AZKEN HATSA

                        Golgota (ondarra)

Herra-tuz eta harrapoz hantu hedoipe beltzetan

Hil-ikararen lazturak zabaltzen dio agoa,

Haragi, hezur hoikier baitoakote bet betan

Azken hatsaren marruman Jaun Goikoaren Gogoa.

Ilunbe, hedoi, burrunba...horra azken hil-ikara;

Horra kurutze gainetik azken hatsaren orroa;

Oihal, harrokak urratuz trumilka joaki lurrera,

Lur lohitsuan sartzeko Jaun Goikoaren Gogoa.

                        * * *

Mendetan barna badoa, iduri haize-galerna,

Ahalgez eta oinazez urtu hil horren hil-hatsa,

Haizatzen baitu Legea denak estekan zauzkana

Eta mundurat ufatzen zeruetako Ametsa.

Herriz-herri da zabaltzen, ogi ontuak bezala,

Belaunak eta buruak bihotz-indarraz ukurtuz,

Gizalde uhain nasaier betetzen diozkatela

Bihotz-bularrak gaindika hatsez, ametsez eta suz.

Harek du, harek lohitik dena altxatzen zerura;

Harek dagoka gorarik sineste-dunen burua.

Harek dabila barnetik mende batetik bertzera

Arimen eta munduen amodizko kantua.

Kantu gaitz hortan ozenki otoitzean bat eginak,

Itsas, oihanen marrumak, hasdun guzien hasgorak,

Gizonen otoitz oihuak, sainduen auhen arinak

Jaun-Goikoraino doatza hil horren auhen suharrak.

Auhen hura da, alainan, jendeen kolpe, azote,

Aztapar, herra, truferi nausituaren Gogoa

Hura bizien bizia, hura bai norbeit..., nor ote?

Betieretik bizi den zeruetako Jainkoa.

26-11-44