LXXV.garren OTOITZ-GAIA

BEKATURAKO BERE BELDURRAREKIN
UZTEN DU JESUSEK
ONGI KOMUNIATZEN DENA

        Bekaturatzen den anima gaisoa ez lizake bekaturako, zer diran bekatua, ta bekatuari dagozkan neke gogorrak, ongi ekustera. Ez du orretara begiratu nai batere bekatariak, ez du aditu nai ere bekatariak, bekatu bidetik bera ken-erazi naiez erraten diotena; ta, bekatuaren atsegin txarrak liluratzen dutela ere, bekatuaren atsegin txar beren ondoren dabil batere trikatu gabe: ta, bekatuetara oitu ezkero bekataria, gelditzen da bere animako gorreriarekin, ta itsu-mutua, ta erdi-gogortua bezala.

        Eta, beste anitz kalteren artean, kalte oriek ere anima gaisotik kentzeko da gure Jesusen aldareratzea, ta gure komunionea, orain guk ekusi bear dugun bezala.

A.

Ongi komuniatzen dena beldur-erazteko,
asirazten diozka komuniatzen denari,
gure Jesusek bere itzak

        Gaitzera oitzen den bekataria gortzen da bere animan; ta ez du aditu nai ontzeko diña, edo aditu nai ez du orretarako aditu bear den eran, edo bear bezala. Pozik aditzen ditu bekatariak, eta itz bat badere galtzen ez duela, ezertako ez diran eleak, berriketak, eta aragiari edo gogo galduari atsegin egiten dioten gauzak: baña, gorturik arkitzen dela dirudi era orretako bekataria beraren onerako diran Jesusen itzak aditzeko: ta orrekin ez du egiten gaitzera oitu den bekatariak, berak egin bearra, ta gure Jaungoiko maitagarriak nai duena.

        Eta konfesatzen denean era orretako bekataria, edo ez du egiten bere bekatuen barkamenturako bear den adiña, edo, egiñagatik ark, orien barkamentua erdisteko bear den adiña, etzaio guztiz sendatzen bere gorreri au konfesariaren oñetan: berekin eraman oi du, geiena beintzat, bere komunioneko maira.

        Baña komunioratzen bada ori bera ongi ta maiz, kendu oi dio bere gorreri galgarri au guzia gure Jesus maitagarriak. Eta ori da, gor-mutu batekiko Jesusen lan batek guri ederki adirazten digun gauza.

        Eraman zioten bein gure Jesus maitagarriari, gorreriarekin, ta mututurik arkitzen zen gizon bat, eskatzen ziotela ezar zitzala bere eskuak aren buru gañean, edo ken zezola bere gaitza, ta min edo lan nekagarria. Egiten du Jesusek eskatzen diotena; ta uzten du gizon au, batere gaitzik bage.— Nola, uste dezu?— Eskutik artu, ta ateratzen du Jesusek jend-artetik gor-mutu au.— Eramaten du bazter batera. Sartzen diozka Jesusek, ara orduko bearri gorretan bere bi eriak, edo beatzak.

        Jesusek au egitean, zabaltzen du gor-mutuak bere aoa. Bustitzen dio orduan Jesusek bere listuarekin mutuari bere miia. Begiratzen du gero Jesusek zerura. Egiten du suspirio ta negar. Erraten dio; idiki adi; ta bertan gelditzen dira idikiak gorraren bearriak, eta gelditzen da, trabarik bage, mutuaren miia.— Aditzen du gorrak erraten diotena; ta erraten du nai duena, len muturik eta itzik bage arkitzen zen gizon berberak. Marc 7. 32.

        Orra orduan gure Jesusek gizon gor onekin egin izandua: ta orra, ongi ta maiz komuniatzen den bekatari gorskotearen animan Jesusek egiten duenaren aintzura, itzal-iduria, ta figura edo imajina. Anitz dira, bizirik animan, edo bekaturik bage, ta Jaungoikoaren grazian, ta adiskidetasunean komuniatuagatik, zeruko gauzak aditzeko gorreriz beteak arkitzen diranak.

        Orien buruan bada, burdin-ola batean adiña aize, ta soñu. Berekin eraman oi dituzte oriek beren komunioneko maira, etxeko egitekoen, zorrak atera bearraren, era onetako, ta artako irabazbidearen, ezkontza kontuaren, jan-edanen, joko-jostaketen, ta era orretako milla aurkeriren eskanbillak; eta beren eskanbilla, edo arazo-era oriekin gortuak arkitzen dira oriek, zeruko itz eder mee-meak aditzeko; ta beren gorreriarekin aterako dira oriek beren komunioneetatik, Jesusekin oriek ez egitera, gor-mutu sendatu onek egin izandu zuena.

        Zer izandu ote zen, gor onek, bere gorreria uzteko aldi artan Jesus maitagarriarekin egin izandu zuena?— Jesusen ondoren atera jend-artetik, Jesusek eragin nai zion guzia egiteko asmoan; ta orretarako an egotea, Jesus onagandik bere begiak batere kendu bage.

        Era orretan egoten bazara zu, garbiro, ongi, ta kontuz komuniatzen zaranetan: edo joaten bazara zu, komuniatu orduko baztertxo batera; edo, zauden lekuan gelditzen bazara zu, zere begiak ongi bilduak daduzkatzula, ta lurreko asmo galduak eta gogoeta arin txar guziak aldebat utzirik, naiez, ta gogoz zere Jesusi begira-begira; ta denbora berean oroitzen bazara zu Jesus beraren Pasione santako suspirio ta negar guziez, kenduko dizu, bai, Jesus maitagarriak zere gorreria, ta adiraziko dizkitzu, aldi artan zuri dagozkitzun gauzak, eta ar-eraziko dizkitzu, berriz bekaturatzeko beldur on eder zeruko bat, eta bekatu berririk ez egiteko asmo ta neurri zuzenak.

        Bai, dio gure Jaungoiko maitagarriak; bai; eskutik artuko dut nik, nere itz eme-onak aditu naiez arkitzen den anima. Eramain dut nik au baztertxo bakar batera; ta, an biok bakarrik arkitzen garanean, kenduko diot nik anima gorrari bere gorreria, ta adiraziko diozkat nik, jakin bear dituen, ta ongi dagozkan, gauzak; eta adiraziko diot nik au guzia guztiz emeki, ta amoriozko itzekin: ducam eam in solitudinem, et loquar ad cor ejus (Osee. 1. 14.)

        Eta ekusten dezu, ez duela Jesusek bere itz egite mee onetarako, komunioneko ordua bezalako ordu-aldirik; bada zure barrenean arkitzen da orduan Jesus maitagarria, ta biok arkitzen zarazte biotzez biotz itz egin dezakezuen eran.

        Anitz itz egite zuzen egin izandu dezu zuk, zere itz egin-aldi orietan, zere Jesus maitagarriarekin? Erran izandu ote diozu zuk Jesusi, zere itz egin-aldi orietan Samuel Profetak bere Jaunari bein erran izandu ziona?

        Itz egizu (erran izandu zion bere Jaunari aldi artan Profetak); itz egizu zuk, nere Jaungoiko maitagarria; ta itz egizu, zuk zerorrek nai dezuna; bada erne arkitzen naz ni gaur, ta guztiz ikasi-naia zer ote den, nigandik zuk gaurgero naiko dezuna: loquere, Domine, quia audit servus tuus. (1. Reg. 3. 10.)

        Samuelek aditu zuen aldi artan Jaungoikoaren itz guztiz ikaragarri bat; eta, zuk egitera, komunioneko zere aldi on orietan, Samuel gazteak bere aldi artan egin izandu zuena, adiraziko dizu zuri ere, bai; zere Jaungoiko maitagarriak, zu beldur onez beterik uzteko guztiz ona den bere itza ta mintzoa; baita bear den beste edozein gauza ere.

        Ez dezu zuk zere Jaungoikoaren era orretako itzketarik, eta mintzo ederrik aditzen, komuniatzen zaran zere aldietan? Komuniatzen zaran adiuntzan bezain mutu, ta motel gelditzen zara zu, komuniatu ondoan? Len adiña naspilla badarabitzu zuk zere gogoan ta asmoan, elizatik etxerakoan, zere etxe berean, ta zu zabiltzan bazterretan?

        Etzara beraz baztertu zu zere Jesus onarekin, komuniatu zaran aldietan? Beraz bazterretara begira egondu zara zu, ta zere gogo guzia elizatik urruti zenedukala, zure Jesus ona zurekin zuk zenedukan denboran?

        Etzenuen egiñen zuk, ez, era orretarako txarkeririk Españiako erregearekin, errege au zure barren orretan, edo etxean sartzera, komunionetan barren-barreneraño sartzen zaitzun bezala zere Jesus maitagarria.

        Espaindarren errege, au zure etxean arkitzen zen denboran, an egoin ziñan zu, arritu bat bezala, ta erregeri atsegin egiteagatik zer egin etzenekiela, ta errege orrek orduan ateratzen zituen itz guzietatik bat zuk galtzen etzenuela, ark zuri adirazten zizkitzun gauzak, an bertatik eta guztiz zuzen, zuk egiteko.

        Au guzia egiñen zenuke zuk (eta pozik alere) lurreko errege orrekin, edo era bereko beste edozeñekin; ta egonik zu (zauden bezala) komuniatzen zaran aldioro, zere barrenean dadukazula errege guzien Errege, gure Jesus Jaungoiko-gizon andi maitagarria, zu zaude, zauden eran, edo ogi puska bat baizik zerekin ezpazenuka bezala, ta itz on bat erraten ez diozula zuk, eta berak erran nai dizkitzunetara oartzen etzarala? A zure gor-mutu zentzugabea!

        Ala da, nere Jesus maitagarria! Egia diozu; bai, barkatu bear didazu zuk oraindañoko nere moldakaitzkeria ta aisola-kabea. Besterik izain da, bai, gaurgerokoan, Jesus, nere Errege ta Jaungoiko ezin andiagoa! Gaurgero ni, komuniatzen nazan aldietan, egoin naz, bai segurki, oraindañokoan ez bezala, Ni egoin naz, bai, nere gorputzeko bearriak ongi estaliak edo guztiz bilduak daduzkadala, ta nere animakoak zugandik kentzen ez ditudala, obeki nik aditzeagatik, zure itz mee-ongill-ederrak diotena. Indazu zuk, au nik egiteko, ta zure itz guziak nik, batere galtzen ez dudala, kontuz aditzeko grazia. Bai arren, Jesus maitea, bai!

B.

Ongi komuniatzen denari
erakusten diozka Jesusek
anitz gauza izugarri

        Ezi bageko zaldi bero-bizi bat bezala da, gaizkiz gaizki dabillen bekataria. Lotzen, edo itsasten bazaizka zaldi bero ezi-gabeari zenbait mand-euli, edo ekusten baditu bera atzitu, edo arrapatu naiez dabiltzan gizonen batzuek, ematen dio bertatik lasterrari, ta irrintziari; sartzen da lenbaitlen bere lan artean; sartzen da erreketan, sartzen da urean, edo gizon orien eskuetatik, edo eulien ortzetatik libratzeko, ona dela deritzan edozein zokotan edo tokitan; ta gizon orien eskuetatik iges egiteagatik, ez du begiratzen malkortegira, ez du begiratzen ito-tokira, edo ezurren auts-bideetara: ta, naiz autsi, ta naiz ez, aldi orietan, bere beso-zankoak, igesia ta igesia baizik ez du gogoan zaldi ero-ezi-bageak.

        Gisa berean, bada, ibilli oi da, gaizki oitua dagoen ta bekatuz bekatu ibilli oi den bekataria, beraren onerako artu nai dutenen eskuetan ez gelditzeagatik.

        Ematen badio era onetako bekatuari bere barreneko naigaberen batek, edo bekatuaren kezkak; ekusten baditu bekatari modu onek, bere ondoren bere atzetik darraizkiola, edo billatzen dutela bere konfesariak, edo predikariak, edo ongi nai dioten besteren batzuek, orien eskuratzeko beldurrez, edo ar-erazi ez dezoten oriek, berak artu nai ez duen zeruko pausua, ta birtutezko ibillera, ematen dio bertatik igesiari, bere atsegin txarrak ez utzi naiez; ta badabill malkorrez malkor, amill-tokiz toki, ta askotan erortzen ere da bekatu berrien leze izugarrian, ta loi gaistoan: ta alere, ori dela deritza, munduko ibillerarik onena.— Ain andia da, gaizki oiturik dagoen anima gaisoaren begiak duten itsutasuna!

        Era onetako anima itsuak, beren itsutasun galgarri onetaz ziñez damuturik, ongi konfesatzen badituzte, len egiñikako beren oben kulpa guziak, eta gero umilki badoaz beren komunionera, itsu bat bein Jesus onagana zen bezela, agertuko diezte Jesusek gauza izugarriak; argi egiñen die gero, gauz oriek berak ekusteko; ta utziko ditu guztiz beldurtuak, eta zeruko bidean ongi sartuak.

        Badakizu zer izandu zen, gizon itsuak gure Jesus onarekin egin izandua? Adi zazu orain: nik emain dizut Jeriko zeritzan erri batetik atera, ta zijoan bein gure Jesus maitagarria: ta zijoan anitz lagunen artean.— Jesusek zeraman bide berean, arkitzen zen ordu artan itsu errumes eskari bat: eta, an zetorrela Jesus itsu onek aditu orduko, asi zen ojuka, ta erraten: Dabiden etxeko Semea (ta Aita eternoaren Seme Jesus ongigillea), urrikal zakizkit arren niri ere!

        Au aren aotik aditu orduko, asten zaizka itsu gaisoari errietan Jesusekin zidoazenak, eta erraten diote: ago isillik, eta ez dezaela itzik atera.— Baña ez-aditu egiten die itsuak bere ojulariei; ta bera isildu lekuan, abiatzen da lenbizian baño oju andiagoekin; ta erraten dio berriz ta berriz ere gure Jesus maitagarriari: Dabiden etxeko Jesus, urrikal zakizkit arren; ta ez nazazula utzi, nagoen eran.

        Gelditzen da Jesus maitagarria itsuari begira. Ekar-erazten du itsua, bera dagoen tokira. Badoa itsua lasterka, ta gañeko bere soñekoak an utzirik. Erraten dio Jesusek itsuari, zer nai dezu zuk orain nik dagidan zurekin?— Erantzuten dio itsu gaisoak; Jauna, niri zuk emen bertan ekuseraztea.— Ongi da, erraten dio Jesusek itsuari: oraingo zure ziniste, ta nigango uste onagatik ematen dizut nik eskatzen didazun zere ekustea.

        Eta Jesusek au ari erran orduko, gelditzen da itsua itsutasunik bage, ta ekuste oso onarekin. Marc. 10. 46.

        Orra orduan gizon itsu onek egin izandua: ta orra zuk ere, komuniatzen zaran zere aldietan egin bearra, nai izatera zuk, dizun zuri gure Jesusek zere animako ekuste garbi on eder bat.

        Bekatari gaisoak ez dakizki osoro, edo ekusi nai ez ditu bear bezala beintzat, jakin ta ekusi bear lituken gauza guziak; lañopean bezala dabil alabaña era orretan dabillen denboran, ta bekatuen keez itsutu-galdua.— Gordetzen zaizka bere Jaungoikoaren izate andia, Jaungoiko beraren ekuste garbia, ta ontasuna.— Ez die, bekatuetara oiturikako animak begiratzen, ongi bizi diranei gure Jaungoikoak eman uste diezten sekulako atseginei; ta zeruko glorian; ez eta gaistoak beren gain artu bearko dituzten sulezeko neke-tormentu arrigarriei ere; ta, emen beti bizi bearra bailiz bezala, emengo gauza txar galgarri loiei begira liluratua dago, ta itsuaren eran.

        Era orretako anima bekatari itsuetatik ote zara zu ere? Egizu bada, itsuarena. Aditu orduko zuk edo predikariagandik, edo librutik, edo lagun onagandik, edo nondik-nai, Jesusen itza ta dei leun mea, utzazu lenbaitlen konfesari onaren oñetan zere bekatuen soñekotzar zikiña; ta zoaz umilki, zoaz biziro, ta nai garbi on andiarekin komunioko maira, ta Jesus onagana.

        Eta komuniatu bezain laster asi zakiozka itzketan itsuaren eran, erraten diozula; nere Jesus maitagarria, badakizkit nik, bai, beartsu anitzi zuk egiñikako ontarteak. Ni baño beartsuagorik non arkituko dezu zuk mundu guzian ere?

        Itsuturik arkitzen naz ni nere animako gauzetan; eta nere pasione gaistoak narabilte ni, berak nai duten bidez ta eran, edo berak nai bezala; edo bekatuz bekatu, ta erortzez erortze.— Ekusten dezu zuk, nere Jesus maitagarria, ala dela, nik orain diodan au guzia! Urrikal zakizkit, bada, niri ere, ta ken zadazu nere animako itsutasuna, bere begietakoa leneko itsuari kendu zenion bezala.

        Lurreko zure asmoak, zure oroitzapen galduak, eta zure egiteko txar-galgarriak asten badira zure buruan, bekataria, ojuz bezala, ta zere komunione oneko otoitzak zuri eragotzi naiez, egizu zuk alegiña bertatik guziak isil-erazteagatik; edo egizu zuk, oriek atzen-eraztera; ta egizu gero alik bortizkiena zere otoitza ta eskaera: ta agertuko dizkitzu zuri zere Jesus maitagarriak gaistoen ibillerak, gaistoen perillak, malkorrak, amiltegiak, eta eternidade guzirako suak eta nekeak: baita on-bideak ere; ta ongi bizi diranen betiko atsegin-kontentuak.

        Bai dio Dabidek, zoazte zuek era orretan zeren Jaungoikoagana, ta argiz ta jakitez Jaungoiko berak beteko zaituzte zuek: Accedite ad Deum, et iluminamini. Ps. 3. 36.

        Ez dituzu izaten zuk zere komunioneetan era orretako argiak, eta orrelako ekusteak? Uzten diozu beraz zuk zere Jesus maitagarriari zugandik joaten, zuk ari deitu gabe, zuk ari itz egin bage, ta Jesusek berak sendatu zuen itsuak egin izandu zuen lan ona egiten ez dezula. Ez da ala?

        Bai, Jesus maitagarria; bai, ala da! Nik nerekin iduki oi zaitudan komunioneko nere aldietan egon oi naz ni ez dakit nola; edo zentzurik ez duen ero txar baten eran! Nere bearraz ere oroitzen ez naz ni nere aldi on orietan, zuri nik zerbait eskatzeko, ta zuri zere izate andiagatik eta aldarerako zere etortze amorezkoaren alde zor zaizkitzun agur umillak eta ongi etorriak egiteko, dagozkitzun eskerrak zuri nik emateko, ta zurekin ni biotzez biotz, ta amoriozko izketan egoteko.

        Nere etxera etorri oi den txarrenarekin ez naz ni, nere Jesus maitagarria, zurekin bezain labur gelditzen!— Nere komunioetan nik zuri egiten dizudan begitartea baño, begitarte obea egiten diot nik edozein aurri, aurra mandatuz edo zerbaiten eske nere etxera etorri oi den aldietan: ta orregatik atera oi naz ni nere komunioneetatik ara nintzanean bezain gor-itsu-gogorra.

        Jesus! ta nere galdu galgarria! Ez al da berriz onelakorik gertatuko! Egiñen al ditut nik gaurgero komuniatzen nazan aldi guzietan, Jesusen eskutik bere ekusiera artu izandu zuen itsuak erakutsi dizkidan gauzak.— Egiten baditut nik oriek guziak, kenduko dit niri Jesus maitagarriak nere animako itsutasuna; ta egiñik utziko dit beldurtasun onerako bide zabal zuzena. Ala gerta dedilla! Bai arren, bai!

C.

Beldurtzen du Jesusek
ongi komuniatzen denaren biotza

        Ongi komuniatzen den bekatariaren biotzari gertatu oi zaio, israeldarren biotzei gertaturikakoa, israeldarrak aditu zutenean, Jaungoikoak Aingeruz agertu zien bere Legea.

        Bere Lege au oriei ematera igorri, edo bidaldu zien Jaungoiko maitagarriak zeruko bere Aingeruetatik bat.

        Etorri zen zerutik Aingeru au, Sinai zeritzan mendi batera; ta etorri zen Aingeru au, odei guziz arrigarri batean sartua, edo jarria. Aingeru onek zekarren odei oni zeriozkan aditu diran otsik edo trumoik andienak, eta, ekusi diran tximistarik, eta su-gar, ta kerik izugarrienak.— Ori guzia zeriola, ta era arrigarri onetan egondu zen odei au, Jaungoikoaren Aingeruak Legeko itz guziak Israeldarrei adirazi artean; ta adirazi zituen tronpet, aditzen zuenaren bearriak erdirazteko, egiña zirudien batekin.

        Israeldarrak beldurrez, ta ikaraz iltzar ziran mendiko ekuskari arrigarriekin, ta menditik zetorren itz, ots, eta soñu izugarriarekin: ta erran izandu zioten Moisesi (Moises zen israeldarren ta orien Jaunaren arteko gizona): itz egizu zuk, eta adirazi zagazu gure Jaungoikoak gugandik nai duena; ta guzia zuzen guk egiñen dugu; bada zerbait luzatzera, guk orain mendi orretan ekusten ta aditzen dugunak, illak geldituko gara gu, emen arkitzen garan guziok; ain andia da oraingo gure ikareria, ta gure beldurra. Exod. 9. v. 18. etc. c. 20. v. 18.

        Ongi komuniatzen den animari erakusten diozka gure Jesus maitagarriak, edo adirazten diozka bekatuaren kea ta itsustasuna, baita bekatu berari dagozkan sekulako suak, sekulako garrak, sekulako orroak, sekulako aunkak, sekulako karraisiak, eta sekulako nekeak ere: eta garai edo adiuntz berean erraten dio Jaungoiko berak, baña eme-emeki, biotzez, ta amoriozko itzekin: Otra nora bearra ziñan zu, ni zutaz ez urrikaltzera! Zutaz urrikaldurik, lagundu dizut nik zuri oraindañoko denboretan, ta atera zaitut nik (eta askotan alere) zere bekatupetik.

        Baña nork erran dizu zuri berebat egiñen dudala nik, zu berriz ere bekaturatzera?— Nork erran dizu zuri, etzaitula orduan aurtikiko nik zu, zure erakeriari dagokan tokira, ta sulezera? Begira, bada; ta ez niri berriz egin era orretako txarkeririk.

        Au adiraztean, adirazten dio Jaungoiko berak, ongi ta zuzen komuniatzen den animari: nola bizi, zer egin, ta nondik artu, zuzen ibiltzeko.— Au adirazte berean, ukitzen dio biotza Jaungoiko maitagarriak bere graziaren malluz, edo onerako naikundez, gaitzerako beldurrez, ta beraganako amorioz.

        Eta, ekusirik orduan anima gaisoak bere ezer-eza, bere gaitzerako makurtasuna, ta bere etsaien indar arrigarria, beldurtzen da guzia burutik oñetaraño: itzultzen da bere Jesus onagana; eskatzen dio lenen barkamentua, ta bekatu berririk ez egiteko bere grazia, ta bere laguntza.— Eta guziagatik, edo alere, gelditzen da bekatari gaisoa bere kezkarekin, ta leneko bere bide galgarrietan sartzeko beldur-ikaraz betea.— Eta orra non, ongi komuniatzen den bekataria gelditzen den berriz pekaturatzeko beldur andiarekin.— Zorionekoak, orrenbat ondasun beren komunione onetatik atera oi duten bekatariak!

        Baña ez dira orietatik, ez, komuniatu ondoan len bezain aisa ta arin bizi diranak, leneko jostaketa, ta sartu-atera galgarriak uzten ez dituztenak; malkorrez malkor, ta eror-bidez bide dabiltzanak.— Era orretako bekatariak berriz ta berriz ere bekaturatzen dira, ta izan ez oi dituzte, adirazi ditugun aditze ta ekuste onetatik, ez beintzat, ongi ta kontuz bizi diranak izain oi dituztenen erakoak. Zergatik, uste dezu? Beren oben-kulpa galgarri, ta bizitza gaistoagatik. Ongi bizi diranetatik ote zara zu, edo beste gaisto orietatik? Gaistoetatik? A gaisoa! Urrikarri zaitut nik zu, zu baldin bazara, gaizki bizi diran, ta gaizkiago komuniatzen diran, bekatari itsu-galdu-galgarri orietatik!

Vivus est sermo Dei, et efficax,
et penetrabilior omni gladio ancipiti,
et pertingens usque
ad divisionem animae, et spiritus.

Hebr. 4. 12.

        Aditzen ez duten gorrei ez diegu guk itzik egiten; alferrik da alabaña era orretako jendeei itz bat ere egitea.

        Baña gure Jesus onarentzat ez da gorrik gizartean, edo mundu guzi-guzian. Munduko guziei adirazten die gure Jesus maitagarriak berak nai duena, ta berak nai duen bezala.— Ezpat-zorrotz bat baño barrenago sartzen dena da gure Jesusen edozein itz; eta barreneko gure anima berean egiten du Jesusen itzak, Jesusek nai duena.— Ken adi, Jesusek erran orduko mundu guzian arkitzen den gorrenaren gorreriari, gortasunik bage arkituko da munduko gorrena; ta bertatik geroz adituko du, adirazi nai zaiona.

        Ala gertatu zitzaion Ebanjelioko ekusi dugun gorrari: ta orduan bere gorreria orri kentzeko zuen esku bera, du gaur ere gure Jaungoiko-gizon, Jesus maitagarriak. Esku berarekin datorkigu egunoro bere aldarera; ta onara datorkigu gure Jesus maitagarria, nai duten gor guzien animako gorreria kentzera.

        A! ta zenbat atsegin artzen dudan nik au guzia orain jakiteaz, dakidan bezala, nere Jesus maitagarria; bada gor arkitzen naz ni ere, baldin gorrik bada mundu guzian; ta arkitzen naz ni denbora berean zeruko zure berriak eta gauz onak aditu nai guztiz andiarekin.— Ni, nere Jesus maitagarria, ni gaurgero urbilduka naz maiz-maiz komunioneko zure maira. Nik, au zu artzen zaitudanean, eskatuko dizut zuri aditze on bizi bat; eta eskatuko dizut bidenabar didazula zuk, dezakezunak bezala, nik geroz geiago egin bear dudanaren, ta egin bear ez den, guzi-guziaren berria, edo adiera.

        Orretara zatoz zu, gure Jesus maitagarria, edo ori guri adiraztera zatoz, zu, komunione oneko maian, zu gugana zatozen aldi guzietan: eta ez didazu zuk, ez, au niri ukatu bear zere etor-aldietan. Zure berri on onekin egiñen dut nik eginala, oraindañokoan ez bezala, nere gauzak egitera; egiñen dizut nik orretan zuri al dukedan atsegin-kontentu guzia. Ala gerta dedilla, bada, nere Jesus maitagarria: bai arren, bai!

Jonathas... convertit manum suam (cum melle)
ad os suum, et illuminati sunt oculi ejus.

Reg. 14. 27.

        Errege Saulen seme Jonatasek ill zituen egun batez, nork daki zenbat bere, ta bere Jaugoikoaren etsai Filisteo. Pelean ibilli zen oriekin zenbait denboraz errege-seme Jonatas; eta azkenerako flakiaz erdi-illunduak zeduzkan Jonatasek bere begiak.— Etzuen berekin ezer, zerbait artu naiagatik. Ekusten du nonbait an ezti-zatitxo bat; eta artzen du artatik zerbait, bere Jaungoikoaren etsaiak iltzeko eskuan zerabillen lanzaren burdin-puntan.— Badarama bere ezti-zatia bere ezpañetara; ta, ark ura jan orduko, arkitzen da dena indarrez betea, ta bere begietako ekuste guztiz garbiarekin.

        Zer ezti dela deritzazu zuk, Saulen seme Jonatasen orduko ezti au?— Eztizko atsegin andiak dakazkien Jesusen aldareko Sakramentuaren aintzura, edo imajina bat; bada gure Jesusen Sakramentu onek ematen ditu gorputzaren indar-ekusteak baño agitz geiago balio duten indar-ekusteak; bada ematen ditu animako indar-ekusteak.

        Nori, uste dezu, edo zeñi ematen diozkala Jesusek aldareko bere Sakramentuan indar-ekuzte andi oriek?— Jonatasek bere lantzaz bezala damuz ta miiz konfesionean bere etsaiak, edo bekatu gaistoak, iltzen dituen anima komuniatzalleari, ta bere bekatuak era orretan ill edo urratu ondoan, mai on-andiarekin, ta bere begiak eta asmo guzia zeruan ongi sartuak daduzkala, komuniatzen den animari.

        Ala zu ere beti komuniatu izandu ote zara? komuniatu izandu ote zara zu beti-beti, ongi ezaguturik zertara zindoazen, komuniatzera zu urbiltzen ziñan aldietan, ta ongi-ongi ekusirik nor ziñan zu; ta nor den, ta zein andia den zuk zere komunioneetan artu uste zenuen zere Jaungoiko-gizon Jesus maitagarria? Komuniatzen ziñan beti zu, zere komunioneetan Jesusen eztitasuna ta laguntzak artu naiez? Komuniatzen ziñan zu, Jonatasek, eztia jatean, zuen asmoaren erako asmoarekin, edo zeruko indar andiak erditsi naiez, indarrak artu, ta zere etsaien ondoren ariñ ibiltzeko, guziak arras bukatu, edo zere eskura ekarri artean? Ala izandu bada, ongi komuniatzen ziñan zu; ta era berean beti zu komuniatzen bazara bizi zaraño, Jesusek zuri guztiz ederki argi egiñen dizu, zere lan on orrek eskatzen duen bide guzian, ta bidenabar emain dizkitzu, zere lan bera egiteko, bearko dituzun indar guziak.

        A! baña ni oraindañokoan era orretan ez komuniatu izandu! Oraindañokoan ni komuniatuagatik, komuniatu nazan adiñetan, nik ez erdi-garaitu ere nere etsaitzar galgarriak! Edo nere alke galdua, bekatu nereak garbiro ta zuzen esateko, gauz onetarako nere nagitasuna, ta gauza gaistoetarako nere makurrera!— Orregatik galdu ditut nik oraindañoko nere komunioneetan, komunione onetako eztitasuna, argia, ta indarrak; eta arkitzen naz ni gaur, anbat aldiz komuniatu ondoan, len bezain berri nere utsetan, len bezain sartua nere illunbean, ta len bezain indar gutirekin, nere etsaiak garaitzeko!— Ai, au erakeria! Ai, au galtzea! Ez dut berriz, ez, orrelakorik egin uste! Ez, ez; beste gisaz komuniatu bear dut nik emendik aitzina, ta bizi nazaño! Ala gerta dedilla, nere Jesus maitagarria: bai arren, bai!

Qui autem judicat me Dominus est.

1. Cor. 4. 4.

        Komuniatzen zaranetan, arkitzen zara zu, dakizun bezala, zere Jaungoiko maitagarria, ta zere ebarakitzallea zerekin dezula. Onetatik baldin bazara zu, edo bizitza garbi-on bat dakartenetatik, eta amoriozko komunioneak egiten dituztenetatik, atsegin andizko argiak izain dituzu zuk, komuniatzen zaran aldietan, zeruko indarrez beterik aterako zara zu zere komunione onetatik; eta, obeki baño obeki zere gauzak egiteko asmo zuzenarekin.

        Zorioneko animak, gis-onetan komuniatzen diran animak! Oriek dira, beren artean atsegin andiarekin Jesus maitagarria dadukaten animak; eta oriek berak eternidade guzi-guzian beren Jesus maitagarri berarekin zeruan egoin diranak.

        Baña bereziak dira, ta ongi kontatuak, orren ederki komuniatzen diran animak; bada gaizki, edo guztiz lasai komuniatzen dira geienak.

        Nola bada? Zeren batzuek komuniatzen diran biotz loi-lizunekin?

        Zergatik ote? Zeren, konfesatzera joan oi diran aldietan, bear den eran agertzen ez ditazten beren obenak, beren bekatuak, edo kulpak, edo zeren artzen ez duten geienak bear den eran, agertzen dituzten obenen barkamentuak eskatzen duen ziñezko naia, ta bekatu berririk ez egiteko asmo osoa; edo zeren indar gutiko naia, ta asmoa den, orretarako oriek dutena, ta jaiki-erori, ta bekatuz bekatu dabiltzan beren bizitza geienean; edo zeren, oben andirik ez izanagatik bertze anitzek, anitz uts, eta bekatu txikirekin, komuniatzen diran beti, edo beintzat geien-geienetan.

        Eta orietan komuniatzen diranak, berekin dute nork begitan eman beren utsekin ta ibillera txarrarekin; bada berekin dute beren Jesus maitagarri, txarkeri guzien ekusle ezin zuzenagoa.

        Komuniatzen diranen utsik txikienak ere, uts izugarriak dirudite, Jesusek ongi agertzen dituenean; ta orregatik dira, nornai arriturik uzteko, aski ta sobera diran utsak.

        Zere begiak ongi zuk idikitzera komuniatzen zaran aldietan, ta zuk ongi begiratzen badiezu egiten dituzun zere utsei, ekusiko dezu zein itsusiak diran oriek, eta zein izugarriak; eta guziz beldurturik geldituko zara zu, berriz alakorik ez egiteko.

        Idiki zatzu, bada, oraindañokoan baño obeki zuk animako zere begiak, egin nai badituzu zuk ongi bizi diranen erako komunione garbi-argigilleak; eta lenagotik orretan ez asiaz, ta zere bekatu guziez damuturik, errazu orain itzez ta biotzez: Nere Jesukristo, etc.