Baita Judu exorzista, aldamen batetik bestera jiran zebiltzan batzuek ere tentatu zuten, Jaun Jesusen izenari gaizkinen gañean ots egitea, esaten zutela: Konjuratzen zaituztet, Pablok predikatzen duen Jesus huragatik.

        14. Au egiten zutenak, Eszeba izena zuen apaizburu Judu baten zazpi seme ziran.

        15. Baña espiritu gaiztoak erantzuten ziela, esan zien: Jesus ezagutzen det, eta zeñ dan Pablo badakit; zuek berriz, zeñ zerate?

        16. Eta bereala arako gizona, zeñgan demonio txit gaizto bat zegoan, aurtiki zan beren gañera, eta beren kontra geiago izan zan, alako moduan, non, larrugorrian eta zaurituta etxe artatik iges egin zuten.

        17. Au izan zan gertakari bat, Efeson bizi ziran Judu eta Jentil guztiak jakin zutena, eta guztiak beldurrez beteak gelditu ziran, eta Jaun Jesusen izena goratua izan zan.

        18. Eta sinistzen zutenetatik asko etorri oi ziran aitortu eta adiraztzera egin zuten gaitz guztia.

        19. Baitaere mirarikinde beltxean ibilli ziran askok, egin zuten montoi bat beren liburuakin, eta guztien aurrean erre zituzten, eta kontua aterarik zenbat balio ote zuten, berrogeita amar milla diru balio zutela arkitu zan.

        20. Ala Jaungoikoaren itza geiago ta geiago zabalduaz, eta sendatuaz zijoan.

        21. Eta bukaturik gauza oiek, Pablok zeruko argitasunarekin erabaki zuen Jerusalenera joatea, Mazedoniatik eta Akaiatik jetxitzen zala, eta esaten zuen: An egon, eta gero, Erroma ere ikusi bear det.

        22. Eta bialdurik Mazedoniara berari laguntzen zienetatik bi, Timoteo eta Erasto, bera Asian denboratsu batean gelditu zan.

        23. Denbora onetan izan zan, noiz gertatu zan naste eta iskanbilla bat ez txikia Jaunaren legeagatik.

        24. Zeren Demetrio izena zuen gizon zillargin batek, egiten zituela Dianaren zillarrezko tenplotxo batzuek, irabazi ez txikia ematen zien langintza onetako besteai.

        25. Zeñai, nola alako lanakin bizi ziran beste batzuek ere, biltzen zituela, esan zien: Nere adiskideak, ongi dakizute gure irabazia langintza onetatik datorrela.

        26. Eta ikusten eta aditzen ere dezute, nola Pablo orrek, ez bakarrik Efeson, baita Asiarik geienean ere, bere erakutsiakin, jende askori beste fede bat artuerazi dio, esaten duela, ez diradela Jaungoikoak eskuakin egiten diradenak.

        27. Argatik ez bakarrik gure langintza jarriko da estimazio guzia galtzeko irriskuan, baitaere geiago dana, Diana emakume jainko andiaren tenploak, bere estimazio guztia galduko du, eta Asia guztiak eta mundu guztiak adoratzen duenaren anditasun guztia, lurrera eroriko da.

        28. Aditurik oiek, aserretu ziran, eta deadarrez asi ziran, esaten zutela: Bizi bedi Diana, Efesotarren emakume jainko andia.

        29. Eta erri guztia nastaua jarri zan, eta korrika, ta suminduak joan ziran guztiak, jendea bildua zegoan tokira, arrapatuta, berakin zeramazkitela Gaio eta Aristarko, Pabloren lagunak.

        30. Nai zuen Pablok, erriaren erdian jartzea, baña ikasleak etzioten utzi.

        31. Asiako andizki, bere adiskideak ziran batzuek ere, bialdu zioten mandatua, erregututzen ziotela, etzedilla batzarrean agertu.

        32. Batzuek gauza bat, eta besteak beste bat deadarrez esaten zuten; zeren batzarre guztia naste bat zan, eta geienak etziekiten, zertarako bilduak izan ziran ere.

        33. Bitartean Alejandro izena zuen bat atera zuten jendetzaren artetik, Juduak laguntzen ziela. Eta Alejandrok eskuarekin ixillik egoteko esanik, erriari arrazoia adirazi nai zion.

        34. Baña ezagutu zutenean Judua zala, guztiak batean asi ziran deadarrez, eta egon ziran bi ordu bezelatsuko denboran, esaten zutela: Andia da Efesotarren Diana.

        35. Atzenean Sekretarioak ekarririk jendetza ixildutzera, eta geldirik jartzera, esan zien: Efesoko gizonak, al dago gizonen artean ez dakianik, Efesoko erriak Diana andi, Jupiterren alaba, adoratzen duela?

        36. Izanik bada au gauza zierto bat, alako moduan, non, iñork ere kontrarik ez dizakion egin, geldirik egon bear zerate, eta ez dezute ezerere egin bear, ongi pensatu gabe.

        37. Onara ekarri dituzuten gizon oiek, ez dira sakrilegoak, eta ez dira ere zuen emakume jainkoaren blasfematzalleak.

        38. Berriz Demetriok, eta laguntzen dioten langilleak, kejarik badaukate onelakoren baten kontra, bada guztien tribunala, badira Prokonsulak, salatu bitzate, eta eskatu bezate kastigua berentzat.

        39. Beste eskaririk badaukazute, batzarreak, dagokion bezela, erabakia eman dezake.

        40. Bestela irriskuan gaude, gaurko batzeagatik iskanbillaritzat salatuko gaituztela. Ez genezakean ezkero arrazoerik eman, zertarako emen bildu geran. Oiek esan zituenean, jendetza guztia joan zan.

OGEIGARREN KAPITULUA

        1. Eta nastea geldituta gero, ots eginik Pablok bere ikasleai, eta erakutsiak emanik, agur egin zien, eta jarri zan bidean, Mazedoniara joateko.

        2. Eginik ibilliak lur aietatik, eta emanik erakutsiak toki aietakoai itz askorekin, Greziara etorri zan.

        3. Non egon zan iru illabetean, eta Siriara itsasoz joateko zegoala, Juduak azelo bat jarri zioten; argatik Mazedoniatik itzultzeko erabakia artu zuen.

        4. Lagundu zioten Sopatro, Pirroren, berez Bereakoaren semeak; eta Aristarko eta Segundo Tesaloniatarrak, Gaio Derbekoarekin, eta Timoteorekin, baitaere Tikiko eta Trofinio Asiatarrak.

        5. Zeñak, aurrerago joanik, Troaden itxedon ziguten.

        6. Gu berriz, Azimoen egunak iragota, itsasoz joan giñan Filipostik, eta bost egunean etorri giñan berakgana Troadera, non zazpi egunean gelditu giñan.

        7. Baña astearen lenbiziko egunean bildu giñan ogia partitzeko, eta Pablok, zeñak joan bear zuen biaramonean, berakin itz egiten zuen, eta luzatu zuen izketa gauaren erdiraño.

        8. Bilduak geunden afaltokian berriz, lanparak ugari zeuden.

        9. Eta gertatu zan, Eutiko izena zuen mutiko bat zegoala eseria leio baten gañean, lo pisu batek artu zuen, Pablok bere izketa luzeari jarraitzen zion artean, ta atzenean loak garaitzen zuela, erori zan irugarren etxebizitzatik beera, eta illik jaso zuten.

        10. Baña Pablo jetxitzen zala, bere gañean etzin zan, eta laztantzen zuela, esan zuen: Etzaitezte beldurtu, zeren bizirik dagoan.

        11. Eta igotzen zala berriz, ogia partitu zuen, eta jaten zuela, eta jarraiturik izketari berakin egunsentiraño, gero joan zan.

        12. Mutiltxo gaztea ipiñi zuten guztien aurrean bizirik, eta bozkariotu ziran ez gutxi.

        13. Gu berriz ontzian sartzen giñala, Assongo portura joan ginan, non Pablo artu bear genduen, zeren berak ala erabaki zuen, bitarte au berak liorrez ibilli nai zuelako.

        14. Eta elkartu giñanean Assonen, arturik bera ontzian, Mitilenera joan giñan.

        15. Eta andik itsasoz irtetzen giñala, biaramonean etorri giñan Kioren aurrera; beste egunean allegatu giñan Samosera, eta urrengoan irten giñan leorrera Mileton.

        16. Zeren Pablok erabaki zuen, ez iragotzea Efesotik, Asian gutxi edo asko geldituerazi etzitzaioten. Zeren agudo ibilli nai zuen, Pentekostesko eguna Jerusalenen zelebratzeko, al bazuen.

        17. Milletotik bialdu zituen mandatariak Efesora, elizako zarrai ots egitera.

        18. Aiek beragana etorri ziradenean, eta elkarrekin bilduak zeudela, esan zien: Zuek badakizute, nola ni portatu naizan zuekin, Asian sartu nintzan lenbiziko egunetik.

        19. Jauna serbitzen nuela umiltasun guziarekin, eta negar malkoakin, Juduen azeloakgatik gertatu zitzazkidan atsekabeen artean.

        20. Nola zuentzat ona eta mesedegarria izango zan gauzarik batere ez dizutedan utzi adirazi gabe, eta erakutsi gabe agirian eta etxeetan.

        21. Batezere erregututzen niela Juduai eta Jentillai, arren biurtu zitezela Jaungoikoagana, eta Jesukristo gure Jaunagan, gogotik sinistu zezatela.

        22. Eta orain Espiritu Santuak onetara lotutzen nauelako, banoa ni Jerusalenera, an gertatuko zazkidan gauzaen berririk iduki gabe.

        23. Baizik Espiritu Santuak nabillan erri guzietatik, esaten didana kontuan ipintzen nauela; Jerusalenen kateak, eta atsekabeak itxedotzen didatela.

        24. Baña onelako gauza baten ere beldur ez naiz, eta ez daukat nere bizia, ni baño geiagotan; onela nere bizitzako ibillera ta denbora ongi bukatzen badet, eta kunplitzen badet, nere Jaun Jesusek eman zidan langintza, Jaungoikoaren graziako Ebanjelioa predikatzeko.

        25. Eta orain nik badakit, zuetatiko batek ere, zeñtzuen errietatik ibilli naizan Jaungoikoaren erreñua predikatzen, ez nauela berriz ikusiko.

        26. Argatik emen argiro esaten dizutet egun onetan, ez daukadala nik zuetatiko baten ere galmenaren kulparikan batere.

        27. Zeren ez dizutedan adirazi gabe utzi, Jaungoikoak zuekgan dauzkan asmazioetatik batere.

        28. Begiratu ezazute bada zuekgatik, eta zuen artaldeagatik, zeñaen Obispotzat Espiritu Santuak jarri zaituzten, Jaungoikoaren Eliza, berak bere odolarekin irabazi zuena, zuzentzeko.

        29. Zeren badakit, nik alde egiten dedanean, erasoko dizutela otso amorratu, artaldea desegingo dutenak.

        30. Eta zuen zeben artetik ere jaikiko dira, dotrina gaiztoak ereingo dituzten gizonak, ikasleak beren ondoren eramateko asmazioakin.

        31. Argatik zaudete beillan, oroitzen zeratela, nola iru urtean, gau ta egun, iñoiz ere aspertu gabe ari nintzan, zuetatiko bakoitzari erakutsiak ematen.

        32. Eta orain atzenean enkomendatzen zaituztet Jaungoikoari, eta beren graziaren itzari, zeñak bukatu dezakean zuen salbazioko lana, eta zuek bere herenziaren partale egin santu guztiakin.

        33. Ez det nik iñoren zillarraren, ez urrearen, ez soñekoaren gura gaiztorik iduki, nola

        34. Zuek zerok dakizuten, zeren neretzat, eta nere lagunentzat bear izan dedan guztia, esku oien lanak eman didate.

        35. Nik nere biziera guzian erakutsi dizutet, onela lanean aritzeaz, eriai ta erkiai lagundu bear zaiotela, eta oroitu Jesus gure Jaunaren itzarekin, zeren berak esan zuen: Zoriontasun asko andiagoa da ematea, artzea baño.

        36. Eta oiek esan zituenean, belauniko jarri zan, eta aiekin guztiakin orazio egin zuen.

        37. Eta emen guztiak negar andiak egiten asi ziraden, eta Pabloren lepora aurtikitzen ziradela, laztanak ematen ziozkaten.

        38. Txit atsekabetuak zeudela, batezere esan zuen itzagatik: Onezkero etzutela berriz bere arpegia ikusiko. Eta ontzira laguntzen zioten.

OGEITA BATGARREN KAPITULUA

        1. Atzenean ere sartu giñan itsasoan ontzi batera igotzen giñala, aiekgandik atsekabe andiarekin alde egiten genduela, eta zuzen etorri giñan Koosera, eta biaramonean Rodasera, eta andik Patarara.

        2. Non arkiturik Feniziara zijoan ontzi bat, beratan sartu, eta joan giñan.

        3. Eta Txipre ikusten genduela, utzirik ezkerreko aldamenetik, jarraitu giñion gure bideari Siriarontz, eta allegatu giñan Tirora, non ontziak bere karga utziko zuen.

        4. Eta nola emen ikasle batzuek arkitu giñituen, zazpi egunean gelditu giñan; ikasle oiek, Espiritu Santuak argituak bezela, esaten zien Pablori, etzedilla Jerusalenera igo.

        5. Baña egun aiek kunpliturik, bidean jarri giñan, laguntzen zigutela guztiak beren emazte eta aurrakin, erritik kanporaño, eta jarririk belauniko erriberan orazio egin genduen.

        6. Eta elkarri eginik agurrak, sartu giñan ontzian, eta aiek beren etxeetara itzuli ziran.

        7. Eta bukatu genduenean itsasotiko ibillera, allegatu giñan Tirotik Tolemaidara, non anaiai agurrak eginik, berakin egun batean gelditu giñan.

        8. Joaten giñala biaramonean, Zesareara allegatu giñan. Eta sartzen giñala Felipe Ebanjelariaren etxean, zeñ zazpi diakonuetatik bat zan, bertan oztatuz gelditu giñan.

        9. Bazeuzkan onek lau alaba, birjiña profetisa.

        10. Eta gelditzen giñala emen zenbait egunean, etorri zan geroago Judeatik, Ababo izena zuen profeta bat.

        11. Au etorririk gugana, Pabloren gerrikoa artu zuen, eta berarekin eskuak eta oñak lotutzen zituela, esan zuen: Oiek esaten ditu Espiritu Santuak. Ala lotuko dute Juduak Jerusalenen, gerriko onen jabea, eta jentillen eskuetan jarriko dute.

        12. Au aditu genduenean, erregututzen giñion Pablori, ala guk, nola erri artakoak, etzedilla Jerusalenera igo.

        13. Orduan erantzun zuen Pablok, eta esan zuen: Zer egiten dezute negar egiñaz, eta nere biotza atsekabetuaz? Zeren ni prestatua nago, nere Jaun Jesusen izenagatik, ez bakarrik lotua izatera, baitaere Jerusalenen iltzera joateko.

        14. Eta ikusirik ezin genduala gure iritzira ekarri, utzi giñion geldirik, esaten genduela: Jaunaren borondatea egin dedilla.

        15. Iragorik egun oiek, prestatu giñan joateko, eta Jerusalenera igotzen giñan.

        16. Etorri ere ziraden gurekin Zesareako ikasle batzuek, zekartela berakin anziñako ikasle Mnason izena zuen bat, jaiotzaz Txiprekoa, zeñaen etxean ostatuz geldituko giñan.

        17. Eta allegatu ginanean Jerusalenera, anaiak bozkario andiarekin artu ginduzten.

        18. Biaramonean joan giñan Pablorekin Santiago bisitatzera, eta zar guztiak ere bere etxera etorri ziran.

        19. Zeñai egun onak emanik, kontatzen ziezten bana banan, nolako gauzak bere bitartez Jaungoikoak jentillen artean egin zituen.

        20. Berak, oiek aditurik, Jaungoikoari eskerrak ematen ziezten, eta gero esan zioten: Badakizu, gure anaia, zenbat milla Judu dauden sinistu dutenak, eta nola guztiak, legea zaitua izateko zelotsuak diran.

        21. Orain bada, oiek aditu dute esaten, nola zuk jentillen artean bizi diran juduai erakusten diezun, Moises utzitzen, esaten diezula, ez dituztela beren semeak zirkunzidatu bear, eta anziñako oiturai ere ez diela jarraitu bear.

        22. Zer da bada egingo dana? Ziertoro jende talde guzi au bilduko da, zeren laster jakingo dute etorri zerala.

        23. Argatik egin ezazu, zuri esatera goazena: Emen dauzkagu lau gizon, botoa kunplitu bear dutenak.

        24. Oiek artuta, santutu zaite berakin, eta egin zaiezu zeremoniako kastua, buruak moiztu ditzaten. Orrenbesterekin guztiak jakingo dute, zugatik aditu dutena ez dala egia, baizik zuk ere legea zaitzeari jarraitzen diozula.

        25. Sinistu duten jentillen gañean berriz, eskribitu diegu, erabaki degula, ez dezatela jan idoloai eskeñitako jakirik, ez edan odolik, ez abere itotakorik, eta ez dezatela egin fornikaziorik.

        26. Pablo bada, arturik berarekin gizon aiek, berakin biaramonean garbitu zan, eta tenploan sartu zan, jakinerazitzen zuela, noiz kunplitzen ziran bera garbitua gelditzeko egunak, eta beretatiko bakoitzagatik doaña noiz eskeñiko zan.

        27. Zeudela kunplitzeko zazpi egunak, Asiatik etorritako juduak ikusirik Pablo tenploan, erri guztia iskanbillatu zuten, eta arrapatu zuten, deadarrez esaten zutela:

        28. Israelko gizonak, lagundu zaguzute. Au da arako gizona, zeñ ez bakarrik dabillan ematen erakutsiak guztiai, toki guztietan, erreñuaren kontra, legearen kontra, eta toki santu onen kontra; baitaere jentillak tenploan sartu ditu, eta toki santu au kutsutu du.

        29. Zeren ikusi zuten berarekin Torfimo Efesoarra, zeñ uste zuten Pablok berarekin tenplora eraman zuela.

        30. Onenbesterekin erri guztia nastu zan, eta iskanbillatu zan jendetza. Eta eltzen ziotela Pablori, eraman zuten arrastaka tenplotik kanpora, zeñaen ateak bereala itxiak izan ziran.

        31. Pablo iltzeko asmazioetan zeudela, soldadu taldearen tribunoari adirazi zioten, Jerusalen guztia nastua zegoala.

        32. Zeñ, arturik soldaduak eta zenturionak, korrika berakgana joan zan. Juduak, ikusi zituztenean tribunoa eta soldaduak, Pablo jotzeari utzi zioten.

        33. Orduan eltzen zala beragana tribunoa, eldu zion, eta agindu zuen bi kateekin lotu zezatela, eta zeñ zan, eta zer zan egin zuena galdetzen zuen.

        34. Eta batzuek bat, eta besteak bestea esaten zuten. Eta ezin ezaguturik zeñ gauza zan ziertoa, agindu zuen, gaztelu batera eraman zezatela.

        35. Eta allegatu ziranean, soldaduak eraman bear izan zuten, erriak egiten zuen gogortasunagatik.

        36. Zeren jendetzak jarraitzen zion, deadarrez esaten zuela: illan izan dedilla.

        37. Zegoala Pablo gazteluan sartua izateko, tribunoari esan zion: itz bat zuri esatea nai nuke. Berak onetara erantzun zuen: Zer! Griegu izkuntza al dakizu?

        38. Ez al zera zu irago diran egunetan iskanbilla bat jaso zenduena, eta lau milla bidelapur eremura eraman ziñituena?

        39. Eta Pablok esan zion: Ni egiaz judua naiz, Tarsoko errikoa, zeñ dagoan Zilizian, zeñ dan erri otspatsua. Erregututzen dizut bada, erriari itz egiten utzi zadazula.

        40. Eta utzirik Tribunoak, Pablok, jartzen zala zutik mallaen gañean, eskuarekin erriari señalea egin zion, eta guztiak ixiltasunik andienean geldituta, Hebreoz onela itz egin zien.

OGEITA BIGARREN KAPITULUA

        1. Nere anaia, ta gurasoak, nere gañean orain zuei ematera noan arrazoia aditu ezazute.

        2. Eta aditu zutenean Hebreoz itz egiten ziela, oraindik ixillago gelditu ziran.

        3. Esan zuen bada: Ni Judua naiz, Tarso Ziliziakoan jaioa; baña erri onetan Gamalielen eskolan azia, eta beragandik erakutsiak artua gure gurasoen legeko egiaren araura; eta legearen beraren txit zelotsua, orain zuek guztiok zeraten bezela.

        4. Nik eriotzaraño persegitu nien dotrina berri onetakoai, sokakin lotutzen, eta karzelan sartzen nituela gizasemeak eta emakumeak.

        5. Onen testiguak diran bezela apaiznagusia, eta zar guztiak, zeñakgandik artu ere nituen kartak Damaskoko anaientzat, eta ara nijoan, lotuta Jerusalenera ekartzeko, an zeuden errelijio onetakoak, kastigatuak izan zitezen.

        6. Baña gertatu zan bidean nijoala, eta Damaskoren ondoan nengoala, egunaren erdian batbatean zeruko argitasun batek bere errañuakin ingurutu ninduen.

        7. Eta lurrean erortzen nintzala, aditu nuen boz bat, esaten zidana: Saulo, Saulo, zergatik persegitzen nazu?

        8. Nik erantzun nuen: Zeñ zera zu, Jauna? Eta esan zidan: Ni naiz Jesus Nazarenoa, zeñ zuk persegitzen dezun.

        9. Laguntzen zidatenak, argia ikusi bazuten ere, etzuten ongi konprenditu, itz egiten zuenaren boza.

        10. Nik esan nuen: Zer egingo det, Jauna? Eta Jaunak erantzun zidan: Jaiki zaite, eta zoaz Damaskora, non esango zatzun, egin bear dezun guztia.

        11. Eta nola ezin ikusi nuen argiaren indarra gatik, nere lagunak eskutik eltzen zidatela, Damaskora eraman ninduten.

        12. Emen Ananias izena zuen batek, gizon justoa legearen araura, eta bere erritar Judu guztien testigantza ona bere alde daukanak.

        13. Etortzen zala nigana, eta aurrean jartzen zitzadala, esan zidan: Saulo nere anaia, argitua gelditu zaite. Eta ordu artan beratan begiratu nion, eta argiro ikusi nuen.

        14. Berak orduan esan zuen: Gure gurasoen Jaungoikoak lendanaz autu zaitu, bere borondatea ezagutu, eta Justoa ikusi, eta bere aoko boza aditu zenezan.

        15. Zeren ikusi eta aditu dituzun gauza guztien testigantza, berari emango diozu gizon guztien aurrean.

        16. Orain bada, zerk zauzka geldirik? Jaiki zaite, izan zaite bataiatua, eta zure bekatuak garbitu itzatzu, bere izenari ots eginda.

        17. Gertatu zan bada gero, itzultzen nintzala ni Jerusalenera, eta tenploan orazioan nengoala, extasis batean jasoa izan nintzan,

        18. Eta ikusi nuen esaten zidala: ibilli zaite agudo, eta bereala Jerusalendik irten zaite, zeren oiek, nigatik ematen diezun aitormena, ez dute artuko.

        19. Jauna, erantzun nuen nik: berak badakite ni nintzana nenbillana sinagogetatik, karzelan sartzen nituela, eta gaizki tratatzen nituela zugan sinistzen zutenak.

        20. Eta isurtzen zanean zure aitortzalle Estebanen odola, ni an nengoan, bere eriotza ontzat ematen nuen, eta iltzallen arropak zaitzen nituen.

        21. Baña Jaunak esan zidan: zeren nik urrutiko erreñuetara bialduko zaitudan.

        22. Itz onetaraño egon zaiztan aditzen, baña emen jazo zuten deadarra, esaten zutela: Kendu ezazu lurretik orrelako gizona, zeren zillegi ez dan orrelakorik bizirik egotea.

        23. Jarraiturik berak deadar egiteari, eta beren soñekoak berakgandik aurtikitzeari, eta autsa goira botatzeari.

        24. Agindu zuen tribunoak, gazteluan sartu zezatela, eta azotatua, eta oñazkatua izan zedilla, jakin zezan zergatik alako deadarrak bere kontra egiten zituzten.

        25. Eta ualakin lotu zutenean, an zegoan Zenturionari Pablok esan zion: Zillegi al zazute zuei Erromako gizon bat azotatzea, eta ori, zergatik dan jakin gabe?

        26. Oiek aditurik, Zenturiona Tribunoagana joan zan, eta esan zion: Begira ezazu zer egiten dezun, zeren gizon au Erromatarra da.

        27. Orduan Tribunoak, Pablogana joanik, galdetu zion: Esan zadazu, Erromaarra al zera zu? Eta berak erantzun zuen: Bai, ala naiz.

        28. Onetara tribunoak erantzun zuen: Nik diru askorekin iritxi nuen aukera ori. Eta Pablok esan zion: Ni jaiotzaz naiz.

        29. Bereala beragandik alde egin zuten, bera oñazkatzera zijoazenak. Eta Tribunoa bera ere beldurtu zan, jakin zuenean Erromaarra zala, eta lotuerazi zuela.

        30. Biaramonean jakin nairik, zergatik Juduak salatzen zuten, askatu zuen, eta agindu zuen bildu zitezela apaizak, sinedrio guztiarekin, eta Pablo ateratzen zuela, beren erdian jarri zuen.

OGEITA IRUGARREN KAPITULUA

        1. Orduan Pablok, begiratzen ziela batzarrekoai, esan zien: Nere anaiak, ni gaurko eguneraño Jaungoikoaren aurrean konzienzia onarekin bizi izan naiz.

        2. Eta Ananias apaizburuak agindu zien morroiai, aoan jo zezatela.

        3. Orduan Pablok esan zion: Jaungoikoak zaurituko zaitu zu zerori, pareta zuritua. Zu eseria zaude, ni legearen araura juzgatzeko, eta legearen beraren kontra agintzen dezu, ni jo nazatela.

        4. Eta an zeudenak esan zioten: Nola zuk Jaungoikoaren apaizburuagatik gaizki esaten dezu?

        5. Eta orduan Pablok erantzun zuen: Nere anaiak, nik ez niekien apaizburua zala, zeren eskribitua dago, erriko Prinzipeagatik ez dezu gaizki esango.

        6. Eta jakinik Pablok, an zeudenetatik batzuek Sadduzeoak zirala, eta beste batzuek Fariseoak, batzarrearen erdian boz goratuarekin esan zuen: Nere anaiak, ni Fariseoa naiz, Fariseoen semea; eta alaere nere itxedopenagatik, eta illen biztutzen berriagatik, noa ni juzgatua izatera.

        7. Eta oiek esan zituenean, Fariseoak eta Sadduzeoak elean jarri ziran, eta jendetza desegin zan.

        8. Zeren Sadduzeoak esaten duten, ez dagoala biztutze berririk, ez Aingerurik, ez Espiriturik. Fariseoak berriz, gauza biak aitortzen dituzte.

        9. Ala bada, deadar andiak egiten asi ziran. Eta Fariseoetatiko batzuek jaikitzen ziradela, elean ari ziran, esaten zutela: gizon onegan gaitzik batere ez degu arkitzen; nork daki Espirituren batek, edo aingeruren batek itz egin ote dion?

        10. Eta nola errierta andia jaiki zan, beldur izanik tribunoa Pablo zatitu etzetzaten, agindu zuen soldaduak jetxi zitezela, Pablo beren artetik kentzeko, eta eramateko gaztelura.

        11. Urrengo gabean Jauna agertu zitzaion, eta esan zion: Pablo, zaude alaitua, zeren nola Jerusalenen nere testigantza eman dezun, ala Erroman ere eman bear dezu.

        12. Eta etorririk eguna, Judu batzuek bildu ziran, eta botoa egin zuten juramentuarekin, etzutela ezerere jango, ez edango, aliketa Pablo il artean.

        13. Onela juramentuarekin lotu ziranak Pabloren kontra, berrogei gizon baño geiago ziran.

        14. Zeñak joan ziran apaizburuagana, eta zarrakgana eta esan zuten: Guk botoa egin degu, ez degula ezerere artuko, aliketa Pablo il dezagun artean.

        15. Orain bada, zuek adierazi zaiezute Tribunoari batzarrearen izenean, bialdu dezala Pablo zuekgana, beragatik zerbait ziertoago jakin nai bazenezake bezela. Gu berriz, bera onara allegatu baño lenago prestatuak egongo gera, bera iltzeko.

        16. Baña nola Pabloren arreba baten semeak aditu zituen zerabiltzaten asmazioak, joan zan, eta sartu zan gazteluan, eta Pablori adirazi zion.

        17. Pablok, zenturionetatik bati ots egiten ziola, esan zion: Mutiko au Tribunoagana eraman ezazu, zeren gauza baten berria eman bear dion.

        18. Eta Zenturionak berarekin artzen zuela, Tribunoagana eraman zuen, eta esan zion: Pablo lotuta dagoanak erregutu dit, ekarri dezadala zure aurrera mutil gazte au, zeñak daukan zerbait zuri esateko.

        19. Eta Tribunoak artzen zuela eskutik mutil gaztea, joan zan berarekin toki bakar batera, eta galdetu zion: Zer da neri adiraztzeko daukazuna?

        20. Eta berak esan zuen: Juduak erabaki dute, erregututzea zuri biar, eramanerazi dezazula Pablo batzarrera, zerbait beragandik ziertoago jakin nai balute bezela.

        21. Baña zuk etzaiezu berai sinisterik eman, zeren beretatik berrogei gizonek baño geiagok, zeñak juramentu andiakin botoa eginik daukaten, ez dutela ezerere jango, ez edango, aliketa Pablo il dezaten artean; onezkero prestatuak daude, zuk eman dizazuten eskatzen dizutena.

        22. Tribunoak bada bialdu zuen mutil gaztea, agintzen ziola, etzaiola iñori ere esan, nola berri oiek berari eman ziozkan.

        23. Eta bi zenturioni ots egiten ziela, esan zien: iduki itzatzute prestatuak gaueko bederatzietarako, berreun soldadu oñazko, eta irurogeita amar zaldizko, eta berreun lantzari, Zesareara joan ditezen.

        24. Eta prestatu itzatzute zamariak, Pablo gañean jarririk iñork ere gaitzik egingo dion beldurrik gabe, Felix Gobernariagana eraman dezaten.

        25. Zeren Tribunoa beldur zan, Juduak arrapatu eta il etzaten, eta gero berari asmatu etzitzaioten berak utzi zuela, diruagatik bera saltzen zala; eta bide batez Felixi eskribitu zion karta bat, oiek zeuzkana.

        26. Klaudio Lisiasek, Felix Gobernari txit onari osasuna opa dio.

        27. Juduak arrapatutua, eta berak iltzeko zorian zeukaten gizon ori, libratu det soldaduakin joaten nintzala, jakinik Erromaarra zala.

        28. Eta jakin nai nuela zeñ gaiztakeriarekin salatzen zuten, beren batzarrera eraman nuen.

        29. An arkitu nuen beren legeko ezbaien gañean salatua zala; baña eriotzaren, edo lotuta egoteko diña dan obenikan batere ez duela egin.

        30. Eta jakin dedanean gero, Juduak dauzkatela bere kontra azeloak armaturik, zuri bialtzen dizut, salatzalleai ere adirazirik, zugana dijoazela. Agur, ongi bizi.

        31. Soldaduak bada, emana izan zien agintearen araura, Pablo artzen zutela, Antipatridako errira gauaz eraman zuten.

        32. Eta biaramonean, utzirik zaldizko soldaduak berari lagundu zizaioten, gañerakoak gaztelura itzuli ziran.

        33. Zesareara allegatu ziradenean, eta karta gobernariari emanik, Pablo ere bere aurrean jarri zuten.

        34. Eta karta irakurri zuenean, eta zeñ probinziatakoa zan galdeturik, eta ezaguturik Ziliziakoa zala.

        35. Esan zion: Zure salatzalleak datoztenean, adituko zaitut. Eta agindu zuen, Herodesen pretorioan zaitua izan zedilla.

OGEITA LAUGARREN KAPITULUA

        1. Eta bost egun iragota, jetxi zan Zesareara Ananias apaizburua zar batzuekin, eta Tertulo izena zuen legetsu batekin, zeñak joan ziran Gobernariaren aurrera Pabloren kontra.

        2. Ots eginik Pablori, asi zuen bere salazioa Tertulok, esaten zuela: Nola zugatik, o Felix txit ona, gauden gu pake oso batean, eta zuk lendanaz begiratzeagatik, gaitz asko galerazitzen dezun ezkero.

        3. Guk ezagutzen degu beti eta toki guzietan, eta esker andiak ematen dizkizugu.

        4. Ez natzatzu gogaikarria izango, eta ala erregututzen dizut, aditu ditzatzula nere itz labur oiek, oi dezun biguñtasunarekin.

        5. Arkitu degu gizon, izurri zabaltzalle au, eta dabillana mundu guztitik, Juduak nastuta ipintzen, eta Nazarenoen arraza naslariaren gialaria berau da.

        6. Zeñak gañera tenploa kutsutu nai zuen, eta argatik eltzen giñiola, gure legearen araura juzgatu nai genduen.

        7. Baña etorririk gero Lisias tribunoa, gure eskuetatik indarrez kendu zigun.

        8. Agintzen ziela salatzalleai zugana etortzeko, zuk zerorrek esaminatzen dezula jueza bezela, ezagutuko dezu, salatzen degun gauza guzti oiek, egiak diradela.

        9. Juduak ere gañera esan zuten, gauza guzti oiek ala ziradela.

        10. Eta Pablok (Gobernariak itz egiteko baimena emanik) erantzun zuen: Jakinik nik urte asko dala erreñu au gobernatzen dezula, itxedopen andiarekin asitzen naiz nere burua garbitzen.

        11. Erraz ezagutu dezakezu, amabi egun baño ez dirala Jerusalenera allegatu nintzala Jaungoikoa adoratzera.

        12. Eta ez tenploan arkitu ninduten iñorekin ere disputatzen, ez jendetza biltzen ez sinagogaetan.

        13. Ez errian, eta ez ditzakezute probatu, orain salatzen nauten gauzaetatik batere.

        14. Aitortzen dizut berriz gaur, nik nere Aita, eta Jaungoikoa serbitzen dedala, sinistzen ditudala Legean, eta Profetetan eskribituak dauden gauza guztiak.

        15. Jaungoikoagan itxedopen sendo bat daukadala, berak ere daukaten bezela, justoen eta bekatarien biztutze berria egiztatuko dala.

        16. Argatik egiten det nik beti alegina, idukitzeko beti garbi eta obenikan gabe nere konzienzia, Jaungoikoaren aurrean, eta gizonen aurrean.

        17. Orain, urte asko iragota, nere erreñukoai limosnak ematera, eta Jaungoikoari nere eskeñtzak, eta botoak kunplitzera etorri naiz.

        18. Eta oietan nengoala, Asiako Judu batzuek aurkitu naute tenploan garbitua; baña ez jendetzarekin, ez iskanbillatuakin ere.

        19. Judu oiek dirade zure aurrean agertu bear luketenak, eta izan nere salatzalleak, nere kontra zeresanik baleukate.

        20. Baña orain salatzen nauten oiek berok esan bezate, batzarrean bilduak egon ziradenean, nere kontra obenikan batere arkitu ote zuten.

        21. Ez izanenean beren erdian esan nuen itz au: ikusten det, zuek gaur juzgatzen nazutela, illen biztutze berria sinistu eta zaitzen dedalako.

        22. Felixek bada, nola baziekien dotrina au, beste denbora baterako gauza au utzi zuen, esaten zuela: Lisias Tribunoa Jerusalendik datorrenean, orduan berriz ere adituko zaituztet.

        23. Eta agindu zion Zenturionari Pablo zaitu zezala, estutasun gutxiagorekin idukitzen zuela, eta bereak bera zaitzera joatea, galerazi gabe.

        24. Egun batzuek iragota, etorririk Felix bere emazte Drusilarekin, zeñ Judua zan, Pablori ots egin zion, eta Jesukristoren fedea esplikatzen aditu zion.

        25. Baña esanik Pablok justiziako, kastidadeko, eta geroko juizioko dotrina, ikaraturik Felix, esan zion: Asko da oraingo, zoaz; denbora egokian ots egingo dizut.

        26. Itxedotzen ere zuela, Pablok dirua emango ziola, argatik maiz ots egiten zion, eta berarekin itz egiten zuen.

        27. Bi urte iragota, Felixen lekuan Porzio Festo jarri zan; eta Juduakin ongi iduki nai zuela, Pablo lotuta karzelan utzi zuen.

OGEITA BOSTGARREN KAPITULUA

        1. Festo bada probinziara allegatu zanean, iru egun iragota gero, Zesareatik Jerusalenera igo zan.

        2. Eta joan ziran beragana apaizburuak, eta Juduetako andizkiak, Pablo salatzera; eta erregututzen zioten

        3. Mesede bat egin zizaiela, au da, agindu zezala, Pablo izan zedilla Jerusalenera eramana; berak bidean azeloan jarri, eta iltzeko.

        4. Eta Festok erantzun zuen, Pablo zesarean ongi zaitua zegoala; bera ere ara aurki joango zala.

        5. Argatik (esan zuen) zuetatiko nagusienak, etorri ere bitez Zesareara, eta salatu bezate, gaiztakeriaren bat egin badu.

        6. Eta beren artean zortzi edo amar egunean baño geiagoan gelditu gabe, Zesareara jetxi zan, eta urrengo egunean eseri zan Tribunalean, eta agindu zuen, Pablo beragana eramana izan zedilla.

        7. Bera eramana izan zanean, ingurutu zuten Jerusalendik etorritako Juduak, eta salatu zuten, probatu etzitzaketen oben asko eta andiakin.

        8. Eta Pablok arrazoia zaitzen zuen, esaten zuela: Ezertxotan ere ez det nik gaitzik egin, ez Juduen legearen kontra, ez tenploaren kontra, ez Zesarren kontra.

        9. Baña Festok Juduakin ongi idukitzeagatik, erantzuten ziola Pablori, esan zion: Nai dezu Jerusalenera igo, eta an nere aurrean juzgatua izan?

        10. Pablok erantzun zuen: Ni arkitzen naiz Zesarren Tribunalaren aurrean, zeñ dan nik juzgatua izan bear dedan tokia; zuk txit ongi dakizu, nik Juduai gaitzik batere ez diedala egin.

        11. Eta baldin zertan edo artan gaitzik egin badiet, edo eriotzaren diña egiten nauen gauzaren bat egin badet, ez det atzerapenikan batere ipintzen, illa izateko; baña oiek salatzen nauten gauzarik bat bakarra ere ez badet nik egin, iñork ere ez dauka eskubiderik, ni beren eskuetan jartzeko. Zesarri nagokio.

        12. Orduan Festok, bere batzarrekoakin itz eginik, erantzun zuen: Zesarri zagozkio? Zesargana joango zera.

        13. Eta egun batzuek irago ziradenean, Agripa erregea, eta Berenize, Zesareara jetxi ziran Festori agur egitera.

        14. Eta nola an egun askotan gelditu zan, Festok erregeari, Pabloren gauzak adirazi ziozkan, esaten zuela: Felixek emen gizon bat lotuta utzi zuen.

        15. Zeñaen gañean, ni Jerusalenen nengoala, etorri ziran nigana apaizburuak eta Juduen zarrak, eskatzen zutela, eriotzara kondenatua izan zedilla.

        16. Zeñai nik erantzun nien: Erromaarrak ez oi dutela kondenatu gizonik batere, salatuak bere salatzalleak aurrean iduki, eta egiten diozkaten salakuntzai erantzuteko denbora eman artean.

        17. Nola bada berak, atzerapenikan batere gabe, etorri ziran onara biaramonean, eseria nengoala ni tribunalean, agindu nuen gizon hura nere aurrera ekartzeko.

        18. Onen gañean, salatzalleak bere aurrean agertu baziran ere, ikusi nuen, etziotela egotzitzen, nik uste nuen gaiztakeriarik batere.

        19. Zeuzkatenak berarekin ziran, Juduen superstizioen gañeko ezbai batzuek, eta Jesus, ildako baten gañean, zeñgatik Pablok esaten zuen, bizi zala.

        20. Nola ez niekien nik zer egin onelako gauza baten gañean, esan nion, Jerusalenera joan nai ote zuen, eta gauza oien gañean an juzgatua izan.

        21. Baña nola Pablok eskatu zuen, bere kausa Augustoren iritzi, eta erabakira gelditu zedilla, agindu nuen, zaitua izan zedilla, aliketa Zesargana bialdu zedin artean.

        22. Orduan Agripak Festori esan zion: Nik ere gizon orri aditu naiko nioke. Biar, erantzun zuen Festok, adituko diozu.

        23. Eta biaramonean, etortzen ziradela Agripa, eta Berenize otspe andiarekin, eta sarturik errudunai aditzeko salan Tribunoakin, eta erriko andizkiakin, Pablo, Festoren aginduz ekarria izan zan.

        24. Eta Festok esan zuen: Agripa erregea, eta emen arkitzen zeraten beste guztiak, ikusten dezute gizon au, zeñaen kontra juduen erri guztia etorri dan nigana Jerusalenen, eskatzen dutela, eta deadarrez esaten dutela, ez duela onezkero geiago bizi bear.

        25. Baña nik jakin det, ez duela egin eriotzaren diña dan gauzarik batere. Baña berak Augusto eskatu duen ezkero, berari bialtzea erabaki det.

        26. Baña nola ez daukadan gauzarik batere bere gañean Jaunari eskribitzeko, argatik zuen aurrera etorrierazi diot, batezere zure aurrera, o Agripa erregea, galdeak beroni eginik, zerbait zer eskribitu iduki dezadan.

        27. Zeren, arrazoiaz kanporako gauza iduritzen zat, gizon bat lotuta bialtzea, adirazi gabe, nolako gaiztakeriakin dan salatua.

OGEITA SEIGARREN KAPITULUA

        1. Orduan Agripak Pablori esan zion: Baimena ematen zatzu, zure alde itz egiteko. Orduan Pablo, luzaturik eskua, arrazoiak ematen asi zan.

        2. Zoriontasun anditzat daukat, o Agripa erregea, garbitu al izatean nere burua gaurko egunean zure aurrean, Juduak egiten dizkidaten salazio guztietatik.

        3. Batezere jakinik zuk Juduen oitura guztiak, eta beren artean izan oi diraden ezbaiak. Argatik erregututzen dizut, arren eroapenarekin aditu nazazula.

        4. Eta lenengo, nolakoa izan zan nere erreñukoen artean nere gazte denboratik Jerusalenen egin nuen biziera, judu guztiak ongi dakite.

        5. Lendanaz badakite (egia esan nai badute) ni, jarraitzen niola nere lenengo urteetatik gure errelijioko sektarik ziertoenari, Fariseoa bezela bizi izan nintzala.

        6. Eta orain juizioan salatua naiz, gure gurasoai Jaungoikoak egindako eskeñtzan itxedopena daukadalako.

        7. Eskeñtza bat, zeñaen betetasuna itxedotzen duten gure amabi tribuak, Jaungoikoa gau ta egun serbitzen dutela. Itxedon augatik naiz ni, o erregea, Juduak salatua.

        8. Zer bada, uste al dezute sinisteziña dala, Jaungoikoak illak berriz biztutzea?

        9. Nik, nigan danez, uste nuen, Jesus Nazaretkoaren izenaren kontra, asko gauza egin bear nituela.

        10. Nik egin nuen bezela Jerusalenen, non ez bakarrik sartu nituen karzeletan santuetatik asko, apaizburuakgandik onetarako artu nituen eskubideakin; baitaere izanik eriotzara kondenatuak, nik ere onetarako baimena eman nuen.

        11. Eta nenbillala maiz sinagoga guztietatik, ekartzen nituen kastigen indarrez Jesusen izen santua blasfematzera, eta egunetik egunera beren kontra geiago ta geiago sumindurik erri arrotzetaraño joan oi nintzan ni, berak persegituaz.

        12. Oiek onela ziradela, banijoala ni egun batean Damaskora, apaizburuen eskubideakin, eta baimenarekin.

        13. Egunaren erdian ikusi nuen, o erregea, bidean, zeruko argi bat, eguzkia baño argiagoa, zeñak bere errañuakin ingurutu ginduen ni, eta nerekin batean zijoazenak.

        14. Eta gu guztiok lurrera erortzen giñala, aditu nuen boz bat Hebreoko izkuntzan, esaten zidana: Saulo, Saulo, zergatik persegitzen nazu? Gauza gogorra da zuretzat, akulloaren kontra ostikoak aurtikitzea.

        15. Nik berriz, esan nuen: Zeñ zera zu Jauna? Eta Jaunak esan zuen: Ni naiz Jesus, zuk persegitzen dezuna.

        16. Baña jaiki zaite, eta zure oñen gañean zaude, zeren onetarako agertu natzatzu, ipintzeko zu, ikusi dituzun gauzaen, eta berriz zuri agertu, ta erakutsiko dizkizudan beste batzuen ministro, eta testigutzat.

        17. Eta libratuko zaitut erri onegandik, eta jentillakgandik, zeñakgana orain bialtzen zaitudan,

        18. Berai begiak idikitzera, biurtu ditezen illuntasunetatik argitasunera, eta Satanasen mendetik Jaungoikoagana; onenbesterekin beren bekatuen barkazioa iritxi dezaten, eta nigan dagoan fedearen bitartez, santuen herenziaren partale izan ditezen.

        19. Ala bada, o Agripa erregea, ez naiz izan sinisgogorra zeruko ikusketara,

        20. Baizik asi nintzan predikatzen aurrena Damaskon zeuden Juduai eta Jerusalenen, eta Judeako erri guztitik, eta gero jentillai, penitenzia egin dezatela, eta Jaungoikoagana biurtu ditezela, penitenziaren diña diran obrak egiten dituztela.

        21. Gauza augatik Juduak eldu zidaten tenploan nengoala, eta il nai ninduten.

        22. Baña Jaungoikoaren laguntasunarekin, gaurko eguneraño iraun det, egiaren testigantza ematen andiai eta txiquai, ez dedala beste gauzarik predikatzen, Moisesek eta Profetak, gero gertatuko zala adirazi zutena baño.

        23. Au da, Kristo illa izango zala, eta illen artetik berriz biztuko zan lendabizikoa izango zala, eta Ebanjelioko argia erri oni eta jentillai erakutsiko ziela.

        24. Berak bere alde oiek esaten zituela, esan zuen Festok boz goratuan: Pablo, zu zoratua zaude, letra askoak zentzua nastu dizute.

        25. Eta Pablok erantzun zuen: Ez nago zoratua; o Festo txit ona, baizik egiazko, eta zentzu andiko itzak esaten ditut.

        26. Ongi dakizki erregeak gauza oiek, eta argatik bere aurrean alako itxedopenarekin itz egiten det, ongi jakinik, gauza oietan ez dagoala batere, berak ez dakianik; aitatu diran gauzaetatik batere ez dalako bazter ezkuturen batean egina izan.

        27. O Agripa erregea! Profetakgan sinistzen badezu? Nik badakit berakgan sinistzen dezula.

        28. Onetara Agripak farra irriaz, Pablori esan zion: Gutxigatik kristau egiten nazu.

        29. Eta Pablok: Arren bada Jaungoikoari nai izan dakiola, nik nai dedan bezela; eta ala ez gutxigatik, ez askogatik ez dedilla iñor ere gelditu, ez zu, ez aditzen nautenetatik battxo ere, jarri gabe eginak alakoak, nolakoa naizan ni, salbu katee oiek.

        30. Eta erregea, eta gobernaria, eta Berenize, eta berakin eseriak zeudenak, jaiki ziran.

        31. Eta berak andik alde egin zutenean, itz egiten zuten, esaten zutela: Egiaz ez du gizon orrek egin, illa izateko, ez lotua egoteko diña dan gauzarikan batere.

        32. Eta Agripak Festori esan zion: Zesargana eramana izateko eskatu ez balu, gizon au askatua ipiñi zatekean.

OGEITA ZAZPIGARREN KAPITULUA

        1. Erabaki zanean bada Pablo Italiara itsasoz joatea, eta jarri izan zedilla katigu zeuden besteakin, soldadu talde Augusta, Julio izena duenaren zenturion baten mendean,

        2. Sartzen giñala Adrumetoren ontzi batean, eta asitzen giñala itsasoz ibiltzen Asiako tokien aldamenetatik, ongi ibilli giñan, Aristarko Mazedonio Tesalonikakoak beti laguntzen zigula.

        3. Biaramonean Sidonera allegatu giñan, eta Juliok Pablo biguñtasunarekin tratatzen zuela, utzi zion irtetzen adiskideak bisitatzera, eta bear zuena ornitzera.

        4. Eta andik alde egiten genduala, joan giñan arraunean Txipreren azpitik, aizeak kontrakoak ziradelako.

        5. Eta iragorik Ziliziako eta Pamfiliako itsasoa, etorri giñan Listrara, zeñ dan Liziakoa,

        6. Non arkiturik Zenturionak Alejandriatik Italiara zijoan ontzi bat, ontzi onetara iragoerazi zigun.

        7. Eta egun askotan txit geldiro itsasoan genbiltzala, eta nekez allegatzen giñala Gnidoen aurkez jartzera, aizeak galerazitzen zigulako, ibilli giñan Kretako itsasbazterretatik, Salmongo kabuaren ondoan.

        8. Eta iragorik au neke andiarekin, eldu giñan Portuonak izena duen toki batera, zeñ dagoan Talassa erriaren aldean.

        9. Baña denbora andia iragorik, eta andikan aurrera ez izanik irrisku gabea itsasoz ibiltzea, barauaren denbora iragoa zalako, Pablok kontuan jartzen zituen,

        10. Esaten ziela: Nik ezagutzen det, nere adiskideak, itsasoz ibiltzea asi dala izaten irrisku andikoa, eta kalte andikoa, ez bakarrik ontziarentzat, eta zamarentzat, baita gure bizitzaentzat ere.

        11. Baña Zenturionak siniste geiago ematen zien pilotoari eta ontzi jabeari, Pablok esaten zuen guztiari baño.

        12. Eta nola portu hura etzan egokia negua iragotzeko, geienen iritzia izan zan, joan gindezela belaz negua iragotzeko tokia artzera, iñolaere al bazan Fenize, Kretako portura, Egoaren eta Sartaizearen aurkez zegoanera.

        13. Ala bada Egoa aizea zerabillala, berarekin irtengo zutela uste izanik, anklak jazotzen zituztela Assonen, bazijoazen Kretako ugarteko itsasbazterretatik ibilliaz.

        14. Baña denbora gutxiren barrenen jo zuen ontziaren kontra, Tifoniko aize sendo, ifar sortaldekoa izena duenak.

        15. Ontzia arrapatua izanik, eta txirimolari ezin aurkezturik, aizeen borondate eta erara giñan eramanak.

        16. Aurtikiak izanik Kauda izena duen ugarte baterontz, txanala nekez iritxi al izan genduen.

        17. Zeñ sarturik barrenen, itsasgizonak egiten zituzten aleginak guztiak, lotutzen zutela ontzia, ondarpillaren baten kontra jo etzetzan beldurrez. Onela beeraturik belak, bagai eramaten utzi zien.

        18. Biaramonean nola arkitzen giñan ekaitzak eta itxasandiak txit gogorkiro erasoak, ontziko zama itsasora bota zuten.

        19. Eta iru egun geroago, ontziko beardiak, eta gañerako tresnak, zeren eskuakin aurtiki zituzten.

        20. Bitartean egun askotan ez zan ikusi eguzkirik, ez izarrik, eta ekaitza beti zan andia alako moduan, non, salbatzeko itxedopen guztiak galdu giñituen.

        21. Orduan Pablok, nola denbora andia zan iñork ere janaririk artu etzuela, beren erdian jarririk, esan zuen: Egiaz, nere lagunak, obe izango zan, neri sinistuta, Kretatik irten ez bagiña, eta egon bagiña ondamen eta galmen au gabetanik.

        22. Baña orain esaten dizutedana da, biotz alaia iduki dezazutela, zeren zuetatik bat ere ez dan galduko, ontzia da bakarrik galduko dana.

        23. Zeren bart agertu zat, ni berea naizan, eta bera serbitzen dedan Jaungoikoaren Aingeru bat,

        24. Esaten didala: Etzaite beldur izan Pablo. Zuk Zesarren aurrean agertu bear dezu, eta ona emen non Jaungoikoak, zurekin itsasoan dabiltzan guztien bizitzak eman dizkitzun.

        25. Argatik nere lagunak, zaudete alaituak, zeren nik Jaungoikoagan sinistzen det, nola eskeñia izan zatan, ala egiztatuko dala.

        26. Atzenean ere ugarte batean jotzera etorri giñan.

        27. Eta amalaugarren egunaren gaua allegatu zanean, genbiltzala gu itsasoz Adriatikoko itsasoan, itsazgizonak, gauaren erdirontzeko garaiean sospetxatzen zuten lurraen bat agertzen zizaiela.

        28. Argatik aurtiki zuten zundaleska eta ogei braza ur arkitu zituzten, eta piska bat aurrerago, amabost bakarrik arkitu zituzten.

        29. Orduan ugarriren batean erori ez gindezen beldurrez, aurtiki zituzten popatik lau ankla, eta egunaren zai zeuden.

        30. Baña nola itsasgizonak ontzitik iges egin nairik, aurtiki zuten txanala itsasora, proako aldamenetik anklak piskatxo bat urrutirago aurtikitzera joateko aitzakiarekin,

        31. Pablok Zenturionari, eta sodaduai esan zien: Gizon oiek ontzian gelditzen ez badira, zuek etzintezke salbatu.

        32. Orduan soldaduak txanalaren sokak ebaki zituzten, eta galtzen utzi zioten.

        33. Eta eguna zabaltzen asi zanean, Pablok guztiai erregututzen zien, jan zezatela, esaten ziela: Gaur dirade amalau egun itxedotzen dezutela ekaitzaren bukaera, baraurik zaudete, ezertxoere, esaterako jan gabe.

        34. Argatik erregututzen dizutet, janariaren piska bat artu dezazutela zuen osasunerako; zeren zuetatiko baten ere buruko ille bat bakarrik ez da galduko.

        35. Eta oiek esanik, arturik ogia, guzien aurrean Jaungoikoari eskerrak eman ziozkan, eta txikitutzen zuela, jaten asi zan.

        36. Onenbesterekin alaiturik guztiak, berak ere jan zuten.

        37. Ontzian geunden lagun guztiak berriz, berreun eta irurogeita amasei lagun giñan.

        38. Eta janariz ase ziranean, ontzia arindutzen zuten, garia itsasora aurtikitzen zutela.

        39. Eguna argitu zanean, etzuten ezagutzen zeñ lur zan agertu zitzaiena. Ikusten zuten bai zeukala jira bat plaiarekin, zeñatara uste zuten ontzia alderazitzea, al bazuten.

        40. Jasorik bada anklak, utzitzen ziran itsasoaren agindura; lasaitzen zituztela denbora berean lemaren sokak; eta jasorik popako bela, aizea artzeko, plaiarontz zuzentzen ziran.

        41. Baña topo eginik itsasoan sartzen zan lur zati, lubes batean, zeñak aldamen bietatik itsasoa zeukan, enkallatu zan ontzia, proako aldamena mugimendu gabe gelditzen zala, itsasondoan sartua; bitartean berriz, popa itsasoaren indarrarekin idikiaz zijoan.

        42. Orduan soldaduak erabaki zuten, katibu zeuzkatenak iltzea, batek edo batek igerian igesik egin ez zezan.

        43. Baña Zenturionak, Pablo salbatu nairik, galerazi zien onlako gauzarik egitea; eta agindu zuen, igerian zekitenak, uretara aurrenak aurtiki, eta lurrera irten zitezela.

        44. Gañerakoetatik batzuek, oletan eraman zituzten; beste batzuek berriz, ontziaren zati, an zebiltzanetan. Eta ala egiztatu zan, lagun guztiak lurrera bizirik irtetzea.

OGEITA ZORTZIGARREN KAPITULUA

        1. Eta irten giñanean, orduan ezagutu genduan, ugarte aren izena Malta zala. Basati aiek beren aldetik biguñtasun andiarekin tratatu ginduzten.

        2. Zeren bereala su andi bat eginik, berotzen, eta leortzen ginduzten guztiok, erortzen zan euriagatik eta otzagatik.

        3. Eta Pablok arturik txarmendu batzuek, eta suaren gañean ipiñirik, suga bibora batek, berotasunetik iges egiten zuela, saltatu zuen, eta Pablori bere eskutik eldu zion.

        4. Gizaseme ta emakume tolesgabeko aiek ikusi zutenean suga bibora bere eskutik zinzilika, elkarri esaten zioten: Gizon onek, gizoniltzalleren bat izan bear du; zeren, itsasotik nekez bizirik irtenda ere, Jaungoikoaren bengantzak ez du nai bizi dedilla.

        5. Berak ordea suan suga bibora astintzen zuela, gaitzik batere etzuen artu.

        6. Orduan jakinduria gabe aiek uste zuten andituko zala, eta batbatean illa eroriko zala, baña luzaro itxedotzen zutela ere, ikusirik gaitzik batere etzitzaiola gertatzen, iritzia aldaturik, esaten zuten: Jaungoikoren bat zala.

        7. Inguru aietan zeuzkan soro batzuek islako Prinzipe, Publio izena zuen batek, zeñak abegi onarekin artzen ginduela, iduki ginduen ostatuz iru egunean biguñtasun andiarekin.

        8. Eta gertatu zan, arkiturik Publioren aita txit atsekabetua sukarrarekin, eta beeruntzkoarekin, sartu zan Pablo bera ikustera, eta orazio eginik, eta bere gañean eskuak jarririk, sendatu zuen.

        9. Gertakari au ikusirik, isla artan gaitzen batzuek zeuzkaten guztiak, Pablogana joaten ziran, eta gelditzen diran sendatuak.

        10. Argatik onra andiak egin zizkiguten, eta itsasoan sartu giñanean, bear genduen guztia eman ziguten.

        11. Iru illabete iragota, asi giñan itsasoz ibiltzen, Alejandriako ontzi batean, zeñak negua isla artan irago zuen, eta ezagungarritzat Kastor, eta Polux zeuzkan.

        12. Eta etorri giñanean Sirakusara, an iru egunean gelditu giñan.

        13. Emendik Siziliako itsasbazterretik, Rejiora etorri giñan, eta biaramonean Egoea zerabillala, bi egunean allegatu giñan Puzolera,

        14. Non anaiak arkiturik, erregutu ziguten zazpi egunean berakin egon gindezela: eta onela Erromara etorri giñan.

        15. Erri onetako anaiak, nola gure etorreraren berriak bazeuzkaten, bidera irten ziguten Foro Apioraño; eta beste batzuek Iru-Tabernetaraño. Zeñak ikusi zituenean Pablok, Jaungoikoari eskerrak eman ziozkan, eta alaitu zan txit.

        16. Erromara allegatu giñanean, Pablori utzi zioten egoten beregan etxe batean soldadu bat beillan zeukala.

        17. Iru egun iragorik, Juduen andizkiai erregutu zien bera ikustera joan zitezela. Bildu ziranean, esan zien: Ni, nere anaiak, gaitzik batere egin gabe erriaren kontra, ez gure gurasoen erakutsien kontra, Jerusalenen izan nintzan sokakin lotua, eta Erromaarren eskuetan jarria,

        18. Zeñak galdeak egin zizkidatenean, utzi nai ninduten, etzegoala nigan, eriotzaren diña zan gauzarik batere.

        19. Baña kontra egiten zutela Juduak, Zesarri nagokiola esan nuen; baña ez nere erreñukoakgatik salaziorik batere egiteko.

        20. Argatik bada ikusi nai izan zaituztet, eta itz egin nai izan dizutet, jakin dezazuten, Israelko itxedopenagatik, katea onekin lotua ikusten naizala.

        21. Eta berak esan zioten: Guk ez degu artu kartarik Judeatik zure gañean; ezta andik etorritako anaia batek ere, ez du zugatik gaiztik batere kontatu, edo esan.

        22. Baña jakin nai degu, zure iritziak zeñ diraden, zeren berriak dauzkagun sekta orri, toki guzietan kontra egiten diotela.

        23. Eta berari aditzeko eguna izendaturik, etorri ziran beragana, bere etxera txit asko, zeñai predikatzen zien Jaungoikoaren erreñua goizetik gaueraño, sendotzen zituela gizon jakintsuen esanakin, esaten zituen gauzak; eta Moisesen legearekin, eta Profetakin probatzen ziela, Jesusi zegokiona.

        24. Batzuek sinistzen zituzten esaten zituen gauzak: beste batzuek etzituzten sinistzen.

        25. Eta nola etzeuden elkartuak beren arteko iritziak, alde egiten zuten, zeñaen gañean Pablok esaten zuen: O! nolako arrazoiarekin itz egin zien Espiritu Santuak gure gurasoai, Isaias Profetaren bitartez,

        26. Esaten zuela: Zoaz erri orretara, eta esan zaiezu: Adituko dezute zuen belarriakin, eta ez dezute konprendituko; eta ikusi arren zuen begiakin, ez dezute begiratuko,

        27. Zeren erri onek, gizendurik bere biotza, tapatu ditu bere belarriak, eta estutu bere begietako betileak, berakin ikusi ez dezaten, eta belarriakin aditu ez dezaten, eta biotzarekin konprenditu ez dezaten beldurrez; eta ala nigana biurtu ez ditezen, eta nik sendatu ez ditzadan.

        28. Argatik ezagutua iduki bear dezute zuek guztiok, Jaungoikoaren mesede osasuntsu au, bialdua zatela jentillai, eta berak bozkarioz artuko dutela.

        29. Eta oiek esanik, irten ziran beragandik Juduak, beren artean elean ari ziradela, eta ezbai andiak zeuzkatela.

        30. Eta Pablo bizi izan zan urte bi osoetan, errentan artu zuen etxe batean, non artzen zituen, bera ikustera joaten ziran guztiak,

        31. Jaungoikoaren erreñua predikatzen ziela, eta ematen zituela erakutsiak aukera guztiarekin, iñork ere galerazitzen etziola, Jesukristo gure Jaunari zegokionean.