LXXIV.garren OTOITZ-GAIA

JESUSEK, ONGI KOMUNIATZEN
DENAREN ALDE
EGIN OI DITUEN ZENBAIT GAUZA

        Aldareko bere Sakramentura dator gure Jesus maitagarria, ekusi ditugun esku, indar, irabazi, ta amore guziarekin; ta Sakramentu onetara dator, guk bearko ditugun gauza guziak (oriek guk ari, bear den eran eskatu ezkero) emen berak guri ematera; ta denbora berean dator, guri geren lanetan lagun egitera; edo guri lagun egitera kanpoko geren etsaiak aienatzen, ta orien langai gaistak eta bide makurrak urratzen; ta guri lagun egitera geren barrengo etsaiak eskuratzen; baita birtutez birtute ibiltzen ere.

        Nola egiten ete du gure Jesusek ori guzia? Ori da guk orain gutika-gutika ekusi uste duguna, Jesusen eskerdun egiñak gelditzeko gu; ta gelditzeko bidenabar gu, maiz-maiz, ta aldioro berokiago ta obeki komuniatzeko nai andiarekin. Asiko gara guri, geren etsaiak aien-erazteko, gure Jesusek aldareko bere Sakramentuan egiten duen ekustekotik.

A.

Aienatzen du Jesusek sulezekoa,
ongi komuniatzen denagandik

        Aienatuko zuela Jesusek sulezekoa, ongi komuniatzen zenagandik, adirazi zuen gure Jaungoiko maitagarriak bere Eskritura santan, Jaungoiko-Semea gizon egin baño anitz urtez lenagotik, edo israeldarrak Ejiptotik atera zituen denboratik; eta adirazi zuen au gure Jaungoikoak, aldi artan an israeldarren alde egin zuen gauza batekin, ill-erazten ziela orretarako etxe bakoitzekoei beren umerria, edo bildots bana.

        Orra, zuek orain emendik atera bearrak (erran izandu zion Jaungoikoak Ejipton Moisesi, bere israeldar guziekin batean andik abian bezala arkitzen zenean); orra, zuek orain Promisioko zeren bazter ederrez jabetu naiak eta emendik arako abian. Baña oraindik ijito gaistoak, beren nagusi gogor errege Faraonekin, zuen gain agitz gogortuak daude, ta zuek emen beren pean betirako geldirazi naiak. Badakizu zuk Moises, bai, ijito gogor oriek zentzarazi naiez, ta zuen alde, oraindañokoan nik egin izandu dudana (egin zituen gure Jaungoikoak Ejipton ordurako anitz gauz-arrigarri ta milagro); ta ijitotzar gogor oriek ez-ekusi egin didatela. Utzazu bada, Moises, utzazu: ez da berebat gertatuko, ez, orain nik egin gogo dudan gauza bat egin ondoan; ta egiñen dut au nik, bai, anitz luzatu bage.

        Orain arkitzen zarazte zuek urtearen lenbiziko illean; bada ill onen amalaurgarren gau-erdian illak geldituko dira, zuek ekusiko dezuten bezala, ijipto-gizonen, ta orien ganadu guzien arteko lenbizi-jaioak. Etzaio barkatuko, ez, erregeren seme andienari; etzaio barkatuko, ez, presondegian arkitzen den andre errumesarrenari; ez eta asta-kume txarrari ere.

        Zuen arteko umeei, edo israeldarren lenbizi jaioei berebat gerta ez dakien, egin bear dezue zuek, orain ni erratera noana.— Arrats artarako prestatuko du etxe bakoitzak ill onen amargarren egunetik, urte beteko bere umerria, edo bildotsa; baña bildots mantxarik bagekoa.— Illen dute illaren amalaurgarren arratsaldean; ta illen dute, oi den bezala.— Kenduko diote bere odol guzia, ta artuko dute odol au artarako ona den ontziren batean.— Jaitsiko dira umerri odol berarekin beren etxeko atarira; ta berekin daramaten odolarekin bustiko dute etxe bakoitzekoak beren ate-marko guzia; ta utziko dute au bildots-odolez den guzia busti-bete-gorritua.— Erreko dute gero beren umerria; ta etxeko guzien artean jan bear dute den guzia, artatik utzi bage deus ere, urrengo egunerako.

        Adirazi zien Moisesek israeldar guziei, beren Jaungoikoak manaturikako au guzia; ta guziak egin zuten Jaungoikoak manatu ziena.

        Eta zer agitu, edo zer gertatu ote zen gero?— Gure Jaungoiko maitagarriak Moisesi erranikako guzia.

        Ill beraren amalaurgarren gau-erdian asitzen da, gure Jaungoikoak artarako berezi zuen iltzallea, iltzen; ta iltzen ditu gau artan berean (ta anitz luzatu bage) Faraon erregeren lenbiziko semea, ta gañerako ijipto guzien ume edo seme lenbizi-jaio guziak; baña urbildu bage, atariak bildots odolez beteak zeduzkaten etxeetara; ta bizirik uzten zituela israeldarren ume ta lenbizi-jaio guziak.

        Iltzallearen lan izugarri au ekusi zutenean, arrituak gelditu ziran errege Faraon ta gañerako ijipto guziak; eta gau berean, ta batere luzatu gabe, eman izandu zien Moisesi, ta israeldar guziei, berak nai zuten tokira joateko, ta berekin batean beren gauza guziak eramateko beren baimena ta lizenzi oso-osoa; ta lenbaitlen atera zitezen Moises ta israeldar guziak Ejiptotik, eman ziezten ijitar gogorrak, israeldarrak eskatu zituen urre ta zillar guziak, eta nork daki zenbat oial ta soñeko. Genes. 12. á v. 1.

        Ekusten dezu zuk au! Ekusten dezu zuk, israeldar gaisoen alde umerri baten odolarekin Jaungoiko maitagarriak egin izandurikakoa?— Bai?— Bada orain zuk ekusten dezun au guzia da, gure Jesus aldarean gelditu zenetik, emengo gure komunionetan (gu nor, edo bear dugunak, izatera) gertatzen denaren itzala ta iduria: israeldarren orduko umerria, edo bildotsa, da alabaña aldareko Sakramentu andian arkitzen den gure Jesusen aintzura ta imajina: bada Jesus ere bere eran, Eskritura santak dionaz, bildotsa da; ta bildots, komuniatzen diranen janari egiña.

        Bildotsa, da, bai, gure Jesus maitagarria; ta gure Jaungoiko maitagarriaren bildotsa. Ori da len, giz-artean bizi zenean, san Joan Bautistak Jesus maitagarriari eman izandu zion izena; bada san Joanek Jesus ekusi izandu zuen batean: Ara, erran zien berekin zeduzkan jendeei; ara Jaungoikoaren Bildots, bekatuen kentzallea.

        Bildotsaren izen au berau ematen dio eliza guziak ere, komuniatu bear dutenei forma konsagratua agertzen duenetik erraten diela; Ecce Agnus Dei; ecce qui tollit peccata mundi: ona non dezuten, ona zeren Jaungoikoaren bildotsa; ona non dezuten bekatuak kentzen dituena.

        Eta ez da, ez, nolanai bildotsa aldareko bere Sakramentuan gure Jesus maitagarria; bildots gure janari egiña da, berak bere Ebanjelioan erraten digun bezala; bada esaten digu: qui manducat meam carnem, etc. edo nere gorputz-odolak jaten dituena, nerekin dago; ta bere barrenean naduka Ni.

        Bildots gure janari egiña da, bada, gure Jesus maitagarria, edo maitagarriaren gorputza; ta gure janari, bere Pasione santako neke ta tormentu guzien suan, ta gurutze batean guzia sarturik, edo iltze sendorrez josirik enea; ta da janari, edo bildots erre, komuniatzen den edozein andik eta txikik oso-osorik jaten duena; bada edozeñek, komuniatzen den aldioro, jaten du Jesus maitagarriaren gorputz guzi-guzia, berari ditxezkon gauza guziekin batean, lenago guk ekusi dugun bezala.

        Orra bada non, komuniatzen diranak jaten duten Bildots, israeldarrak jan zuten bildotsa baño agitz eta agitz obeagoa, agitz eta agitz egiñagoa, ta israeldarren bildotsa baño agitz obeki errea; bada jaten dute Jaungoiko-gizon Jesus onaren gorputza: jaten dute gorputz, ogeita amairur urteren buruan illa; ta gorputz, Ostegun santuko ta Ostiraleko neke guzien suarekin illa, errea, ta maneatua.

        Eta orra non gelditzen den gure Jesus maitagarri, bildots onen odol guziarekin busti-betea, komuniatzen den gizakia edo emakumea; baña Jesusen gorputza jatean, edo komuniatzen den aldioro, edaten du Jesusen gorputz beraren odol guzi-guzia, tantarik ere galdu bage.

        Ongi: baña zer datorkio ongi komuniatzen den edozeñi, bildots eder, Jesus maitagarriaren aragi, edo Gorputz Odolak jaten dituen edo komuniatzen den aldi orietan?— Zuk diozun eran, edo ongi komuniatzen dela, israeldarrak Ejipton beren bildotsaren odoletik atera zituzten ondasunak baño ondasun agitz andiagoak; ta, orien artean, bere aldetik sulezeko gaistoa aienatzea.

        Bai, dio san Joan Krisostomok, bai: bildots ar Jesus onaren odolak urratzen ta aienatzen ditu ongi komuniatzen denaren bazterretatik, sulezeko etsai gaistoak: hic sanguis arcet Daemones, et procul esse facit.

        Onetan berean zegoen Auxenzio zeritzan abade andi bat ere; ta, ekusirik bein abade onek, etziotela baketan iuzten sulezekoak, beraren eskolako Basilo anakoretari, ta bein illtzear zutela; erran izandu zion, ura ala ekustean, komunia zedilla bere-bereala, ta alik ongiena; ta zegoela gero batere beldurrik bage; etzirala berriz, ez, arganako sulezeko tentalariak; eta ala gertatu ere zen; bada ura komuniatu ezkero, etzekiozkan urbildu berriz bein ere bere etsai gaistoak. Flor. exempl. v. Euch. tit. 9. ex 9.

        Au beste onik ezpalekar ere Jaungoikoaren bildots eder au jateak, edo komuniatzeak, etzenuke zuk saiatu bear ongi, ta ardura, edo maiz-maiz komuniatzera?— Zer egiñen etzenuke zuk, zere aldetik aienatzeko zure ondoren dabillen zakur amurratua? Eta ez dakizu zuk, ez dela sulezeko gaistoa bezain zakur amurraturik, eta sulezeko zakur onen amurrazio guzia dela zure gain edo kontra, ta zu zere bekatuaren izurrizko ozkarekin illotza, edo zere animan guztiz galdua, utzi naiez.— Bada komunioneko Jesusen odola bada (den bezala) zakur au, edo sulezeko etsai gaistoa aienatzeko, nola ez dezu maiz-maiz, garbi-garbiro, ta umil-umilki billatzen ta jaten?

        Nere erakeriz, Jesus maitagarria, ta zentzurik gabez, edo zeren ez nekien, nik zure odol eder-maitagarriak duen indar andi au, komunionean artzen zaituenagandik aienatzeko sulezeko gure etsaiak; eta zeren ez nekien nik sulezeko gaistoak nere ondoan zebilzanik ere!— Baña orain bata ta bestea dakizkidan ezkero, nik iges egiñen dut nere alegiñean etsai orien atzapar lizun beltz-galgarrietatik; era orretarako urbilduko naz ni, oraindañokoan ez bezala, ta len urbiltzen nintzanetan baño obeki prestaturik, komuniatzera, ta zure odol eder-indartsuaz, nere Jesus maitagarria, ongi bustirik, edo beterik gelditzera, zuk zerorrek au nai dezula, ta ala prestatzen ni zuk laguntzen badidazu. Lagun zakizkit bada, nere Jesus maitagarria; bai arren, bai!

B.

Ateratzen du Jesusek,
ongi komuniatzen dena
mundu gaistoaren atzaparretatik

        Gure Jaungoikoak egiñikako mundu onetan edo Jaungoiko beraren eskuetatik atera zen lur onen gañean bada beste mundu txar bat ere. Guztiz ona da, gure Jaungoikoak egiñikako lur edo mundu au; baña mundu guztiz gaistoa da, lur onetako, edo gure Jaungoikoaren munduko beste mundu au. Eta Jaungoikoaren mundu onetan arkitzen den mundu au da gure anima gaisoen irur etsaietatik bata; ta au da Jaungoikoaren munduan bizi diran gaisto guzien salla, edo pilla; ta pill edo sall guztiz arrigarria.

        Gaistoak dira jentilak, gaistoak dira turkoak, eta gaistoak judatar gogorrak; eta irur gaistoer oriek dira mundu gaistoaren zatirik andiena; bada oriek dira lurreko guzietatik geien-geienak.

        Baña ez dira oriek, ez, euskaldunen errietako animen etsai tentatzalleak; ez da alabaña euskaldunen erri, gureetan beintzat, era orretako jendagirorik.— Gure errietako, ta gure animen etsaiak, edo gure aldeetako mundu gaistoa, da beren bataio ondoan gaistaturik arkitzen diranen jende-salla; oriek dira alabaña bataiatu bage bizi diran turkoen, jentilen, ta judatar gogorren eran bizi diran gaistoak, eta emengo gure mundu gaistoaren zatiak.

        Gure arteko, ta baztar guzietako mundu gaistoak badu bere Buruzagia, edo manatzallea; ta manatzalle au da sulezeko gure etsai galgarria.

        Buruzagi manatzalle gaisto au garaitzera, ta onen pean dabiltzan gaistoetatik nai duten guziak bereztera etorri zen len gure Jesus maitagarria; ta lan berera etorria dago gerozko denboretan or aldareko bere Sakramentuan: nunc Princeps huius mundi ejicietur foras (Joan. 12. 31.)

        Buruzagi, edo prinzipe gaisto onek eragiten diezte bere mundukoei, edo gaisto-galdu guziei, al dituen lan zikin-errebes guziak: eta guziak dira, S. Joanek bereisten dituen irur bideetatik batez dabiltzanak; edo dira aragi-lizunaren naikunde loiak; biotz diruzale baten nai errebesak, edo, antustez beterik dabillen buru arroaren gura galgarriak: Omne, quod est in mundo, concupiscentia carnis est, et concupiscentia oculorum, et superbia vitae. Joan. 2. 10.

        Beren gogo gaistoak eskatzen diena da, gaistoei sulezekoak eragiten diena; ta orregatik arkitzen ditu sulezeko eragille gaistoak anitz egille ta bere munduko jende.

        Mundu gaistoko gaistoak beren gaizkien ekinaldietan gaizki egin oi die ongi bizi diranei, ta orregatik dira mundu gaistoko gaistoak, ongi bizi diranen galgarri gaistoak.

        Mundu gaistoko gaistoak egin oi die onei beren gaizki au, edo beren lan gaiztoekin lan gaistoak egiten erakutsiz; edo lan gaistoak onei eragiten dieztela.

        Munduko gaistoak egiten die oriei beren gaizkia, beinik bein emanez oriei beren gauza gaistoekin gaista-bidea: bada ekusiz ikasi oi dira, beste gauzak bezala, gaizkiak ere; gaizkiak egiten ekusiz galtzen da gaizkiak egiteko beldurra; ta ez da erraz, ez, gaizkigilleei begira bizitzea, ta gaizkirik ez egitea: ta Espiritu Santu berak erraten digu, gaistoarekin bazabilza, gaistatuko zara; ta, zenbat ere zurekin dabillen gaistoa gaistoago den, anbat gaistoago zure animarendako, edo anbat lasterrago gaistatuko zaitu ark zu, era onetan onari gaistakeria erakustea baño ere gaistoago da, gaistoak onari gaistakeri bera eragitea.

        Bere gaistakeri au eragin dezoke gaistoak onari ondrako gauzetan, ondasun-gauzetan, edo bere animako gauzetan.

        Bere animako gauzetan gaizkiak eragiten diozka gaistoak onari, ark oni eragiten diozkanean bear ez diran loikeriak, ebasteak, edo bertze gauza gaistoak.— Ondasun-gauzetan gaizkiak eragiten diozka gaiztoak onari, onak gaistoaren erranakgatik norbaiti kentzen badiozka bere gauzak, edo ematen ezpadiozka ari dagozkanak.— Eta ondran gaizkiak eragiten diozka gaiztoak on gaiso berari, gaistoak onari asmarazten diozkanean ez diran gauzak, ager-erazten diozkanean gorderik egon bear lukeen gauzak, edo erran-erazten diozkanean erran bear etziran gauzak, edo, erran bear etziran eran erran-erazten diozkanean.

        Eta zenbat, eta zenbat arkituko dituzu zuk mundu galgarri onetako gaistoen artean, beren manatze, beren adirazte, edo itzezko edo lan makurrezko beren erakuste gaistoekin, ongi bizi diran gaisoei gaizkiren bat, edo beste, eragiten ez dienak?

        Lan-giro gaisto au egiten dutenak dira, mundu gaistoko jendeak. Oriek berak dira sulezekoaren lagun tentatzalleak, eta gure bigarren etsai gaistoak. Eta orien atzaparretatik ere, sulezekoarenetatik bezala, gure animak ateratzeko, da gure Jesus maitagarriaren aldareko Sakramentua.

        Au ere adirazi digu gure Jaungoiko maitagarriak, bere Eskrituraz ezezik, gure Jesusek berak egiñikako gauza batekin ere.

        Gure Jesusi, Jerusalengo Elizan, Jesus, an arkitzen ziran guziei erakusten zegoen batean, ekarri izandu zioten andre bat ango eskribak edo fariseotzar zenbaitek, erraten ziotela: Ona, Jauna, aragiaren loikerietan, ta ezkontzak zikintzen dituen bekatuan arkitu dugu guk andre txar-zikin au. Era onetako emaztekiak arrika ill bearrak dira, Moisesek dionaz; ta emen dakargu au guk, gu geren lan onetara baño len, zer diozun zuk ekusi naiez.

        Esan baliote bezain ongi zekien gure Jesus maitagarriak gizatzar oriek beren gogoan zekartena; ta itzik oriei erantzun bage, makurtzen da Jesus an bertan bereala, ta asten da lurrean bere eriarekin edo beatzarekin eskribitzen.

        Ala Jesus judatar oriek ekusiagatik, etziran isildu batere; ta, zuen gogoko berririk etzuelako ustean, galdetzen diote berriz ta berriz ere gure Jesus maitagarriari, zer erantzuten duen ekarri dioten egitekoan?

        Zuzentzen da noizbait gure Jesus maitagarria; begiratzen die eskribatzar, edo fariseo akusatzallei. Nola uste dezu? Beren biotzetarañoko guzia ekusten dien Jaungoikoaren begiekin; ta erraten die berari zegokan mintzoera zuzen-indartsuarekin: Zuen arteko gizon, bekaturik ez duenak, tira bezo andre bekatari orri bere lenbiko arria. Eta, au Jesusek oriei erran orduko, makurtzen da berriz, ta asten da lurrean eskribitzen, len bezala.

        Era artako bere itzegite zorrotzarekin gogora ziozkan Jesusek fariseotzar, ta eskriba bakoitzari bere bekatu guziak; eta utzi zituen eskriba-fariseo guziak alkez beteak; eta, berriz itz bat atera bage, joan izandu ziran guziak bata bestearen atzetik, an uzten zutela andre obendun bekataria gure Jesus maitagarriarekin.

        Zuzentzen da orduan berriz gure Jesus maitagarria; ta, non dira, erraten dio andre, bere bekatuaren damuz, ta alke andiz beterik an arkitzen zenari: non dira onara zu ekarri zaituzten gizonak?— Etzaitu zu, ekarri zaituzten guzietatik, batek ere kondanatu?

        Batek ere, Jauna, erantzuten dio andre bekatariak.

        Ez eta nik ere, erraten dio orduan gure Jesusek; eta bidaltzen du andik, edo igortzen du, esaten diola: ea, zoaz; ta ez berriz zere bizian bekatu berririk zuk egin. Joan. 8. 3. etc.

        Orra orduan gure Jesusek egin zuena! Eta orra orduko bere urrikarizko lan eder onekin Jesusek guri adirazten diguna!— Zer ote?— Jesus onaganatzen dena; Jesusen ondora umilki doana; gañerako guziak gure Jesus utziagatik, Jesus maitagarriarekin gelditzen dena; ta maiz-maiz ta ongi komuniatzen dena, utzi oi dutela munduko gaistoak bere Jesus maitagarriarekin, ta ez dutela geroz gaitzerako billatzen; ta asitzen badira noiz-edo-noiz istaz ta marmorioz, Jesus onarekin gelditzen, edo ongi bizi den, ta maiz komuniatzen den onen gauzen gain, billatzen duela Jesus maitagarriak nork oriek isillerazi; edo ematen diela Jesusek berak begietan beren gauza zikin-gaistoekin; ta uzten dituela barrendik ongi alketuak, beren erausi ta lan txar guzien artean, edo orien ondotik.

        Gure Jaungoiko-gizon Jesus, ta zure on-ongille-maitagarria! Bekatari txar gaisoekin era onetakoa zaranean zu, nolakoa ote zara zu zere maitari garbi onekin?— Oraingo ebetatik izan nai nuke nik ere. Era orretakoetatik izan nadin ni, ta zuri, nere Jesus maitagarria, atsekabe berririk ez egiteagatik; eta denbora berean izan naiez zure biotzeko maitari zorionekoetatik, bizi uste dut nik nere azken asnaseraño, oben berririk egiten ez dudala.— A nik erditsi baneza zugandik, nere Jesus maitagarria, ta batere luzatu bage, nere egiteko onek eskatzen duen zure laguntza ta grazia! Indazu lendanik, oraindañoko nere uts guzi-guzien barkamentu osoa; ta, uts berririk egin bage, ta orain diodan guzia zuzen egiteko, eskatzen dizudan zure laguntza-grazia. Bai arren, bai!

C.

Ateratzen du Jesusek
aragiaren atzaparretatik,
ongi komuniatzen denaren anima

        Gerekin dakargu naita-ez guk geren irurgarren etsaia; ta orregatik da gure irurgarren etsai au gure etsairik gaistoena.

        Etsai guzien artean gaistoena den gure etsai au da, gure gorputz atsegin-zalea.

        Gure etsai gure gorputz au da, bere jan-edanez, bere lo luzez, asetze beroz, ta poz-atsegin-kontentuz garaitu oi gaituen gure etsairik gaistoena. Gure etsai onen naikunde galduak, eta gos-egarri zikiñak garaitzeko guk, eta aragiaren atzapar ta bekatu guzietatik iges egiteko, ez dugu gure Jesus onagana, edo komunioneko maira ongi ta maiz urbiltzea bezalakorik. Adi zazu ezperen gazte loi galdu bati bein gertatua.

        Eskatzen dio gazte batek bein bere aitari, bere etxetik berari zetorkiona. Ematen dio bere aitak au guzia: ta mutiltzar arroak au artu orduko, artzen du andik urrutirako bere bidea.

        Aitzen zaio laster an, an ark artu izandu zuen biziera zikin galgarri batean, ta aragiaren loikerietan, bere aitari gaizki kendurik, ara eraman izandu zuen bere ondasun guzia.— Bere bearrak, edo bere gabeak artaratzen zuela asten da mutiltzarra animalia beltzak zaitzen, eta, besterik izain gabez, asten da orien beren bazkatik jaten, ta alere beti goseak dabil; bada ezin zuen, bazka zikin artatik ere, berak nai adiña.— Eta ekusirik bere gosea, ta bizitza loi-lizuna ta, oroiturik denbora berean bere aitaren etxeko ogi zuri onez asetzen ziran langilleez, artzen du ara itzultzeko asmoa.

        Badoa, bada, bere aitari erratera: Aita, zure seme gaistoa naz ni, bai; ta agitz alere, zuk zerorrek dakusazun bezala; ta ori bera badakite zeru guziak, eta lurreko anitzek ere. Ongi damuturik nator ni, bai, nere aita onegia, oraindañoko nere erakeri ta ibillera galdu-galgarriez! Guzien barkamentua umilki nik zuri eskatzera nator. Eskatzen dizut, bada, emen bertatik; eta eskatzen dizut bidenabar, semetzat ezpada ere, ar nazazula zuk zere itxeko langilleen artean.

        Bere aitari au guzia errateko asmoan artzen du mutil ark aita beraganako bidea. Bere aitaren etxera baño len oartzen zaio urrutitik. Aita bera, ta bertan ateratzen zaio bere bidera: ta, argana orduko, ematen diozka aitak berak bere semeari bere apa-besarkak. Eta sema berak bere aitari erranagatik, aitari esateko zekarren guzia, ez dio aitak ateratzen leneko kontu zarretatik batere. Uzten ditu aitak aldebat, edo ezpalira bezala, bere semearen gaistakeri eroak.

        Eta guti balliz bezala era onetan oriek bere seme gaistoari aitak barkatzea, erraten die aitak berak bere itxekoei: agertu da galdurik zebillen nere seme au; bizturik dator, neretzat illa bezala zen nere seme maite au; ta ill bear dezue zekor guzien arteko zekor edo areze gizen bat, barazkaltzera, edo jatera emateko agertu zaikun nere seme maite oni. Eta zuetatik batzuek onen barazkaria, edo jatekoa prestatu artean, besteok eman egiozue bere lenbiziko soñeko ederra, bere eskuko eraztuna, baita bere oñetako ederrak ere. Eta, au guzia oriek egin ondoan, ematen zaio seme galdu etor-berriari bere barazkaria ta musika ederra.

        Ekusten dezu? Bada mutil onen aita da gure Jaungoiko maitagarria: ta mutil bera, bataiaturik arkitzen den edozein kristio; bada, bataioan artzen duen zeruko graziarekin, egiñik gelditzen da edozein Jaungoiko beraren ume.

        Baña gero bekaturatzen bada bataiatua, galtzen du bere bekatuarekin Jaungoikoak emanikako graziaren bere soñeko ederra; galtzen du karidadearen eraztuna, baita zeruko laguntzaren oñetakoa ere. Eta bekatuz bekatu dabillen denboran, bere pasione zikiñak bazkatzen dabill, ta orien beren bazka baizik jaten ez duela; ta orregatik dabill animako gosez iltzen beti.

        Baldin, ekusirik azkenean bere erakeria ta bere bizitza galdua, ta, egiñaz bear den eran, urrikiturik artzen badu bere Aita Jaungoiko maitagarriaren etxera itzultzeko asmoa, ateratzen zaio bidera aita Jaungoiko bera. Ematen dio konfesione umil on bateko bere apa, edo besarka. Itzultzen dio graziaren soñeko ederra, ta bere adiskidetasuna; itzultzen dio karidadearen eraztuna; ta, zuzen ta aisa ibilli dedin, bere laguntza: ta azkenean ematen dio komunione oneko bere barazkaria.

        Ekusten dezu, nola ongi komuniatzen denagandik aienatzen dituen Jesus maitagarriak (bakoitza bere eran) sulezekoa, mundu galdua ta aragi galgarria?— Eta ekusten dezu zenbat zure etsai oriek zugandik urrunago, anbat aisago zu bizi zaitezkela zere Jaunaren grazian, ongi, ta bear den eran?

        Au baizik egiten ezpalu ere gure Jesusek aldareko bere Sakramentuan (anitz, eta anitz geiago ere egiten du, urrengo otoitz-gaietan agertuko dugun bezala); zer zorko ez genioke guk gure Jesus maitagarriari?— Al diran eskerrik, eta maitatzerik andienak.

        Asi galtezen, bada, orretarako, mutil galduaren eran, damuz beterik barkamentua eskatzen; ta eska dezogun, al dugun zin guzi-guziarekin erraten diogula: nere Jesukristo Jauna, etc.

Cordis eius particulam si super carbones ponas,
fumus ejus extricat omne genus Daemoniorum.

Tob. 6. 8.

        Tobias gaztea bidez zijoan bein, bere lagun on san Rafael aingeruarekin. Bideko beroak artara bearturik, edo bere oñak an garbitu naiez, jaisten da Tobias, Tigris zeritzan ibai-ugaldera. Agertzen zaio arrai andi bat an, bere oñetan. Artzen du Tobiasek, eta ateratzen du arraitzar au, bere lagun aingeru san Rafaelek adirazi zion eran.

        Orra (orduan erraten dio Tobiasi Aingeru lagunak); orra gure bide guzirako janaria: ta biderako janaria ezezik, orra or besterik ere: bada, zuk or atera dezun arrai orren biotzak egiten duen keak, ikatz gañean erretzen denean, aienatzen ditu sulezeko galgarri gaistoak. Bearko dezu zuk egunen batez, bai, biotz ori orretarako; ta, ongi gorderik, kontuz, ta galdu bage, eramanzu zuk zerekin ori ere arraiaren aragi ori bezala.

        Eramaten du Tobiasek; eta gertatzen da guzia san Rafaelek erran bezala; ta biotz errearen keak aienatu zuen Tobias gizon gazteagandik sulezeko gaisto, Tobias bezalako zazpi gizon len ito zituen bat; eta sulezeko, Tobias ere, besteen eran ito naiez arkitzen zen gaistoa.

        Ongi: ta arraitzar baten biotz erreak aiena badezake sulezeko gure etsai gaisto-amurratua, aldareko Sakramentuan gure amorez erretzen dagoen Jesusen biotzak, eta Jesus guziak, ez du aienatuko bear bezala komuniatzen denagandik sulezeko gaisto amurratu bera?

        Zeer? Ikatz gaineko arraitzar baten biotzak adiña, ezin dagike Jaungoiko-gizon gure Jesusen biotzak, komuniatzen denaren biotzeraño Jesus bera sartuagatik, eta komuniatzen den beraren amorez ezin geiagoraño suturik dadukala Jesusek bere biotza?— Bai segurki, ta milla, ta milloi bider geiago, ta geiago ere.

        Baña egin oi du orrenbat ere zurekin gure Jesus guziak ere, zu komuniatzen zaran aldietan?— Egiten ezpadu, zureak dira obenak; eta ori agitzen, edo gertatzen da, zeren zuk aldi orietan prestatzen ez dezun zere biotza, Jesusen biotzeko amorearen suz ongi beroturik gelditzeko. Presta zazu ezperen umiltasunez, zeruko birtutez ta komunione garbi zuzenez, ta ekusiko dezu.

        Ongi da ori, nene Jesus maitagarria; baña bear nik orretarako zure laguntza ta grazia! Indazu au zuk niri, dezakezunak bezala; ta pozik nik egiñen dut ori guzia, zuk orduan aiena dezazun nigandik sulezeko nere etsai amurratua; ta maita zaitzadan nik zu nere alegiñean. Indazu, bada: bai arren, bai!

Et mundus transit, et concupiscentia ejus;
qui autem facit voluntatem Dei,
manet in aeternum.

1. Joan. 2. 17.

        Azkenean zer egin oi dira, gure Jaungoikoak eginikako mundu onetan arkitzen diran mundutzar eroa, ta mundu onetako gaistoen asmoak? Zertan gelditu oi dira mundu bereko antuste galduak eta arrotasunak? Zertan mundutzar bereko gaistoen geiago ta geiago izan naiak, geiago ta geiago igan naiak; eta geiago ta geiago manatu naiak?— Aizetan, edo ezer-ezean, kea gelditu oi den bezala; ta ala gelditu oi dira askotan beintzat, kea bezain laster, baita lasterrago ere. Ain laster bukatzen diranak dira zenbait gaistoren gogoetak, eta biziera galduak.

        Eta era orretan ibilli diran ero-galduak berak zertan gelditzen diranak ote dira, beren bizia bukatu ondoan?— Beren Jaunaren betiko etsai egiñak: sulezeko putzu izugarrietan ongi sartuak; eta eternidade guziko neke-pena gogorren atzaparretan, ill bage, lertuak! Zorigaistoan jaioak neka-giro arrigarri orietan berariaz beren buruak sartzen dituztenak! Eta berariaz an beren buruak sartzen dituztenak dira, sulezeratzen diran guziak.

        Eta noratzen ote dira, beren Jaunak nai duena egiten dutenak; ongi bizi diranak, eta bear den eran ta maiz komuniatzen diranak?— Noratzen ote dira mundutzar ero-arroaren igesi ta itzurka dabiltzanak? Noratzen ote dira Jesusen ondoren, ta beren Jesus maiz aldareko beraren Sakramentuan, ta komunione zuzen-on-garbietan billatzen dutenak? Noratzen ote dira birtutez birtute, munduko bidetik ezin-urrutiago dabiltzanak?

        Eta zertan gelditzen ote dira era orretan dabiltzanak?— Norako dira oriek, edo zertan geldituko dira? Beti-betiko, ta zorioneko bizitzan: zeru ederreko betiko glorian; ta eternidade guziko atsegin-kontentuetan.

        Zorionekoak, bada, arako bidean dabiltzanak! Zorionekoak, ongi, maiz, ta era orretan komuniatzen diranak; eta beren komunione bakoitzean beren bazterretatik mundu eroa geiago ta geiago urruntzen dutenak!— Ni ere egin banendi orietatik bat!— Nere eskuan dago an, nere Jesusek niri laguntzen didala; ta lagunduko dit, nik ori nere Jesusi eskatu ezkero. Egin nai dut, bada, nere Jesus maitagarria, ta lagun zakizkit, zere esku indartsu bortitzarekin: Bai arren, bai!

Infelix ego homo!
Quis me liberabit de corpore mortis hujus?
Dei per Iesum Christum Dominum nostrum.

Rom. 7. 24.

        Ederki deritzat nik (erran dezakezu zuk ere, san Pablok bezala); ederki deritzat nik, nere Jaungoiko maitagarria, nigandik nai dezun, ta niri manatzen didazun, guzi-guziari; guzia da alabaña gauza garbi-on ezin-zuzenagoa.

        Egin nai nuke nik, nere Jaungoiko maitagarriak nai dituen gauza guzietatik aldian aldiakoa, ta beti nai nuke nik, nere Jaungoiko maiteak nai duena.— Baña ez ori nai nere aragi loi erdi-galduak! Onek atsegin zikiñak nai, ta bere gogo gaistoak eman oi diona! Onek aisa beti bizi nai, ta atsekabetxo bat ere egiten etzaiola! Onek bide zabalez nai, ta Jesusen nekezkotik guztiz urruti!

        Nork atera nintzake ni onen etsai leun-galgarriaren atzaparretatik, ibilli bear den bidez, ta zuzen ibiltzeko gero ni; ta ibiltzeko Jesusen ondoren dabiltzanak daramaten nekezko nere gurutzearekin?— Nork? Nere Jesus maitagarriak, bere graziarekin bortizki niri, ta emen bertatik laguntzen didala. Nere Jesus maitagarriak, ni komuniatzen nazanetan, ta, niri lagundu naiez, nere biotzeko etxeraño sartzen zaidanetan, nik ala nai dudala; bada nik ala nai dudala, emain dit aldi orietan Jesusek niri, nere aragiaren ibillera makurrak zuzentzeko, ta egin bear duena zuzen eragiteko, bear den indar ta esku guzia.

        Bai beraz Jesus maitagarria? Era orretara zatoz zu, aldareko zere Sakramentura, ta gero gure bularretara?— Ongi-etorri, bada, ta milletan ta milletan ongi-etorri: ta atoz, arren! maiz, askotan, ta aldi bakoitzean, niri dagokidan era onean! Bai arren, nere Jesus maitagarria!

        Baña ez da zer begiratu ez, zere etor-aldietan, orain arteko nere ibill-er galduei, nere bidebage galgarriei, ta nere zuganako otztasun arrigarriei. Orain arteko nere utsegite guziez ongi urrikiturik arkitzen naz ni gaur; ta denbora berean arkitzen naz ni ondu nai bizi-sendor-garbiz ongi betea; ta orretan nagoela orain nik adirazteko, erratera noa alik zinkiena: Nere Jesukristo Jauna, etc.