ENE KURUTZE GORRI

                        Apeztasunerat heltzer eta...

                        soldado altxatua

Jendez jende goiz arrats burrunban nabila.

Nun zaitut ene gela, ene fraide-gela,

Ene kurutze gorri hoin beso zabala?

Oi kurutze gorria, ene sutzailea,

Ene azken nigarren lekuko maitea,

Zoin gostuz nindaukezun belauniko beha!

Garrasiz, ohopaldiz gaindika asea,

Lohi hautarik nago zeru-alde beha:

Jauna, ukatu duzun lehengo fraidea...

Zurea nintzen-eta, zure osoki,

Gain hartan gau egunaz kantari egoki;

Eta munduak tanpez hartu nau salbaiki.

Nun zaitut ene gela, ene fraide-gela,

Ene kurutze gorri hoin beso zabala?

Zeru-ametsetarik lohirat aurtikiz,

Ez nauk ez, mundu beltza, hustu goiko argiz;

Indar oroz niagok hire gatik irriz.

Bai, irriz, Jauna, irriz, bihotz nigarrez;

Irriz, nitan gelditu zorion-pindarrez,

Gure soldado gela zerutu beharrez.

Nun zaitut ene gela, ene fraide-gela,

Ene kurutze gorri hoin beso zabala?

                  * * *

Oi kurutze gorria, ene sutzailea,

Ene azken nigarren lekuko maitea,

Zoin gostuz nindaukezun belauniko beha!

Idronen, 14-5-45