Hamazortzigerren jelkhaldia

 

Jelkhi Addar eta Tusuri.

 

        Tusuri

Zuri hitzeman bezala

enüzü egon ükhürü:

Batetik deüs ezinian,

beste bati lothü nüzü.

 

        Addar

Gainti orotarat bethik

hola egin hebar diagü:

Harat südürra lüzatü

ta hunat adarra sarthü.

 

        Tusuri

Herri kanpotik etsaiak

bildürik ditzat saldoka:

Eginaraziko diela

segür biga-bost marraka.

 

        Addar

Herrian berian ere,

badakiat, batük etsaiak;

Horier orobat ziek

gal ditian lür-jentiak.

 

Hoientako ez dük hunik

sos prunki biltzia baizik

Ta herriaren saltzetik

tie huntarzünak elkhirik.

 

        Tusuri

Sosaren gose hori dit

hoietan untsa ikhusten,

Ta hartakoz ari nüzü

ahal bezaiñ baliatzen.

 

        Addar

Erran nahi neikek ere

hor gireno kuxelü hau,

Sinhestiaren muztera

lothü behar dela briu-brau.

 

Lagünak badizkeiagü

erretor üskaldünetan,

Ta hanitxez segürago

aphez gehien zunbaitetan.

 

Dioie erdaraz baizik

eman daitiala fedia,

Haurretan frantsesez dela

sorarazten sinhestia.

 

        Tusuri

Hoik dira asto handiak!

üskara traba bat dela!

Aski borogatü dügü

jen tetan zian ahala.

 

        Addar

Xo! xo! Tusuri, ago hor;

ütz itzak ixilik, othoi!

Beren lana egiten die,

gük üztaren biltzeko doi.