Aitor-en semeak eta Erroma

Ez naute nai lotuak

ni libre aurrean,

ta da ez dakitelako

zeiñ naizen lurrean.

Laño gis libre dana

uztarpera ez dator,

bere odolen sortzalle

izan bazan Aitor.

Egunen batez bear bagendu

bizia eman gurutzean,

kantari joango giñake aruntz,

iñoiz argia da illtzean.

(Ta) gure doaien oroimen ona

eunkietan biziko da,

aztu gaberik ez Gurutzeta

ta ausardizko ill-kantzoa.

Ez naute nai lotuak...

Lañoen gisa

jaun ta libre,

uztarperatu

eziñ leike,

bere zañetan

duna jator

odol noblea

nola Aitor.

        GORA

Euskal semeak jaso ditzagun

biyotz elkartubak gora,

eta lenbailen bildu gaitezen

denok elkarren ondora;

berriturikan Lekobideren

eta Lartaunen denbora,

igoko gera gure gaztelu

betiko dan Erniyora.

DIALOGO. ELKARRIZKETA.

HITZELKARRA

Erromatarrak txit ausardiyan

sartu ziraden Euskalerriyan;

indarrarekin, arrazoi gabe,

egiñ nai zuten jaun eta jabe.

Asko ziraden erromatarrak,

eta euskaldunak gutxi bakarrak,

bañan Erniyo an dago zutik

len eta geroztik.

Lekobide ta Lartaun

ta beren lagunak,

guk geren izatea

zor diotegunak,

dira espillutzat artu

bear ditugunak,

euskaldunen odola

zañetan degunak.

ELKARRIZKETA

1.°: Erniyo zer da?

2.°: Mendi arkaizti tontor aundiya

ta euskaldunen libretokiya.

1.°: Gaurko euskaldunak zergatik bada

ez dira joaten mendi artara?

2.°: Tontor artara ez leike igo

bidea jarri gabe garbiro.

1.°: Zer sasi daude, ta zer naspillak,

orla egoteko mendi-mutillak?

2.°: Animan sartzen diran lar latzak,

biotza jotzen duten arantzak.

1.°: Baña euskaldunak nola utzi zuten

belar gaiztuak indar artutzen?

2.°: Patu gaiztoko ereintzalleak

nastu zituzten ango bideak.

1.°: Oraiñ badakit: alkartasuna

da euskaldunai falta zaiguna.

2.°: Esku zitalak azi gaiztoa

banatu zuten Euskalerriyan;

argatik oraiñ sasiyak daude

loreak baizik etzan tokiyan.

1.°: Ez al ditezke baztarreratu?

2.°: Bai, nai bagendu denok saiatu;

eta denboraz Euskalerriyak

ager litzake lore berriyak.

1.°: Nik izan nai det aurren-aurrena

lan orretara joango naizena.

2.°: Ez; bakarrikan joango etzera;

nai dezu guazen biyok batera?

1.°: Nola ez det naiko? Ta gogo aundiz,

denok batian, al baldin balitz.

2.°: Deitu ditzagun maitetasunez

euskaldun seme guztiyak,

elkarganatu gaitezen denok

azturik zapuzkeriyak.

        Los dos

Deitu ditzagun maitetasunez

euskaldun seme jator guztiyak,

elkarganatu gaitezen onez

utzirik lengo zapuzkeriyak.

        Los dos

Beti berriyak diran oitura

zar aien amoriyuan,

gure sorterri ta familiya

eukirik beti goguan,

zuzenbideztu ditzagun gauzak

guraso zarren moduan,

euskaldunak zer jende geraden

jakiñ dezaten munduan.

        Coro final

Atozte, guazen denok,

anai euskaltarrak,

galdu bañan lenago

fueruen kondarrak;

zerutik txalo joko

digute lendarrak,

Lekobide ta bere

lagun fiñ azkarrak,

Euskalerriyagatik

ill ziraden zarrak.

Zer oitura garbiyak,

zer lege santuak,

arkitzen diran iya

ankaperatuak!

Amatxo, zure begi

malkoz tapatuak

alaituko dituzte

seme maitatuak,

urraturikan kate

madarikatuak.

        Coro

Ama, zutitu zaitez

ta semeai deitu,

esanaz euskera nai

dezula aditu;

bat bakarrik joan gabe

ez leike gelditu.

O, Amatxok fueruak

beti bear ditu,

bestela illa dago

galdutzen baditu.

Gora Euskalerriya

ta semeai deitu,

esanaz euskera nai

dezula aditu;

bat bakarrik atzera

ez leike gelditu.

Gure erriyak Fueruak

txit bereak ditu,

ta illko da betiko

galdutzen baditu.