Adanen poema amaigabea
Joseba Zulaika

Kriselu, 1975

 

 

7. Adanen miseria

 

 

            1

 

Samina han zegoen

Eta Adan konturatu zen

hala izan behar zuela

berdin zela

bere samina bai ala ez

gauza guztien ibiltzean

Bide honetaz

—bat eta guztia ezagutuaz—

larritasun hark

pakea ekarri zion Adani

 

 

            2

 

Eta egun batez

Adanek

hil egin behar zuela jakin zuen

 

 

            3

 

Heriotzearen dantza

Dantza beltza

Dantza gorria

Eta dantza

Eta dantza

beltza gorria

derrigorrezkoa

 

 

            4

 

Heriotzeak Adanen begiak zabaldu zituen

eta jakin zuen

nekearen

zorionaren

ezinaren iturria

non zegoen

Egun hartan

Adanek asko ikasi zuen

 

 

            5

 

Bat batean

Adanek

angustiaren larria sumatu zuen:

angustia

heriotzea, heriotzea dator

baina ni hemen nago

ni hemen nago

eta nire agoniak

heriotzea hilko du

nire infernuak

infernua desegingo du

Eta bitartean

angustia, izerdia

gorritasuna

 

 

            6

 

Hemen dago mina, sufrikarioa

hemen dago biharko heriotzea

gaur

heriotze bakarra

eta orain bere mina

beste gabean, hain sinplea

 

Zergatik eta zergatik

galderak alferrik dira

Hemen dago mina

Nire gogoak bizitza honetatik aparta nahi nau

alferrikako dela hau guztia, nahi ninduke engainatu

 

Nire gogoaren izkuta nahiak beldur ematen dit,

sinesten dut kasi,

zulo beltz batetan ,izkutatu

sekulako, irten ezinez

Lotsa honen neurria

nire gogoaren neurria da.

 

Hemen dago mina, lotsa, ezina

Dena mugi ezineko dirudi

Adan, alferrik dituk hire ahalmenak

Ezin duk. Ezin duk.

 

 

            7

 

hain biburtu naiz pobre

pobrezia desegitea deliberatu dut

hain bihurtu naiz miserable

miseria apurtzea deliberatu dut

hain biurtu naiz triste

tristura hiltzea deliberatu dut

hainbesteraino galdu dut nahimena

deliberamenduz bete dut gogoa

nahimen osoko deliberamenduz

 

bainan, akaso

hau guztia

hau guztia

huskeria bat da

 

 

            8

 

mina-zoriona

mina-zoriona

nork jarri nau uztarri honen pean?

min eta zorionaren katea

 

gaur uste gabean

min ta zorion lokatza

ezpainetan zehar

aho guztia beteaz

eztarriraino iritxi zait

lodi lodi;

burua jaso dut sustoz

eta lokatz hartan igeritan ni,

ze nazka

 

ez naiz ni minaren seme

ez naiz ni zorionaren aita

ez da lokatza nire itsaso

 

 

            9

 

nora ezean

desioz betea

bizitzaren maitasuna

 

Adan ez da heriotzea

Adan ez da mina

Adan Paradisu Galdutik

natura berriaren tarteko lan-pausoa da

 

Adan saltzen dutenak

ez dira Adanen jabe

Adan juzgatzen dutenak

ez dira Adanen Jainko

Adanen espiritua ez da inoiz hilko

 

 

            10

Adanek ez zuen Prometeoren laguntzarik

 

Adan ez zuen judua:

  inoiz ez zuen entzun Dabiden salmorik

  ez Isaiaren iragarpenik

  eta inor berpiztua izan zitekeenik

  ezin zitzaion bururatu ere

 

Hainbesterainokoa zen Adanen miseria

 

Adanen poema amaigabea
Joseba Zulaika

Kriselu, 1975